SW-ตอนที่ 48 โจร

อเล็กซ์สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

ทำใจให้ชินกับการฆ่า?

จิตใจของ อเล็กซ์ ได้มองย้อนกลับไปตอนที่เขาเจอโจรระหว่างทางมาเมืองเซ็นทรัลวิลด์ อเล็กซ์ ยังคงรู้สึกไม่สบายใจทุกครั้งที่นึกถึงเหตุการณ์นั้น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ฆ่าเขาโดยเจตนา ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่สามารถหยุดรถลากเลื่อนได้ และ จำเป็นจะต้องเสียสละชีวิตของพวกเขาไป

แต่คราวนี้มันต่างออกไป ชีวิตของโจรมือใหม่เหล่านี้ จะตกอยู่ภายใต้การตัดสินใจของเขา

“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ผมจะจำเอาไว้” อเล็กซ์ กล่าว

กัปตันทหารยามพยักหน้า “ไม่มีปัญหา ยังไงเธอก็ไม่สามารถเดินทางไปยังเมืองขอบพายุได้ภายในวันเดียวอยู่แล้ว ซึ่งก็หมายความว่า เธอจะต้องหยุดพักและตั้งแคมป์ระหว่างทางไปที่นั่น หากพวกโจรตัดสินใจที่จะโจมตี มันจะเกิดขึ้นในตอนกลางคืน”

“ขอบคุณอีกครั้ง” อเล็กซ์ กล่าวเสริม

กัปตันทหารยามได้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจและเดินกลับเข้าไปในเมือง “อย่าได้ตัดสินใจผิดพลาดล่ะ ชีวิตของเธอขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอ”

อเล็กซ์ พยักหน้าอีกครั้งและเดินเข้าไปในเมือง

ในเมืองนี้ไม่มีอะไรพิเศษ และ อเล็กซ์ ก็เดินผ่านมันไปอย่างเงียบๆ มีพ่อค้าหลายคนได้ขอให้เขาซื้อของ แต่ อเล็กซ์ ได้เพิกเฉยต่อพวกเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา อเล็กซ์ ก็ออกจากประตูทางใต้

“ผมสามารถพักแรมใกล้กำแพงเมืองตลอดทั้งคืนนี้ได้มั้ย?” อเล็กซ์ กล่าวถาม กัปตันทหารยามของประตูนี้ “ผมไม่มีเงินมากพอที่จะพักอาศัยอยู่ในเมือง และ ไม่อยากจะพักถึงสองคืนระหว่างทางไปยังเมืองขอบพายุ”

กัปตันทหารยามมอง อเล็กซ์ ด้วยสีหน้าที่เบื่อหน่าย “แน่นอน พวกโจรคงจะไม่กล้าเข้ามาใกล้เมืองขนาดนี้ แต่พยายามอย่าส่งเสียงดังมากล่ะ”

อเล็กซ์ พยักหน้า “ขอบคุณ ผมจะระวัง”

กัปตันทหารยามพยักหน้าและหันกลับไปทำงานของเขา

อเล็กซ์ ได้ดึงเกวียนลากเลื่อนไปข้างถนนและยืดตัวออก

ชิง!

จากนั้น อเล็กซ์ ก็ดึงดาบออกมาและเริ่มฝึกฝน

หลังจากฝึกฝนมาหลายชั่วโมง อเล็กซ์ ก็หยุดเมื่อมองเห็นดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า

ค่ำคืนได้มาถึงแล้ว และ อเล็กซ์ ก็ตัดสินใจเข้านอน อเล็กซ์นอนไม่หลับระหว่างทางมายังป่าทางใต้ และ เขาก็ไม่อยากรู้สึกเหนื่อยเมื่อต้องเดินทางไปยังเมืองขอบพายุ

‘ฉันเดินทางค่อนข้างมากในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมา’ อเล็กซ์ คิด ‘ในตอนแรก ฉันเดินทางออกจากสวนของ ดยุคแวร์ไวน์ ไปยังหมู่บ้านโคลดิล จากนั้น ก็เดินทางจากหมู่บ้านโคลดิล ไปยังเซ็นทรัลวิลด์ และ จากเซ็นทรัลวิลด์ ก็มายังป่าทางใต้’

‘ฉันเดาว่าฉันจะต้องใช้เวลาเดินทางทั้งหมด 2 วัน เพราะพรุ่งนี้ ฉันจะต้องเดินทางไปยังเมืองขอบพายุ หลังจากนั้น ฉันก็น่าจะใกล้ถึง สรวงสวรรค์ของนักรบแล้ว’

สายตาของ อเล็กซ์ หันไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ

เขามองไม่เห็นภูเขาใหญ่ในทิศทางนั้น

‘ฉันมองไม่เห็นที่ราบสูงอีกต่อไป’

จากนั้น อเล็กซ์ ก็มองไปที่เกวียนลากเลื่อนที่อยู่ข้างหลังของเขา

‘ฉันจะไม่แปลกใจเลยที่ทำไมผู้คนจำนวนมากในสรวงสวรรค์ของนักรบ ถึงยอมจ่ายเงินเพื่อซื้อไม้น้ำแข็ง เพราะฉันไม่เห็นไม้น้ำแข็งเลย ตลอดทางนับตั้งแต่ออกจากหมู่บ้านโคลดิล และ การเดินทางจากหมู่บ้านโคลดิล ไปยังสรวงสวรรค์ของนักรบ ก็ค่อนข้างอันตรายและยาวนาน’

‘แม้แต่การใช้ม้าลากรถ ก็อาจจะใช้เวลา 2-3 วัน จากหมู่บ้านโคลดิล ไปยังสรวงสวรรค์ของนักรบ ยิ่งไปกว่านั้น พ่อค้าจำนวนมาก จำเป็นจะต้องจ้างทหารคุ้มกันเพื่อรักษาความปลอดภัยของพวกเขา’

‘หากพวกเขาเดินทางตลอดทั้งคืน รถม้าอาจจะใช้เวลาเดินทางเพียงแค่ 24 ชั่วโมงเท่านั้น แต่นั่นหมายถึง พวกเขาจะต้องมีทหารคุ้มกันจำนวนมากเพื่อรักษาความปลอดภัยของพวกเขา’

‘หากไม่มีทหารคุ้มกันเพื่อรักษาความปลอดภัย และจะนั่งรถม้าออกจากหมู่บ้านโคลดิลตอนรุ่งสาง ก็คงต้องพักค้างคืนในป่าทางตอนใต้ หลังจากนั้น พวกเขาก็จะต้องเดินทางไปยังเมืองขอบพายุ และ พักค้างคืนที่นั่น จากนั้นถึงจะสามารถเดินทางไปที่สรวงสวรรค์ของนักรบได้โดยตรง’

‘การเดินทางโดยมีทหารคุ้มกันจะใช้เวลาเพียงแค่ 1 วัน ในขณะที่การเดินทางโดยไม่มีทหารคุ้มกัน จะต้องใช้เวลามากกว่า 3 วัน ฉันเดาว่าสิ่งนี้คงขึ้นอยู่กับมูลค่าของสินค้า ว่ามันคุ้มค่าที่จะจ่ายค่าจ้างหรือไม่’

จิตใจของ อเล็กซ์ ได้เร่ร่อนไปยังสถานที่ต่างๆ ในขณะที่เขาค่อยๆ ยอมจำนนต่อการหลับ

คืนนี้ อเล็กซ์ ได้นอนบนพื้นขณะที่เอนหลังบนเกวียนลากเลื่อน

ค่ำคืนได้ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

อเล็กซ์ ตื่นขึ้นมาในตอนมืด แต่นาฬิกาในตัวของเขาได้บอกว่า รุ่งเช้ากำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้

‘เอาล่ะ ได้เวลาเดินทางต่อแล้ว’

และด้วยเหตุนี้ การเดินทางอันเหน็ดเหนื่อยอีกวันของ อเล็กซ์ จึงได้เริ่มต้นขึ้น

ระหว่างทางดึงเกวียนลากเลื่อนอันยาวนานกว่า 12 ชั่วโมง

รถม้าหลายสิบคันได้ผ่านเขาไปและอเล็กซ์ ก็เห็นบางคนที่เดินทางโดยไม่ใช้รถม้าด้วย

‘ไม่แปลกใจเลยที่ว่าทำไมมันถึงถูกเรียกว่าสรวงสวรรค์ของพวกโจร’

ตอนนี้ อเล็กซ์ มองไม่เห็นหิมะหรือโคลนอีกต่อไป แต่มีต้นไม้บางต้นที่มีใบไม้จริงด้วย อเล็กซ์ เกือบลืมไปแล้วว่าพวกมันมีหน้าตาอย่างไร เนื่องจากเขาได้อาศัยอยู่ใกล้ต้นสนเท่านั้น

อุณหภูมิยังคงหนาวอยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นหนาวจัด

ถ้า อเล็กซ์ ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนไปกับสภาพอากาศในปัจจุบัน เขาคงจะพูดได้ว่านี่คงจะเป็นเดือน 3

เพราะฤดูหนาวได้สิ้นสุดลงแล้ว แต่ฤดูใบไม้ผลิยังมาได้ไม่เต็มที่

เมื่อถึงเวลากลางคืน อเล็กซ์ ก็กระโดดขึ้นไปบนเกวียนลากเลื่อนและหลับตาทำสมาธิ

อเล็กซ์ ไม่ต้องการฝึกในตอนนี้เนื่องจากเขาจะต้องอยู่ในสภาพที่พร้อมที่สุดเพื่อรับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด

ตลอดทั้งวัน อเล็กซ์ รู้สึกไม่สบายใจ และ มันจะยิ่งแย่เข้าไปอีกเมื่อกลางคืนได้มาถึง แน่นอนว่า อเล็กซ์ ไม่กลัวพวกโจร แต่เขากลัวที่จะต้องฆ่าเด็กบางคน

อเล็กซ์ อยู่ในร่างของวัยรุ่นก็จริง แต่เขาก็เป็นผู้ใหญ่ในชีวิตที่แล้ว มีวัยรุ่นหลายคนที่คิดว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่ แต่เมื่ออายุ 20 จริงๆ พวกเขาจะตระหนักได้ถึงความแตกต่างระหว่าง วัยรุ่นกับวัยผู้ใหญ่อย่างแท้จริง

เพราะออร่าแห่งความเป็นผู้ใหญ่ เป็นสิ่งที่วัยรุ่นยากที่จะเลียนแบบได้

ลมเล็กน้อยได้พัดผ่านบริเวณโดยรอบ และ อเล็กซ์ ก็รู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวอันอ่อนโยนของผมของเขาตามกระแสลม

ทุกอย่างที่ค่อนข้างเงียบเชียบ

จนกระทั่งชั่วโมงผ่านไป

อเล็กซ์ รู้สึกหิวเล็กน้อย แต่เขาสามารถอยู่ได้ทั้งวันโดยไม่ต้องกินข้าว

อเล็กซ์ มุ่งความสนใจไปที่การรวบรวมมานาในการทำสมาธิ และ เวลาก็ผ่านไปค่อนข้างเร็วสำหรับเขา มันเหมือนกับว่าเขากำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น

ทันใดนั้น อเล็กซ์ ก็ลืมตาขึ้น

เพราะเขาได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวดังมาแต่ไกล

อเล็กซ์ มองไปและเห็นเงาของคนซ่อนอยู่หลังต้นไม้

ดูเหมือนว่าพวกโจรจะมากันแล้ว!