Chapter 69: Young Master of the Leng Family, Leng Yuxi, the Opportunist Leng Family
ในขณะนี้ ภายในเมืองเมฆหมอก ภายในเรือนพักหลักของตระกูลเล่ง
หญิงสาวสวยสะดุดตาในชุดกระโปรงยาวสีขาวนั่งอยู่บนที่นั่งหลัก เปล่งประกายความสง่างามและมีรูปร่างโค้งมน เธอเหมือนนางฟ้าสวรรค์ที่ลงมาสู่โลกมนุษย์
เธอไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเล่งอวี้ซี ประมุขน้อยของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์
หลังจากถูกศัตรูซุ่มโจมตีด้านนอกเมือง เธอไม่ได้เลือกที่จะกลับไปนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ แต่กลับมาที่เมืองเมฆหมอก
เพราะเธอรู้ว่าจะต้องมีผู้บ่มเพาะจากนิกายเงาปิศาจซุ่มซ่อนอยู่บนเส้นทางกลับไปยังนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์
การกลับไปของเธอนั้นเท่ากับรนหาที่ตายอย่างแน่นอน
ในทางกลับกัน การอยู่ที่เมืองเมฆหมอกจะทำให้เธอมีความหวัง
ท้ายที่สุดแล้ว การวางค่ายกลระดับสองขั้นสูงของเมืองเมฆหมอก ค่ายกลดวงจันทร์สีเงิน เป็นที่รู้จักกันดี แม้ว่าค่ายกลนี้จะไม่มีพลังโจมตีมากนัก แต่ขีดความสามารถในการป้องกันนั้นแข็งแกร่งมาก แม้แต่ผู้บ่มเพาะแก่นทองก็ยังฝ่าทะลุได้ยาก
ก็เพราะการวางค่ายกลระดับสองนี้เองที่ทำให้ตระกูลเล่ง สามารถตั้งรกรากในเทือกเขาเมฆหมอก ซึ่งเต็มไปด้วยสัตว์ร้ายอสูร
มิฉะนั้น เมืองนี้คงถูกทำลายไปนานแล้วจากคลื่นสัตว์ร้ายที่ถาโถมเข้ามาบ่อยครั้ง และคงยืนหยัดอยู่ไม่ได้นานกว่าร้อยปี
"ประมุขน้อย กลุ่มผู้บ่มเพาะมารได้ล่าถอยไปชั่วคราวแล้ว ฉันกังวลว่าพวกเขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ฉันสงสัยว่าเมื่อไหร่ที่กองกำลังเสริมของนิกายจะมาถึง เมืองเมฆหมอกนี้คงจะยันไหวอีกไม่นานนัก" ลู่หงหราน ประมุขของตระกูลเล่ง พูดอย่างลังเลใจจากที่นั่งด้านล่าง
"ไม่ต้องกังวล นิกายหลักของเรารู้เรื่องนี้แล้วและจะส่งกำลังเสริมมาในเร็วๆ นี้" เล่งอวี้ซีตอบอย่างใจเย็น
"เมื่อถึงเวลานั้น ผู้อาวุโสแก่นทองของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ของเราจะลงมือ ผู้ฝึกฝนปีศาจเหล่านั้นจะต้องถูกทำลายล้างอย่างแน่นอน"
"และตระกูลลู่ของท่านก็จะได้รับเกียรติยศอย่างมาก ทำให้ท่านสามารถก้าวขึ้นสู่ความโดดเด่นและแม้แต่มีศิษย์ตระกูลลู่กลายเป็นศิษย์ขั้นในหรือแม้แต่ศิษย์ตรงของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์"
เล่งอวี้ซีกล่าวอย่างใจเย็นและมีสติ
เธอพยายามทำให้คนอื่นเชื่อว่าเธอไม่ได้บาดเจ็บสาหัส และสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว
ตอนนี้เธอยังคงต้องการให้ตระกูลลู่ปกป้องเธอ
"นั่นจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม เราจะบุกน้ำลุยไฟเพื่อนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ยอมสละทุกอย่าง" ลู่หงหรานแสดงความดีใจทันที
เหล่าผู้อาวุโสคนอื่นๆ ของตระกูลลู่ก็รู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน หากพวกเขาสามารถเอาชีวิตรอดจากวิกฤตครั้งนี้ได้ แม้ว่าหัวหน้าครอบครัวจะเสียชีวิต แต่ตระกูลลู่ก็ยังคงสามารถพุ่งสูงขึ้นและกลายเป็นครอบครัวที่สำคัญภายในนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ได้
ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงตรงหน้าพวกเขาคือผู้นำนิกายในอนาคตของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์และผู้บ่มเพาะแก่นทองในอนาคต
เมื่อเธอขึ้นสู่บัลลังก์ พวกเขาจะเหมือนขุนนางมังกร สามารถก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุดได้ในขั้นตอนเดียว
"ดีมาก พวกท่านทั้งหมดสามารถออกไปได้แล้ว ตอนนี้ อย่าลืมติดตามการทำงานของค่ายกลอย่างใกล้ชิด และอย่าปล่อยให้ผู้บ่มเพาะมารเหล่านั้นทำลายมัน เราต้องอดทนไว้จนกว่ากำลังเสริมของนิกายจะมาถึง" เล่งอวี้ซีโบกมือออกคำสั่งให้ไล่พวกเขาออกไป .
"ครับ ท่านหญิง" ผู้อาวุโสหลายคนของตระกูลเล่งต่างก็ออกจากห้องไปทีละคน เหลือเพียงเล่งอวี้ซีอยู่ข้างหลัง
................ ................
ไม่นานหลังจากนั้น เหล่าผู้อาวุโสของตระกูลเล่งก็มาถึงห้องเงียบๆ อีกห้องหนึ่ง
แต่พวกเขาก็ไม่มีรอยยิ้มแห่งความสุขเหมือนอย่างแต่ก่อน แต่กลับมีสีหน้าเคร่งครึม ราวกับเมฆหมึนก้อนใหญ่กำลังก่อตัวอยู่เหนือศีรษะ
"ผู้นำตระกูล ท่านคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้? เราควรเป็นพันธมิตรกับนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์หรือนิกายเงาปิศาจ?" หนึ่งในผู้อาวุโสของตระกูลลู่ถาม
พวกเขาทั้งหมดเป็นบุคคลที่ฉลาดและเจ้าเล่ห์ พวกเขาจะถูกหลอกง่ายๆ ได้อย่างไรด้วยคำสัญญาอันยิ่งใหญ่ที่เล่งอวี้ซีให้?
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากอีกฝ่ายเป็นประมุขน้อยของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์และผู้บ่มเพาะขั้นสร้างรากฐาน พวกเขาจึงต้องแสดงความเคารพและแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
ในแง่ของทักษะการแสดง ใครจะเทียบได้กับบุคคลที่ฉลาดและเจ้าเล่ห์เหล่านี้?
"พูดตามตรง ใครจะยอมเป็นผู้บ่มเพาะมารอย่างเต็มใจถ้าพวกเขาสามารถเป็นศิษย์ที่ชอบธรรมได้" ลู่หงหราน ประมุขของตระกูลลู่กล่าวด้วยเสียงถอนหายใจ
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ผู้อาวุโสคนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วย เป็นความจริงที่ว่าการเป็นศิษย์ของวิถีมารหมายถึงการถูกดูถูกเหยียดหยามอย่างถ้วนหน้า เหมือนหนูข้ามถนน
นอกจากนี้ เทคนิคการบ่มเพาะมารส่วนใหญ่ยังเรียนรู้ได้รวดเร็ว แต่มีโอกาสน้อยที่จะกลายเป็นผู้บ่มเพาะขั้นสร้างรากฐาน
เฉพาะผู้ที่มีรากจิตวิญญาณที่อ่อนแอเท่านั้นที่จะเลือกเส้นทางการบ่มเพาะมารเพื่อบรรลุบ่มเพาะ
หากใครมีรากจิตวิญญาณที่ยอดเยี่ยม พวกเขามักจะเลือกเส้นทางที่ชอบธรรม
"ตามที่ผู้นำศาสนากล่าว เราจะสนับสนุนนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์และปกป้องเล่งอวี้ซีใช่ไหม?!" ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามอย่างไม่แน่ใจ
"โง่" ประมุขตระกูลลู่ ลู่หงหรานเยาะเย้ย "ตระกูลลู่ของเราอ่อนแอ เราไม่กล้าเลือกข้างอย่างง่ายดาย หากเราเลือกข้างผิด นั่นจะเป็นจุดจบของตระกูลลู่ของเรา ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางที่ชอบธรรมหรือวิถีมาร เราสามารถอยู่รอดและมีสิทธิ์เลือกได้เท่านั้น มิฉะนั้น หากเราตายไปแล้ว จะมีความแตกต่างอะไรระหว่างเส้นทางที่ชอบธรรมกับวิถีมาร? ในการต่อสู้ระหว่างสองนิกายนี้ เราทำได้เพียงก้าวไปทีละขั้น"
"ข้าเข้าใจความหมายของผู้นำตระกูล" หัวหน้าตระกูลลู่ตระหนักทันที "ตอนนี้เราไม่รู้ผลลัพธ์สุดท้ายระหว่างนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์และนิกายเงาปิศาจ ดังนั้นเราทำได้เพียงก้าวไปทีละขั้น หากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์แข็งแกร่งกว่านั้น โดยธรรมชาติแล้วเราจะสนับสนุนเล่งอวี้ซี แต่ถ้านิกายเงาปิศาจแข็งแกร่งกว่านั้น เราก็จะหันกลับมาเข้าร่วมนิกายเงาปิศาจ โดยเลือกที่จะส่งมอบเล่งอวี้ซี การเล่นทั้งสองฝ่ายเท่านั้นที่ทำให้เราอยู่รอดได้"
"ถูกแล้ว" ประมุขลู่หงหรานพยักหน้าอย่างพึงพอใจ "ตระกูลลู่ได้ผลิตคนที่ชาญฉลาดบางคนที่เข้าใจเจตนาของฉันในที่สุด คุณต้องรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะเลือกข้าง ตอนนี้เราจะสนับสนุนนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ชั่วคราว ท้ายที่สุดแล้ว เราสามารถยึดเมืองเมฆหมอกไว้ได้อย่างน้อยสามปี ในสามปีนี้ นิกายเงาปิศาจและนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์จะตัดสินชะตากรรม หากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ไม่มาช่วยเราภายในตอนนั้น อย่าโทษข้า ลู่ หงหรั่นที่ใจร้าย"
แสงเย็นวาบในดวงตาของเขา
"ครับ ท่านประมุข" ผู้บ่มเพาะตระกูลลู่หลายคนพยักหน้าเห็นด้วย
... ...
หลายวันต่อมา บรรยากาศในเมืองเมฆหมอกค่อยๆ สงบลง
แม้ว่าผู้บ่มเพาะนิกายเงาปิศาจที่อยู่นอกเมืองจะโจมตีเมืองเมฆหมอกเป็นครั้งคราว แต่พวกเขาก็ถูกค่ายกลระดับสองของเมืองต่อต้านได้อย่างง่ายดาย
ผู้บ่มเพาะที่อาศัยอยู่ในเมืองจึงรู้สึกสบายใจมากขึ้น
ท้ายที่สุดแล้ว ถ้าผู้บ่มเพาะมารไม่สามารถฝ่าแนวป้องกันของเมืองเมฆหมอกได้ พวกเขาก็จะปลอดภัยอย่างมาก
แม้แต่ผู้บ่มเพาะบางคนก็ยังมีเวลาว่างยืนอยู่บนกำแพงเมืองและแลกเปลี่ยนคำสบประมาทกับผู้บ่มเพาะมาร
เรื่องนี้ทำให้ผู้บ่มเพาะมารโกรธ แต่พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้
นี่อาจถือเป็นการหาความสนุกสนานในความยากลำบาก
สำหรับโจวสุ่ยแล้วก็ไม่น่าเบื่อมากนัก เพราะเขายังคงบ่มเพาะอย่างขยันขันแข็งที่บ้าน เขาใช้เม็ดยากระดูกทองคำและเริ่มยกระดับการบ่มเพาะของเขา
เสียงดังกึก
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าแก่นแท้ภายในร่างกายของเขากำลังเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง พลังยาอันมหาศาลเปลี่ยนเป็นแก่นแท้ หมุนเวียนผ่านเส้นลมปราณและตันเถียนของเขา
ในขณะนี้ เขาตระหนักทันทีว่าแก่นแท้ภายในร่างกายของเขาได้ถึงจุดสูงสุดแล้ว
ขั้นที่หกรวมลมปราณที่สมบูรณ์
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลังจากหลายเดือนของการบ่มเพาะอย่างขยันขันแข็ง โจวสุ่ยได้ไปถึงจุดสูงสุดของขั้นที่หกแห่งรวมลมปราณในที่สุด
"นี่คือคอขวดของช่วงกลางของรวมลมปราณใช่ไหม"
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ โจวสุ่ยเพิ่งค้นพบว่าแก่นแท้ของเขาพบเจอกับคอขวด ไม่ว่าเขาจะหมุนเวียนอย่างไร แก่นแท้ของเขาก็ไม่สามารถเพิ่มขึ้นได้แม้แต่น้อย
ในการฝ่าคอขวดนี้ เขาจะต้องบ่มเพาะอย่างขยันขันแข็งต่อไปอย่างน้อยเป็นเวลาหลายปี ท้าทายคอขวดอย่างต่อเนื่องเพื่อที่จะฝ่ามันไปได้อย่างสมบูรณ์
พูดตามตรง หลายปีนั้นถือว่าสั้นแล้ว
นี่ก็เป็นเพราะเขามีรากจิตวิญญาณระดับเจ็ดเช่นกัน หากเขามีรากจิตวิญญาณระดับเก้า จะใช้เวลาอย่างน้อยยี่สิบปีในการฝ่าคอขวดของช่วงกลางของรวมลมปราณ
(สิ้นสุดบทนี้)
