ตอนที่ 201: คำขอ (อ่านฟรี)

ตอนที่ 201: คำขอ

ทันทีที่ทางเข้าสู่พื้นที่ซ่อนเล็กๆ ของพวกเขาถูกปกคลุมด้วยก้อนดิน

เอเมรี่ ก็ค่อยๆ วาง ซิลวา ลงไปที่พื้น ทันใดนั้น เข่าของเขาก็อ่อนลงในที่สุด และเขาก็ทรุดตัวลงกับพื้น เขาใช้พลังงานทุกส่วนเพื่อซ่อนซิลวาและตัวเขาเองไว้ที่นี่จริงๆ

เขานอนลงบนพื้น พยายามผ่อนคลาย แม้ว่าจิตใจของเขาจะว่างเปล่าบนหน้าผาแห่งการหมดสติก็ตาม หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หายใจไม่ออก

“เราควร... จะ... ปลอดภัยที่นี่…” เอเมรี่พูดด้วยความหวังในใจอย่างเงียบๆ ว่าไม่มีเมกัสฝึกหัดคนไหนที่มีคาถาติดตามที่ดีเลย

ด้วยความประหลาดใจ ซิลวาจึงร่ายมนตร์โดยไม่ตั้งใจ รากของต้นไม้เริ่มคลานจากพื้นที่เล็กๆ ที่เขาทิ้งไว้ และค่อยๆ ทำให้สถานที่นั้นใหญ่ขึ้นเล็กน้อย นอกจากนี้ รากสีเขียวยังเติบโตไปทั่วทั้งกลายเป็นโพรงดิน ปิดช่องว่างทางเข้าและเสริมกำลังให้แข็งแรง

แม้จะมองเพียงครั้งเดียว เอเมรี่ก็สามารถบอกได้ว่ารากที่แท้จริงนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน รากปรากฏขึ้นและให้ความรู้สึกคล้ายกับรากที่เธอใช้ใน [กำแพงหนาม] ยกเว้นคราวนี้ไม่มีหนามล้อมรอบแต่ละราก จากนั้นเขาก็เห็นซิลวาหลับตาลง แสงสีเขียวค่อยๆ ส่องสว่าง เธอได้ร่าย [สัมผัสธรรมชาติ] เช่นเดียวกับที่ เอเมรี่ เคยทำมาก่อนเพื่อตรวจสอบสภาพแวดล้อม

“ดูเหมือนว่าไม่มีใครสะกดรอยตามเราได้… คาถา [กระพริบตา] ที่คุณเลือกใช้นั้นยอดเยี่ยมมาก แต่การโยนหินลงน้ำเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจนั้นเป็นสัมผัสที่ดี คุณรู้อะไรไหม

เอเมรี่? ฉันคิดว่าคุณไม่งี่เง่าซะทีเดียว”

ในขณะนั้น เอเมรี่ตระหนักว่าซิลวาแกล้งทำเป็นป่วยและอ่อนแอตลอดเวลานี้ ผิวซีดของเธอ ความพูดติดอ่าง และเหงื่อที่ปกคลุมทั่วร่างกายของเธอดูเหมือนจะหายไปเกือบหมดแล้ว

เมื่อตระหนักว่า เอเมรี่ กำลังมองเธอด้วยอาการอ้าปากค้าง ซิลวาจึงตัดสินใจอธิบาย

“ใช่ ฉันเล่นป่วยอยู่ตรงนั้น ดูสิ เราอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง เข้าใจไหม ฉันกำลังจะบอกคุณ แต่แล้วคุณก็คว้าแขนฉันไว้และ--” ซิลวาส่ายหัว “เอาล่ะ ประเด็นก็คือ อย่า” อย่าโทษฉันเรื่องนี้นะ!”

ทันใดนั้น เอเมรี่ ก็รู้สึกได้ว่าหัวของเขาสั่น ในตอนแรก เขาคิดว่าอาการปวดหัวนั้นเกิดจากการกระทำที่น่าตกใจของหญิงสาว แต่ความจริงที่ว่าร่างกายของเขารู้สึกเหนื่อยล้ามากขึ้น ตอนนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นอย่างอื่น เอเมรี่เริ่มหมดสติอย่างช้าๆ ขณะนอนอยู่บนพื้น

เอเมรีไม่แน่ใจว่าเขาสลบไปนานแค่ไหน แต่สิ่งต่อไปที่เขารู้ เขารู้สึกได้ถึงพลังทางจิตวิญญาณอันแข็งแกร่งที่ไหลผ่านร่างกายของเขา

เอเมรี่ ลืมตาขึ้นและเห็นดอกไม้ที่ดูแปลกตาเรืองแสงอยู่ตรงหน้าเขา ดอกบานสะพรั่งมีขนาดประมาณแขนของเขา แต่ละกลีบเปิดกว้าง และเกสรตัวเมียของมันดูเหมือนจะพลุ่งพล่านไปด้วยน้ำค้างสดที่เปล่งประกายอยู่ตลอดเวลา น้ำค้างแต่ละหยดดูดซับพลังงานจากพืชเล็กน้อย ทำให้สถานที่นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันสดชื่นของธาตุพืช น้ำค้างที่ตกลงบนผิวหนังของเขาทำให้เอเมรี่รู้สึกสดชื่นมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป

ซิลวานั่งอยู่ไม่ไกลจากเขามากนัก ดวงตาของเธอปิดอยู่ ขณะที่เธอนั่งสมาธิเพื่อดูดซับพลังงานได้ดีขึ้น เมื่อเธอรู้สึกว่าเอเมรี่ปั่นป่วน เธอก็ถามเขาด้วยความภาคภูมิใจ

“คุณชอบคาถา [เมล็ดพันธุ์แห่งจิตวิญญาณ] ของฉันไหม ฉันคิดว่านี่มีประสิทธิภาพไม่น้อยไปกว่า

[พรธรรมชาติ] ของคุณ”

เอเมรี่ที่นอนอยู่บนพื้นค่อยๆ นั่งสมาธิก่อนถาม

“ใช่ คาถานี้มหัศจรรย์มาก ..แล้วฉันหลับไปนานแค่ไหนแล้ว?”

“ประมาณสองชั่วโมง เราน่าจะเล่นเกมต่อได้ภายในไม่กี่ชั่วโมง” ซิลวากล่าวว่า

เอเมรี่ตัดสินใจมุ่งความสนใจไปที่สัญลักษณ์ที่สลักอยู่บนมือและค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของเกม

[เมกัสฝึกหัดทั่วไป: 241/320]

[เมกัสฝึกหัดชั้นสูง: 44/50]

[คะแนนรวมของคุณ: 10,000]

[อันดับปัจจุบันของคุณ: 10]

เมื่อเห็นอันดับปัจจุบันของเขา เอเมรี่ ก็รู้สึกพึงพอใจอย่างมากจนไม่รู้ว่าตัวเองกำลังยิ้มอยู่ เป็นเรื่องน่าโล่งใจที่ได้เห็นความพยายามในการเอาชนะเมกัสฝึกหัดสองคนนั้นไม่ได้ไร้ผล

น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสที่จะได้รับความสุข ขณะที่ซิลวารีบดึงเขาออกจากภวังค์ด้วยการถาม

“ดังนั้น ฉันคิดว่าคุณมี 10,000 คะแนนอยู่แล้ว?”

เอเมรี่พยักหน้าเห็นด้วย

“เฮ้ แม้ว่าคุณจะสามารถฆ่าชนชั้นสูงที่แข็งแกร่งที่สุดได้ แต่อย่าหยุดอยู่กับเกียรติยศและคิดราวกับว่าคุณเป็นผู้ชนะแล้ว! เมื่อพิจารณาถึงการ

กระจายคะแนนและจำนวนเมกัสฝึกหัดที่เหลืออยู่ในปัจจุบัน จำนวนคะแนนที่ปลอดภัยที่สุด เป้าหมายคือ 23,000 คะแนน นั่นน่าจะรับประกันได้ว่าคุณจะเป็นหนึ่งในกลุ่มชนชั้นสูง"

เอเมรี่กำลังจะถามซิลวาว่าเธอคิดตัวเลขที่ฟังดูไร้สาระเช่นนี้ได้อย่างไร แต่ซิลวายังคงอธิบายต่อในทันที

“การทำนายของฉันอาจไม่แม่นยำสำหรับเกมกลุ่ม 7 นี้ แต้มน่าจะกระจายมากกว่านี้ในกรณีของเรา”

“ยังไงล่ะ?” เอเมรี่ถาม

“คุณไม่เห็นเหรอ? มันเพิ่งเริ่มเกมได้เพียงสี่ชั่วโมงเท่านั้น แต่เมกัสฝึกหัดชั้นยอดทั้ง 6 คนก็พ่ายแพ้ไปแล้ว”

“แต่ในการเปรียบเทียบ ยังมีเมกัสฝึกหัดปกติถึง 80 คนที่พ่ายแพ้ นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?” เอเมรี่ ได้ตอบกลับ

“อ๊ากกก คุยกับคุณก็รู้สึกเหมือนคุยกับเป็ดเลย! ไม่รู้เหรอว่าทุกปีโดยเฉลี่ยแล้วจะมีเมกัสฝึกหัดธรรมดาเพียง 5 คนเท่านั้นที่จะได้คะแนนมากพอที่จะขึ้นสู่ 50 อันดับแรกได้ แต่ปัจจุบันผ่านไปไม่ถึงครึ่งเกมแล้วก็มี มีผู้เล่นชั้นยอดที่พ่ายแพ้ไปแล้ว 6 คน และเมื่อคุณเอาชนะโลโดสได้ ฉันคิดว่าคงมีคนที่สามารถเข้า 50 อันดับแรกจากกลุ่มนี้ได้เป็นประจำมากขึ้น”

เอเมรี่ขมวดคิ้วและคิดคำอธิบายของซิลวาก่อนจะพยักหน้า ดูเหมือนว่าพันธมิตรขนาดใหญ่ที่ โรรัน สร้างขึ้นจะกลายเป็นปัจจัยสำคัญในเรื่องนี้

ซิลวากล่าวต่อ

“แล้วรู้สึกยังไงที่เอาชนะเมกัสฝึกหัดสองคนได้ โดยเฉพาะคนบ้าโลโดส”

เอเมรี่รู้สึกถึงความสำเร็จบางอย่างจริงๆ แต่แล้วเขาก็ยังพบว่าตัวเองยังขาดอะไรอีกมาก โชคมีส่วนสำคัญในชัยชนะของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ภูมิใจกับมันเลย

“ฉันมีเรื่องให้พวกคุณต้องช่วย เลยบอกไม่ได้จริงๆว่าควรภูมิใจ”

ซิลวาขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดว่า

"คุณควรให้เครดิตตัวเองมากกว่านี้ เอเมรี่! คุณทำได้ดีมากที่นั่น ถ้าฉันสามารถทำสิ่งที่คุณทำได้ ฉันมั่นใจว่าครอบครัวและกลุ่มของฉันจะต้องภูมิใจมาก"

"ครอบครัวของคุณ?" เอเมรี่ถามด้วยความสงสัย

“อ่า ขอโทษที ฉันไม่อยากพูดถึงมันจริงๆ พวกเขา... มันยาก คุณเชื่อไหมว่าถ้าฉันไม่ได้อยู่ในระดับหัวกะทิ พวกเขาวางแผนที่จะขับไล่ฉันออกไป ใช่ ช่างเป็นครอบครัวที่ยอดเยี่ยมจริงๆ !”

แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธอไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แต่เธอก็ยังคงพูดอยู่ ซิลวายังคงพูดคุยเกี่ยวกับครอบครัวของเธออยู่พักหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าภูมิหลังของเธอไม่ธรรมดา ตระกูลของเธอเป็นหนึ่งในกลุ่มที่มีอิทธิพลมากที่สุดในจักรวาล และสำหรับเธอที่จะต้องประสบความสำเร็จใน สถาบันเมกัส นั้นสำคัญมาก

เมื่อได้ยินหญิงสาวพูดคุยกันอย่างต่อเนื่อง เอเมรี่ก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมอง แม้ว่าเธอจะดูแข็งแกร่งและมีคำสาปแช่งตามแต่ละประโยคของเธอ แต่เบื้องหลังผมสีขาวและผิวสีซีด

เอเมรี่ ก็มองเห็นสาวสวยและฉลาด บวกกับความรู้อันกว้างขวางและบุคลิกเจ้าเล่ห์ของเธอ ซิลวาเป็นสาวที่น่าทึ่ง

ทันใดนั้นซิลวาก็ตระหนักได้ว่าเอเมรี่จ้องมอง

“เฮ้! คุณจ้องมองทำไม?

เอเมรี่พยายามค้นหาคำพูดอย่างรวดเร็วและในที่สุดก็พูดว่า

“ฉันรู้ว่าฉันไม่ได้กล่าวขอบคุณจริงๆ ที่ช่วยฉันที่นั่น”

ซิลวามองเขา เธอจ้องมองด้วยความตกใจเล็กน้อยก่อนจะพูด

“อย่างที่ฉันบอกไปก่อนหน้านี้ ฉันพบคุณโดยบังเอิญ ลองคิดดูสิว่าในที่สุดคุณก็โชคดี ในขณะที่ความโชคร้ายของคุณก็ถาโถมเข้ามาหาฉัน”

"แต่ยังคง." เอเมรี่ส่ายหัว

“คุณมาช่วยฉันไม่ว่ายังไงก็ตาม และสำหรับสิ่งนั้น ฉันซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง”

“หืม? ถ้าคุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ… แล้วนี่ล่ะ? สมมติว่าคุณเป็นหนี้บุญคุณฉันอย่างหนึ่งและคุณจะทำตามคำขอของฉันหนึ่งอย่าง ได้ไหมล่ะ?”

เอเมรี่ไม่ลังเลเลยที่จะเห็นด้วย โดยตระหนักดีว่าการอยู่รอดของเขาต้องขอบคุณเธอ

“เอาล่ะ คุณต้องการอะไร”

“ฉัน… ฉันอยากให้เธอเลิกไปเที่ยวกับเพื่อนง่อยสี่คนแล้วอยู่กับฉันเถอะ…” จู่ๆ เธอก็ตื่นตระหนกและพูดซ้ำ “...ไม่! ฉันหมายถึงอยู่ร่วมกับคนใจดีของคุณ... พวกเลือดผสม”

เอเมรี่สะดุ้งกับคำขอแปลกๆ แต่ยังไงซะเขาก็ยิ้มเล็กน้อย

“ไม่ ขอโทษทีฉันทำแบบนั้นไม่ได้….”

“หือ ฉันคิดว่าคุณบอกว่าคุณจะทำคำขอหนึ่งอย่างใช่ไหม เอาล่ะ แล้วคุณหยุดคุยกับผู้หญิงน่ารำคาญคนนั้นได้ไหม”

เอเมรี่ ทำได้เพียงทำให้ ซิลวา ยิ้มบิดเบี้ยวอีกครั้ง

“ขอโทษที ไม่คิดว่าจะทำแบบนั้นได้เหมือนกัน”

“ไม่! หือ! ฉันรู้ว่าเธอจะไม่เห็นด้วย… ถ้าเธออยากเสียเวลากับมนุษย์พวกนั้นก็ช่างมันเถอะ! อย่ามาขอความช่วยเหลือจากฉันอีกทีหลัง”

สถานการณ์เปลี่ยนไปอย่างน่าอึดอัดใจทันที ไม่นานหลังจากนั้น เอเมรี่ก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาสดชื่นขึ้นในที่สุด

ซิลวาถามว่า “แล้วตอนนี้คุณมีแผนอย่างไร?”

“ฉันวางแผนที่จะไปพบกับคนอื่นๆ ที่ศูนย์”

“อย่า! คุณควรมากับฉันเพื่อพบกับลูกครึ่งชั้นยอดอีกสองคน... พวกเขาอยู่ไม่ไกลเกินไป”

“ว้าว รู้ได้ยังไงว่าพวกเขาอยู่ไม่ไกล”

“ไม่ยากเลย... ความสามารถโดยกำเนิดอย่างหนึ่งของฉันคือการปล่อยสารพิษเข้าสู่ร่างกายและติดตามบุคคลดังกล่าวได้ในภายหลัง”

เอเมรี่จำแขนขวาของเขาได้อย่างรวดเร็ว ซึ่งเป็นแขนที่ซิลวากัดก่อนเริ่มเกม ก่อนที่เขาจะถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีนกสีเขียวเรืองแสงตัวน้อยบินเข้ามาหาเขา

[คุณได้รับข้อความใหม่]

[เอเมรี่! คุณอยู่ที่ไหน? สิ่งต่างๆ กลายเป็นเรื่องวุ่นวายที่นี่ รีบเข้ามาที่ศูนย์กลางกันเถอะ!]