บทที่ 9 คุยกันอีกที บทเริ่มเรื่องกับความซ้ำซาก
บทที่ 9 คุยกันอีกที บทเริ่มเรื่องกับความซ้ำซาก
ในบทความก่อนหน้า ได้มีคำแนะนำจากนักเขียนมืออาชีพไปว่า อะไรคือสิ่งที่คุณควรระวังเมื่อคุณเขียนช่วงบทแนะนำเรื่อง แต่ยังมีนักเขียนมือใหม่หลายคนที่ขอคำแนะนำเพิ่มเติมจากมืออาชีพอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นจึงได้มีคำแนะนำเพิ่มเติมจากมืออาชีพมาแชร์กันอีกในบทความนี้
มีคำถามจากนักเขียนมือใหม่หลากหลายหัวข้อ อย่างเช่น “สามบทแรกในนิยายของฉัน จำเป็นต้องมีตัวแปรความได้เปรียบไหม?” “ในตอนต้นของนิยายสมัยใหม่ ต้องมีความขัดแย้งตั้งแต่ต้นหรือเปล่า?” “ถ้าฉันเขียนฉากระทึกขวัญตอนต้นของนิยายแฟนตาซี จะเป็นอะไรไหม?” และอีกหลายคำถาม แต่ถ้าคิดให้ดีๆ จะพบว่าแก่นแท้ของคำถามทั้งหมดนี้คือคำถามเดียวกัน ดังนั้นคำตอบทั้งหมดจึงเป็นคำตอบเดียวกัน
ที่จริงแล้วไม่ว่าจะเป็นเรื่องประเภทไหนที่คุณจะเขียน สำหรับบทเริ่มเรื่อง มีหน้าที่สำคัญสองอย่าง อย่างแรกคือการเปิดเรื่อง และสองคือดึงดูดผู้อ่าน
สำหรับหน้าที่แรกนั้น ไม่มีอะไรให้พูดถึงมากนักเพราะมันเห็นชัดอยู่แล้ว หน้าที่ที่สองของบทเริ่มเรื่องคือสิ่งที่นักเขียนต้องใช้ความคิดกับมัน ไม่ว่าคุณมีทฤษฎีอะไร วิธีการ และเทคนิคต่างๆ จะได้เอามาใช้จากจุดนี้ไป
จากที่กล่าวมา คำถามเหล่านี้ที่จริงคำตอบที่ได้จะเหมือนกันทุกครั้ง – ตอนเริ่มเรื่องน่าสนใจไหม? ระทึกขวัญ? มันจะดึงดูดผู้อ่านไหม?
ถ้าคำตอนคือ “ใช่” นั่นคือการเริ่มเรื่องที่ดี ถ้าคำตอบคือ “ไม่ใช่” นั่นคือการเริ่มเรื่องที่แย่
ตัวอย่างเช่น ถ้าคุณถามว่า ควรจะมีตัวแปรความได้เปรียบเรื่องพลังในสามบทแรกของนิยายของคุณหรือไม่ เราควรวิเคราะห์ว่าองค์ประกอบหลักที่จะดึงดูดผู้อ่านให้เข้ามาดู คือตัวแปรความได้เปรียบนั้นหรือไม่ ถ้าหากมันไม่มีในสามบทที่ว่านี้ บทเริ่มเรื่องจะยังดึงดูดผู้อ่านอยู่หรือเปล่า? คำตอบที่ได้น่าจะชัดเจน เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว เราสามารถสรุปได้ว่ามันไม่จำเป็นมากนัก ตราบใดที่มีองค์ประกอบอื่นๆ ที่สามารถดึงดูดผู้อ่านได้อยู่แล้ว บทเริ่มเรื่องของคุณก็น่าจะใช้ได้ แต่ถ้าแรงดึงดูดตอนต้นเรื่องของคุณอยู่ที่ตัวแปรความได้เปรียบเรื่องพลัง ก็ใส่ความได้เปรียบนั้นลงไปในสามบทแรกเพื่อดึงดูดผู้อ่านได้เลย นี่ก็เป็นทางออกที่ยอมรับกันได้ทั่วไป
ตัวอย่างคำถามต่อมาที่ว่า การเขียนให้ตอนแรกของนิยายแฟนตาซีเป็นเหตุการณ์ระทึกขวัญแทนได้ไหม เราสามารถตอบคำถามได้แบบนี้: ความระทึกขวัญคือสิ่งที่ผู้อ่านของคุณเข้ามาอ่านเรื่องนี้หรือ? ความระทึกขวัญนั้นมีพลังดึงดูดเพียงพอที่จะดึงให้ผู้อ่านอ่านต่อเนื่องไปหรือไม่? ถ้าคำตอบของคำถามเหล่านี้คือ ใช่ อย่างนั้นบทเริ่มต้นนิยายของคุณก็ใช้ได้
คำถามเกี่ยวกับบทเริ่มเรื่องของคุณทั้งหมดเหล่านี้ สามารถแก้ข้อสงสัยได้โดยตั้งคำถามกับตนเองเท่านั้น
ในความเป็นจริง มันมีวิธีการเขียนบทเริ่มเรื่องของนวนิยายออนไลน์หลายแบบคุณสามารถใช้ได้ ถ้าคุณรู้วิธีเขียนมัน คุณสามารถใช้วิธีที่ซ้ำซากวนไปมา หรือคุณสามารถคิดค้นวิธีการเริ่มเรื่องแบบใหม่ที่ไม่เคยมีใครใช้มาก่อน แต่แน่นอนว่าไม่ว่าคุณจะลองเขียนบทเริ่มเรื่องแบบไหน สิ่งที่สำคัญอย่างยิ่งที่คุณต้องให้ความสำคัญก่อนคือ มันจำเป็นต้องน่าสนใจมาก
เป็นที่ชัดเจนว่า ในการที่จะตอบโจทย์เรื่องความน่าสนใจของบทเริ่มเรื่อง ยิ่งบทเริ่มเรื่องมีความแปลกใหม่เฉพาะตัวมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดีเท่านั้น แต่สิ่งสำคัญที่จะลืมและละเลยไม่ได้คือ ต้องมีความน่าสนใจเท่านั้น คุณไม่สามารถจะคิดแค่ว่า เขียนบทเริ่มเรื่องแปลกใหม่ให้มากที่สุดอย่างเดียว ก่อนอื่นคุณต้องแน่ใจว่าบทเริ่มเรื่องของคุณน่าสนใจมากต่อผู้อ่านด้วย
หากคุณในฐานะนักเขียน ไม่มีความสามารถที่จะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ที่เป็นต้นฉบับแท้จริงและน่าสนใจได้ หรือคุณขาดความสามารถในการตัดสินว่าบทเริ่มเรื่องของคุณน่าสนใจหรือไม่ ถ้าอย่างนั้นมันก็ไม่สำคัญ ไม่ว่าจะเป็น “มีความได้เปรียบเรื่องพลังในสามบทแรก” “เริ่มความขัดแย้งตั้งแต่ตอนต้นเรื่อง” หรือ “บทที่ 1 เริ่มการโจมตี บทที่ 2 เพิ่มระดับ บทที่ 3 หักหน้า” พล็อตซ้ำซากเหล่านี้และประสบการณ์กลายเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมาก
สิ่งเหล่านี้คือ กรอบการทำงาน (framework) สร้างขึ้นโดยนักเขียนมืออาชีพที่มาก่อนพวกเรานักเขียนมือใหม่ กรอบการทำงานพวกนี้ไม่ได้มีเจตนาจะควบคุมการเขียนนิยายของพวกเรา ไม่มีความจำเป็นต้องทำงานตามกรอบพวกนี้อย่างละเอียดยิบ กรอบการทำงานเหล่านี้เหมือนกับล้อหัดขี่จักรยานที่เด็กใช้เวลาหัดขี่จักรยาน มันช่วยให้เราทรงตัวบนจักรยานได้ในขณะที่เรายังขี่ไม่เป็น แต่ใครจะต้องการล้อหัดขี่อีก เมื่อคุณขี่จักรยานเป็นแล้ว?
สำหรับกรอบการทำงานเหล่านี้ หรือบางที คุณอาจเรียกมันว่า วิธีการซ้ำซาก เราควรประเมินวิธีการเหล่านี้ตามเหตุผลโดยปราศจากการบูชามันอย่างกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หรือเป็นวิธีการสุดยอดที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ อีกทั้งไม่จำเป็นต้องดูถูกหรือรังเกียจวิธีการซ้ำซากเหล่านี้
เราควรปฏิบัติกับวิธีการซ้ำซากเหล่านี้เช่นเครื่องมือสำหรับใช้เมื่อต้องการ หากวิธีการซ้ำซากและประสบการณ์ต่างๆ เป็นประโยชน์กับการเขียนงานของเรา ก็ลองใช้มัน หากมันไม่มีประโยชน์ต่องานนั้น ก็แค่ไม่ต้องสนใจมันเท่านั้นเอง
เหล่านักเขียนมืออาชีพเชื่อว่าทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ควรเป็นจิตสำนึกที่ดีที่สุดสำหรับนักเขียนทุกคน
..................................................................................
