บทที่ 19 เจ๋ยเฉาอู๋ฉี
บทที่ 19 เจ๋ยเฉาอู๋ฉี
(贼曹 zéi cáo เจ๋ยเฉา มี 2 ความหมาย 1. ขุนนางจับโจรตำแหน่งเจ๋ยเฉา 2. พวกโจร ในที่นี้หมายถึงโจรจริงๆ)
อู๋ฉีรีบปฏิเสธเฉิงเซี่ยนลิ่งทันที "ไม่! ไม่มีทาง! ท่านหยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว!"
เขายกมือขึ้นไปยังเฉิงเซี่ยนลิ่งและกล่าวว่า "ใต้เท้า ท่านก็ทราบดีว่าหมู่บ้านข้าเป็นเพียงกลุ่มเกษตรกร และข้ามีผู้เข้มแข็งเพียงเล็กน้อยที่คอยปกป้องเท่านั้น ซึ่งมันมีไม่เกินสามพันคน ขอท่านได้โปรดอย่าเชื่อข่าวลือ!”
เจ้าต้องรู้ว่าถึงแม้พลังอำนาจในท้องถิ่นจะเพิ่มขึ้นในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่น และหลายๆ ที่มีกองกำลังเพื่อขยายอำนาจส่วนตัว...แต่...
สิ่งเหล่านี้ทำได้แต่ต้องไม่ให้ใครรู้!
ภายใต้กฎหมายของราชวงศ์ฮั่น มันยังคงผิดกฎหมาย ถ้ามันถูกเอาจริงเอาจังขึ้นมา มันจะถือเป็นอาชญากรรมที่ต้องโดนตัดศีรษะ!
เพียงเพราะความแข็งแกร่งของตระกูลในท้องถิ่น เจ้าหน้าที่ทุกแห่งจึงแสร้งปิดตาข้างหนึ่ง!
นายทหารหัวเราะเสียงดัง "อู๋ครึ่งเมืองล้อเล่นอีกแล้ว!"
“อู๋จวงจู๊ พวกเราทุกคนต่างก็เป็นคนกันเอง และเรารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว ทำไมเราต้องซ่อนมันไว้?”
“เจ้าเมือง(เซี่ยนจุน) ยังกล่าวอีกว่า เพื่อควบคุมโจรโพกผ้าเหลือง ราชสำนักของจักรพรรดิได้ผ่อนปรนคำสั่งห้ามและอนุญาตให้เกณฑ์นักรบประจำหมู่บ้านมาด้วยตนเองเพื่อช่วยเหลือราชสำนักในการปราบโจร อู๋จวงจู๊ท่านไม่มีอะไรที่ต้องกังวล!”
“ท่านมี ‘เพียงเล็กน้อย’ คือประมาณครึ่งหนึ่งของหมู่บ้านสกุลอู๋ ดังนั้นชาวบ้านเหล่านั้นในหมู่บ้านของท่านไม่นับเป็นมนุษย์งั้นเหรอ?”
อู๋ฉี "นี่..."
นายทหารรกล่าวอีกครั้ง: "โลกตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายและผู้คนตกอยู่ในอันตราย ผู้คนในเทศมณฑลต้องการผู้ที่ปกป้องพวกเขา นั่นคือท่าน…อู๋จวงจู๊!"
“แม้ว่าเราซึ่งเป็นคนโง่เขลาที่ไร้ประโยชน์และต้องการรับใช้เทศมณฑล แต่เราไม่มีอำนาจ เราจะเปรียบเทียบกับอู๋จวงจู๊ซึ่งเป็นกระดูกสันหลังของอำเภอฟางเฉิงของเราได้อย่างไร!”
“อู๋จวงจู๊เป็นกระดูกสันหลังของเราและเป็นใบหน้าของอำเภอฟางเฉิงของเรา!”
อู๋ฉียิ้มและโบกมือ "ท่านให้คำชมแก่ข้ายิ่งใหญ่เกินไป!"
แม้ว่าเขาจะรู้ว่าอีกฝ่ายจงใจพยายามประจบประแจงเขาก็ตาม
แต่ว่า……
ฟังแล้วมันรื่นหูมากจริงๆ!
ยังมีอีกคนกล่าวว่า "มีใครบ้างในอำเภอฟางเฉิงของเราไม่รู้จักชื่อเสียงของทหารถั่วหมู่บ้านสกุลอู๋! แม้ว่าจะมีความพ่ายแพ้เล็กน้อยในการเดินทางไปยังหมู่บ้านเฮยเฟิงครั้งก่อน แต่ก็เป็นเพราะพวกโจรวิ่งหนีเร็วเกินไป ถ้าเป็นผู้คนบางคน เพียงได้กลิ่นโจร มันก็เผ่นป่าราบไปแล้ว!”
นี่คือเรื่องจริง เจ้าหน้าที่และทหารจากมณฑลใกล้เคียงเคยไปที่หมู่บ้านเฮยเฟิงเพื่อปราบพวกมันมาก่อน แต่เมื่อพวกเขาเผชิญหน้ากับโจรเหล่านั้น พฤติกรรมของพวกเขาก็น่าอายจริงๆ!
พูดไม่ได้ว่ามันพังตั้งแต่สัมผัสแรก แค่ได้ยินเสียงลมพวกเขาก็หวาดกลัวมาก!
ขนาดโจรยังไม่ปรากฏตัว แต่พวกมันมีเสียงดังมาก่อน เจ้าหน้าที่และทหารส่วนใหญ่ต่างตกใจและหนีไป!
ไท่โจว(ผู้ว่าการเทศมณฑล) เขตใกล้เคียงโกรธมากจนเขากระโดดขึ้นมาและสาปแช่งอย่างหยาบคาย!
เมื่อได้ยินพวกเขาพูดถึงหมู่บ้านเฮยเฟิง(สายลมทมิฬ) อู๋ฉีก็สูญเสียความอ่อนน้อมถ่อมตนและพูดว่า "เอาล่ะ! ทหารถั่วพวกนั้นอยู่ในหมู่บ้านของข้า... ข้าจะทำหน้าที่ของข้า เพื่อความสงบสุขของอำเภอฟางเฉิงเอง!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างก็ดีใจมาก: "อู๋จวงจู๊มีความเห็นอกเห็นใจมาก และถือได้ว่าเป็นตัวอย่างทางศีลธรรมอันดี!"
“การช่วยผู้คนจากความเดือดร้อน ถือเป็นการแสดงความเมตตาที่ยิ่งใหญ่!”
“การมีอู๋จวงจู๊อยู่ที่นี่ มันคือพรของอำเภอฟางเฉิงและคนทั้งโลก!”
“ท่านคือปราชญ์โบราณผู้มาเกิดใหม่จริงๆ!”
“หลังจากอู๋จวงจู๊เอาชนะพวกโจร เขาจะสามารถเข้าถึงสวรรค์ และเขาจะได้รับตำแหน่งโหว(เจ้าพระยา)และเซี่ยงกั๋ว(อัครมหาเสนาบดี)!”
(侯 {โหว} (Marquis) การแปลคำว่า{โหว}ว่าเจ้าพระยา อาจจะไม่ตรงความหมายนัก เพราะ{โหว}ไม่ใช่ตำแหน่งที่เกี่ยวกับการปฏิบัติหน้าที่ในทางราชการโดยตรงเหมือนเจ้าพระยาของไทยที่มักมีหน้าที่เป็นเสนาบดีหรือรัฐมนตรีบริหารประเทศในด้านใดด้านหนึ่ง แต่{โหว}เป็นฐานันดรศักดิ์หรือชนชั้นทางสังคมที่แปลว่าไม่ใช่คนสามัญ)
“ในเวลานั้น เรายังคงต้องพึ่งพาอู๋จวงจู๊... อ่า ไม่สิ โหวและเซี่ยงกั๋วในอนาคต!”
"กว่างจงเหยาซู พวกเราจะได้รับประโยชน์ตลอดไป!"
(光宗耀祖 Guāngzōngyàozǔ แปลว่า ลูกหลานกลายเป็นข้าราชการและมีชื่อเสียง นำความรุ่งโรจน์มาสู่บรรพบุรุษและตระกูล เป็นคำยกย่องที่สูงส่ง)
…
หลังจากสรุปการประชุมได้แล้ว ทางพวกเขาจะการเตรียมการเฉพาะ ทางอำเภอจะส่งคนไปติดต่อกับสำนักงานมณฑล(แคว้น)เพื่อขอความช่วยเหลือ เนื่องจากสำนักงานมณฑล(แคว้น)มีทหาร แต่มันก็ยากที่จะบอกว่าอีกฝ่ายจะส่งทหารหรือไม่?
ส่วนอู๋ฉี…ทางมณฑล(แคว้น)ได้แต่งตั้งให้เขาเป็น "เจ๋ยเฉา" ก่อน ซึ่งเป็นตำแหน่งของทางการและทางมณฑลสามารถออกรางวัลความดีความชอบได้โดยไม่ต้องได้รับการอนุมัติจากราชสำนัก ตำแหน่งเจ๋ยเฉาถูกวางไว้ในทุกอำเภอ และพวกเขาต้องรับผิดชอบต่อการสู้รบกับโจร พวกเขาสามารถได้รับอนุญาตให้มีกองทัพได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย
สำนักงานประจำเทศมณฑลยังได้ส่งอู๋หยง ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ของอำเภอฟางเฉิงไปยังหมู่บ้านสกุลอู๋เพื่อรับผิดชอบในการติดต่อประสานงาน
แน่นอนว่า ตระกูลร่ำรวยที่เหลือต่างเรียกคนรับใช้ที่มีความสามารถในหมู่บ้าน รวบรวมพวกเขาให้เป็นทหาร พร้อมทั้งส่งเงินและเสบียงไปให้อู๋ฉีเพื่อใช้ในการต่อกรกับเหล่าโจร
หลังจากการสรุปรายงานจบลง และทุกคนก็เตรียมที่จะแยกย้ายกันไปนั้น…
"รายงานด่วน——แย่แล้ว! แย่แล้ว!" เจ้าหน้าที่เทศมณฑลรีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“เกิดอะไรขึ้น เจ้าพรวดพราดเข้ามา ช่างไม่สุภาพเอาเสียเลย!” เฉิงเซี่ยนลิ่งตำหนิอย่างไม่พอใจ “เจ้ารีบร้อนอะไรเช่นนี้!?”
เซี่ยนลิ่ง ผู้แทนเทศมณฑลและคนคนอื่นๆ ต่างก็ตำหนิด้วยเช่นกัน:
“ใครอนุญาตให้เจ้าบุกเข้ามาโดยไม่แจ้งให้ทราบ?”
“เจ้ากล้ารบกวนความสงบของเหล่านักปราชญ์และรบกวนเจ๋ยเฉาอู๋ฉี เจ้าไม่กลัวมีความผิดหรือไง?”
“เจ้ารีบไปขอโทษเจ๋ยเฉาอู๋ฉีเดี๋ยวนี้!”
อู๋ฉีบ่นในใจ: ข้ารู้ว่าเจ๋ยเฉาเป็นชื่อตำแหน่ง แต่ทำไมข้าถึงรู้สึกแปลกๆ ที่จะเรียกมันแล้วต่อด้วยนามสกุลของข้า?
(เจ๋ยเฉาอู๋ฉี ความหมายอีกอย่างคือ มหาโจรแซ่อู๋)
【ระบบตรวจพบว่าโฮสต์ไม่พอใจที่มีฉายาน้อยเกินไป ในกรณีพิเศษ โฮสต์ได้รับอนุญาตให้ใช้ฉายา 'เจ๋ยเฉา(มหาโจร)' ซึ่งก็คือ 'มหาโจรอู๋ฉี']
อู๋ฉีกรอกตา “ฉันไม่ต้องการมัน ลบมันไปซะ!”
ให้ตายเถอะ ระบบไม่ตอบสนองเมื่อข้าคิดว่าฉายามันน้อยเกินไป แต่ตอนนี้ข้ามีตำแหน่งที่น่าเกลียด มันก็จัดการให้ฉายาเพิ่ม!
ระบบแม่งบั๊กชัดๆ!
เจ้าหน้าที่เทศมณฑลที่ถูกตำหนิซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาหน้าแดง หายใจไม่ออก ในที่สุดเขาก็ได้รับอนุญาตให้รายงานว่า "ขออภัยที่ข้าน้อยหยาบคาย มันก็แค่...แค่..."
“แค่อะไร?”
เจ้าหน้าที่เทศมณฑลตะโกนขึ้นมาทันที "แค่โจรโพกผ้าเหลือง...มันกำลังมา!"
“หะ!...อะไร ทำไมพวกมันมาเร็วเยี่ยงนี้!”
“ทำไมเจ้าไม่รีบบอก”
“แย่แล้ว! นี่คือสถานการณ์เร่งด่วนทางทหาร เจ้าปล่อยให้ล่าช้าได้อย่างไร? เจ้าแบบนี้ เจ้าไม่กลัวถูกตัดหัวหรือยังไง?”
เจ้าหน้าที่เทศมณฑลรู้สึกเสียใจจริงๆ พอเขารีบ พวกเจ้าก็ด่า พอเขาช้า พวกเจ้าก็จะตัดหัวข้า…สวรรค์ ความยุติธรรมอยู่ที่ไหนกันเนี้ย?
เป็นอู๋ฉีที่มาช่วยเหลือทันที "เฮ้เฮ้…เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้ สถานการณ์ทางทหารในปัจจุบันเป็นเรื่องเร่งด่วน ดังนั้นข้าว่าให้เขาอธิบายรายละเอียดให้ชัดเจนก่อนจะดีกว่า!"
“เจ๋ยเฉาอู๋ฉี เยี่ยมยอด!” “เจ๋ยเฉาอู๋ฉี ท่านเยี่ยมจริงๆ!” ทุกคนต่างชื่นชมอีกครั้ง
อู๋ฉีรีบแก้ไขทันที "ข้าคุ้นเคยกับทุกคนที่เรียกข้าว่า…อู๋จวงจู๊มากกว่า ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะเปลี่ยนคำพูดของเจ้านะ!"
“นับถือ นับถือย!” “อู๋จวงจู๊ไม่โลภชื่อเสียงจอมปลอม และไม่ลืมหัวใจที่แท้จริงของเขา เขาเป็นตัวอย่างสำหรับเราจริงๆ!”
อู๋ฉียิ้มอย่างสุภาพ และหันไปถามเจ้าหน้าที่เทศมณฑลอีกครั้ง "มีพวกโจรทั้งหมดกี่คน พวกเขากำลังมาจากทิศทางใด และจะใช้เวลานานแค่ไหนกว่าที่พวกเขาจะมาถึง?"
ชาติที่แล้ว เขาชอบเล่นเกมและเป็นผู้บังคับบัญชาได้ดี โดยธรรมชาติแล้ว เขาสนใจกิจการทางทหารมากเช่นกัน
ดังนั้นทันทีที่เขาเปิดปาก คำถามที่เขาถามควรตรงประเด็นที่สุดและตรงไปที่แก่นแท้ของเรื่อง แทนที่จะถามที่นี่โน่นเหมือนคนธรรมดาถามคำถามที่ไม่เกี่ยวข้องมากมายทำให้เสียเวลา
สิ่งนี้ทำให้ผู้คนจำนวนมากที่อ้างว่า "รู้จักเรื่องการทหาร" ต่างชื่นชมในใจ และรู้สึกว่า…อู๋ฉีมีพรสวรรค์ของต้าเจียง(นายพล) จริงๆ…
เจ้าหน้าที่เทศมณฑลยังคงรายงานต่อไป "ข้าน้อยไม่ทราบจำนวนโจร แต่อย่างน้อยน่าจะหลายพันคน พวกเขามาจากทางทิศตะวันตก..."
“เฮ้ย…มันเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?” นายทหารคนหนึ่งอุทาน
และสิ่งที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นยังมาไม่ถึง
เจ้าหน้าที่เทศมณฑลกล่าวต่อทันทีว่า "พวกโจรอยู่ห่างจากที่ตั้งของเทศมณฑลราวๆ ยี่สิบลี้ท่านั้น!"
“อ๊ะ!” ทุกคนต่างร้องอุทาน!
ระยะทางยี่สิบลี้นั้นไม่ใกล้มากเกินไป มันสายเกินไปแล้วที่จะระดมพล และเตรียมพร้อมสำหรับอำเภอฟางเฉิง!
และฝั่งพวกเขาเองก็...ไม่มีที่พึ่งแล้วในเวลานี้!
“จะ…จะทำอย่างไร เราจะทำอย่างไรดี?” “โอ้สวรรค์ พวกเราต้องตายกันหมดแน่เลย!” “มันสายเกินไปแล้ว…สวรรค์ ข้าไม่รู้ว่าสายเกินไปที่จะหนีไปตอนนี้หรือไม่…”
ทุกคนตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย และไม่มีใครห้ามคนแนะนำให้วิ่งหนีด้วยซ้ำ
“หยุดตื่นตระหนกได้แล้ว!”
เสียงตะโกนดังขึ้นทำให้ทุกคนตกใจ
เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้ คนที่ตะโกนไม่ใช่เฉิงเซี่ยนลิ่ง หรือเจ้าหน้าที่ของเทศมณฑล
แต่เป็น...
อู๋ฉี!
อู๋ฉีพูดด้วยน้ำเสียงช้าๆ แต่หนักแน่นว่า "พวกโจรจะมาถึงในเวลาประมาณครึ่งวัน และแม้ว่าพวกท่านจะหนีไป มันก็สายเกินไปแล้ว ในกรณีนี้ ทำไมพวกเจ้าไม่เตรียมตัวต่อสู้กับพวกโจรล่ะ? "
"แต่ว่า……"
อู๋ฉีขัดจังหวะว่า "เนื่องจากข้าได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นเจ๋ยเฉาแล้ว ข้าจึงไม่สามารถนั่งดูความวุ่นวายในอำเภอฟางเฉิงได้อยู่แล้ว ข้ายินดีที่จะนำทัพทันทีเพื่อต่อต้านพวกโจรกลุ่มนี้ และคืนความสงบสุขให้กับอำเภอฟางเฉิง!”