นักรบพันธุ์ผสม บทที่ 456 - สมบัติจ๋า! พี่มาแล้ว!!
กิ่งไม้ที่เขายืนอยู่ตอนนี้มีขนาดเล็กกว่านิ้วก้อยเด็ก แต่มันกับยังตั้งตรงไม่โค้งงอเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าร่างของเดวิดที่ยืนไหวเอนไปมาตามแรงลมนั้นไม่มีน้ำหนักอะไรเลย เขาใช้เวลาตั้งแต่มาถึงเฝ้าดูฝูงชนที่กำลังทยอยเข้าไปในทุ่งกว้างอยู่อย่างเงียบ ๆ สายตากวาดไปทั่วบริเวณอย่างพิจารณา ก่อนที่มันจะถูกจับจ้องน...