บทที่ 149 : เขาวงกต (1-2)
บทที่ 149 : เขาวงกต (1-2)
“โชคดีนะครับพี่”
“อื้อ”
ฉันโบกมือให้เขาแล้วลงไปที่ชั้น 1
จัตุรัสแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้คน ซึ่งส่วนใหญ่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“พวกนี้เป็นใคร?”
“พวกเขาถูกเรียกตัวมาหลังจากแบ่งชั้นบนและชั้นล่าง”
เนเรสซ่าตอบสั้นๆ
'รุ่นที่ 3 สินะ'
ฮีโร่รุ่นแรก เจนน่า อีดิส ส่วนเวคิสและเนเรสซ่าถูกอัญเชิญมาหลังจากฉันส่งมอบเอกสารกลยุทธ์ให้กับนายท่าน สองคนนั้นเป็นรุ่นที่ 2 ผู้ที่ถูกอัญเชิญมาหลังจากแบ่งชั้นบนและชั้นล่างเป็นรุ่นที่ 3 พวกเขามองเราด้วยสายตาที่ระแวดระวังและหวาดกลัวผสมปนเปกัน โดยเฉพาะเวลามองฉัน
“คุณอาจจะไม่รู้ แต่มีข่าวลือแปลกๆ เกิดขึ้น….”
“ฉันรู้เรื่องนั้นแล้ว”
หลังจากกลับจากดันเจี้ยนสำรวจ ฉันก็แทบไม่ได้ลงไปที่ชั้น 1 เลย
ไม่มีเหตุผลที่จะต้องลงไปเลย หลังจากการแบ่งชั้นบนและชั้นล่าง นายท่านก็ไม่ได้ส่งฮีโร่จากชั้น 2 ไปยังดันเจี้ยนประจำสัปดาห์ เหมือนเป็นอภิสิทธิ์ระดับหนึ่ง
“…ไอ้คนหยิ่งผยอง คนอวดดี”
ใครบางคนในฝูงชนพึมพำ
สายตาที่ไม่เป็นมิตรมุ่งเป้าไปที่เวคิส
เวคิสมองไปทางอื่นและหัวเราะเบาๆ
“ไอ้สุนัขตัวไหนมันเห่ากัน? หากต้องการต่อสู้ก็ออกมา”
“อย่ายั่วยุพวกเขา”
ฉันห้ามเวคิสและดาบของเขาไว้ ก่อนจะมองไปยังรอยแยกของมิติและเวลา
ประตูเปิดอยู่ แต่ผู้คนกำลังปิดกั้นทางเดินตรงกลาง ทันใดนั้นมีชายชราคนหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าฉัน
“ขอโทษนะ คุณคือฮาน อิสรัตใช่ไหม? ผมเมลคาร์ดมาถึงที่นี่เมื่อสี่วันก่อน ผมมีเรื่องขอร้อง! ผมป่วยหนักและชีวิตก็ค่อนข้างลำบาก กรุณาส่งผมไปที่ชั้น 2…”
“ถอยไป”
“โอ้ย!”
ฉันผลักผู้ชายคนนั้น
ชายสองสามคนในฝูงชนลากชายคนนั้นออกไป
'ป่วยหนัก?'
มันกำลังพ่นเรื่องไร้สาระอะไรกัน?
ความสามารถในการฟื้นตัวในห้องรอนั้นเหนือจินตนาการ ตราบใดที่คุณไม่ตาย การบาดเจ็บหรือการเจ็บป่วยใดๆ ก็สามารถรักษาให้หายได้ภายในไม่กี่วินาที ไม่ว่าจะเป็นมะเร็งหรือปวดหลังก็จะกลับมาเป็นปกติ
'ประมาณสิบวัน'
ฉันคำนวณเวลาที่ฉันไม่ได้ไปชั้น 1
ฉันยุ่งอยู่กับการฝึกสองคนนี้ และฉันก็รู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องตรวจสอบด้วย
อย่างไรก็ตาม ฉันรู้สึกว่าบรรยากาศชั้น 1 เปลี่ยนไปมากในช่วงสิบวันนั้น มีกลุ่มคนที่มีสภาพคล้ายกันนี้ที่มักจะมีหน้าที่ลงดันเจี้ยนสำรวจ แต่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันได้เห็นพวกเขามากองออรวมกันอยู่แบบนี้
[ทำไมคนพวกนี้ถึงมารวมตัวกันล่ะ? อย่าขวางทางปาร์ตี้ 1 สิ! นายท่านกำลังรออยู่!]
ไอเซลล์ชี้นิ้วของเธอ และคนมากมายก็กระจัดกระจายตัวออกไปทันที
พวกเขามองดูเวคิสและเนเรสซ่าอย่างแปลกๆ
อย่างไรก็ตามฉันไม่สนใจเพราะเรามีทางยาวไกลที่จะไป
ฉันเข้าไปในรอยแยกพร้อมกับพวกเขาทั้งสี่คน
ประตูปิดด้วยเสียงเอี๊ยด ฉันบอกเนเรสซ่าที่กำลังตรวจสอบกริชของเธอ
“เกิดเรื่องแบบนี้มันเริ่มต้นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“มันเริ่มต้นไม่นานหลังจากการแบ่งชั้นบนและชั้นล่าง คงเพราะการเปลี่ยนแปลงแหละนะ”
“เปลี่ยนเหรอ…? ทำไมล่ะ…?”
ออลก้ากระพริบตาถี่
ฉันหัวเราะเบาๆ และตอบว่า “มันเป็นผลข้างเคียงของการแบ่งชั้นบนและชั้นล่าง”
“แต่พวกเขาดูจะแปลกๆ นะ”
“ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก ตอนนี้เรามีภารกิจต้องทำ”
ฉันก็ยังไม่แน่ใจ
สิ่งที่พวกเขาทำก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการเฝ้าดูฉันหรอก
แม้ว่ามันจะรู้สึกเหมือนเป็นการสอดแนมมากกว่าก็ตาม
[ดันเจี้ยนหลัก ชั้นท้าทายปัจจุบันคือชั้นที่ 16]
[ประตูจะเปิดใน 10 วินาที เตรียมพร้อม!]
แสงสลัวๆ ส่องมาจากกระจกด้านซ้าย
ฉันวางมือขวาบนฝักดาบของฉัน
“เมื่อเราเข้าไปในสนาม ให้ทำตามคำสั่งของฉันพอ เข้าใจไหม?”
"รับทราบ"
"ครับ"
ฉันพยักหน้า
แสงที่ส่องจากกระจกปกคลุมทั่วทั้งรอยแยก
เมื่อฉันลืมตาขึ้น ก็พบกับพื้นที่แปลกๆ รอฉันอยู่
พร้อมกันนั้นก็มีข้อความปรากฏขึ้นเพื่อระบุวัตถุประสงค์ของภารกิจ
[ชั้นที่16]
[ประเภทภารกิจ – การสำรวจ]
[วัตถุประสงค์ – สำรวจสถานที่ที่กำหนด!]
สายตาของทุกคนมุ่งไปที่ที่เดียว
พวกเขาก็กำลังมองหาเป้าหมายของภารกิจเหมือนกับฉันเช่นกัน
เวคิสขมวดคิ้ว
“สำรวจเหรอ? นี่เป็นครั้งแรกของผมกับภารกิจเช่นนี้”
“เราเคยทำมาแล้วครั้งหนึ่งที่ชั้น 6 มันไม่ใช่ภารกิจที่ยากเป็นพิเศษ มันคงไม่มีอะไรใช่ไหม?”
“ครั้งนี้มันน่าจะแตกต่างจากชั้น 6 เดี๋ยวเราก็จะรู้เอง”
ฉันมองไปรอบๆ
'นี่คือ…'
เรายืนอยู่บนพรมอันหรูหราที่มีลวดลายอันประณีต
ข้างหลังพวกเรามีสิ่งที่ดูเหมือนเป็นทางเข้า ประตูที่ทอดออกไปด้านนอก ผนังตกแต่งด้วยภาพวาดบุคคลและของประดับตกแต่งต่างๆ และมีโคมไฟระย้าสูงห้อยลงมาจากเพดาน ข้างหน้าฉันสังเกตเห็นบันไดที่แยกออกไปซ้ายและขวา ปลายบันไดเชื่อมต่อกับทางเดินทั้งสองด้าน
เมื่อดูเผินๆ ดูเหมือนทางเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่
“รู้จักสถานที่นี้ไหม…?”
เนเรสซ่าเลิกคิ้ว
“ฉันก็ไม่แน่ใจเช่นกัน ฉันจะบอกคุณเมื่อฉันแน่ใจค่ะ”
"อืม”
ภารกิจสำรวจครั้งที่สอง
นั่นหมายความว่าภารกิจสำรวจย่อมเกี่ยวข้องกับด่านถัดๆ ไป
ฉันพูดเสียงต่ำกับสมาชิกปาร์ตี้ที่กำลังมองไปรอบๆ
“จากนี้ไปเราจะค้นหาสถานที่นี้ ควรมีทางออกไปยังชั้นถัดไปที่ไหนสักแห่ง แน่นอนว่ามันคงจะไม่ใช่ประตูนั้น”
ฉันเอื้อมมือออกไปที่ประตูด้านหลังฉัน
บาเรียโปร่งใสขัดขวางการเคลื่อนตัวของนิ้วของฉัน
“เนเรสซ่านำเลย สำรวจในโหมดซ่อนตัว และหากพบสิ่งผิดปกติให้กลับมารายงาน”
"ได้"
“พวกเราที่เหลือเคลื่อนไหวตามแผน”
เคล้ง
ฉันชักดาบและโล่ออกมา
เสียงของสมาชิกแต่ละคนที่ชักอาวุธของตนดังก้องไปทั่วห้องโถงว่างเปล่าของคฤหาสน์
'ไม่มีใครอยู่ที่นี่'
มันไม่ใช่คฤหาสน์ร้าง
ได้รับการดูแลอย่างดี
"ฉันไปก่อนนะคะ"
หลังจากพยักหน้าให้ฉัน เนเรสซ่าก็เดินจากไป
ร่างของเนเรสซ่าพร่ามัว มันเป็นผลของทักษะการลอบเร้นพื้นฐานของเธอ การเคลื่อนไหวอันละเอียดอ่อน เนเรสซ่าขึ้นบันไดอย่างเงียบๆ และหายเข้าไปในทางเดินด้านซ้าย
“เราจะไปทางซ้ายเช่นกัน เริ่มรูปแบบการค้นหา”
สมาชิกกระจายออกไปทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
ฉันเป็นผู้นำที่ด้านหน้า เจนน่าและออลก้าอยู่ตรงกลาง เวคิสอยู่ด้านหลัง ด้วยการจัดขบวนที่จัดอย่างดี เราจึงขึ้นบันไดและเข้าสู่ทางเดินด้านซ้าย ข้างนอกหน้าต่างมืด แต่ก็มีการจุดเทียนอยู่หลายจุด ดังนั้นทัศนวิสัยจึงไม่แย่นัก
“มันค่อนข้างน่าขนลุกเลยแฮะ เหมือนคฤหาสน์ผีสิง ทำไมไม่มีใครอยู่ที่นี่กันล่ะ?”
เจนน่าพูดด้วยท่าทางไม่สบายใจ
“เราจะรู้เองเมื่อเราเข้าไป”
ขณะที่ฉันเดินผ่านประตูที่มองเห็นได้ ฉันก็สัมผัสมัน
ตามที่คาดไว้ มีแผงกั้นโปร่งใสปิดกั้นทาง ไม่มีประตูเปิด
'มันเป็นภารกิจสำรวจเหมือนกับชั้น 6 แต่สถานการณ์แตกต่างออกไป'
ประการแรกขนาดของสนามแตกต่างกัน
เราอยู่ในทางเดินมา 15 นาทีแล้วเหมือนยังคงอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
ออลก้าพูดขึ้น
“สถานที่แห่งนี้กว้างขวางขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันเดินเท่าไรก็ไม่สิ้นสุดเสียที”
“โครงสร้างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ขนาดของห้องโถงและทางเดินไม่ตรงกัน ภายนอกคงจะดูแปลกไป”
“ดูนายจะฉลาดมากกว่าที่เห็นอีกนะ”
เวคิสขมวดคิ้ว
“เมื่อกี้พูดอะไรกันยัยแม่มด?”
"โอ้ะ ไม่มีอะไรหรอก!"
"เงียบ อย่าส่งเสียงดัง”
ทั้งสามคนก็เงียบไป
หลังจากเดินต่อไปอีก 5 นาที จุดสิ้นสุดของทางเดินก็ปรากฏขึ้น
ทางเดินแบ่งออกเป็นสามสาขา
คฤหาสน์ธรรมดาๆ คงจะไม่มีโครงสร้างแบบนี้ ไม่มีผู้คน และนอกหน้าต่างก็ไม่เห็นสิ่งใดเลย แม้แต่ความมืด สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่พื้นที่ปกติ
'...มันเป็นเขาวงกตเหรอ?'
ดูเหมือนว่าเราจะได้รับภารกิจที่น่ารำคาญน่าดูแล้วสิ
