Ch79: เรื่องด่วน 1
"เลือดเงาแห่งความขุ่นเคือง?!?"
ขณะที่หลี่เฉิงอี้ค่อยๆ อ่านข้อความบนขวดเครื่องดื่ม สีหน้าของหลายๆ คนในปัจจุบันก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ซินดราขมวดคิ้วอยางใช้ความคิด
ซือหม่ากุยเคร่งขรึมขึ้นน้อย
ซองรันไม่เข้าใจและมีความไม่เชื่อนิดหน่อย
"ลายมือที่ผมเห็นก็อธิบายแบบนั้นเหมือนกันฮะ" หลี่เฉิงอี้ตอบ "ว่ากันว่าคุณสามารถแลกเปลี่ยนเลือดและได้รับลักษณะทางเชื้อชาติของเงาแห่งความขุ่นเคืองในระดับหนึ่ง"
"เธอเชื่อมั้ยล่ะ" ซินดราถาม ขัดจังหวะคำพูดของหลี่เฉิงอี้
"หง่า.. คำแนะนำเขียนไว้บนนี้ฮะ ไม่มีใครสามารถเห็นเลือดขวดนี้ยกเว้นคุณ ไม่ทราบที่มาของมัน ไม่ทราบความเป็นพิษของมัน และไม่ทราบผลข้างเคียง แล้วใครมันจะแน่ใจว่ามันไม่เป็นอันตรายต่อเราหว่า"
ซินดราพูดต่อ "ไม่ทราบปฏิกิริยาและผลข้างเคียง ไม่ทราบว่าจะเปลี่ยนเป็นรูปแบบอื่นหรือไม่หลังจากการถ่ายเลือด เธอยังจำเด็กชายชุดขาวในลานจอดรถกรีอุสได้มั้ย?"
เมื่อเขาพูดแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบทันที
"ใช่แล้วครับนาย ชายคนนั้นก็เป็นแค่คนบ้าธรรมดาคนหนึ่ง แต่เขากลายเป็นแบบนั้นได้ยังไง? จริงๆ แล้วเขายังอยู่ในมุมอับหรือเปล่า ผมมักจะรู้สึกเสมอว่าคนบ้าที่อยู่ข้างนอกไม่ใช่ตัวเขาจริงๆ แต่เป็นคนที่ยังอยู่ในมุมอับต่างหาก" ซอง รันกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง และสีหน้าของเขาก็เริ่มจริงจัง
"ดังนั้น ฉันเดาว่าอาจมีความเป็นไปได้หลายอย่างสำหรับเลือดขวดนี้" ซินดรากล่าวอย่างเคร่งขรึม "ประการแรก ไม่ใช่เลือดเลย มันเป็นเพียงป้ายหลอกลวงผู้คนไม่มีความสามารถในการถ่ายเลือด... ประการที่สอง มันคือเลือดจริงๆ และมันคือเลือดของเงาที่ขุ่นเคืองนี้จริงๆ มันสามารถใช้ถ่ายเลือดได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่คุณถ่ายเลือดแล้ว คุณอาจกลายเป็นสัตว์ประหลาดบางชนิด จากนั้นให้ฉันถามคำถาม.."
ซินดรามองดูคนที่อยู่รอบๆ หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง
"มีใครเคยได้ยินเรื่องมนุษย์ประหลาดปรากฏตัวที่ใดก็ได้ในความเป็นจริงหรือไม่ หรือคนที่มีความสามารถพิเศษก็สามารถนับได้เช่นกัน"
ซองรันส่ายหัว
"ไม่เคยได้ยินมาก่อนครับ"
"ผมก็เหมือนกัน..." ซือหม่ากุยเห็นด้วย "ผมเห็นด้วยกับการเดาของเจ้านาย ผมเดาว่าบางคนอาจได้รับความสามารถพิเศษบางอย่างจากการแลกเปลี่ยนเลือดนี้ แต่พวกเขาอาจจะแลกกับการติดอยู่ในมุมอับแล้วและไม่สามารถหลบหนีได้"
"เรายังไม่ทราบว่าใครเป็นผู้นำการทดลองลึกลับเบื้องหลังบริษัท Ashe ในลานจอดรถกรีอุส.. สุดท้าย เราก็ถูกโจมตีในภายหลังเช่นกัน" ซินดรากล่าวต่อ "ดังนั้นในมุมอับ ปัญหาและความลับที่เกี่ยวข้องอาจอยู่ไกลเกินกว่าที่เราจะจินตนาการได้ และขวดเลือดแห่งเงาแห่งความแค้นนี้อาจเป็นส่วนหนึ่งของมันได้เป็นอย่างดี"
หลี่เฉิงอี้ฟังการวิเคราะห์ของพวกเขาและรู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล "บางทีเราอาจลองแยกวิเคราะห์สิ่งนี้ได้ แต่ถ้าแยกวิเคราะห์ไม่ได้ก็คือแยกวิเคราะห์ไม่ได้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันเป็นแค่เรื่องโกหกธรรมดา ๆ ล่ะ?"
"นายลองดูได้ แต่ตอนนี้ นายควรอธิบายสถานการณ์และรายละเอียดของร้านเงียบนี้โดยละเอียด แล้วเราจะเริ่มเปรียบเทียบลักษณะและรายละเอียดทันทีเพื่อค้นหาต้นแบบ" ซองรันเตือน
"เข้าใจแล้วฮะ!" หลี่เฉิงอี้พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม "จริงๆ แล้ว ผมสงสัยว่าการสูญเสียเลือดที่เกิดจากพิษครั้งก่อนอาจเป็นวิธีที่มุมอับที่พยายามบังคับให้ผมเลือกเลือดขวดนี้และทำการถ่ายเลือดกับตัวเองเมื่อผมหมดหวังและทำอะไรไม่ถูก ไม่อย่างนั้นอาการทั้งหมดนี้และวิธีใช้เลือดขวดนี้จะแตกต่างออกไปฮะ"
"เป็นไปได้" ซินดราพยักหน้า
ในขณะนี้ หลี่เฉิงอี้อธิบายรายละเอียดทั้งหมดของร้านค้าเงียบๆ ที่เขาพบมาก่อนอย่างรอบคอบ
ซินดราจดบันทึกโดยละเอียด บันทึกเสียง แล้วส่งต่อไปยังสำนักงานใหญ่เพื่อทำโปรไฟล์ และเริ่มการเปรียบเทียบต้นแบบ
หลังจากคำอธิบายเสร็จสิ้น ผู้คนหลายคนก็เริ่มศึกษาเลือดเงาแห่งความขุ่นเคืองที่หลี่เฉิงอี้พูด
หลี่เฉิงอี้นั่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล จ้องมองขวดเครื่องดื่มในมือและคิดอยู่ครู่หนึ่ง
"พวกคุณควรระวังและอยู่ห่างๆ นะฮะ แล้วผมจะพยายามเปิดมันอย่างช้าๆ"
อีกสามคนยืนขึ้นพร้อมกันเดินออกจากห้องทีละคนแล้วปิดประตู
วิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันตัวเองคือการพิงผนังห้อง ในทางกลับกัน หลี่เฉิงอี้ดึงเกราะด้านข้างเพื่อปกปิดใบหน้าของเขา จากนั้นสวมถุงมือป้องกันการแทง จับฝาขวดเครื่องดื่ม และค่อยๆ เปิดช่องว่างออก
แกร่ก-----
ฝาปิดสามารถขันเกลียวได้ง่าย
เมื่อมองผ่านช่องว่างบนฝา หลี่เฉิงอี้ก็มองเห็นได้ชัดเจนว่ามีของเหลวหนืดสีเทาดำพิเศษกระเพื่อมอยู่ข้างใน ไม่มีกลิ่นคาวเหมือนน้ำมันพืช ของเหลวลอยช้าๆ และมีฟองจำนวนมาก นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรผิดปกติ หลี่เฉิงอี้เปิดฝาและเขย่าของเหลวในขวดเบาๆ
ไม่มีการเคลื่อนไหว
เขามองไปรอบๆ และหยิบแก้วน้ำพอร์ซเลนสีขาวจากถ้วยและจานบนโต๊ะข้างเตียง
เขายื่นขวดเลือดของเงาแห่งความขุ่นเคืองออกไปแล้วเทลงในถ้วยเบาๆ หยดของเหลวหนืดไหลออกมาจากปากขวดอย่างเงียบ ๆ และตกลงไปในแก้วน้ำ
มีเรื่องแปลกเกิดขึ้น! ของเหลวสีดำทั้งหมดหายไปอย่างลึกลับและเงียบเชียบทันทีที่หยดลงในแก้วน้ำ โดยไม่มีการเตือนใดๆ พวกมันก็หายไปจากอากาศภายใต้จมูกของหลี่เฉิงอี้ ทันทีที่ของเหลวสีดำสัมผัสก้นแก้วน้ำ มันก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว จางลง กลายเป็นโปร่งใส และหายไป
'แกไม่สามารถแยกจากฉันไปได้งั้นเหรอ?' หลี่เฉิงอี้รู้สึกทึ่ง
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็หยิบแว่นตา AR ออกมาจากโต๊ะข้างเตียง สวมมัน เปิดฟังก์ชันบันทึกวิดีโอของแว่นตา และมุ่งความสนใจไปที่ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา แต่ที่แปลกคือเมื่อเขามองผ่านแว่นตาก็ไม่มีอะไรอยู่ตรงหน้าเขาเลย
ไม่มีเลือดสีดำ ไม่มีขวด ไม่มีเหี้ยอะไร มีแค่แก้วน้ำลายครามสีขาววางว่างตรงหน้าเขา
'จริงดิ?!'
เขาถอดแว่นตาออก และเลือดสีดำและขวดเครื่องดื่มก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาอีกครั้ง
พอสวมแว่นตา เลือดและขวดก็หายไปอีกครั้ง
"เป็นไรรึเปล่า?" ซองรันถามจากด้านนอกประตู
"เครฮะ เข้ามาได้เลยฮะ" หลี่เฉิงอี้ตอบ
ทั้งสามคนรีบเปิดประตูและเข้าไปข้างใน พวกเขาเห็นหลี่เฉิงอี้นั่งอยู่คนเดียวบนเตียงในโรงพยาบาล โพสท่าแปลกๆ ราวกับว่าเขามีขวดที่มองไม่เห็นอยู่ในมือและกำลังเทบางอย่างลงในแก้วน้ำ ทั้งสามคนดูภาพนี้ด้วยความรู้สึกทะแม่งๆ เล็กน้อย
"เธอพบอะไรไหม" ซินดราถาม
"ฮะ ผมแน่ใจแล้วว่า สิ่งนี้ไม่สามารถทิ้งผมไปได้ แม้ว่ามันจะไหลออกมาก็ตาม แต่ทันทีที่มันแยกจากฉันไป มันก็จะหายไปทันที" หลี่เฉิงอี้ตอบ
"ดูเหมือนว่าคำอธิบายข้างต้นจะเป็นความจริงบางส่วน" ซินดราพยักหน้า "ข่าวดีมาแล้ว"
"อะไรฮะ?" หัวใจของหลี่เฉิงอี้สั่นไหวและเขาก็เงยหน้าขึ้นมองเขา
"ฉันจำไม่ผิดจริงๆ มีคนเคยเจอร้านเล็กๆ ที่เงียบสงบแห่งนี้ที่ปรากฎต่อหน้าเธอ และเขาเอาชีวิตรอดจากร้านนั้นได้ โดยหลบหนีออกไปจากที่นั่นโดยสิ้นเชิง"
"ใครฮะ!?"
หลี่เฉิงอี้รู้สึกสดชื่น หากมีใครหลบหนีจากภายในได้สำเร็จก็หมายความว่าพวกเขาสามารถค้นหาคำตอบมาตรฐานและออกจากมุมอับได้โดยเร็วที่สุด
Silent Shop ดูเหมือนจะเป็นมุมอับที่ลึกลับ น่าดึงดูด และอันตราย คนที่เข้ามาอาจจะได้ของพิเศษจากร้าน แต่... อันตรายมันเทียบไม่ได้กับมุมอับสองแห่งที่หลี่เฉิงอี้เคยพบมาก่อน เพราะตราบเท่าที่คุณได้รับบาดเจ็บ คุณจะถูกวางยาพิษ ถ้าคุณไม่ระวัง คุณจะตายจากพิษ แม้ว่าคุณจะรอดพ้นจากมันตามที่กำหนดเวลาและนำสิ่งของออกมาจากข้างใน คุณก็อาจตายข้างนอกในความเป็นจริง ซึ่งท้ายที่สุดแล้วก็ไม่มีความหมาย
และตอนนี้ก็มีตัวอย่างการก้าวผ่านแล้วจริงๆ!
เมื่อได้ยินข่าว ความสนใจของอีกสองคนก็ถูกดึงดูด และสายตาของพวกเขาก็เพ่งไปที่ซินดรา
"ศาสตราจารย์จงฮุ่ย ภาควิชาเคมีประยุกต์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเคมีภาคใต้" ซินดราเอ่ยชื่อบุคคลด้วยเสียงทุ้มลึก
"เขายังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าฮะ?" หลี่เฉิงอี้โต้ตอบทันที
"เขายังมีชีวิตอยู่ แต่พูดให้ถูกก็คือ ศาสตราจารย์จงฮุ่ยคนปัจจุบันเป็นเพียงร่างกายที่ฟื้นคืนชีพขึ้นมาจากเนื้อเยื่อร่างกายเดิมของเขา เขามีความทรงจำ วิธีคิด ประสบการณ์และอารมณ์ และโครงสร้างร่างกายของจงฮุ่ยดั้งเดิมทั้งหมด แต่เขาไม่ใช่ร่างเดิม" ซินดราถอนหายใจ "ศาสตราจารย์จงฮุยตัวจริงเสียชีวิตในมุมอับเมื่อห้าปีที่แล้ว ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาใช้ความสัมพันธ์และความมั่งคั่งที่เขามีเพื่อเตรียมอุปกรณ์จัดเก็บข้อมูลบุคลิกภาพไว้ล่วงหน้า ทุกสิ่งที่คุณต้องการเพื่อทำสำเนาตัวคุณเอง"
บางคนเงียบเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้
"นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ประเทศต่างๆ ไม่ค่อยสนใจมุมอับ เพราะคนที่ตายในมุมอับแล้วไม่ว่าจะไม่สำคัญหรือไม่สำคัญ ที่สำคัญส่วนใหญ่สามารถเลียนแบบร่างดั้งเดิมผ่านบุคลิกภาพได้ รวมถึงความทรงจำเพื่อเติมเต็มข้อบกพร่อง"
"แล้วคุณล่ะ" ซือหม่ากุ้ยถามทันที "ทำไมเป็นลูกชายของคุณถึงไม่--"
"ฉันพยายามจะทำสำเนานะ แต่เมื่อพบที่เก็บบุคลิกภาพและตัวอย่างเซลล์ของรีเอน ร่องรอยของเขาทั้งหมดก็หายไป" ซินดราใช้มือเช็ดใบหน้าของเขา บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าและความสับสนในน้ำเสียงของเขา "ฉันตรวจสอบบันทึกทั้งหมดแล้ว และไม่มีร่องรอย ไม่ว่าจะเป็นที่เก็บบุคลิกภาพหรือห้องแช่แข็งตัวอย่างเซลล์ ก็เหมือนกับว่าไม่เคยมีอะไรถูกเก็บไว้เลย"
"ฉันขอให้คนอื่นช่วยฉันค้นหา แต่ตัวอย่างและเนื้อเยื่อเซลล์ที่เกี่ยวข้องกับรีเอนทั้งหมดหายไปอย่างลึกลับ"
"นี่มันผิดปกติ!" ซือหม่ากุยขมวดคิ้วและพูดว่า "ทุกคนสามารถบันทึกข้อมูลผู้คนที่เสียชีวิตในมุมอับได้ แต่ก็ไม่เคยมีสถานการณ์แบบนี้มาก่อน"
"อย่างไรก็ตาม โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป เราจะออกจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเคมีภาคใต้ทันที ฉันได้รับการยืนยันที่อยู่ที่นั่นแล้ว" ซินดรายืนขึ้นและพูดว่า "มันเหมาะกับฉันเลย"
ดี๊- ดี๊- ดี๊- ดี๊-
ทันใดนั้น ข้อความด่วนก็ขัดจังหวะคำพูดของเขา
ผิวของเขาเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย และเขาก็กดแว่นตา AR อย่างรวดเร็ว ราวกับว่าเขากำลังตรวจสอบอะไรบางอย่าง
ไม่กี่วินาทีต่อมา
"ฉันขอโทษเฉิงอี้ ฉันอาจจะไปกับเธอไม่ได้ มุมอับถัดไปเป็นมุมอับของรีเอน ฉันต้องไปที่นั่นทันทีเพื่อติดต่อและตรวจสอบ!" ซินดราขอโทษ
"ไม่เป็นไรฮะเจ้านาย ธุระของคุณก็สำคัญ ลุยโลด" หลี่เฉิงอี้เข้าใจโดยธรรมชาติว่าจุดประสงค์ของซินดราในการมาที่ประเทศอี้คือการเดินตามรอยเท้าลูกชายของเขา ตรวจสอบมุมอับทั้งหมดที่เขาเคยพบ และค้นหาเบาะแสและร่องรอย
"ซือหม่า เธอมากับฉันด้วย อารัน เป็นไปได้ไหมถ้าเธอไปกับเฉิงอี้เพื่อตรวจสอบ?" ซินดรารีบจัดการ
"ไม่มีปัญหาครับ!" ทุกคนตอบพร้อมกัน
"ไปกันเลย"
ทั้งสองคนจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ซองรันอยู่ในห้องเพียงลำพัง
"สุขภาพของนายเป็นยังไงบ้าง ลุกขึ้นเดินได้มะ?" ซ่งหรันถามหลี่เฉิงอี้
"แน่นอน" หลี่เฉิงอี้ยิ้ม แล้วลุกขึ้นจากเตียง ปิดขวดเลือดของเงาแห่งความขุ่นเคืองอีกครั้ง และวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง เนื่องจากไม่มีใครสามารถมองเห็นหรือสัมผัสสิ่งนี้ได้ยกเว้นเขา มันไม่สำคัญว่าเขาจะโยนมันไว้ที่นี่หรือไม่
"เอาล่ะ ไปหาศาสตราจารย์จงฮุ่ยโดยตรงกันเลย แม้ว่าร่างกายของเขาจะตายแล้ว แต่ข่าวกรองของ บริษัท แสดงให้เห็นว่าจงฮุ่ยไม่ได้ตายในมุมอับของ Silent Shop แต่เสียชีวิตในมุมอับอีกมุมหนึ่งในภายหลัง ร่างโคลนนี้จึงมีความทรงจำเกี่ยวกับมุมอับทั้งหมด ยกเว้นอันสุดท้าย" ซองรันกล่าว
"เขารู้วิธีที่จะหนีจากไอ้ร้านเงียบๆ นั่น!" หลี่เฉิงอี้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว
"ใช่! พอเราไปเราก็โทรไปถามเขาว่าจะทำทางไกลยังไง ถ้าเขาเต็มใจก็บอกทางโทรศัพท์ดีที่สุด แต่ถ้าเขาไม่เต็มใจ ก็ต้องคิดหามาตรการตอบโต้ คือ.. ดีที่สุดคือใช้เงินแก้ปัญหา" ซองรันบอกง่ายๆ
"ดีฮะ!"
"เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วเตรียมตัวให้พร้อม ฉันจะลงไปชั้นล่างสตาร์ทรถ ฉันจะโทรหาจงฮุ่ยแล้วติดต่อก่อน" ซองรานรีบออกไปและจากไป
ทันที หลี่เฉิงอี้ก็เปลี่ยนเป็นชุดลำลองธรรมดาๆ หยิบขวดเลือด Shadow of Resentment และของใช้จำเป็น เตรียมตัวบางอย่างแล้วออกจากอพาร์ตเมนต์
หลังจากปิดประตูเขาก็เดินไปที่ลิฟต์ ก่อนที่จะเข้าไปได้ก็ได้ยินเสียงของซ่งรันออกมาจากแว่นตา AR
"เฮ้ย! จงฮุ่ยตกลงที่จะบอกวิธีออกจากร้านเงียบนั่น! แต่เราต้องไปที่นั่นแบบเห็นหน้ากัน!"
**********************************
คนแปล: ตอนนี้มีคนคอมเม้นท์บอกว่าชื่อตอนแปลกๆ คืออะไร รู้สึกชดชื่นขึ้นเยอะจริงๆ ครับ
