ตอนที่ 5 สวนกลับ การ์ปตะลึง

เดิมทีครูฝึกและลุจจิกังวลว่าไป๋ซานจะรอดจากหมัดเมื่อกี้ไหม

แต่จากที่ได้ยินไป๋ซานพูดเมื่อสักครู่ แสดงว่าเขายังสบายดีอยู่

“เด็กคนนี้ มาถึงขั้นนี้แล้วหรอเนี่ย”

ครูฝึกที่กำลังคิดอยู่ว่าจะชวนไป๋ซานมาอยู่ใต้อาณัติ พอเขากำลังจะพูดเชิญออกไปก็ต้องตกใจที่การ์ปโผล่มายืนข้างๆเขาแล้ว

“พลโทการ์ป! ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอเด็กสองคนนั้นต่อสู้กันเสียงดังขนาดนี้ ฉันได้ยินก็เลยลองมาดูแล้วเห็นว่าเป็นลุจจิกับไป๋ซานก็เลยสนใจขึ้นมาน่ะ ไอหนูไป๋ซานนี่แข็งแกร่งจริงๆ!”

การ์ปรู้จักลุจจิ และพอจะรู้ว่าร็อบ ลุจจินั้นแข็งแกร่งมาก

การที่ได้เห็นไป๋ซานสามารถต่อสู้กับลุจจิได้เป็นเวลานานแบบนี้อยู่เหนือความคาดหมายของเขา

ลุจจิยืนนิ่งไปสักพัก จากนั้นเขาก็เห็นไป๋ซานเดินเข้ามาใกล้เขาด้วยแววตาที่ลุกโชนไปด้วยไฟแห่งการต่อสู้

ลุจจิไม่รอช้า ลงมือทันที

เขากำลังจะใช้ทักษะดัชนีเหล็กบิน ซึ่งเป็นการปรับใช้จากดัชนีพิฆาต ทำให้สามารถยิงกระสุนอากาศออกจากนิ้วได้

กระสุนอากาศจากนิ้วของลุจจิมุ่งตรงไปที่ไป๋ซานด้วยความเร็วสูง!

แต่ไป๋ซานไม่ได้เลือกที่จะหลบ เขาใช้ทักษะระฆังทองคุ้มกายทันที จากนั้นก็มีระฆังสีทองโปร่งใสปรากฏขึ้นมาจากอากาศบางๆปกคลุมตัวเขาไว้

พลังจากดัชนีเหล็กบินปะทะเข้ากับระฆังทองคุ้มกายจนเกิดเสียงดังติ๊งง ก้องกังวาลไปทั่วลานต่อสู้ แต่ไป๋ซานไม่เป็นอะไรเลย แม้แต่เส้นผมก็ไม่กระดิก!

เมื่อเห็นว่าดัชนีเหล็กบินไม่มีผลใดๆต่อไป๋ซาน ลุจจิก็โจมตีต่อทันที

เขาใช้ท่าโซลเพื่อพุ่งไปหาไป๋ซานบนอากาศ

นี่คือการผสมทักษะระหว่างโซลกับเดินชมจันทร์เข้าด้วยกันของลุจจิ!

เขากำลังจะใช้ทักษะดัชนีเหล็กบิน เข็มอัคคี ซึ่งเป็นการยิงกระสุนอากาศเหมือนกัน เพียงแต่ทรงพลังกว่า เพราะมีพลังเพลิงอยู่ด้วย

การที่ลุจจิใช้ทักษะนี้ นั่นหมายความว่าเขามองไป๋ซานเป็นคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียม!

กระสุนเพลิงพุ่งเข้าหาไป๋ซานอย่างรวดเร็ว และปะทะเข้ากับระฆังทองคุ้มกายของไป๋ซานอีกครั้ง ไป๋ซานสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเสียวซ่าในร่างกาย เหมือนโดนไฟช็อตนิดหน่อย

ในขณะที่ลุจจิรู้สึกเหมือนเขากำลังโจมตีไปที่อะไรสักอย่างที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าหิน

ยังกับไอเด็กนี่มีฮาคิเกราะ!

แต่มันไม่น่าจะเป็นไปได้ ไป๋ซานยังอายุน้อยมาก หรือต่อให้เขามีฮาคิเกราะจริงๆ ก็คงไม่ถึงขั้นป้องกันการโจมตีเขาได้แบบสบายๆอย่างนี้

อีกอย่าง ลุจจิก็ไม่เห็นไป๋ซานเคลือบฮาคิกับร่างกายเลยด้วยซ้ำ

ในขณะเดียวกัน การ์ปและครูฝึกที่ยืนดูอยู่ข้างๆกัน เมื่อเห็นว่าไป๋ซานรับการโจมตีของลุจจิได้โดยที่ไม่เป็นอะไรก็เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไอเด็กนี่มันซ่อนความแข็งแกร่งของมันไว้เยอะจริงๆ” หลังจากตะลึงไปสักพัก การ์ปก็หัวเราะออกมา

เขาสัมผัสได้ว่าการโจมตีเมื่อครู่ของลุจจินั้นรุนแรงมาก

"ถึงตาฉันมั่งแล้ว ลุจจิ!"

หลังจากเอาแต่ตั้งรับ ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ไป๋ซานจะโจมตีกลับไป!

ลุจจิที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ประมาท เขาใช้ท่ากายาเหล็ก อุซึกิ ทันทีเพื่อนเตรียมรับการโจมตี

นี่คือการสะท้อนการโจมตีด้วยกายาเหล็ก ยิ่งโดนโจมตีหนักมากเท่าไหร่ ยิ่งโดนสะท้อนกลับไปมากเท่านั้น!

ตัดภาพมาที่ไป๋ซาน เขารวบรวมพลังไว้ที่นิ้วของเขาเพื่อใช้ทักษะดัชนีตะวันที่เสริมด้วยลมปราณจนแม้แต่ลุจจิก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

ดัชนีตะวันลมปราณอันทรงพลังในที่สุดก็เข้าปะทะกายาเหล็ก อุซึกิของร็อบ ลุจจิทันที

เมื่อพลังของไป๋ซานชนเข้ากับการป้องกันของลุจจิ เป็นลุจจิที่ต้านทานไม่อยู่ พลังของดัชนีตะวันลมปราณเจาะทะลุการป้องกันของลุจจิทันที!

ในสายตาของลุจจิ นี่คือทักษะสุดแปลกประหลาดตาที่เขาไม่สามารถตอบสนองได้เลย

เลือดไหลออกจากปากของลุจจิ

เมื่อเทียบกับอาการบาดเจ็บก่อนหน้านี้ที่ไป๋ซานได้รับ ลุจจิถือว่าสาหัสเลยทีเดียว

พลังลมปราณจากดัชนีตะวันลมปราณไหลผ่านจากร่างกายของเขาจากภายในสู้ภายนอกทำลายอวัยวะภายในของร็อบ ลุจจิ

ท่านี้มีผลลัพธ์ไม่ต่างจากท่าโรคุโอกันเลยเลยทีเดียว!

“สุดยอดเลยลุจจิ ผมยอมแพ้แล้ว เรามาพอแค่นี้กันเถอะ”

ไป๋ซานเห็นเพียงแค่ว่าลุจจิมีเลือดไหลที่มุมปากแค่นิดหน่อย จึงคิดว่าเขาน่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก

ตอนนี้เขาไม่ได้มีท่าทักษะโจมตีไปมากกว่านี้แล้ว ดัชนีลมปราณตะวันคือท่าโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา ถ้ามันเจาะการป้องกันของลุจจิได้แค่นี้ ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะสู้ต่ออีกแล้ว

"ตกลง" ลุจจิสูดหายใจเข้าลึกๆ เป็นเวลานาน พยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองกระอักเลือดไปมากกว่านี้ จากนั้นจึงกลับไปยืนที่ข้างหลังของครูฝึก (สงสัยจะเก็บทรงไม่ค่อยอยู่)

"ผมได้รับประโยชน์และได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างเลยจากการต่อสู้ในครั้งนี้ ขอบคุณท่านครูฝึกและคุณลุจจิมากๆสำหรับการฝึกฝนนะครับ" ไป๋ซานพูดขอบคุณกับครูฝึกและลุจจิ

"เรื่องเล็กน้อยนะไป๋ซาน ว่าแต่ว่านายสนใจอยากเข้าร่วมกับซีพี9ไหม?"

ไป๋ซานตกตะลึงไปทันที จากนั้นก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว

ดูเหมือนครูฝึกตรงหน้าเขาจะมีตัวตนที่ไม่ธรรมดา ไม่น่าแปลกใจที่ลุจจิมาปรากฏตัวที่นี่

แต่ยังไงก็ตาม ตัวตนของเขาตอนนี้ยังต้องทำเป็นไม่รู้จักองค์กรซีพี9ไว้ก่อน

ไป๋ซานจึงแสร้งทำเป็นสับสน "ซีพี9 คืออะไร เป็นหน่วยงานอะไรรึเปล่า ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

"ซีพี9คือ1ในหน่วยงานของกองทัพเรือซึ่ง..."

ครูฝึกอธิบายให้ไป๋ซานฟังว่าองค์กรซีพี9คืออะไร แต่ดูเหมือนการ์ปจะไม่พอใจ

“เฮ้ เด็กคนนี้เป็นคนของฉัน แกคิดจะแย่งเด็กของฉันไปต่อหน้าต่อตาฉันเนี่ยนะ?”

“ไม่ใช่ว่าคุณตกลงไว้ว่าจะให้ไป๋ซานเลือกเองหรอกหรอ ถ้าไป๋ซานอยากร่วมกับเราคุณคงไม่หยุดเขาใช่ไหม?”

“ฮึ่ม ซีพี9ของแกอะไรนั่นมันดีอะไรนักรึไง ก็แค่พวกหนูสกปรกเล่นลับๆล่อๆแอบไปล้วงลับคนอื่น ต้องแมนๆแบบฉันนี่ รักษาความสงบเรียบร้อยของผืนน้ำในโลกนี้!” ดูเหมือนว่าการ์ปจะไม่ชอบรูปแบบการทำงานที่เป็นความลับของซีพี9มากนัก การกระทำลับๆล่อๆ ล้วงความลับ ลอบสังหาร มันขัดกับความยุติธรรมในใจของการ์ป

“เฮ้ไป๋ซาน ถ้านายเข้าร่วมกับเรา นายจะได้รับการฝึกฝนและทรัพยากรที่ดีมากยิ่งขึ้น คุณยังมีโอกาสได้รับผลปีศาจด้วย ยังสามารถเรียกกองทัพเรือเป็นกองหนุนในยามจำเป็นได้ด้วยนะ พูดง่ายๆก็คือ การร่วมกับเรามีแต่ผลประโยชน์มหาศาล มีหลายคนอยากร่วมกับเรา แต่คุณสมบัติของพวกเราไม่พอ!”

เมื่อไป๋ซานเห็นทั้งสองคนดูเหมือนจะเขม่นใส่กันเพราะเขา เขาก็รู้สึกเขินๆ ในขณะที่ลุจจิยังคงดูไม่แยแสเหมือนเดิม

"เอ่ออ ท่านช่วยฟังผมก่อนจะได้ไหม..."

"หุบปากไปเลย!" ทั้งสองตะโกนใส่ไป๋ซานพร้อมกัน แต่แล้วก็รู้ตัวว่าคนที่พูดเมื่อครู่คือไป๋ซาน

ทันใดนั้นบรรยากาศก็ดูอึดอัดขึ้นมาทันที

“โอ้ โอ้ โอ้ โอ้ เจ้าหนูไป๋ชาน นายจะพูดอะไรหรอ”

“คือ ผมก่อนหน้านี้ผมเป็นแค่ภารโรง จากนั้นไม่นานผมก็ได้กลายมาเป็นกองทัพเรือ ผมคิดมันคงจะดีกว่าถ้าผมค่อยเป็นค่อยไป ให้ผมเรียนรู้อะไรมากขึ้นกว่านี้ก่อน แล้วเมื่อผมแข็งแกร่งขึ้นเราค่อยมาคิดกันใหม่”

"ก็ไม่เลวนะ ฉันชอบนะที่นายมีวินัยและใฝ่เรียนรู้แบบนี้" ทัศนคติของไป๋ซานเป็นที่ชื่นชอบของทั้งสองคน

"ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวกลับไปพักก่อนนะครับ การต่อสู้เมื่อครู่ผมใช้พลังไปเยอะเลย" อันที่จริง การที่เขาปฏิเสธอ้อมๆก็ไม่มีปัญหาแล้ว

แต่เขารู้สึกแปลกๆถ้าต้องยืนตรงนี้ต่อไป

“เอาล่ะ คุณกลับไปพักผ่อนก่อน อย่าลืมพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้”

หลังจากที่ไป๋ชานจากไปแล้ว การ์ปก็ตะคอกใส่ครูฝึก “ไม่ว่าจะยังไงก็ห้ามเอาตัวคนของฉันไปเด็ดขาด!” จากนั้นเขาก็หันหลังและเดินจากไป

จากนั้นครูฝึกก็พาลุจจิไปที่ห้องของเขาด้วยเช่นกัน

"นายคิดยังไงกับเด็กคนนั้น?"

"เขาแข็งแกร่งมาก"

"แข็งแกร่งมากแค่ไหน?"

ครูฝึกไม่เคยได้ยินลุจจิประเมินใครแบบนี้มาก่อนเลย

"…อวัยวะภายในของผมได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีของเขา ดัชนีพิฆาตของเขาแข็งแกร่งถึงขั้นทะลุการป้องกันของกายาเหล็กของผมที่อยู่ในร่างของผลปีศาจด้วย"

สายตาของครูฝึกเข้มขึ้นมา "มาหาวิธีกันเถอะ วิธีให้เด็กคนนั้นเข้าร่วมซีพี9"