C22: คำถามที่นำไปสู่คำถาม (ฟรี)
“ค้นหาผ่านความทรงจำของฉันเหรอ?” จิตใจของ เจซีเต้นรัว และคลื่นแห่งความไม่สบายใจได้ไหลผ่านเข้ามาปกคลุมเขา พวกเขาเข้าถึงความทรงจำของเขาได้อย่างไร? และรูบิค เขารู้มากแค่ไหนกัน?
คำตอบสำหรับคำถามเหล่านี้มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดผลร้ายแรง ตัวอย่างเช่น หากรูบิคตระหนักถึงชีวิตก่อนหน้านี้ของเขาและถือว่าเขาเป็นภัยคุกคามต่อ Cataclysm มันก็อาจเป็นจุดจบของเขาได้เหมือนกัน
'เพราะเหตุนี้เขาจึงจัดคลาสพ่อครัวให้ฉันเหรอ? รู้ไหมว่าฉันเป็นนักดาบที่เชี่ยวชาญขนาดไหนในชาติที่แล้ว? เจซีคิด และคิ้วรูปดาบของเขาก็ขมวดเข้าหากันด้วยความตึงเครียด
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาต่อมาเขาก็ส่ายหัวโดยยกเลิกความคิดนี้ แม้ว่าจะเป็นเรื่องจริงที่เขาเคยเป็นนักดาบในชีวิตก่อนหน้านี้มานานกว่า 10 ปี แต่เขาก็ยังห่างไกลจากพวกระดับสูง จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่ธรรมดาที่สุด และยังตามหลังคนอื่นๆ อีกมากมาย
สิ่งเดียวที่เขาเก่งเป็นพิเศษคือการเอาชีวิตรอด เขาอยู่คนเดียวมาเป็นเวลานานก่อนที่จะมาปักหลักใน Avalanche ร่วมกับกลุ่มเพื่อนเก่าของเขา ดังนั้นจึงไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะบ่งชี้ว่า รูบิคสามารถเข้าถึงความทรงจำในชีวิตก่อนของเขาได้
นอกเหนือจากนั้น คำถามที่เขาอยากรู้มากที่สุดว่าพวกเขาเข้าถึงความทรงจำของเขาได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม นี่อาจเป็นคำตอบที่ง่ายที่สุด
แคปซูล VR เป็นสาเหตุที่เป็นไปได้มากที่สุด เนื่องจากจำเป็นต้องเข้าถึงเส้นทางประสาทของเขาเพื่อส่งจิตสำนึกของเขาเข้าสู่โลกของเกม จึงมีแนวโน้มว่ามันจะสามารถสำรวจส่วนลึกของความทรงจำได้เช่นกัน
ซึ่งทำให้เกิดคำถามที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นอีก คือ รูบิคเป็นใคร และเขามีความเกี่ยวข้องอะไรกับผู้ผลิตแคปซูล VR
"เดี๋ยวก่อน รูบิค... รูบิกซ์ คอร์ปอเรชั่น..." เจซีล้มลงบนเก้าอี้ทันที และจิตใจของเขาก็หมุนวนอย่างบ้าคลั่ง เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกใครเอากระทะมาทุบหัว
เขามองดูจิบิสองมิติบนหน้าจอด้วยดวงตาที่พร่ามัว ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือแม้กระทั่งจะคิดอะไร เพราะเขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับวันสิ้นโลกเพียงวันเดียวแต่ผลลัพธ์มากกว่าที่เขาได้เรียนรู้ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขาอีก
พูดได้อย่างง่ายดายว่าเขามีเรื่องให้คิดมากมาย ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถามคำถามโง่ๆ และเสี่ยงที่รูบิคจะรู้ว่าเขารู้มากกว่าที่ควรจะเป็น ซึ่งเป็นอันตรายต่อชีวิตของเขา
“คุณ Let Me Cook” ร่างจิบิของรูบิคเอียงศีรษะของเขาอย่างสงสัย
เจซีสะดุ้งอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อรูบิคเรียกนามแฝงของเขาออกมาในทันที เขาจึงโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วกดปุ่มสีแดง “อืม ใช่?” เขาตอบกลับ
บนหน้าจอมีเครื่องหมายคำถามสองสามอันปรากฏเหนือศรีษะของรูบิค ซึ่งดูเหมือนว่าเขาจะสับสนกับคําตอบนี้ เขาจึงตอบด้วยน้ำเสียงตลกๆ ว่า "ดูเหมือนผู้สนับสนุนอันดับหนึ่งของเราจะเหนื่อยไปหน่อย"
เขายักไหล่และถอนหายใจเกินจริง "เรามายุติการรวบรวมผู้สนับสนุนที่รักของฉันกันเถอะ คุณสามารถเข้าถึงภารกิจโลกผ่านระบบของคุณได้ เช่นเดียวกับคำถามและคำตอบที่ได้พูดคุยกันในการประชุมของเรา"
จากนั้น รูบิคก็คว้าไม้กวาดที่นำมาจากไหนก็ไม่รู้ และเริ่มเคลียร์หน้าจอตรงหน้าเขา จากนั้นก็วาดภาพที่ดูตลกขบขันเล็กน้อย หากไม่ใช่เพราะบรรยากาศที่น่าขนลุกก่อนหน้านี้ เขาก็คงมีอารมณ์ร่วมไปแล้ว ขณะที่เคลียร์จุดสุดท้ายออกจนหมด เจซีก็รู้สึกว่าการมองเห็นของเขามืดลงก่อนที่จะหมดสติไป
***
ดวงตาของเจซีค่อยๆเปิดขึ้น และจิตสำนึกของเขาก็กลับมาหาเขาอย่างช้าๆ เขาพบว่าตัวเองถูกรายล้อมไปด้วยแจ็กกี้และเลียนน่า โดยใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความกังวล จากนั้น เจซีก็ขยี้ตาตัวเองแรงๆ เพื่อพยายามสลัดความสับสนออกไป "เกิดอะไรขึ้น?" เขาพึมพำ
เสียงของแจ็คกี้สั่นเล็กน้อยขณะที่เธอตอบว่า "คุณเป็นลมไปเจซี เราพยายามปลุกคุณให้ตื่น แต่คุณก็ไม่ตอบสนอง แม้ว่าเลียนน่าจะใช้ทักษะการรักษาของเธอแล้วก็ตาม"
เจซีค่อยๆลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆ และความทรงจำของผู้สนับสนุนก็หลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา เขายังคงรู้สึกถึงบรรยากาศที่น่าขนลุกที่ยังคงสลักอยู่ในใจ ตอนนี้เขารู้สึกโล่งใจที่ได้กลับมาอยู่ในศูนย์หลบภัยที่คุ้นเคย แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความเร่งด่วนและความรับผิดชอบ
“คุณทำงานไม่หยุดเลยเจซี” เลียนน่ากล่าวเสริมเบาๆ “คุณสร้างภาระให้ตัวเองมากเกินไป” เธอมองเขาด้วยสายตาที่เป็นกังวล ทำให้หัวใจของเจซีเต้นรัว
เบื้องหลังแพขนตายาว ดวงตาสีมรกตสวยของเธอดูเอาใจใส่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ค่อยได้สัมผัส ตอนนี้เมื่อเขามองดูเธออย่างดีแล้ว เขาก็ตระหนักได้ว่าจริงๆ แล้วเธอช่างเจิดจ้ามากแค่ไหน เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับความงามที่สามารถโค่นล้มอาณาจักรในไลท์โนเวลและมังงะมาก่อน แต่ตอนนี้หญิงสาวตรงหน้าเท่านั้นที่ทำให้เขานึกภาพออกได้
ผมดำยาวสลวยของเธอร่วงหล่นลงมาที่หลังเป็นคลื่น ส่องแสงแวววาวท่ามกลางแสงเทียนราวกับอบอวลไปด้วยละอองดาว เส้นใยแต่ละเส้นดูเหมือนจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง มันเต้นรำไปรอบๆ ตัวเธออย่างสง่างามราวกับรัศมีของผ้าไหมยามราตรี การแสดงลักษณะที่ละเอียดอ่อนของเธอนั้นทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
พวงแก้มของเธอน่ารักและมีสีดอกกุหลาบ ราวกับว่าถูกปัดเบาๆ ด้วยฝีแปรงที่ดีที่สุดของจิตรกร ใบหน้าที่งดงามตามธรรมชาติเน้นเสน่ห์ของเธอ ทำให้เธอดูเหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตบนสวรรค์ที่ลงมาจากสวรรค์
และจมูกเรียวยาวของเธอก็รับกับริมฝีปากที่แยกออกเล็กน้อยอย่างสง่างาม ซึ่งมีรอยยิ้มอันนุ่มนวลและน่าหลงใหล ริมฝีปากที่โค้งงอของเธอมีความอบอุ่นโดยธรรมชาติซึ่งสามารถส่องสว่างในมุมที่มืดมนที่สุดของหัวใจได้ มันเป็นรอยยิ้มที่บรรจุเรื่องราวนับพันไว้รอการเปิดเผย
ใบหน้าของเจซีแดง และร่างกายวัย 18 ปีที่เปราะบางของเขาเริ่มร้อนขึ้นจากความอับอาย 'ให้ตายเถอะ นี่ไม่ใช่เวลามาสนใจเรื่องนี้นะไอ้โง่!' เขาตักเตือนตัวเองด้วยความโกรธเคืองทันที
ในขณะเดียวกัน แจ็กกี้ยื่นชามโจ๊กให้เขาพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย “เอานี่ไปกินบ้าง ถึงจะไม่อร่อยเท่าฝีมือคุณ แต่ฉันก็พยายามอย่างเต็มที่”
เจซียอมรับชามอย่างจริงจัง และขอบคุณที่รบกวน จากนั้น เขาก็หันไปกินอาหารเพื่อเลิกสนใจความงามอันโดดเด่นที่อยู่ตรงหน้าเขา
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็สงบสติอารมณ์ได้และยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน “ขอบคุณนะแจ็กกี้ อร่อยจริงๆ”
ดวงตาของเลียนน่าอ่อนลงด้วยความโล่งใจ และเธอก็ตบหลังมือของเขาเบา ๆ “ดูแลตัวเองด้วยนะเจซี คุณต้องอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุดหากเราจะอยู่รอดในโลกนี้”
ใบหน้าของเจซีแดงระเรื่ออีกครั้ง และเขาก็บ่นว่าที่นี่มันร้อนเกินไป
