ตอนที่ 14 มีงี้ด้วยหรอวะระบบ

เมื่อเห็นว่าไป๋ซานยังสามารถกลับมายืนอยู่ที่ตำแหน่งเดิมและดูเหมือนจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ผู้คนที่ยืนดูอยู่รอบๆก็ตกตะลึ่งจนอ้าปากค้างไปในทันที

“เด็กนั่นรับการโจมตีของมิฮอว์คได้เหรอ?”

“แม้แต่โซโลยังเอาไม่อยู่เลย แต่คนนี้เหมือนจะไม่เป็นอะไรเลย”

“แข็งแกร่งมาก!!!”

ลูฟี่ตะโกนด้วยความประหลาดใจ เขาคาดไม่ถึงเลยว่า 'กองทัพเรือ' ที่เคยร่วมกันล้างจานกับเขาจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้

ฮ็อคอายก็แปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน เขาเห็นลอยกระเด็นออกไปแล้ว แต่ก็รีบพุ่งกลับมาทันที ดูเหมือนว่าไป๋ซานจะรับการโจมตีของเขาได้จริงๆ

เขาหรี่ตาลงเล็กน้อย แต่จิตวิญญาณการต่อสู้ในดวงตาของเขาไม่ได้ลดลง และเริ่มมีความรู้สึกตื่นเต้นแบบแปลกๆขึ้นมา

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ขอบคุณมากเลยพี่ชายมิฮอว์ค!”

“เราจะสู้กันต่อไหม?”

“แน่นอน จัดมาอีกรอบเลย!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อีเกิลอายก็ฟันไปอีกครั้ง

รอบนี้ไป๋ซานที่มีทักษะป้องกันเทียนกัง สามารถรับการโจมตีจากมิฮอว์คได้ดียิ่งขึ้น โดยถอยหลังไปเพียงไม่กี่ก้าวก่อนจะหยุด

แต่ว่ารอบนี้ระบบบัพมืดไม่ได้ถูกกระตุ้น

“เกิดอะไรขึ้น? ระบบ รอบนี้ก็รับการโจมตีแทบจะไม่อยู่อยู่ดีนะ ทำไมไม่บัพเพิ่มล่ะ?”

“ความสามารถในการบัพมืดที่ได้รับจากศัตรูคนเดิมนั้นมีจำกัด ต้องใช้เวลาสักพักถึงจะสามารถรรับบัพมืดจากศัตรูคนเดิมได้อีกครั้ง จุดประสงค์ของระบบบัพมืดคือการเพิ่มประสิทธิภาพและช่วยให้โฮสต์แข็งแกร่งขึ้นและเติบโตจากความล้มเหลวแทนที่จะตายแบบโง่ๆ!”

“ชิ ไม่เห็นรู้เลยว่ามีงี้ด้วย”

เขากะจะใช้บัคของระบบสะหน่อยในการสู้กับมิฮอว์ค แต่ดูเหมือนจะไม่ง่ายขนาดนั้น

“แล้วที่ว่าต้องใช้เวลาสักพักมันนานเท่าไหร่?”

“ระยะเวลาคูลดาวน์ของศัตรูแต่ละตัวแตกต่างกันและอาจเปลี่ยนแปลงได้ตามสภาพจิตใจของโฮสต์ที่เปลี่ยนไป ตราบใดที่โฮสต์ยังมุ่งมั่นไม่ย่อท้อ เวลาคูลดาวน์ก็จะสั้นลง”

เข้าใจแล้ว นี่คือการผลักดันตัวเองให้พัฒนาเรื่อยๆ

เมื่อเห็นว่าเขาไม่มีทางได้ทักษะใหม่ๆหรืออัพเกรดทักษะในการต่อสู้กับมิฮอว์คแล้ว เขาจึงตัดสินใจที่จะหยุด

“เอาล่ะ ฉันว่าพอแค่นี้ดีกว่า ยังมีช่องว่างอยู่ระหว่างเราสองคน”

ไป๋ซานแสดงท่าทางหดหู่เล็กน้อย แต่ไม่นานท่าทางเหล่านั้นก็หายไป แทนที่ด้วยความมุ่งมั่นที่จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างแรงกล้า

“ไป๋ซานสินะ? ตัวตนของนายคืออะไร?”

“ตอนนี้ฉันเป็นกองทัพเรือ”

“กองทัพเรือเหรอ...เราคงมีโอกาสได้พบกับอีก ลาก่อน ไป๋ซาน” มิฮอว์คพูดแบบนั้น เพราะตำแหน่งของ7เทพโจรสลัด

ในฐานะ7เทพโจรสลัด เขามักจะมีปฏิสัมพันธ์กับกองทัพเรือหลายครั้ง

เห็นได้ชัดว่ามิฮอว์คมองโลกในแง่ดีเกี่ยวกับไป๋ซานมากและรู้สึกว่าไป๋ซานจะต้องไปถึงระดับเดียวกับคนคนนั้นในอนาคตได้อย่างแน่นอน

“หนุ่มน้อย! สู้ต่อไปล่ะ!”

หลังจากกลับไปที่เรือ มิฮอว์คก็จากไปลำพัง

เมื่อเห็นมิฮอว์คจากไปแล้ว ไป๋ซานก็ตั้งใจจะออกเดินทางต่อเช่นกัน

จากนี้ที่เหลือจะเป็นประสบการณ์ของลูฟี่และไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย

มันคงจะดีถ้าทุกอย่างเป็นไปตามโครงเรื่องเดิม

แต่เหมือนดอนครีกจะรู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูกอยู่

มิฮอว์คไม่แม้แต่จะชายตามองเขา แต่เอาแต่ยกย่องในความกล้าของพวกเด็กฝันกลางวันพวกนี้?

ตัวเขาที่เป็นสุดยอดโจรสลัดในทะเลอีสต์บลูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

“เฮ้ ไป๋ซาน แกเป็นกองทัพเรือใช่ไหม นั่นหมายความว่าแกมาที่นี่เพื่อจับฉันใช่ไหม แกระวังตัวให้ดีแล้วกัน!”

ครีกแสดงให้เห็นว่า ‘น่ารังเกียจ’ เป็นยังไง ในขณะที่ไป๋ซานไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แต่แล้วเขาก็เห็นว่าครีกยิ่งปืนใหญ่ที่ซ่อนอยู่ในร่างกายใส่เขาแล้ว

ไม่อยากยุ่งแต่ไอครีกดันอยากตายเองสะงั้น

ไป๋ซานไม่รอช้า ชักมุรามาสะออกจากฝัก ลมกระโชกแรงในบริเวณนั้นทันที

ลมแรงจนถึงขั้นเป็นพายุหมุนก่อตัวขึ้นมา!

ไป๋ซานตะโกนว่า "ฮาซากิ อาเซรโย!" (คุ้นๆไหม ใครเล่นแอลบ้าง)

พายุหมุนพุ่งไปทางครีก จนทำลายเกราะเขาไปครึ่งนึงเลยทีเดียว

ที่เหลือก็ปล่อยให้ลูฟี่สู้ต่อไป

เพื่อที่จะเป็นประสบการณ์การต่อสู้ของลูฟี่และช่วยให้ซันจิเข้าร่วมกลุ่มโจรสลัดหมวกฟางได้สำเร็จ ยังต้องให้ลูฟี่สู้กับครีกด้วยตัวเองอยู่

หลังจากปล่อยท่าโจมตี ไป๋ซานก็ใช้ท่าบุคุจุตสึแล้วบินออกไปอย่างสง่างาม

ก่อนที่เขาจะออกไปเขาก็หันมาพูดกับลูฟี่ว่า "เฮ้ ลูฟี่ สักวันเราจะได้พบกันใหม่แน่นอน!"

ในฐานะแฟนพันธุ์แท้ของวันพีช ไป๋ซานไม่อยากให้เอสตายเลย

ตอนนี้เขามาถึงโลกนี้แล้ว อาจจะยังมีสงครามเกิดขึ้น แต่เอซและหนวดขาวต้องเอาชีวิตรอด!

ส่วนหนวดดำ หึ่ม

ไป๋ชานคิดไว้แล้วว่าจะทำยังไงกับไอหนวดดำ

เขาวางแผนที่จะโจมตีก่อนและฆ่าหนวดดำล่วงหน้า!

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ไป๋ชานก็ออกจากบาราติเอโดยไม่หยุด โดยทิ้งที่เหลือไว้ให้กับกลุ่มหมวกฟาง

สถานที่สุดท้ายที่ไป๋ซานต้องการจะไปในทะเลอีสต์บลูคือ อารอน ปาร์ค

กระทืบไอมนุษย์เงือกสวะนี้ แล้วไปหาโจรสลัดที่มีค่าหัวมากกว่า5ล้านในอีสต์บลูต่อ แค่นี้ก็ถือว่าเสร็จงาน แล้วก็กลับได้แล้ว!

แล้วทำไมเขาถึงไม่ฆ่าอารอนไปเลยน่ะหรอ?

หนึ่งคือเพราะเขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับโครงเรื่อง และอีกอย่างคือแอรอนและจินเบรู้จักกัน ดังนั้นคงไม่ดีถ้าเขาฆ่าอารอนโดยตรง

ไป๋ซานจึงบินไปจนถึงอารอนปาร์ค และเห็นอารอนกำลังนอนอยู่บนเก้าอี้

จากนั้นก็รวบรวมพลังบนดาบมุรามาสะ ก่อนจะฟันออกไป!

อารอนที่กำลังอาบแดดอยู่ อยู่ดีๆก็รู้สึกเสียวๆ

เขาเงยหน้าขึ้น แล้วก็เห็นพลังดาบมาจากท้องฟ้า!

เขาไม่ทันระวังและถูกโจมตีโดยตรง มีบาดแผลบนร่างกายลึกมากจนมองเห็นกระดูกและมีเลือดออกมา

มนุษย์เงือกคนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆต่างก็ตกตะลึง การโจมตีนี้มาจากไหน?

“ชิ ได้แค่นี้เหรอ?”

ไป๋ชานส่ายหัวแล้วจากไปโดยตรง

ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในปัจจุบัน การกวาดล้างพวกโจรสลัดในทะเลอีสต์บลูไม่น่าจะมีปัญหา

เขามองหาเป้าหมายในทะเลอย่างไร้จุดหมาย อาจเป็นเพราะเขาโชคดี ภายในเวลาไม่กี่วัน ไป๋ซานก็ได้เจอกับโจรสลัดที่กำลังปล้นเกาะอยู่

หลังจากเขาลงมาถึงเกาะและฆ่าลูกกระจ๊อกไป2คน โจรสลัดที่เหลือก็ประกาศชื่อกลุ่มของตัวเอง

“กัปตันของเราคือ ‘หมีดำ’ ที่มีค่าหัวเจ็ดล้านเบรีเชียวนะ แกตายแน่ถ้าเล่นงานพวกเรา”

“โอ้ว เจ็ดล้านเบรี แล้วไอหมีดำมันอยู่ที่ไหน?”

เมื่อเห็นว่าโจรสลัดคนอื่นไม่พูดอะไร ไป๋ซานก็บินขึ้นไปและพบชายที่สูงที่สุดในหมู่โจรสลัดอย่างรวดเร็ว

เขาสวมผ้าคลุมหนังหมีดำ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น

ด้วยการฟาดดาบเพียงครั้งเดียวและปราณวายุ เขากวาดล้างกลุ่มโจรสลัดได้โดยตรง จากนั้นไป๋ซานก็ตัดหัวของหมีดำมาผูกไว้แล้วที่เอว จากนั้นก็บินกลับไปยังมารีนฟอร์ดทันที

ในระหว่างที่เขาตัดหัว ไป๋ซานรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าดาบปีศาจในมือเขาดูดอะไรบางอย่างขึ้นมา

นี่คือการเก็บเกี่ยววิญญาณเหรอ?

ระหว่างทาง เขากำลังคิดว่าจะกลับไปที่โร๊คทาวน์เพื่อรอเจอพ่อของลูฟี่อย่าง มังกี้ ดี ดราก้อน ซึ่งเป็นนักฏิวัติดีไหม

หลังจากคิดไปสักพักเขาก็คิดว่าไม่เอาดีกว่า

ตัวดราก้อนที่ไปปรากฏตัวที่นั่นคงไม่สะดวกสู้กับเขาแน่

ยิ่งกว่านั้นหลังจากกลับไปที่ฐานทัพเรือครั้งนี้เพื่อเสร็จสิ้นการประเมินแล้ว เขาก็จะสามารถสมัครไปฐานทัพเรือในโลกใหม่ได้แล้ว

ในโลกใหม่ที่มีแต่คนแข็งแกร่งเต็มไปหมด

ว่างๆก็สุ่มเลือกใครสักคนจาก4จักรพรรดิ เข้าไปหาเรื่อง พอโดนกระทืบจนได้บัพมืดมาแล้วก็วิ่งหนี

ชีวิตดี๊ดี