ตอนที่ 573 ชูคาคุตกใจ

สำนักงานคาเสะคาเงะ

“สำหรับการประชุมวันนี้ก็พอแค่นี้ ทุกคนออกไปได้”

คาเสะคาเงะรุ่นที่สี่ ‘ราสะ’ โบกมือ และประกาศสิ้นสุดการประชุม

เนื่องจากการเสียสละของปากุระ ทำให้ซึนะงาคุเระมีเวลาพัฒนาอย่างสันติ ตอนนี้ราสะจึงดูผ่อนคลายมากกว่าในช่วงของสงคราม

เมื่อเขาต้องการจะพักผ่อนจากการทำงาน จู่ๆ ก็มีเสียงดังไปทั่วสำนักงานแห่งนี้

“เกิดอะไรขึ้น?!” ราสะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที

“รายงานท่านคาเสะคาเงะ จู่ๆ หนึ่งหางก็ปรากฏตัวออกมาครับ!” ทันใดนั้น อันบุก็ปรากฏตัวขึ้นโดยตรง และคุกเข่าลงต่อหน้าราสะ

“ตอนนี้ กำลังมีนินจาลึกลับคนหนึ่งกำลังต่อสู้กับหนึ่งหางอยู่”

“ดูจากรูปลักษณ์ของเธอแล้ว เธอดูเหมือนกับโจนินปากุระที่ตายไปเมื่อสองปีก่อนครับ!”

ได้ยินการรายงานของอันบุ ดวงตาของราสะก็เบิกกว้าง

“อะไรนะ นายบอกว่าหนึ่งหางปรากฏตัวออกมา และปากุระที่ตายแล้วยังปรากฏตัวออกมาด้วย!”

“ครับ! ท่านคาเสะคาเงะ!”

“บ้าเอ้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน!” ราสะขมวดคิ้ว

วินาทีถัดมา เขาถอดเสื้อคลุมของคาเสะคาเงะ แล้วรีบวิ่งไปยังจุดที่เกิดการระเบิดขึ้น

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ความรับผิดชอบของเขาในฐานะคาเสะคาเงะรุ่นที่สี่ ก็บังคับให้เขาต้องไปจัดการกับเหตุฉุกเฉินนี้ทันที

เขาและนินจาอันบุที่คอยคุ้มกันรีบเร่งไปตามท้องถนน และสัมผัสได้ถึงสถานที่ที่ปากุระและหนึ่งหาง กำลังต่อสู้กันอยู่ได้อย่างรวดเร็ว

“วิชานินจานั่นมัน คาถาแผดเผา! ปากุระ มันเป็นเธอจริงๆ หรอ!” ดวงตาของราสะเบิกกว้าง

*ตู้มมมมมมม!

ระเบิดสัตว์หางของหนึ่งหางปะทะเข้ากับคาถาแผดเผาของปากุระ และทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น

เม็ดทรายนับหมื่นที่อยู่รอบๆ ถูกแรงระเบิดนี้พัดกระจาย และทำให้เกิดฝุ่นควันขึ้นทันที

“ฮ่าฮ่าฮ่า ในที่สุดฉันก็ได้ออกมาแล้ว!”

“ถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็เถอะ แต่ในเมื่อได้ออกมาแล้ว ก็ขออาละวาดหน่อยเถอะ!”

ในขณะนี้ หนึ่งหาง ‘ชูคาคุ’ ได้หลบหนีออกมาจากร่างของกาอาระอย่างสมบูรณ์

แม้แต่ชาวบ้านของหมู่บ้านซึนะที่อยู่ห่างออกไปหลายพันเมตร ก็ยังสามารถมองเห็นร่างขนาดใหญ่ของมันได้อย่างชัดเจน

ด้วยการคำรามของหนึ่งหาง ทรายสีเหลืองจำนวนมากก็ถูกกวาดขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้อาคารใกล้เคียงทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยเม็ดทราย

ดวงตาของราสะหรี่ลง และต้องการจะใช้ ‘ขีดจำกัดสายเลือด’ ของตัวเองเพื่อควบคุมหนึ่งหาง

แต่ในขณะนี้ ปากุระซึ่งถูกห่อหุ้มไปด้วยทรายสีเหลือง ได้ทำการระเบิดพลังจักระที่น่าสะพรึงกลัวออกมา!

ในพริบตา เม็ดทรายที่อยู่รอบๆ ร่างของเธอก็ถูกพัดปลิวไปในทันที และในขณะเดียวกัน มันก็มีพลังงานแปลกๆ กระจายไปทั่วอีกด้วย

“ฮะ?!” ร่างกายของหนึ่งหางสั่น และมองไปที่ปากุระอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้มันรู้สึกได้ถึงออร่า ที่อาจจะคุกคามชีวิตของมันจากปากุระ!

“เป็นแค่สัตว์หางแท้ๆ แต่กลับเสียงดังมากจริงๆ”

“เอาล่ะ ตอนนี้มันถึงเวลานอนของแกแล้ว!”

วินาทีต่อมา ปากุระก็มาปรากฏตัวอยู่ด้านหน้าศีรษะของชูคาคุ โดยทำการยืนอยู่บนท้องฟ้าจากอากาศบางๆ และไม่ได้ใช้อุปกรณ์ช่วยในการบินใดๆ

“เป็นไปได้ยังไง?” ใบหน้าของราสะไปด้วยความประหลาดใจ เมื่อเขาเห็นฉากนี้

ในโลกนินจา มีเพียง ‘ซึจิคาเงะ’ แห่งอิวาคุเระเท่านั้น ที่สามารถบินอยู่กลางอากาศได้โดยไม่ต้องพึงพาอุปกรณ์ใดๆ

ตอนนี้เมื่อมีคนอื่นที่สามารถทำแบบนี้ได้ ปรากฏตัวขึ้นโดยที่ยังอยู่ในหมู่บ้านซึนะของเขา ราสะจะไม่แปลกใจได้อย่างไร

แต่ในไม่ช้า บางสิ่งบางอย่างที่น่าประหลาดใจมากกว่าก็ได้เกิดขึ้น

“เธอ... ดวงตาของเธอมัน!” ชูคาคุมองไปที่ดวงตาที่อยู่ตรงกลางหน้าผากปากุระด้วยความไม่เชื่อ

“เซียน 6 วิถีเกี่ยวอะไรกับเธอ!?”

แม้ว่า ‘เนตรวงแหวนสังสาระ’ ของปากุระ จะแตกต่างจาก ‘เนตรสังสาระ’ ของเซียน 6 วิถี

แต่ชูคาคุก็สามารถมองเห็นร่องรอย ‘เนตรสังสาระ’ ในดวงตาของปากุระได้อย่างชัดเจน

“ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะตอบคำถามของแก” ปากุระพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา และจักระอันทรงพลังก็ปะทุออกมาจาก ‘เนตรวงแหวนสังสาระ’

ภายใต้ภาพลวงตาอันทรงพลัง ชูคาคุก็หมดสติไปโดยที่มันสามารถต้านทานได้

ร่างกายที่เกิดขึ้นจากทรายทั้งหมดเริ่มแตกสลายอย่างรวดเร็ว และภายในเวลาไม่ถึงนาที มันก็กลับเข้าสู่ร่างของกาอาระอย่างสมบูรณ์

“เธอใช้วิธีอะไรกัน! ถึงกับสามารถจัดการกับหนึ่งหางได้อย่างรวดเร็วแบบนี้?” ราสะอ้าปากกว้าง

เนื่องจากปากุระหันหลังให้เขา ราสะจึงไม่สามารถสังเกตเห็นดวงตาที่เปิดขึ้นอย่างเงียบๆ บนหน้าผากของปากุระได้

“นายอยากรู้ แล้วทำไมฉันต้องบอก?”

ทันใดนั้น เสียงของปากุระก็ดังขึ้นที่ด้านหลังของราสะ

ดวงตาของราสะสั่น ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร ลูกเตะอันทรงพลังก็กระทบเข้าที่เอวของเขา และทำให้เขาตกจากหลังคาโดยตรง

แต่ในขณะที่เขากำลังตกลงไป ราสะก็หันมองไปทางด้านหลัง และพบว่ามีนินจาอันบุหลายคนที่ตกตามเขามา

ใช่แล้ว! พวกเขาทั้งหมดถูกเตะและกระเด็นออกไปเหมือนกับเขา!

…