บทที่ 79 ข้าไม่ได้เข้าใจผิด (2)

ในห้องมุมเต็มไปด้วยไอน้ำอุ่น เพราะเสี่ยวชีอาบก่อนแล้ว ภายในห้องมุมจึงอบอุ่นมาก ในตอนที่จัวหย่วนถอดเสื้อผ้าให้อาซื่อ อาซื่อเองก็ไม่รู้สึกหนาว เพียงแต่จัวหย่วนไม่พูดอะไร ดังนั้นอาซื่อที่เงียบขรึมมาโดยตลอดจึงรู้สึกลนลานเล็กน้อย

อาซื่อนั่งลงไปในอ่างอาบน้ำ ในอ่างอาบน้ำมีตั่ง อาซื่อนั่งลง ไหล่จึงโผล่พ้นขึ้นมาครึ่งหนึ่ง อาซื่อยื่นมือออกไปแตะน้ำ ขยี้ตาเล็กน้อย ถึงเห็นว่าจัวหย่วนเองก็ปลดเสื้อผ้าออกแล้วเดินลงอ่างอาบน้ำเพื่ออาบกับเขา

"ท่านอาหก?" อาซื่อประหลาดใจ

จัวหย่วนมองเขา "มีน้ำอ่างเดียว หากไม่อาบด้วยกัน เช่นนั้นจะไม่ให้ข้าอาบหรือ?"

อาซื่ออดหัวเราะออกมาไม่ได้

จัวหย่วนเองก็ยิ้ม ยื่นมือออกไปสาดน้ำใส่หน้าอาซื่อ "ใช่ว่าไม่เคยอาบน้ำให้เจ้า"

"ซ่า" อาซื่อไม่ได้ปัดป้อง ใบหน้าโดนน้ำสาดใส่เล็กน้อย ทว่าก็ยังยิ้มออกมาด้วยความสนุกและสาดน้ำใส่จัวหย่วนเช่นกัน

จัวหย่วนเองก็โดนน้ำสาดใส่หน้า หลังจากนั้นจึงสาดกลับ

อาหลานสองคนสาดน้ำใส่กันไปมา ไม่นานน้ำในอ่างอาบน้ำก็เหลือครึ่งอ่าง ตอนนี้บังหน้าท้องไม่มิดแล้ว

"หนาว!" อาซื่อเอ่ยปาก

"ลุกขึ้น" จัวหย่วนเรียก

อาซื่อลุกขึ้น จัวหย่วนหยิบตั่งออกไปวางไว้ข้างนอก ประจวบเหมาะที่เหลือน้ำครึ่งอ่าง อาซื่อกลับไปนั่งในอ่างอีกครั้ง ทำให้มีระดับน้ำกำลังพอดี จัวหย่วนลุกขึ้น หยิบผ้าขนหนูมาบังไว้แล้วเริ่มลงมือสระผมให้อาซื่ออย่างใจเย็น

คล้ายกับการเล่นในเมื่อครู่ทำให้ความสัมพันธ์อาหลานดีขึ้นมาก บนใบหน้าอาซื่อยังคงมีรอยยิ้ม

จัวหย่วนใช้สบู่สระผมให้เขาพลางพูดเรื่องก่อนหน้าอย่างจริงจัง "เมื่อกี้ที่ถามเจ้า เหตุใดจึงตั้งใจพูดประโยคนั้นให้ข้าฟังต่อหน้าเสิ่นเยว่?"

อาซื่อไม่ได้ตอบกลับ

สักพักจัวหย่วนก็พูดอีกครั้ง "ก้มหน้า หลับตา"

อาซื่อปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟัง

จัวหย่วนใช้กระบวยตักน้ำราดใส่ศีรษะเขา เสียงน้ำไหลซ่า ยังเหลือฟองอีกเล็กน้อยที่ยังไม่ได้ล้างออก

จัวหย่วนเอ่ยเสียงนุ่มนวลอีกครั้ง "รออีกเดี๋ยว ใกล้เสร็จแล้ว"

อาซื่อพยักหน้า

จัวหย่วนใช้กระบวยตักน้ำล้างศีรษะให้เขาอีกสองครั้งถึงล้างสบู่บนศีรษะหมด หลังจากนั้นก็ใช้ปิ่นไม้รวบผมเขาขึ้น หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยเช็ดให้เขา

"น้ำเย็นไหม?" จัวหย่วนกลัวเขาหนาว

"ไม่เย็น" อาซื่อตอบกลับ

จัวหย่วนยังคงใช้กระบวยตักน้ำร้อนจากด้านข้างราดลงบนหลังเขา อาซื่อหันไปมองเขา

จัวหย่วนยื่นมือไปเขกศีรษะเขา อาซื่อรู้สึกเจ็บเล็กน้อยจึงยกมือขึ้นลูบศีรษะ เมื่อก่อนท่านอาหกมักจะเขกศีรษะเสี่ยวอู่เช่นนี้ เพราะเสี่ยวอู่ไม่เชื่อฟัง

จัวหย่วนเขกศีรษะเสร็จก็ตักน้ำราดเขาต่อ "อาซื่อ ข้าไม่ชอบที่เจ้าทำเช่นนี้กับเสิ่นเยว่และเสี่ยวชี"

อาซื่อชะงักไป

เมื่อครู่คิดว่าเรื่องในอดีตจบไปแล้ว ท่านอาหกคงไม่พูดถึงอีก แต่คล้ายกับท่านอาหกจะพูดถึงเรื่องอดีตอีกครั้ง

น้อยครั้งที่ท่านอาหกจะโกรธเขา แต่เมื่อครู่เห็นได้ชัดว่ากำลังโกรธ

ทั้งยังเขกศีรษะเขาด้วย

เขาเองก็รู้ว่าท่านอาหกมองออก อย่างไรก็ปิดบังไม่มิด

อาซื่อตอบกลับเสียงเบา "ข้าไม่ชอบนาง"

มือที่จัวหย่วนถือกระบวยตักน้ำชะงักไป แล้วถามต่อ "เพราะเหตุใด?"

อาซื่อพูดเสียงเบาต่อ "นางเหมือนกับฮุยมาม่า ปกป้องแต่เสี่ยวชี แค่เสี่ยวชีขมวดคิ้ว ร้องไห้นิดหน่อย น้ำมูกไหล ก็ไปปลอบแล้ว กลัวว่าเสี่ยวชีจะน้อยใจ..."

เพิ่งพูดจบ ศีรษะก็ถูกเขกอีกครั้ง

ครั้งนี้เจ็บจริงๆ อาซื่อลูบศีรษะ "ท่านอาหก!"

จัวหย่วนวางกระบวยลง พูดเสียงเข้ม "เจ้าหาเรื่องให้เสิ่นเยว่รู้สึกลำบากใจต่อหน้าข้า ทำให้นางหลบเลี่ยงเจ้าหลังจากนี้ และหาเรื่องทำให้ข้าเกลียด หรือไม่ก็อยู่ห่าง หรือไม่ก็จงใจหลบเลี่ยงเสิ่นเยว่ใช่หรือไม่?"

เมื่อเขาพูดความจริงออกมา อาซื่อก็ก้มหน้าไม่พูดจา

จัวหย่วนพูดอย่างจริงจัง "แต่อาซื่อ ข้าไม่เกลียดเสิ่นเยว่ เจ้าเองก็น่าจะเห็นแล้ว เสี่ยวอู่ เสี่ยวชี เถาเถา และซุ่ยซุ่ย พวกเขาไม่ได้เกลียดเสิ่นเยว่ เจ้าโตแล้ว เข้าใจเหตุผลมากกว่าเสี่ยวอู่ เสี่ยวชี และเถาเถา อาหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้เสิ่นเยว่ลำบากใจ..."

จัวหย่วนกล่าวต่อ "ไม่ว่าจะกับเสี่ยวชีหรือกับเจ้า เสิ่นเยว่นางไม่เหมือนกับโมโม่คนก่อนๆ"