ตอนที่ 1490 มันก็ดี ..ดีเหมือนกัน

เมื่อได้ยิน หลี่ จื่อเสีย บอกว่าจะปล่อยเขาไปแต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่ง หลี่ เจี้ยนสุ่ย ก็รีบถามว่า : “เงื่อนไข.. เงื่อนไขอะไร?”

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “สละหุ้นของคุณในบริษัท”

ในฐานะที่ หลี่ เจี้ยนสุ่ย เป็นน้องชายแท้ๆ และเป็นน้องชายเพียงคนเดียวของ หลี่ หวยซาน ในปีนั้นเขาได้ติดตาม หลี่ หวยซาน ทั้ง หลี่ หวยซาน ก็ไม่มีความจําเป็นอะไรต้องพูดกับน้องชายของเขาคนนี้ ดังนั้นเขาจึงขอให้ หลี่ เจี้ยนสุ่ย เข้าร่วมหุ้น และกลายเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัท

การถือหุ้นรวมกันของสองพี่น้องคิดเป็น 40%

เดิมที หลี่ หวยซาน เคยถือหุ้นสัมบูรณ์ใน จินอวี้ กรุ๊ป เขาถือหุ้นคนเดียว 52% แต่ต่อมาเพื่อระดมทุน หลี่ หวยซาน จึงได้ขายหุ้นออกไปในภายหลัง

ด้วยวิธีนี้ ส่งผลให้สัดส่วนการถือหุ้นของ หลี่ หวยซาน ลดน้อยลง แต่เขายังคงถือหุ้น 30% และยังเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท

แผนการของ หลี่ เจี้ยนสุ่ย นั้นดีมาก เขาถือหุ้น 40% ตราบใดที่เขาซื้อหุ้นอีก 11% ก็สามารถบรรลุข้อตกลงกับ วั่นกู่ และขายบริษัทให้กับ วั่นกู่ ได้

หุ้น 11% นี้ยังคงง่ายมาก ตราบใดที่มีผู้ถือหุ้นสองคนสนับสนุนเขาในการประชุมผู้ถือหุ้น ข้อตกลงนี้จะได้ข้อสรุปอย่างแน่นอน

แต่ใครจะรู้ว่าในเวลานี้ หลี่ จื่อเสีย กลับมา และต้องการเอา 30% ของหุ้นกลับคืน..

สิ่งนี้ทำให้สถานการณ์ของ หลี่ เจี้ยนสุ่ย กลายเป็นฝ่ายถูกกระทํามากไปในทันที เขามีหุ้นเพียง 10% หากเขาต้องการชนะการลงคะแนนเสียงในวันพรุ่งนี้ เขาต้องช่วงชิงหุ้น 41% ซึ่งหมายความว่าเขาต้องดึงผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่ให้มาสนับสนุนเขา

นี่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะ หลี่ จื่อเสีย เกือบจะโน้มน้าวผู้ถือหุ้นในวันนี้ให้เชื่อมั่น ..ได้แล้ว

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี หลี่ เจี้ยนสุ่ย จึงเสียสติ และคิดใช้กลอุบายโง่ๆ โดยต้องการบังคับให้ หลี่ จื่อเสีย ส่งมอบหุ้นในมือโดยไร้เงื่อนไขใดๆ

เขาไม่เคยคิดที่จะฆ่าตั้งแต่แรก เขาเพียงแค่โลภเงิน แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะเป็นคนมีจิตใจโหดเหี้ยม แต่สุดท้ายแล้ว ด้วยแรงผลักดันจากความปรารถนา เขาจึงเสียสติไป

ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับหุ้นของ หลี่ จื่อเสีย เท่านั้น หลี่ จื่อเสีย กลับยังขอหุ้นในมือ ..จากเขา!

หลี่ เจี้ยนสุ่ย ยอมได้ที่ไหน เขาได้ร้องไห้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงโศกเศร้าไปว่า : “จื่อเสีย อย่าโหดเหี้ยมขนาดนี้เลย เหลือทิ้งไว้ให้ฉันหน่อยเถอะ ได้ไหม?”

หลี่ จื่อเสีย กําลังคิดจะทําความสะอาดบ้านของเธอครั้งใหญ่ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นมันอย่างไร มาตอนนี้ หลี่ เจี้ยนสุ่ย ส่งมอบโอกาสนี้มาให้กับเธอเอง แล้ว.. เธอจะพลาดมันได้อย่างไร?

“โอนหุ้น หรือติดคุก คุณก็ช่วยเลือกมันเอาเองเถอะ!” หลี่ จื่อเสีย พูดออกไปอย่างไม่แยแส

เธออาจจำเป็นที่ต้องเลือดเย็น และไร้ความปราณี เอาตามตรงเธอรู้สึกผิดหวังกับ หลี่ เจี้ยนสุ่ย มาก.. มากจริงๆ และอีกอย่างทำไมเธอถึงต้องแสดงความเมตตาต่อลุงแท้ๆ คนหนึ่งที่ต้องการจะฆ่าเธอ?

ความเมตตาต่อศัตรูก็คือการมอบความหายนะให้กับตัวเอง หลังจากผ่านประสบการณ์อะไรมามากมาย หลี่ จื่อเสีย ก็รู้ความจริงในข้อนี้ดี

“จื่อเสีย ฉันไม่ได้คิดวางแผนที่จะฆ่าเธอจริงๆ ตอนแรกฉันแค่อยากจะขู่เธอให้กลัวเท่านั้น เธอเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่าฉันเป็นคนยังไง ฉันไม่กล้าฆ่าเป็ดฆ่าไก่ด้วยซ้ำ ฉันจะไปคิดฆ่าเธอได้อย่างไร!” หลี่ เจี้ยนสุ่ย ยังไม่คิดจะยอมแพ้ เขายังคงพยายามที่จะโน้มน้าว หลี่ จื่อเสีย

หลี่ จื่อเสีย พูดว่า : “ใช่ คุณไม่ใช่ลุงที่ฉันรู้จักอีกต่อไปแล้ว และฉันก็ยังอยากรู้ด้วยว่าทําไม คุณถึงเปลี่ยนไปได้แบบนี้?”

หลี่ เจี้ยนสุ่ย กลอกตาไปมา แล้วพูดว่า : “นี่.. จะโทษฉันไม่ได้ ฉันก็ถูกตระกูลเว่ย ยุยงมาเหมือนกัน เว่ย เจี้ยนเซิง เขาได้ยุยงให้ฉันทําแบบนี้!”

เว่ย เจี้ยนเซิง?

หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย มองหน้ากัน สีหน้าของ หลินฟาน จมลง..

เว่ย เจี้ยนเซิง บุตรชายคนที่สามของตระกูลเว่ย ของ วั่นกู่ กรุ๊ป และคนคนนี้ ก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับ หลินฟาน.. หลินฟาน แค่คาดไม่ถึงว่าคืนนี้เรื่องนี้มันจะเกี่ยวข้องกับ เว่ย เจี้ยนเซิง

“ช่วยเล่ามันออกมาที?” หลินฟาน กล่าว พร้อมกับมองไปที่ หลี่ เจี้ยนสุ่ย อย่างเย็นชา

หลี่ เจี้ยนสุ่ย ที่ไหนจะกล้าไปสบตากับ หลินฟาน ตรงๆ จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องที่เขาได้คุยกับ เว่ย เจี้ยนเซิง ในคืนนี้ออกมา

“ทุกสิ่งที่คุณพูดล้วนเป็นความจริง?” หลี่ จื่อเสีย ถามออกไปด้วยความโกรธ

หลี่ เจี้ยนสุ่ย พูดว่า : “ฉันสาบานได้ว่านี้เป็นเรื่องจริง แท้จริงแล้ว.. ฉันไม่กล้าที่จะโกหกพวกคุณ หากฉันกุเรื่องนี้ขึ้นจริงๆ ฉันขอสาบานให้ฉันถูกฟ้าผ่าตาย!”

หลี่ จื่อเสีย มองไปที่ หลินฟาน ซึ่งเธอก็เห็นเขาพยักหน้า..

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “เว่ย เจี้ยนเซิง คนนี้ก็เลวเกินไป ปากบอกว่าอย่างให้คุณลุงทำอะไรรุนแรง แต่ความนัยกับแฝงว่าให้คุณลุง ..ทำมัน และแน่นอนว่าเขาได้ทําเรื่องนี้สําเร็จแล้ว แถมเรายังเอาเรื่องเขาไม่ได้อีก!”

แน่นอนว่าไม่สามารถเอาผิด เว่ย เจี้ยนเซิง ในข้อหายั่วยุได้ นี่เป็นจุดที่ หลี่ จื่อเสีย โกรธมากที่สุด

หลินฟาน ถามว่า : “คุณหลี่ เว่ย เจี้ยนเซิง ได้ให้สัญญาอะไรกับคุณกันแน่ มันถึงทำให้คุณคิดที่จะขายบริษัทให้เขามากถึงขนาดนี้?”

หลี่ เจี้ยนสุ่ย กล่าวว่า : “เขาสัญญากับฉันว่า นอกเหนือจากเงินเพื่อซื้อหุ้นแล้ว เขาจะให้ฉันเพิ่มอีก 10 ล้าน”

ในเวลานั้น หลี่ เจี้ยนสุ่ย ถือหุ้น 40% และเพิ่มอีก 10 ล้าน อย่างน้อยเขาก็สามารถสร้างรายได้ ได้มากกว่า 200 ล้าน

200 ล้าน ซึ่งเป็นเงินที่หลายคนไม่สามารถหามาได้ตลอดชีวิต

หลี่ เจี้ยนสุ่ย ได้รับ 200 ล้านนี้ เขาสามารถทําความสะอาดความยุ่งเหยิงมากมายที่เกิดจากน้ำมือของเขา โดยเสียสละบริษัท และช่วยให้เขาหลุดพ้นจากสถานการณ์ที่ยากลําบาก

หลินฟาน กล่าวว่า : “เขาเคยบอกกับคุณไหมว่าทําไมถึงต้องการจะซื้อ จินอวี้ กรุ๊ป?”

หลี่ เจี้ยนสุ่ย กล่าวว่า : “ฉันเคยถามเขาแล้ว คําตอบของเขาคือ ทําไมเขาถึงซื้อ แล้วมันสําคัญไหม? ที่สำคัญคือฉันจะได้รับเงิน และไม่ว่าเขาจะซื้อมันไปทำไมนั้นมันก็ไม่สำคัญ ฉันจึงคิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นมีเหตุผล ฉันก็เลยไม่ถามอะไรไปมากกว่านี้อีก”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ตระกูลเว่ย คิดต้องการจะซื้อ จินอวี้ เป็นครั้งแรกเมื่อไหร่?”

หลี่ เจี้ยนสุ่ย คิดแล้วพูดว่า : “เหมือนจะเป็นเมื่อห้าวันก่อน”

เมื่อห้าวันก่อน ตอนนั้น เฟิ่ง รั่วหลาน ได้เข้าติดต่อ จินอวี้ กรุ๊ป เห็นได้ชัดว่า วั่นกู่ ต้องการพยายามสกัดกั้น หลินฟาน

หลินฟาน รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อยจริงๆ ตระกูลเว่ยนี้คิดที่จะต่อต้านเขา ทั้งยังพยายามทํางานอย่างหนักอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยจริงๆ

สําหรับตระกูลเว่ย จินอวี้ กรุ๊ป โดยทั่วไปแล้วไม่มีประโยชน์ แต่เพื่อที่จะสร้างเรื่องยุ่งยากให้กับ หลินฟาน พวกเขาไม่ลังเลเลยที่จะใช้เงินหลายร้อยล้านเพื่อซื้อ จินอวี้ กรุ๊ป

แน่นอนว่า ตระกูลเว่ย ก็ไม่ได้คิดทําธุรกิจที่ขาดทุน หลังจากที่พวกเขาซื้อ จินอวี้ ไปได้แล้ว พวกเขาก็สามารถจัดระเบียบมันใหม่ และขายต่อออกไปในภายหลังก็สามารถทําเงินได้แล้ว แม้กระทั่งแยก จินอวี้ ออกจากกัน และรอรับผลตอบแทนไปได้ โดยไม่มีปัญหามากนัก

ปัญหาคือ ตระกูลเว่ย ที่ทําเช่นนี้ จุดเริ่มต้นไม่ใช่เพื่อหาเงิน แต่เพื่อสร้างปัญหาให้กับ หลินฟาน

ในเรื่องนี้ที่มันทำให้ หลินฟาน รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย

ถ้าหาก ตระกูลเว่ย เพียงพยายามแข่งขันกับเขา หลินฟาน ก็จะไม่แปลกใจ แต่คราวนี้ เว่ย เจี้ยนเซิง ได้ยุยงให้ หลี่ เจี้ยนสุ่ย ทําร้าย หลี่ จื่อเสีย อย่างรุนแรง!

หลินฟาน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโกรธขึ้นมาเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดมุ่งเป้าไปที่ครอบครัวเว่ย และไม่ได้คิดจะริเริ่มที่จะทำความสะอาดครอบครัวเว่ย แต่มาคราวนี้ดูเหมือนว่าเขา ไม่คิด ..ก็คงจะไม่ได้แล้ว!

“จื่อเสีย ตอนนี้เธอก็รู้แล้ว ช่วยให้อภัยลุงคนนี้ของเธอจะได้ไหม?” หลี่ เจี้ยนสุ่ย ตั้งตารอคอยคำตอบจาก หลี่ จื่อเสีย อย่างคาดหวัง

หลี่ จื่อเสีย กลับมีสีหน้าไร้อารมณ์ เธอส่ายศีรษะ : “เพื่อเงิน คุณกลับถูกอีกฝ่ายยุยงได้โดยง่ายๆ แล้ว ที่นี่คุณยังหวังว่าฉันจะให้อภัยคุณอีก?”

มาตอนนี้เธอยิ่งโกรธหนักมากกว่าเดิม!

หลี่ เจี้ยนสุ่ย ที่เห็น ได้ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหดหู่ เขาตระหนักว่าความคิดเพ้อฝันของเขานั้นมันได้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์ หลังจากมอบหุ้นของเขาแล้ว หลี่ จื่อเสีย ก็สามารถไล่เขาออกจากบริษัทได้โดยที่เขาไม่มีข้อแก้ตัวใดๆ เขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทนี้อีกต่อไป และไม่สามารถคาดหวังว่าจะได้รับผลกำไรจากบริษัท ..ได้อีก

ไม่ว่าบริษัทจะขายให้ วั่นกู่ หรือขายให้ หยงจิ่ว มัน.. ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาแม้แต่สตางค์เดียว

“พอแล้ว ดี ดีเหมือนกัน พูดตามตรง ฉันเองก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว เอามันไปตามสิ่งที่เธอพูดมันก็ดี ..ดีเหมือนกัน” หลี่ เจี้ยนสุ่ย ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

หลี่ จื่อเสีย กล่าวว่า : “การประชุมผู้ถือหุ้นพรุ่งนี้เวลาเก้าโมง คุณจะต้องประกาศข่าวนี้ต่อสาธารณะ นอกจากนี้คุณต้องส่งรายงานที่ฉันได้ให้คุณทําส่งมาให้กับฉันด้วย หวังว่าคุณจะรายงานตามความจริง เพราะหากมีคําพูดเท็จ ฉันจะตรวจสอบมันทันที!”

หลังจากพูดจบ หลี่ จื่อเสีย ก็มองไปที่ หลินฟาน

ทั้งสองเห็นพ้องต้องกัน ตอนนี้ทั้งสองจึงไม่คิดจะสนใจ หลี่ เจี้ยนสุ่ย อีกแล้ว และพากันหันหลังเดินจากไปทันที

ในศาลา.. เหลือแต่เพียง หลี่ เจี้ยนสุ่ย คนเดียว เขาได้นั่งนิ่งๆ อยู่อย่างหดหู่ เขาเสียใจอยู่พักหนึ่ง ยิ่งเมื่อรู้ว่าต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาคงไม่เกิดเสียสติ และคิดลักพาตัว หลี่ จื่อเสีย มา..

เวลานี้ทันใดนั้นก็มีลมหนาวเย็นพัดผ่านเข้ามา หลี่ เจี้ยนสุ่ย ดูเหมือนจะได้ยินเสียงร้องไห้เบาๆ เมื่อเขาได้ยินเขาก็นึกถึงตำนานของภูเขาลูกนี้ได้ในทันที ด้วยความกลัวเขาจึงรีบลุกขึ้น แล้วรีบวิ่งหนีออกไปจากสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว…