บทที่ 146 : การฝึกฝน (2-1)
บทที่ 146 : การฝึกฝน (2-1)
เจนน่าเกาแก้มและกระพริบตาด้วยความสับสน
ฉันพูดขึ้น
"เป็นอะไร? ไม่ขึ้นมารึไง? สองคนนั้นกำลังรออยู่นะ”
“นายต้องการให้ฉันสู้กับสองคนนั้นเหรอ? แต่ว่ามันรู้สึกน่ากลัวนิดหน่อยแฮะ…”
"ไม่ต้องกังวล เธอแข็งแกร่งกว่าพวกนั้นเยอะ”
นั่นคือความจริง
เจนน่าเคยชนะฉันครั้งหนึ่ง มันเป็นผลลัพธ์ที่ผสมผสานความพยายามและโชคดี แต่ชัยชนะก็คือชัยชนะ ฉันไม่คิดว่าเธอจะแพ้ให้กับสองคนนี้ที่ไม่สามารถร่วมมือกันได้เลย
สายตาของเวคิสนั้นเย็นชายิ่ง
“ผมได้ยินคำพูดทั้งหมดนะครับ แต่จะไม่ประเมินผมต่ำเกินไปสักหน่อยเหรอ? ผมอาจจะพอรู้เรื่องหลักผู้อาวุโสอยู่บ้าง แต่ผมไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะเอาชนะผมได้หรอก”
“ก็ลองดูสิ”
“อีกอย่างผมไม่ชอบการต่อสู้กับยัยนั้น ผมจัดการคนเดียวได้ เธอจะมาก็มีแต่จะยืนขวางทางเท่านั้น”
“นายกำลังพูดสิ่งที่ฉันคิดอยู่พอดีเลย”
ทั้งสองเริ่มเขม้นใส่กัน
ฉันพูดขึ้น “งั้นก็แสดงผลลัพธ์ให้เราดูสิ หากพวกนายเอาชนะเจนน่าได้ ฉันก็จะยอมสู้กับนาย ตราบเท่าที่นายต้องการเลย”
“หวังว่าจะไม่ผิดสัญญานะครับ”
ฉันพยักหน้าให้เจนน่า
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เจนน่าก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วดึงธนูออกมา กระบอกธนูเต็มไปด้วยลูกธนูแวววาว พวกมันอาจไม่มีพลังการฆ่าที่รุนแรง แต่มีพลังทะลุทะลวงเพียงพอที่จะฉีกเนื้อออกมาได้
“ฉันเชื่อใจเธอนะ”
เจนน่ารู้สึกอึดอัดใจขณะที่เธอเข้าไปในสนามฝึกซ้อม
เวคิสพยักหน้าและพูดกับเนเรสซ่าว่า “เธออย่ายุ่ง”
เนเรสซ่ายิ้มอย่างเย็นชาแล้วก้าวออกไป
เวคิสจับดาบของเขาแน่น
"เอาล่ะนะ"
ชิ้บ!
ก่อนที่คำพูดจะจบลง ลูกศรของเจนน่าก็ยิงออกไป เวคิสงอเอวเพื่อหลบมัน ในเวลาเดียวกัน ลูกศรดอกที่สองก็เล็งไปที่ขาของเขา เขาก็หลบเลี่ยงได้เช่นกัน ลูกศรดอกที่สามพุ่งไปที่หัวของเวคิสพร้อมกัน
ชิ้บ! ชิ้บ ชิ้บ ชิ้บ!
สีหน้าของเวคิสประหลาดใจ
แสงสีแดงวาบวาบในดวงตาของเจนน่า นั่นเป็นผลของทักษะ 'การตรวจจับจุดอ่อน' ตามด้วยการระดมยิงที่แม่นยำอย่างรวดเร็วโดยเล็งไปที่ร่างกายของเวคิส เวคิสสามารถปัดป้องลูกธนูสองสามลูกด้วยดาบของเขาได้ แต่เขาก็ถูกบังคับให้ถอยหลัง โดยเขาถอยกลับไปที่มุมหนึ่งของสนามฝึก
และในนัดที่ 21 ลูกธนูของเจนน่าก็แทงเข้าที่คอของเวคิสและปักเข้าไปในราวกับเหล็ก
เขาพลาดแบบไม่ได้ตั้งใจ..
เขาพยายามหลบ แต่ลูกธนูยังคงเบี่ยงพุ่งใส่เขาได้อยู่ดี
ฉันพูดกับเวคิส ที่อยู่ตรงมุมสนามฝึกซ้อมว่า “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ว่าเธอแข็งแกร่งกว่านายมาก”
เจนน่าต่อสู้กับคนที่มีอาวุธครบมือทุกวัน
เธอรู้วิธีการยิงในลักษณะที่ทำให้คู่ต่อสู่หลบหรือสกัดกั้นได้ยาก ไม่มีทางที่เวคิสจะทนต่อการยิงที่แม่นยำขนาดนี้ได้
“ผมเป็นกบในบ่องั้นเหรอเนี่ย?”
เวคิสปาดเลือดจากคอของเขา
“ฉันจะพูดซ้ำอีกครั้ง สู้พร้อมกับเนเรสซ่า รวมพลังเพื่อเอาชนะเจนน่า นายมีเวลาสองวัน หากทำไม่ได้เราก็จะหาสมาชิกคนอื่น”
ฉันพูดต่อ “เราเผชิญกับศัตรูมากมายในภารกิจ ศัตรูที่แข็งแกร่ง นายเห็นมันมาแล้ว แต่ทำไมนายถึงอยากต่อสู้คนเดียวล่ะ? พวกนายน่ะไม่มีแม้แต่พื้นฐานด้วยซ้ำ”
พวกเขาอ้างว่าตนเข้าใจสิ่งที่ต้องเผชิญแล้ว แต่ความจริงนั้นอาจแตกต่างกัน
มีหลายอย่างที่ทำไม่ได้คนเดียว
ฉันวางแผนที่จะพยายามโน้มน้าวพวกเขาก่อน
“ยังเหลือฉันอยู่นะคะ” เนเรสซ่ากล่าว
'เธอหัวแข็งพอสมควร'
เนเรสซ่าต่อสู้กับเจนน่าได้ไม่นาน การใช้มีดสั้นของเธอพลาดไป และเธอก็ถูกลูกศรแทงเข้าที่แขนขวาก่อนที่เธอจะไปถึงระยะประชิด
เนเรสซ่าออกจากสนามฝึกซ้อมโดยไม่พูดอะไรสักคำ
และหลังจากกัดฟันแล้ว เธอก็ดึงลูกธนูออกมา
ฉันหัวเราะเบาๆ “อย่างที่เห็นผลลัพธ์ก็ชัดเจน พวกเธอทั้งสองคนทนได้แค่หนึ่งนาทีในการต่อสู้แบบตัวต่อตัว”
ช่องว่างระดับและทักษะนั้นไม่อาจปฏิเสธได้
แต่พวกเขาก็ขาดประสบการณ์เช่นกัน
“งั้นเราต้องร่วมมือกันเอาชนะผู้หญิงคนนั้นเหรอ? โอเค ผมไม่ชอบมันหรอก แต่ก็มาลองดูกัน”
ขณะที่เวคิสจ้องมองไปที่เจนน่า เธอก็ยิ้มอย่างเขินอาย
เนเรสซ่าที่รักษาบาดแผลของเธอเสร็จและกลับมาที่สนามฝึกซ้อม ความมุ่งมั่นปรากฏอยู่ในสีหน้าเย็นชาของเธอ ตอนนี้เวคิสและเนเรสซ่ายืนเคียงข้างกัน
“เจอสองคนแล้ว คราวนี้ไม่ง่ายหรอก”
เจนน่าเปลี่ยนลูกธนูเปล่าของเธอ
"ฉันพร้อมแล้ว"
เวคิสและเนเรสซ่ายืนอยู่คนละฝั่ง
กลยุทธ์ของพวกเขายังคงเหมือนเดิมเมื่อพวกเขาโจมตีฉัน
“พวกเขาทำได้ไม่ดีนัก” ฉันคิด
การยิงอย่างรวดเร็วของเจนน่าพุ่งตรงไปยังเนเรสซ่าทางด้านขวา
ขณะที่ดาบของเนเรสซ่าหันเหลูกธนูออกไป เจนน่าก็ขยับเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วและเหวี่ยงกริชซ้ายของเธอ เลือดบางหยดปรากฏขึ้น เนเรสซ่าพลาดและถอยกลับไป เจนน่ายังคงเคลื่อนไหว เธอเปลี่ยนอาวุธและยิงธนูขณะหมุนตัวอยู่กลางอากาศ เป้าหมายของเธอคือเวคิสทางด้านซ้าย
ผลลัพธ์ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
เวคิสอยู่ได้นานกว่าก่อนหน้า แต่เขาไม่สามารถฝ่าฝนลูกธนูออกไปได้
ฉันพึมพำด้วยเสียงต่ำ “กำลังทำอะไรอยู่? พวกนายแย่กว่าตอนที่สู้คนเดียวอีกนะ”
ชึ้ก!
เวคิสโจมตีด้วยดาบของเขาอย่างแรง
“บ้าเอ๊ย”
“คำสบถจะไม่ช่วยเปลี่ยนแปลงอะไรนะ หรือนายอยากเปลี่ยนไปอยู่ปาร์ตี้ที่ 2 ? ที่นั่นเขาไม่ได้ฝึกเข้มแบบนี้หรอก”
“เราจะลองทำมันอีกครั้ง”
เวคิสและเนเรสซ่ากลับมาที่ตำแหน่งเดิม
แม้ในขณะที่พวกเขาเดินกลับ พวกเขาก็ยังเอาแต่โทษกันและกัน
“เธอสู้ไม่ได้ถึงสิบวินาทีด้วยซ้ำ เธอมันไร้ประโยชน์จริงๆ”
“น่าแปลกนะที่นายพูดแบบนี้ เพราะนายยังแกว่งดาบไม่ได้ด้วยซ้ำ”
ออลก้าโบกมือให้ทุกคนแล้วพูดว่า “สองคนนั้นช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ นายไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
“เธอทำไมมาที่นี่? ไม่ใช่ว่าตอนนี้ต้องฝึกพลังจิตเหรอ?”
“ไม่ ฉัน…”
“ถ้าเธอไม่หายไปภายในสิบวินาที ฉันจะบอกโคลอี้ให้ต้มมันฝรั่งให้เธอกินแทน สิบ เก้า…”
“ฉันจะไป! ฉันจะไปแล้ว โอเคไหม? ไปแล้วเนี่ย!”
ออลก้ารีบเปิดประตูแล้วเข้าไปข้างในโถงเวทย์มนตร์
ฉันหันกลับไปมองที่สนามฝึกซ้อม
รอบที่สองระหว่างเจนน่า เวคิสและเนเรสซ่ากำลังดำเนินไป นี้ก็เป็นอีกครั้งที่ทั้งสองใช้กลยุทธ์เหมือนเดิม พวกเขาต่อสู้ในรูปแบบของตัวเอง และกระจายตัวออกไป
“พวกเขาคงจะไม่เข้าใจจนกว่าฉันจะพูดออกมาสินะ”
คนพวกนี้ฉลาดมาก แต่กลับคิดเองไม่ได้
พวกเขาอาจรู้ แต่บางทีความภาคภูมิใจของพวกเขาอาจไม่ปล่อยให้พวกเขาตัดสินใจได้
ฉันเองก็จะไม่บังคับพวกเขา
ฉันสามารถออกคำสั่งได้ แต่ถ้าพวกเขาไม่รู้ตัวและไม่รู้สึกว่าจำเป็นมันก็คงไม่มีความหมาย ฉันไม่ต้องการหุ่นเชิดที่เพียงทำตามคำสั่งของฉันเท่านั้น
ผลการแข่งขันรอบสองเป็นไปตามคาด
ชัยชนะเป็นของเจนน่า
รอบที่สาม สี่ และห้าตามมา
ทั้งสองต่างยึดมั่นในกลยุทธ์เดียวกันและประสบความพ่ายแพ้แบบเดียวกัน แม้ว่าทั้งเวคิสและเนเรสซ่าจะค่อยๆ ปรับตัวให้เข้ากับการยิงของเจนน่าได้ แต่เจนน่าแตกต่างจากอารอนและอาเชอร์ เธอเอาชนะพวกเขาได้อย่างง่ายดายด้วยกลยุทธ์ต่างๆ เช่น การยิง เปลี่ยนตำแหน่ง และเปลี่ยนอาวุธ เธอหลอกทั้งสองคนได้โดยสิ้นเชิง
“…”
ฉันมองไปด้านข้าง
อารอนมองดูสนามฝึกด้วยสีหน้าขมขื่น มือของเขาที่ขยับหอกก็หยุดลง
“ช่วยไม่ได้”
ฉันจะไม่ก้าวก่ายฝั่งนั้นด้วย
นั่นคือความรับผิดชอบของอีดิส กับคนอื่นต่างหาก
ถ้าฉันเข้าไปแทรกแซง ระบบจะพังทลาย ฉันอาจจะทำได้ถ้าฉันเป็นนายท่าน แต่ในฐานะผู้นำของปาร์ตี้ที่ 1 และในฐานะฮีโร่ ฉันไม่สามารถดูแลสมาชิกทั้งหมดในห้องรอได้ ในไม่ช้าอารอนก็หันศีรษะออกจากสนามฝึกและกลับมาฝึกต่อ
"อีกที"
“ไม่ ฉัน…”
ด้วยคำพูดของเวคิส เจนน่าจึงตบมือของเธอ
ในที่สุดก็ถึงเวลาเย็นแล้ว เจนน่าและทั้งสองเผชิญหน้ากันมากกว่าสิบครั้ง
ทุกอย่างจบลงด้วยชัยชนะของเจนน่า
“คือว่าถึงจะเหนื่อยมาก แต่ก็…”
“ทั้งหมดสำหรับวันนี้พอได้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยลองอีกครั้ง”
“แต่มันยังมีเวลาอีกมากนะครับ”
“เพราะพวกนายทั้งสองคน เจนน่าจึงไม่สามารถฝึกฝนส่วนตัวของเธอในวันนี้ได้ อย่าเอาเวลาของคนอื่นไปโดยไม่คิดน่าคิดหลัง”
แม้ว่าฉันคิดว่าพวกเขาจะมีโอกาสภายในสิบรอบ แต่ความคืบหน้ากลับช้ากว่าที่คาดไว้
เมื่อดูพวกเขาแล้ว ฉันก็ไม่สามารถฝึกฝนในช่วงบ่ายด้วยซ้ำ มันเป็นการเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์
“อย่างที่ฉันบอกไปเส้นตายคือวันพรุ่งนี้ เอาชนะเจนน่าให้ได้ ถ้าทำไม่ได้ฉันจะมองหาสมาชิกคนอื่น”
“จริงจังเหรอ?”
“ฉันดูเหมือนล้อเล่นหรือไง?”
เวคิสและเนเรสซ่ารู้ว่าพวกเขาไม่สามารถเอาชนะเจนน่าได้
แต่ถึงแม้จะต่อสู้กันอย่างหนัก พวกเขาก็ยังไม่พบวิธีแก้ปัญหา
“พรุ่งนี้จะอนุญาตให้มีรอบซ้อมได้อีกเพียงรอบเดียวเท่านั้น หากแพ้ทุกอย่างก็จบ”
“…”
“อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”
สีหน้าของเวคิสและเนเรสซ่าบิดเบี้ยว
ทั้งสองออกจากสนามฝึกโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เจนน่าเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเธอแล้วออกจากสนามฝึกซ้อม ใบหน้าของเธอดูซีดลงเล็กน้อย อาจเนื่องมาจากการสู้ซ้ำหลายครั้ง เจนน่าถามฉันว่า “เอาจริงๆ เหรอ? นายจะส่งสองคนนั้นไปที่อื่นจริงๆ เหรอถ้าพวกเขาเอาชนะฉันไม่ได้?”
“เคยเห็นฉันโกหกหรือเปล่าล่ะ?”
“เคยสิ เอ่อ ครั้งก่อนก็…”
ฉันตบศีรษะของเจนน่า
เธอกุมหัวและน้ำตาไหล
“พรสวรรค์ไม่มีประโยชน์หรอกหากไม่รู้ว่าจะร่วมมือกับคนอื่นยังไง อย่างดีที่สุดก็แค่ออกไปข้างนอกและถูกไล่ออกไปด้วยตัวเอง หรือไม่งั้นหากเราไม่ไล่ออกไป พวกเขาก็รังแต่จะถ่วงเราเอาไว้”
“ฉันเห็นด้วยกับเรื่องนั้นนะ แต่นอกเหนือจากสองคนนั้น ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครที่เก่งพอจะเข้าปาร์ตี้ที่ 1ได้ อย่าบอกนะว่านายกำลังจะเอาอารอน…”
“ไม่ใช่อารอน”
หลังจากการฝึกส่วนตัวของวันนี้ ฉันก็กำลังเดินทางกลับ
เจนน่าถามฉันว่า “พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
"เธอจะเห็นเอง"
ไม่มีทางที่จะพวกเขาไม่รู้วิธีแก้ปัญหา
เพียงแต่พวกเขาไม่ไว้วางใจเพื่อนสมาชิกของพวกเขา หรือบางทีพวกเขาอาจจะเชื่อใจตัวเองมากเกินไป ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด มันก็ไม่เหมาะที่จะอยู่รอดบนหอคอยแห่งนี้
“พวกเขามีแต่ต้องเปลี่ยนแนวคิดเดิมของตนทิ้งไป…”