ตอนที่ 56: วันแห่งการขุดอย่างขยันขันแข็ง!

ตามที่บันทึกไว้ในสาระคดี แร่กำมะถันในธรรมชาติชนิดนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ 'กำมะถัน' ถูกค้นพบครั้งแรกในพระคัมภีร์ของอียิปต์และกรีกโบราณ กำมะถันถูกนำมาใช้ในทางการแพทย์และการรมควัน

กิจกรรมการขุดกำมะถันในยุคนั้นส่วนใหญ่ดำเนินการในพื้นที่ภูเขาไฟเช่นซิซิลี จนถึงศตวรรษที่ 20 ยังสามารถพบตะกอนกำมะถันเหนือโดมเกลือได้ ทั้งสองพื้นที่นี้เป็นแหล่งแร่กำมะถันเบื้องต้น

“ไม่ว่าจะมองอย่างไร ภูมิประเทศนี้ดูไม่เหมือนสถานที่ที่จะสามารถพบแร่กำมะถันได้ เป็นไปได้หรือไม่ที่ทรัพยากรถูกวางไว้แบบสุ่มหรือมีการระเบิดของภูเขาไฟที่นี่ก่อนหน้า?”

ซูโม่พบเศษแร่กำมะถันที่มีลักษณะคล้ายกรวดหลังจากขุดดินอย่างระมัดระวัง

ถ้าคุณไม่พิจารณาสิ่งเหล่านี้ให้ดีหรือรู้ว่ามีแร่ธาตุอยู่ที่นี่ คุณจะไม่คิดว่ามันเป็นกำมะถันเลย แต่จะคิดว่ามันเป็นเพียงหินสีเล็กๆเท่านั้น .

ซูโม่วนเวียนไปรอบๆ สถานที่หนึ่งครั้งและใช้เท้าของเขาเพื่อวัดพื้นที่การกระจายของแร่กำมะถันที่อยู่ตามพื้น มีร่องรอยการปรากฏตัวอยู่ในรัศมีเกือบ 100 เมตร

หลังจากสำรวจสถานที่แล้ว เขาก็พบเนินสูงเล็กๆ ที่ไม่มีต้นไม้ ซูโม่หยิบพลั่วคุณภาพดีออกมาและเริ่มขุด

“สวรรค์ พลั่วคุณภาพดีนี้แข็งแกร่งกว่าพลั่วคุณภาพปกติได้อย่างไร?”

แสงวาบไปทั่วพลั่วเหล็ก ปรากฎว่าเขาทำคริติคอลได้ตั้งแต่การขุดครั้งแรก ภายใน 20 วินาที ความต้านทานของดินลดลงอย่างมาก

มันเหมือนกับการตักเต้าหู้ โดยที่ซูโม่ขุดดินออกได้อย่างง่ายดาย

ซูโม่ตรวจสอบดินที่เขาเพิ่งขุดออกมา หลังจากยืนยันว่ามีแร่กำมะถันอยู่ข้างใน เขาก็เริ่มขุดด้วยความสบายใจ

การขุดก็ถือเป็นงานด้านเทคนิครูปแบบหนึ่งเช่นกัน หากขุดลงไปด้านล่าง อาจมีความเสี่ยงที่โครงสร้างโดยรอบจะไม่มั่นคงและพังทลายทับคนที่อยู่ข้างใต้จนเสียชีวิต

ซูโม่เคยเห็นคนขุดห้องใต้ดินในบ้านเกิดในชนบทของเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก โครงสร้างดินโดยรอบพังทลายลงก่อนที่หลุมจะลึกถึงสองเมตรเสียอีก

เมื่อเพื่อนบ้านโดยรอบรู้ ชายคนดังกล่าวก็ถูกฝังอยู่ใต้พื้นดิน ปิดปากและจมูกของเขา และขาดอากาศหายใจในหลุมเล็กๆ ลึกไม่ถึงสองเมตรจนเสียชีวิต

นั่นคือเหตุผลที่ซูโม่เลือกวิธีการแยยขุดบันไดที่เชื่อถือได้มากที่สุด อาจสูญเสียประสิทธิภาพไปบ้าง แต่ดีกว่าในเรื่องความปลอดภัย

ภายใต้แสงแดดอันร้อนแรง กองสิ่งสกปรกขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น ซึ่งเป็นหลักฐานของการทำงานหนักของซูโม่

แม้ว่าการสร้างพลั่วเหล็กจะใช้เวลาครึ่งวัน แต่ในขณะนี้ ซูโม่รู้สึกว่ามันคุ้มค่ามาก

การเพิ่มประสิทธิภาพของพลั่วเหล็กนั้นน่ากลัวมาก โดยเฉพาะการโจมตีแบบคริติคอลนั้นไม่น่าเชื่อและเอฟเฟกต์ของพวกมันสามารถซ้อนทับกันได้อย่างไม่มีกำหนด

นั่นหมายความว่าตราบใดที่เรายังคงขุดต่อไป เราก็สามารถกระตุ้นเอฟเฟกต์นี้ได้ต่อไป

หากไม่มีเครื่องมือกลอื่นสำหรับงานขุด พลั่วเหล็กนี้สามารถทดแทนการทำงานของรถขุดขนาดเล็กได้อย่างง่ายดาย

“ไม่มีก๊าซซัลไฟด์พ่นออกมาจากพื้นดิน แล้วแร่กำมะถันนี้ก่อตัวได้อย่างไร?”

หลังจากขุดลึกประมาณหนึ่งเมตร พลั่วก็เริ่มพบกับแนวต้าน เสียงที่ดังก้องดังก้องเมื่อหัวพลั่วสัมผัสกับพื้นแข็ง

ซูโม่หมอบลงใช้มือปัดพื้นผิวดิน เขาพบแร่กำมะถันสีเหลืองเอิร์ธโทนทันที

พื้นผิวของแร่กำมะถันมีรูพรุนเล็กน้อย ซึ่งหมายความว่าก๊าซซัลไฟด์ถูกปล่อยออกมา

หลังจากเก็บพลั่วไปที่พื้นที่จัดเก็บ ซูโม่ก็หยิบพลั่วเหล็กคุณภาพยอดเยี่ยมอีกอันออกมา

[พลั่วเหล็ก (ยอดเยี่ยม)]

[คำอธิบาย : พลั่วเหล็กที่ทำโดยช่างฝีมือผู้มีความรอบคอบ “ซูโม่” ผลิตจากวัสดุที่เป็นของแข็งและฝีมือการผลิตหยาบ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างที่อธิบายไม่ได้ จึงได้รับการอัปเกรดเป็นคุณภาพยอดเยี่ยม]

[เทคนิคพิเศษ: ความคม +1 ]

[ 2. มีความเป็นไปได้เล็กน้อยที่จะติดคริติคอลเมื่อขุดแร่ (สำหรับการสลายแร่ที่มีระดับความแข็งต่ำกว่า 5)]

[การประเมิน: น่าเสียดายที่ไม่ใช่พลั่วทองคำที่น่าอิจฉา]

หลังจากหยิบขวดน้ำพลังจิตออกมาและกลืนลงไปสองอึกเพื่อฟื้นกำลังกาย ซูโม่ก็หยิบพลั่วเหล็กขึ้นมาและฟาดมันไปที่แร่สีเหลืองบนพื้นดิน

เสียงที่นุ่มนวลและคมชัดดังก้องกังวาน

แร่กำมะถันสีเหลืองที่ค่อนข้างแข็งก็แตกกระจายตัวเป็นแร่ชิ้นเล็ก ๆ

ซูโม่ก้มศีรษะลงและมุ่งความสนใจ๋ไปที่แร่ เพื่อดูดซับพวกมันเข้าไปในพื้นที่เก็บของ ตะกรันแร่ทั้งหมดบนพื้นดินถูกรวบรวมลงในพื้นที่จัดเก็บทันที

“โอ้โฮ นั่นค่อนข้างมีประสิทธิภาพ ดูเหมือนว่าฉันจะสามารถหาเงินได้เพียงพอด้วยการขุดเพียงชั่วโมงเดียว!”

หลังจากตรวจดูปริมาณเศษกำมะถันที่เขารวบรวมไว้ ซูโม่ก็คิดอยู่ในใจ

เขากระตุ้นเอฟเฟกต์การสลายตัวแบบพิเศษและสามารถเก็บเกี่ยวแร่กำมะถันได้ประมาณ 20 กิโลกรัมด้วยการโจมตีคริติคอลเพียงครั้งเดียว

ในกรณีที่ไม่มีความต้องการกระสุนปืนความร้อนหรือดินปืนจำนวนมาก การขุดแร่จำนวนหนึ่งก็เกินพอแล้ว

เสียงสั่นและเสียงดังยังคงดำเนินต่อไป เวลาผ่านไปอย่างต่อเนื่อง และดวงอาทิตย์ที่ขึ้นจากทิศตะวันออกก็เริ่มเคลื่อนลงมาทางทิศตะวันตกอย่างช้าๆ

ทุกๆ ห้านาทีของการขุดซูโม่ จะต้องเงยหน้าขึ้นแล้วคลานออกจากหลุม เพื่อสำรวจพื้นที่โดยรอบเพื่อหาสัญญาณของสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์

พระอาทิตย์ค่อยๆ เคลื่อนมาถึงสุดเส้นขอบฟ้า

แสงตะวันยามเย็นสาดส่องไปทั่วดินแดนอันกว้างใหญ่ ราวกับสะท้อนแสงสีของกำมะถัน

“เอาล่ะ แค่นี้ก่อน ฉันจะมาขุดมันใหม่เมื่อฉันใช้มันหมดแล้ว ไม่มีที่สำหรับวางของพวกนี้อีก”

ซูโม่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและหยุดทำงานของเขา

ในขณะนี้ พื้นที่จัดเก็บสองลูกบาศก์เมตรเกือบจะเต็มไปด้วยแร่กำมะถัน จากประสิทธิภาพของกระบวนการทำให้บริสุทธิ์ เขาจะไม่มีปัญหาเรื่องการขาดแคลนกำมะถันไปอีกนาน

ซูโม่ปีนออกจากหลุมและปัดฝุ่นออกจากเสื้อกันฝนของเขา และเริ่มถมหลุมด้วยดินที่ขุดไว้

เนื่องจากกำมะถันที่ไม่มีแหล่งกำเนิดจะกระจายไป การฝังด้วยดินอาจเพิ่มระยะเวลากักเก็บแร่กำมะถันได้

เนินเขาเล็กๆ ที่แต่เดิมซ้อนขึ้นมาจากการขุดค้นกลายเป็นพื้นที่ราบหลังจากถมดิน

หลังจากระบุตำแหน่งแล้ว ซูโม่ก็หันหลังกลับและมุ่งหน้ากลับไปที่พักพิง

เมื่อเปรียบเทียบกับความร้อนภายนอก ที่พักพิงดูเหมือนห้องใต้ดินอันร่มรื่นหลังจากจมอยู่ใต้น้ำ

ความร้อนส่วนใหญ่ถูกแยกออกทันทีที่เขาเข้าไปในอุโมงค์ และอุณหภูมิก็สูงขึ้นอีกครั้งหลังจากเข้าไปในที่พักพิง

“เมื่อไหร่ฉันจะได้อาบน้ำสักที!”

ซูโม่ยืนอยู่ในคลังอาวุธยุทโธปกรณ์และถอดเสื้อกันฝนออก เขามองไปที่เสื้อกล้ามสีเหลืองด้วยสีหน้าเศร้า

เขาไม่สามารถซักผ้าด้วยน้ำพลังจิตได้ มันสิ้นเปลืองเกินไป อย่างน้อยก็ในตอนนี้

ความสามารถในการกักตุนเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ในยีนของชาวจีน

แม้ว่าในปัจจุบันจะมีน้ำพลังจิตเก็บไว้ประมาณ 20 ลิตร ซูโม่ก็กล้าที่จะเช็ดใบหน้าของเขาด้วยผ้าขี้ริ้วที่จุ่มลงในน้ำเพียงเล็กน้อยเพื่อล้างหน้าในตอนเช้า

“ให้ตายเถอะ มนุษย์โลกนับพันล้านถูกย้ายมายังโลกนี้ในคราวเดียว แต่ไม่มีสักคนเดียวที่ถูกวางไว้ใกล้แหล่งน้ำ”

“ฉันต้องรอให้พายุหิมะมาก่อนจึงจะกักตุนน้ำเปล่าจำนวนมากได้”

หลังจากเม้มริมฝีปากและดื่มน้ำพลังจิตที่เหลืออยู่ในขวด ความรู้สึกแสบร้อนในลำคอของเขาก็ลดลง

โลกแห่งการเอาชีวิตรอดที่แปลกประหลาด

นี่คือความจริงที่ทุกคนได้ค้นพบ

ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์เหล่านี้ตกลงมาจากท้องฟ้าเช่นเดียวกับมนุษย์ และเนื่องจากไม่มีแหล่งน้ำ สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จำนวนมากจึงเริ่มตายด้วยความกระหายน้ำในถิ่นทุรกันดาร

หากไม่นับรวมสัตว์เพียงไม่กี่ชนิดที่สามารถดื่มฝนกรดเพื่อความอยู่รอด สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ส่วนใหญ่ทำได้เพียงฆ่ากันเองและอาศัยเลือดสดเพื่อประทังความกระหาย

ไม่พบแหล่งน้ำจืดที่ไหนเลย

มันเหมือนกับว่าการตั้งค่าแหล่งน้ำในโลกนี้ถูกลบออกไป

นอกเหนือจากการเปิดหีบสมบัติ มนุษย์สามารถใช้วิธีทางวิทยาศาสตร์ได้ก็ต่อเมื่อพวกเขาต้องการได้รับน้ำ ตัวอย่างเช่น โดยการห่อถุงพลาสติกไว้เหนือส่วนยอดใบไม้เพื่อให้การคายน้ำทางใบบนใบทำให้เกิดน้ำควบแน่น

หรือขุดหลุมเล็กๆ บนพื้นที่ค่อนข้างเปียกและวางอุปกรณ์รวบรวมน้ำไว้ตรงกลางก้นหลุม แล้วแขวนฟิล์มพลาสติกที่วาดเป็นแนวโค้งไว้บนพื้นผิวของหลุม

พลังงานแสงจะทำให้อุณหภูมิของดินเปียกและอากาศในหลุมสูงขึ้น การระเหยจะทำให้เกิดไอน้ำ ไอน้ำจะควบแน่นเป็นหยดน้ำเมื่อสัมผัสกับแผ่นฟิล์มพลาสติกแล้วไหลลงไปที่อุปกรณ์รวบรวม

ทั้งสองวิธีนี้สามารถรวบรวมน้ำได้เพียงพอต่อการดํารงชีวิต

  วิธีการรวบรวมก็ค่อยๆได้รับความนิยมหลังจากที่คนส่วนใหญ่แชร์กัน

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากค่าธรรมเนียมจัดส่ง ผู้คนจึงไม่สามารถแลกเปลี่ยนน้ำส่วนเกินออกไปได้แม้ว่าจะมีน้ำอยู่ในมือก็ตาม

“ไม่รู้ว่าทำไม ถึงแม้ฉันจะสร้างอุปกรณ์บ่อน้ำที่สอง ระบบก็ยังไม่สามารถอัพเกรดได้”

เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถอัพเกรดเสื้อกันฝนที่ไม่ใส่ไว้ในตู้เสื้อผ้าได้ บ่อน้ำก็คงเป็นเช่นนั้นเช่นกัน

หลังจากส่ายหัวและโยนความคิดแปลก ๆ เหล่านี้ทิ้งไปซูโม่ก็เริ่มตรวจสอบรางวัลที่เขาได้รับจากการเดินทางครั้งนี้