บทที่ 155: วัน (อ่านฟรี)

บทที่ 155: วัน

วันที่ 10

[หนึ่งชั่วโมงก่อนเกมเริ่ม ผู้เข้าร่วมทุกคนจะได้รับเชิญให้มารวมตัวกันที่หอประชุมใหญ่]

เอเมรี่และเพื่อนทั้งสี่ของเขาตัดสินใจพบกันเมื่อเห็นการแจ้งเตือน เอเมรี่พบกับหนุ่มๆ ทุกคน เมื่อเคลียคนเดียวที่ยังมาไม่ถึงก็กระโดดออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ส่งผลให้เธอสะดุดแทบล้มลงพื้น อย่างไรก็ตาม เธอรีบรักษาเสถียรภาพของตัวเองอย่างรวดเร็วและมองดูเด็กชายสี่คนตรงหน้าเธอด้วยสีหน้าตื่นเต้นมากกว่าปกติ

“เกมจะเริ่มเร็วๆ นี้! ฉันตื่นเต้นมากกับเกมนี้” เคลีย กล่าวขณะที่สีหน้าของเธอแสดงความตื่นเต้นอย่างชัดเจน จากนั้นเธอก็สังเกตเห็นเสื้อผ้าที่พวกเขาสวมอยู่ในปัจจุบันของเด็กผู้ชายสี่คนที่อยู่ตรงหน้าเธอ

“ตอนนี้คุณทั้งสี่คนดูน่ารักและหล่อมาก โดยเฉพาะกับเครื่องแบบที่เข้ากันของเรา” เคลียกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในขณะนี้ เคลีย กำลังชื่นชมชุดกลุ่มของพวกเขาสำหรับ เกมส์จอมเวทย์ ที่กำลังจะมาถึง พวกเขาทั้งห้าสวมเสื้อเชิ้ตและกางเกงสีดำออบซิเดียนเป็นเครื่องแบบ คู่กับเสื้อกั๊กหนังสีเทาที่มีแถบสีขาว

แม้ว่าเสื้อกั๊กนี้อาจดูหม่นหมองเมื่อรวมกับสีของชุดเครื่องแบบ แต่เอเมรี่และคนอื่นๆ ก็พอใจกับเสื้อป้องกันระดับสองนี้จริงๆ โดยไม่คาดคิดว่าชุดทั้งหมดเหล่านี้มาจาก เคลีย และมอบให้พวกเขาสวมใส่ในวันนี้

[เสื้อเกราะป้องกัน - ระดับ 2]

[เกราะเบา]

[น้ำหนัก : 3 กิโลกรัม]

[พลังป้องกัน 100/100]

ชุดเกราะแต่ละชิ้นมีราคาอย่างน้อย 5,000 หินวิญญาณ จูเลียนตกใจและอดไม่ได้ที่จะพูด

“เคลีย… คุณใช้หินทั้งหมดไปกับชุดพวกนี้เหรอ? ฉันซาบซึ้งในความพยายามจริงๆ นะเคลีย แต่… คุณไม่ควรทำ-”

ก่อนที่จูเลียนจะพูดจบ เคลีย ก็โบกมืออย่างรวดเร็วเพื่อแสดงความไม่เห็นด้วย 'เอ่อ... มันเป็นเพียงหินจำนวนเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย" เคลีย กล่าว จากนั้นเธอก็มองไปที่คนอื่นๆ ซึ่งมีสีหน้าเหมือนกับ จูเลียน ไม่มากก็น้อย และสีหน้าของเธอก็อ่อนลง

“ฉันรู้ว่าพวกคุณทุกคนใช้หินไปกับเซรุ่มวิญญาณและอาวุธที่คุณต้องการ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันทำอย่างนั้น”

เด็กชายทั้งสี่เกือบจะประทับใจกับคำพูดของเธอ ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเธอพึมพำว่า

"เฮอะ พวกผู้ชายมักจะคิดถึงอาวุธก่อน"

เคลีย ตระหนักว่าเธอกำลังพูดความคิดของเธอออกมาดัง ๆ อีกครั้ง จากนั้นเธอก็รีบโบกมือแล้วพูดว่า "อย่างไรก็ตาม พวกคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย ฉันใช้เสน่ห์ทั้งหมดของฉันเพื่อรับส่วนลดที่ดีที่สุดสำหรับชุดเหล่านี้ ดังนั้นมันจึงไม่แพงขนาดนั้น"

“และหลังจากที่ได้เห็นพวกคุณดูหล่อเหลาและดูดีในชุดพวกนั้น... ฉันรู้สึกว่าหินทุกก้อนที่ฉันใช้ไปนั้นคุ้มค่าอย่างยิ่ง” เคลีย กล่าว

เอเมรี่เห็นว่าชูโมมีคำพูดมากมายที่เขาอยากจะพูดกับเธอ เขาสามารถสาบานได้เลยว่าเขาเห็นดวงตาของชูโมมีน้ำตาคลอเบ้า ดูเหมือนว่าสิ่งที่ เคลีย ทำจะกระตุ้นความรู้สึกของเขาจริงๆ

เมื่อมองดูของขวัญที่ เคลีย เตรียมไว้ให้อีกครั้ง เด็กๆ ทุกคนก็ประทับใจกับท่าทางที่จริงใจของเธอ รวมทั้งเอเมรี่เองด้วย เขาตื่นเต้นและยุ่งกับทักษะใหม่ๆ มากเกินไป

เมื่อวานนี้เขาใช้เวลามากเกินไปในการฝึกซ้อมและไม่มีโอกาสได้ซื้อของ โชคดีสำหรับเขา ต้องขอบคุณ เคลีย ที่ตอนนี้เขาเตรียมพร้อมเต็มที่แล้ว

เอเมรี่ยืนขึ้นและยิ้มให้ เคลีย "ขอบคุณมากสำหรับของขวัญของคุณ เคลีย" จากนั้นเขาก็หันกลับมาและเผชิญหน้ากับคนอื่นๆ "เพื่อไม่ให้ของขวัญของ เคลีย สูญเปล่า เราต้องทำให้ดีที่สุดในระหว่างการแข่งขัน พวกคุณเห็นด้วยไหม?"

"ใช่!" ทุกคนตะโกนเสียงดังทำให้คนรอบตัวตกใจ

พวกเขาสามคนที่ยังนั่งอยู่รีบลุกขึ้นยืนขณะที่กลุ่มห้าคนนี้เดินไปยังสถานที่ที่ชั้นเรียนของพวกเขามารวมตัวกัน ไม่นานหลังจากที่พวกเขามาถึง เมกัส มิเนอร์วา ก็มาพูดต่อหน้าพวกเขา

"ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกคุณทุกคนจะสามารถประสบความสำเร็จในเกมได้ แต่ฉันคงจะมีความสุขอยู่แล้วถ้ามีพวกคุณเพียงครึ่งเดียวที่สามารถผ่านด่านแรกได้ อย่างไรก็ตาม พยายามทำให้ดีที่สุด ฉันขอให้คุณประสบความสำเร็จทั้งหมด”

จากนั้นพวกเขาก็ไปยังตำแหน่งที่พอร์ทัลอยู่ เมื่อพวกเขาเดินไปตามเส้นทางไปยังพอร์ทัล พวกเขาสามารถเห็นเมกัสฝึกหัดคนอื่นๆ หลายสิบคนที่เข้าร่วมการแข่งขันเดินเคียงข้างพวกเขาด้วย จากนั้นพวกเขาก็รีบเข้าไปในพอร์ทัลอย่างรวดเร็วและเข้าไปในหอประชุมใหญ่

เมื่อพวกเขามาถึงหอประชุมใหญ่ พวกเขาก็เห็นเมกัสฝึกหัดปีสองหลายร้อยคนจากชั้นเรียนร้อยคนมารวมตัวกันและเข้าแถวภายในห้องโถง เหมือนเมื่อก่อน เขาสามารถเห็นจอมเวทย์หลายคนยืนอยู่หน้าบันไดขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่เห็นอาจารย์ใหญ่ที่ไหนเลย

เอเมรี่มองเห็นได้ว่าเมกัสฝึกหัดหลายร้อยคนที่นี่สวมชุดต่อสู้ของพวกเขาพวกเขาน่าจะได้เก็บมันไว้ในวงแหวนเก็บของและจะนำมันออกมาเมื่อใช้จำเป็นเท่านั้น เมกัสฝึกหัดทุกคนต่างรู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัดขณะที่พวกเขารอให้เกมเริ่ม

ด้วยการใช้โอกาสนี้ซึ่งมีการรวบรวมเมกัสฝึกหัด ปีที่สอง เอเมรี่จึงพยายามค้นหาซิลวาท่ามกลางทะเลแห่งผู้คนอีกครั้ง น่าเสียดายที่เขายังหาเธอไม่เจอ แต่เขาต้องประหลาดใจเมื่อ เอเมรี่ ได้พบกับผู้หญิงอีกคนที่เขาไม่คาดคิดว่าจะเจอ เด็กสาวผมสีชมพูผอมก็สังเกตเห็น เอเมรี่ และรีบเดินเข้ามาหาเขา

“เอเมรี่! ฉันดีใจที่ได้พบคุณที่นี่”

เด็กสาวผมสีชมพูผอมคนนี้เป็นอีกคนนึง ข้างซิลวาที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์ในสถานที่ผ่อนคลายของผู้สูงวัยเมื่อครั้งที่แล้ว Emery เห็นว่า แม็กส์ ดูลังเลที่จะพูด

“มันคืออะไรแม็กส์ คุณบอกฉันได้ไหม” เอเมรี่ถามด้วยรอยยิ้ม

“ฉันอยากพบคุณเพื่อแสดงความขอบคุณและขอโทษสำหรับเหตุการณ์ที่แล้ว หลังจากที่ฉันทิ้งคุณไว้ข้างหลังและพยายามเอาชีวิตรอดมาได้ ความรู้สึกผิดก็กัดกินฉันมาตลอดตั้งแต่ฉันตระหนักว่าฉันขี้ขลาดปล่อยให้คุณตาย” แม็กส์พูดทั้งน้ำตา “ก-หลังจากที่ฉันได้ยินว่าคุณและเด็กผู้หญิงอีกคนเอาชนะออร์คตัวมหึมาได้ ฉันก็พยายามตามหาและเมื่อพบคุณแล้ว แต่ฉันก็ทำไม่ได้”

"ฉันขอโทษจริงๆ"

เงียบไปสักพัก เอเมรี่ก็เปิดปากขึ้น "อย่ากังวลไปเลยแม็กส์ เราทุกคนก็แค่พยายามเอาชีวิตรอดในคืนนั้น"

“ขอบคุณเอเมรี่ ฉันเป็นหนี้ชีวิตคุณ ดังนั้นถ้าคุณต้องการสิ่งใดก็มาหาฉันได้” แม็กส์พูดขณะตบหน้าอกของเธอ "ยังไงก็ตาม ฉันมาจากห้อง 36"

ก่อนที่แม็กส์จะเดินจากไป เอเมรี่ก็พูดอะไรบางอย่างขึ้นมา

“จริงๆ แล้ว…”

แม็กส์ที่หันร่างของเธอแล้วหันกลับไปหาเอเมรี่อย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็เห็น เอเมรี่ หยิบถุงออกมาจากวงแหวนเก็บของของเขาแล้วผลักมันไปที่มือของหญิงสาว เมื่อเธอเปิดถุง แม็กส์ก็มองเห็นยาสีเขียวหกขวด เธอเงยหน้าขึ้นมอง เอเมรี่ ด้วยความสับสน

เมื่อเห็นความสับสนของเธอ เอเมรี่จึงพูดอย่างใจเย็นว่า

"นี่คือรางวัลที่เราได้รับจากภารกิจใบโคลเวอร์พระจันทร์ เราได้รับเก้ารางวัลและฉันก็รับส่วนแบ่งของฉันไปแล้ว นั่นเป็นของคุณและโคล"

แมกส์สะดุ้งเมื่อได้ยินคำพูดของ

เอเมรี่ “โย่ คุณมันแปลกนะเอเมรี่ ฉันไม่สมควรได้รับสิ่งเหล่านี้เลยหลังจากที่ฉันทิ้งคุณไว้แบบนั้นและนั่นก็รวมถึงโคลด้วยด้วย ผู้ชายคนนั้นน่าจะตายไปแล้ว ดังนั้นคุณจึงสามารถเก็บมันไว้ทั้งหมดได้” แม็กส์พูดขณะที่เธอคืนกระเป๋าให้เอเมรี่

เมื่อรับกระเป๋า เอเมรี่ก็บอกว่า

“เข้าใจแล้ว…ฉันจะเก็บมันไว้”

จากนั้นเด็กสาวผมสีชมพูก็กล้าที่จะจ้องมองดวงตาของ เอเมรี่ โดยตรง “เอเมรี่ คุณเป็นคนดีจริงๆ” แม็กส์ กล่าวกับ เอเมรี่ ก่อนที่เธอจะกระโดดกอดเขาทันที

ขณะที่ถูกแม็กส์กอด เอเมรี่ ก็ได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหูของเขาว่า "ขอบคุณนะ เอเมรี่"

หญิงสาวจึงปล่อยกอดและจากไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานร่างของเธอก็หายไปท่ามกลางฝูงชน เอเมรี่ ยังคงตกใจกับการกระทำอย่างกะทันหันของ แม็กส์ เมื่อเขาได้ยินเสียงไอออกมาจากหลังของเขา

“อะแฮ่ม! ฉันเห็นว่าคุณโด่งดังมากกว่าที่ฉันคิดไว้มาก… จริงไหม

เอเมรี่?”

เอเมรี่หันศีรษะไปเห็นเคลียจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“คุณทำให้สาวๆ พวกนั้นหลงเสน่ห์ได้อย่างไร เอเมรี่”

“เสน่ห์?” เอเมรี่ตะลึงกับข้อกล่าวหากะทันหัน “ไม่ ไม่ ไม่ เธอเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น”

“โอ้? เพื่อนเหรอ?” เคลีย ถามโดยยังคงรักษาสีหน้าไร้อารมณ์เอาไว้

“ดูเหมือนว่าคุณจะได้รับสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนเหล่านี้มากเกินไป ฉันเดาว่าคุณต้องถูกชักจูง”

เมื่อได้ยินคำพูดของ เคลีย จิตใจของ เอเมรี่ ก็เต็มไปด้วยจินตนาการอันน่ากังวล ตามมาด้วยเหงื่อเย็นไหลลงมาตามแผ่นหลังอย่างบรรยายไม่ได้

ในเวลาเดียวกันกับที่ เอเมรี่ พูดจบ ฝูงชนก็เริ่มโวยวาย ดึงดูดความสนใจของ เอเมรี่ และคนอื่นๆ เอเมรี่เห็นว่าอาจารย์ใหญ่มาถึงบนบันไดแล้ว

“เฮอะ! เป็นอีกครั้งที่การสนทนาของเราถูกรบกวน” เคลีย กล่าว จากนั้นเธอก็เดินเข้าไปใกล้เอเมรี่แล้วคว้าแขนเขาด้วยมือทั้งสองข้าง

“เริ่มแล้ว”