อยู่มาวันหนึ่ง ขณะที่ไป๋ซานกำลังฝึกอยู่ เขาเห็นผู้ฝึกสอนพาชายหนุ่มคนหนึ่งมา (ผู้ฝึกสอนในที่นี้นี่ไม่รู้ว่าเป็นพวกเหล่าครูฝึกทั้งหลายหรือแค่อาคาอินุนะ เพราะต้นฉบับไม่ได้ระบุว่าเป็นใครแบบชัดเจน)

กองทัพเรือคนอื่นๆอาจจะไม่รู้จักเขา แต่ไป๋ซานจำชายคนนี้ได้ตั้งแต่แรกพบเลย

ชายคนนี้คือ ร็อบ ลุจจิ ผู้โด่งดังจากเอนิเอส ล็อบบี้ในอนาคต!

แต่ไม่ใช่ว่าร็อบ ลุจจิอยู่ซีพี9หรอ?

ทำไมถึงมาอยู่ที่มารีนฟอร์ดได้?

แต่มันก็แค่ความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยของเขา ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่านี่แหละคือโอกาสที่เขาตามหา!

เขามองไปที่ลุจจิกับครูฝึกกำลังยืนคุยกันอยู่ แล้วอยู่ดีๆทั้งคู่ก็มองมาที่เขา

ไป๋ซานยืนงงอยู่พักนึง จากนั้นก็ได้ยินเสียงครูฝึกเรียกเขา "ไป๋ซาน ออกมานี่!"

"ครับผม ครูฝึก มีอะไรให้รับใช้ครับ?"

มีความคาดหวังที่เจือปนอยู่ในน้ำเสียงของเขา

เขากำลังหวังว่าครูฝึกจะให้เขาซ้อมกับลุจจิ

“ไป๋ซาน ให้ฉันแนะนำให้นายรู้จัก นี่คือร็อบ ลุจจิ”

ครูฝึกไม่ได้เปิดเผยตัวตนซีพี9ของร็อบ ลุจจิ แน่นอนว่ามันต้องความลับในฐานะตัวตนของสายลับของรัฐบาลโลก

“สวัสดี ฉันชื่อไป๋ซาน”

ไป๋ซานเริ่มเอื้อมมือออกไปและมองไปที่ลุจจิที่อยู่ตรงหน้าเขา

ชายคนนี้เคยมีประวัติผลงานอัน‘น่าจดจำ’ด้วยการสังหารหมู่ทหาร500นายของอาณาจักรแห่งหนึ่ง รวมถึงโจรสลัดทั้งกลุ่มเพียงลำพัง

ซึ่งในตอนนี้ลุจจิน่าจะกินผลปีศาจเข้าไปแล้ว

ลุจจิพยักหน้า เอื้อมมือไปจับมือไป่ชานเบา ๆ พร้อมแนะนำตัวเอง “ลุจจิ”

ครูมองดูพวกเขาทั้งสองทักทายกัน จากนั้นจึงพาพวกเขาไปยังพื้นที่เปิดโล่ง

“นายสองคน ซ้อมด้วยกัน ลุจจิ จำไว้ว่าแค่ซ้อมนะ”

เห็นได้ชัดเลยว่าครูฝึกเชื่อว่าร็อบ ลุจจิแข็งแกร่งกว่าไป๋ซานมาก

เพราะถึงยังไง ลุจจิในตอนนี้ก็เชี่ยวชาญทักษะ6รูปแบบโรคุชิกิหมดแล้ว แถมยังพัฒนาไปใช้ในรูปแบบของตัวเองได้อีกด้วย

ต่อให้จะไม่ใช้พลังจากผลปีศาจ แต่ก็ยังคงแข็งแกร่งมากอยู่ดี

"เอาล่ะ โปรดชี้แนะ"

ไป๋ซานเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

เขารู้ว่าลุจจิแข็งแกร่งมาก ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เขาต้องการในตอนนี้

มาเลย ทำลายการป้องกันของฉันซะ เอาให้ระบบมันทนไม่ได้ไปเลย!

ลุจจิเดินอยู่ฝั่งตรงข้ามของไปซาน ทั้งสองยืนจ้องหน้ากันสักพัก จากนั้นก็ใช้ท่า“โซล”พร้อมกัน

แน่นอนว่าก้าวพริบตาของไป๋ซานนั้นเร็วกว่าโซลของลุุจจิมาก ลุจจิที่ประมาทไม่ได้คิดมาก่อนว่ากองทัพเรือธรรมดาคนหนึ่งจะไวกว่าเขาก็ไม่ทันได้ตั้งตัว

เมื่อหมัดของไป่ซานกำลังพุ่งไปที่หัวของเขา เขาทำได้เพียงใช้ท่ากายากระดาษเพื่อหลบหลีกเท่านั้น

เมื่อพวกเขาต่อสู้กันไปสักพัก ทักษะก้าวพริบตาและดัชนีตะวันของไป๋ซานก็ถูกนำมาใช้เรื่อยๆ

เมื่อการต่อสู้เริ่มเข้มข้นขึ้น ลุจจิก็ตระหนักแล้วว่าเหตุใดครูฝึกถึงให้เขาสู้กับกองทัพเรือคนนี้

ไป๋ซานตรงหน้าเขา ยิ่งสู้ก็ดูยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แถมหลังจากสู้กันมาสักพักก็ยังคงดูดี แรงดีไม่มีตกเลย

แต่สิ่งที่ลุจจิไม่รู้ก็คือ ขณะที่เขาสู้กับไป๋ซานอนู่นั้น ตัวของไป๋ซานกลับมีเสียงของระบบดังอยู่ในหัวเขาเป็นระยะ

“ในระหว่างการต่อสู้ ความเร็วในการตอบสนองของโฮสต์แย่มากจนเกือบถูกลุจจิโจมตี ความเร็วในการตอบสนองของโฮสต์ได้ถูกบัพมืดเป็นครั้งแรกและได้รับ”บุลเล็ตไทม์“”

บุลเล็ตไทม์ นี่เป็นทักษะสุดทรงพลังแบบในเมทริกซ์ ที่พระเอกมองเห็นทุกอย่างช้าลงจนหลบกระสุนได้!

ช่วงเวลาต่อจากนี้ หลังจากที่ลุจจิโจมตี ไปซานจะเห็นมันเป็นภาพสโลว์โมชั่นแบบช้าลงหลายเท่า

“ความแข็งแกร่งทางกายภาพของโฮสต์แย่เกินไปในขณะต่อสู้ ต่อสู้อยู่แปปเดียวก็เหนื่อยแทบตายแล้ว ความแข็งแกร่งทางกายภาพของถูกบัพมืดเป็นครั้งแรก ได้รับทักษะคืนชีวิต” เทคนิคลับของลัทธิเต๋าสามารถ กระตุ้นศักยภาพของร่างกายในขณะที่ใช้ความแข็งแกร่งของร่างกายจนถึงขีดสุด ทำให้ร่างกายฟื้นฟูอีกครั้ง

นี่เป็นทักษะพิเศษที่บีบขีดจำกัดของตัวเองอย่างต่อเนื่อง พร้อมฟื้นฟูตัวเองไปเรื่อยๆจนร่างกายทะลุขีดจำกัด เพื่อเสริมสร้างสมรรถภาพและเพิ่มพลังทางกายภาพ!

ดังนั้นลุจจิจึงคิดว่าไป๋ซานนั้นแข็งแกร่งและอึดมาก แต่เขาไม่รู้เลยว่าไป๋ซานกำลังทะลุขีดจำกัดทางร่างกายของตัวเองอย่างต่อเนื่อง!

ผู้ฝึกสอนเฝ้าดูพวกเขาทั้งสองแข็งแกร่งขึ้นในขณะที่พวกเขาต่อสู้ และดวงตาของเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนจากความประหลาดใจเป็นตกตะลึง

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของลุจจิตอนนี้ เขาสามารถสู้กับทหารเรือหลายสิบนายได้พร้อมกันโดยไม่ต้องใช้พลังจากผลปีศาจเลย

แต่ตอนนี้ ทั้งสองคนกินกันไม่ลง ลุจจิไม่มีข้อได้เปรียบให้เห็นเลยแม้แต่น้อย!

ไป๋ซานคนนี้แข็งแกร่งถึงขนาดนี้เลยหรอ?

ครูฝึกตัดสินใจแล้วว่าไป๋ซานต้องมาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา

ขณะเดียวกันลุจจิก็รู้สึกว่าเขามองไม่เห็นขีดจำกัดของไป๋ซานเลยในตอนนี้ ดูเหมือนว่าที่ผ่านมาเขาจะประเมินชายคนนี้ต่ำไป

เมื่อคิดถึงได้แบบนี้ ลุจจิก็ตัดสินใจเอาจริงสักที จากนั้นเขาก็เริ่มใช้พลังผลปีศาจของเขา!

ผลปีศาจสายโซออน ผลเนโกะเนโกะ โมเดลเสือดาว!

หลังจากแปลงร่างเป็นเสือดาวแล้ว พละกำลัง ความเร็ว และความแข็งแกร่งทางกายภาพของลุจจิก็เพิ่มขึ้นทวีคูณ!

หลังจากลุจจิระเบิดความเร็ว ไป๋ซานที่มีบุลเล็ตไทม์ก็ตอบสนองไม่ทันโดยสิ้นเชิง แม้เขาจะมองเห็น แต่เขาหลบด้วยก้าวพริบตาไม่ทันแล้ว

ถ้างั้นก็ต้อง กายาเหล็ก!

เขาเกร็งกล้ามเนื้อทั้งเพื่อเตรียมรับการโจมตีจากร็อบ ลุจจิในร่างเสือดาว!

เท้าของไป๋ซานพยายามยืนอย่างมั่นคง แต่เมื่อเขาโดนหมัดของลุจจิ เขายังคงถอยไปหลายก้าว

เลือดพุ่งพล่านอยู่ในอกเขา เมื่อเขาเปิดปาก เลือดก็กระฉอกออกมา

หมัดของลุจจิทำให้ไป๋ซานตระหนักได้ว่ายังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเขากับผู้แข็งแกร่ง

"ไป๋ซาน! ไม่เป็นไรนะ"

"ไม่เป็นไร! มาอีกสักรอบเถอะ"

ดวงตาของไป๋ซานก็ลุกโชนไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

หมัดของลุจจิที่เขาพึ่งโดนเมื่อกี้ถือเป็นอาการบาดเจ็บที่ครั้งแรกที่เขาได้รับนับตั้งแต่เขามายังโลกนี้

ดังนั้นระบบบัพมืดจึงเริ่มทนไม่ไหวอีกแล้ว

“โฮสต์ได้รับบาดเจ็บจากลุจจิ จนถึงขั้นอาเจียนเป็นเลือดขณะใช้กายาเหล็กรับการโจมตี กายาเหล็กได้ถูกบัพมืดเป็นครั้งแรก ได้รับทักษะภูษาเหล็ก”

“ความแข็งแกร่งทางกายภาพของโฮสต์หมดลงอย่างสมบูรณ์ ร่างกายได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง ร่างกายได้ถูกบัพมืด ปลูกฝังทักษะลมปราณแห่งพลังโดยอัตโนมัติ ซึ่งช่วยในการฟื้นฟูร่างกายและบาดแผลได้”

"เนื่องจากโฮสต์ได้รับลมปราณแห่งพลัง ดัชนีตะวันจึงได้ถูกบัพมืดด้วยและแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม10เท่า”

“เนื่องจากโฮสต์ได้รับลมปราณแห่งพลัง ภูษาเหล็กได้ถูกบัพมืดด้วยและได้รับทักษะระฆังทองคุ้มกายซึ่งสามารถใช้ปกป้องร่างกายและป้องกันสถานะแปลกปลอมต่างๆ”

ลมปราณแล่นไปทั่วร่างกายของไป๋ซาน จากภายนอกสู่ภายใน ภายในเวลาไม่นาน อาการบาดเจ็บของไป๋ซานก็ค่อยๆฟื้นฟูกลับมา

มีภูษาเหล็กป้องกันทางกายภาพ และระฆังทองคุ้มกายใช้ปกป้องร่างกายจากพลังต่างๆเช่นผลปีศาจ กระสุน หรือฮาคิ

และดัชนีตะวันตอนนี้ที่ทรงพลังยิ่งกว่าดัชนีพิฆาตถึง100เท่าเข้าไปแล้ว!

เขาได้อะไรมากมายจากการโดนหมัดนี้ของร็อบ ลุจจิ!

“ลุจจิ! ใช้กำลังทั้งหมดของนาย! ฉันไม่แพ้ง่ายๆ หรอก!”

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด