ระบบเพิ่มเพื่อนแกร่งสุดในใต้หล้า บทที่ 9 : เจ้าล้อเล่นหรือ?
บทที่ 9 : เจ้าล้อเล่นหรือ?
รูรับแสง
ในร่างกายมนุษย์มีทั้งหมดเก้าอย่าง
ตรงกับเก้าขั้น
หากคุณภาพของกระดูกรากดี สิ่งกีดขวางของรูรับแสงจะค่อนข้างอ่อนแอและเปิดออกได้ง่าย เช่นเดียวกับเส้นเลือดหลัก
“ข้าฝ่าทะลุเข้าสู่ระดับรูรับแสงได้ภายในสิบห้าวัน มันเป็นสิ่งที่ข้าไม่เคยกล้าคิดมาก่อนจริงๆ”
เมิ่งฉางชิงยืนขึ้นอย่างช้าๆ และเหยียดร่างกายของเขา มีเสียงแตกในร่างกายของเขาเหมือนถั่วทอด
“แต่สิ่งนี้ใช้ทรัพยากรจำนวนมาก”
เมื่อมองไปที่ขวดยาข้างๆ เขา เมิ่งฉางชิงก็ส่ายหน้าเล็กน้อย
ยิ่งคุณภาพของกระดูกรากดีขึ้นเท่าไหร่ ก็สามารถดูดซับยาและความมีชีวิตชีวาของสวรรค์และโลกได้เร็วยิ่งขึ้นเท่านั้น และอัตราการดูดซับก็สูงเช่นกัน
เพียงสิบกว่าวันเท่านั้น
ทรัพยากรสำรองที่เขานำมาที่นี่เกือบจะหมดแล้ว
“สักพักก็กลับไปหาตระกูลแล้วกัน”
เมิ่งฉางชิงคิดในใจ
การมีตระกูลอยู่ข้างหลังเขาเป็นเรื่องดี
เขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาเพื่อหาทรัพยากร
“แต่ก่อนหน้านั้น เรามาเข้านิกายชั้นในกันก่อน”
เมิ่งฉางชิงหยิบเสื้อคลุมสีขาวสะอาดออกมาแล้วสวม เปิดประตูแล้วเดินออกไป
วันนี้เป็นวันสิ้นเดือน
ช่องเขาหุ่นเชิดจะเปิดขึ้น
สำหรับศิษย์ชั้นนอก การมีอยู่ของช่องเขาหุ่นนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าช่องว่างตามธรรมชาติ
หยุดมันไว้ตรงนั้นอย่างแรง
โดยทั่วไปแล้ว แม้ว่าจะมีใครฝ่าทะลุเข้ามาในระดับรูรับแสง แต่ก็ไม่มีใครท้าทายมันในทันที
เพราะหุ่นระดับสองนั้นแข็งแกร่งมาก
เกือบจะเทียบได้กับผู้ฝึกตนขั้นที่สองของระดับรูรับแสง!
และมันก็ค่อนข้างหนักมือ
มีผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก และต้องใช้เวลานานในการฟื้นตัว ซึ่งทำให้เสียเวลาฝึกตนมาก
อย่างไรก็ตาม เมิ่งฉางชิงยังคงมั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก
มีพลังดาบ
แถมทักษะการต่อสู้ระดับความสมบูรณ์แบบอีกสองอย่าง!
เขาไม่คิดว่าช่องเขาหุ่นเชิดนี้สามารถหยุดเขาได้!
ฮัมเพลงเล็กน้อย
เมิ่งฉางชิงผูกดาบยาวไว้รอบเอวของเขา และเดินไปข้างหน้าโดยเอามือไปด้านหลัง
——
บนเส้นทางแคบๆ
ร่างสวยก็มา
สวมเสื้อผ้าสีเงิน นางมีใบหน้าที่ดีและผมสีดำ
นางคือไป่ซู่ซี
นางดูไม่แตกต่างไปจากเมื่อก่อน
แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ
ระดับพลังฝึกตนของนางฝ่าทะลุไปถึงขั้นที่แปดของระดับฝึกปราณ!
ในเวลาเพียงสิบห้าวัน นางได้ทะลุผ่านสองขั้นติดต่อกัน ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าน่ากลัวมาก!
“สาวน้อย ดูเหมือนเจ้าจะโชคดีมาก แค่เจ้าออกไปข้างนอกแบบสบายๆ เจ้าจะได้พบกับหญ้าหยวนหลิงจริงๆ!”
“และมันยังมีอายุถึงร้อยปี”
มีร่องรอยของการถอนหายใจในเสียงเก่าแก่
แม้ว่าหญ้าหยวนหลิงจะไม่ใช่ของหายาก แต่ก็ยังมีค่า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ฝึกตนระดับต่ำ
นางยังจำได้ว่านางต้องทำงานหนักเพียงไรเพื่อที่จะได้สมุนไพรธรรมดาๆ
บางครั้งคนเราก็โชคดีมากกว่าคนอื่นจริงๆ
“เมื่อเร็วๆ นี้ข้าโชคดี”
ไป่ซู่ซียิ้มหวาน
“มันแปลกที่จะบอกว่าตั้งแต่เจ้าได้พบกับชายหนุ่มคนนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าก็เพิ่มมากขึ้น”
เสียงนี้พูดติดตลกเล็กน้อย
“ที่ไหนกัน?”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ใบหน้าของไป่ซู่ซีก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที และนางก็กอดกล่องหยกไว้ในอ้อมแขนของนางแน่น
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ฟังสิ่งที่ข้าพูดในตอนนั้นเลย”
เสียงนี้เริ่มทำอะไรไม่ถูก “ดูสิ ตอนนี้เจ้าได้ทะลุผ่านสองขั้นภายในเวลาเพียงสิบห้าวัน ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถฝึกตนไปสู่ระดับรูรับแสงได้ในไม่ช้า”
“ผู้ชายคนนั้นอาจจะยังคงเดินไปรอบๆ ขั้นที่เก้าของระดับฝึกชีพจรในตอนนั้น”
“พวกเจ้าสองคนถูกลิขิตมาให้ไม่ได้มาจากโลกใบเดียวกัน”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป่ซู่ซีก็ไม่ตอบ
“นอกจากนี้ มีทั้งหมดเพียงสองหญ้าหยวนหลิงเท่านั้น เจ้าสามารถเก็บไว้เองได้ แต่เจ้ากลับต้องการมอบให้กับผู้ชายคนนั้นหนึ่งอัน”
เสียงของนางยิ่งพูดไม่ออก “สิ่งนี้มีค่ามากกว่ายารักษา!”
“น้ำหนึ่งหยดก็ควรตอบแทนด้วยน้ำพุ!”
ไป่ซู่ซีดูจริงจัง “ถ้าไม่มียารักษานั้น ข้าคงไม่สามารถฟื้นตัวได้เร็วพอที่จะออกไปฝึกตนและรับหญ้าหยวนหลิงนี้”
“มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นด้วยเหตุผล”
“ท่านไม่ได้บอกว่ากระดูกรากของศิษย์พี่เมิ่งไม่ดีนักหรือ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ต้องการหญ้าหยวนหลิงนี้มากกว่า”
“ด้วยหญ้าหยวนหลิง ศิษย์พี่เมิ่งจะสามารถฝ่าทะลุไปสู่ระดับรูรับแสงได้อย่างแน่นอน!”
“ด้วยวิธีนี้ ถือได้ว่าเป็นการตอบแทนความเมตตาของข้า”
ได้ยินคำกล่าวนี้
เสียงเริ่มหดหู่มากขึ้น
เมื่อคิดว่านางเป็นปีศาจที่ทรงพลังและมีชื่อเสียงฉาวโฉ่ ชีวิตของนางเย่อหยิ่งและโอหัง และนางได้ทำสิ่งที่ชั่วร้ายที่สุด!
นางจะพบศิษย์ที่มีจิตใจบริสุทธิ์เช่นนี้ได้อย่างไร? !
ช่างเป็นบาป!
“ฟังคำแนะนำของอาจารย์ คุณสมบัติพื้นฐานของผู้ชายคนนั้นแย่เกินไป แม้ว่าเจ้าจะให้หญ้าหยวนหลิงแก่เขา เขาอาจจะไม่สามารถดูดซับมันได้มากนัก และส่วนใหญ่จะสูญเปล่า”
เสียงนี้อดไม่ได้ที่จะโน้มน้าวใจ
เพียงแต่ไป่ซู่ซีฟังหูซ้ายทะลุหูขวา
แสดงว่านางไม่ได้ยิน
แม้ว่านางจะดูอ่อนแอ แต่นางก็ยังคงมีอิสระมาก
และมีหลักการ
มันจะไม่เปลี่ยนแปลงง่ายๆ
“เอ๊ะ ศิษย์น้องหญิงไป่?”
ทันใดนั้นก็มีเสียงประหลาดใจเล็กน้อยดังขึ้น
ไป่ซู่ซีหันศีรษะทันที
จากนั้นความประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง
“ศิษย์พี่เมิ่ง!”
“ไม่คิดว่าจะเจอเจ้าที่นี่”
เมิ่งฉางชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ทันทีที่เขาเดินไปตรงหัวมุม เขาก็เห็นไป่ซู่ซีซึ่งดูเหมือนจะงุนงง
“อืม ข้าแค่อยากมาพบท่าน”
ไป่ซู่ซีกล่าว
“อยากมาพบข้าหรือ เจ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรหรือไม่?”
เมิ่งฉางชิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “พูดมาเลย”
ไป่ซู่ซียังคงมีคุณลักษณะมากมาย และเขายังคงสนใจคุณสมบัติเหล่านั้น
“ไม่ ข้าอยู่นี่...”
ไป่ซู่ซีกำลังจะพูด
แต่กลับถูกขัดจังหวะด้วยเสียงในหัว!
“เจ้าล้อเล่นหรือ? ผู้ชายคนนี้ได้ฝ่าทะลุเข้าสู่ระดับรูรับแสงแล้ว!”
เสียงเก่าแก่ตกใจเล็กน้อย
นางจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่พบกัน กลิ่นอายของชายคนนี้สั่นคลอนเล็กน้อย และเห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งฝ่าทะลุไปถึงขั้นที่เก้าของระดับฝึกชีพจร
ด้วยคุณสมบัติของเขา หากเขาต้องการก้าวหน้า ไม่รู้จริงๆ ว่ามันต้องใช้เวลานานแค่ไหน!
แต่ตอนนี้...
“ระดับรูรับแสง!”
ไป่ซู่ซีตกตะลึง จากนั้นดวงตาที่สวยงามของนางก็อดไม่ได้ที่จะเบิกกว้าง
อาการตกใจปรากฏขึ้น
จบบทที่ 9