บทที่ 132 : ดันเจี้ยนสำรวจ (1-2)

บทที่ 132 : ดันเจี้ยนสำรวจ (1-2)

“ยังหรอก สมาชิกเราขาดไปหนึ่งคน”

ฉันพูดต่อ

สมาชิกคนสุดท้ายของกลุ่มปาร์ตี้ 1 และกลุ่มปาร์ตี้ 2 ยังไม่ครบ

สถานการณ์แตกต่างจากชั้น 15

“แล้วทำไมนายท่านถึงเรียกนายมาล่ะ? โดยปกติแล้วเขาไม่ได้เรียกนายเข้าดันเจี้ยนประจำสัปดาห์นิ”

[นายท่านสั่งให้ออกไปดันเจี้ยนสำรวจ]

"ดันเจี้ยนสำรวจ?"

เจนน่าเลิกคิ้วขึ้น

'การสำรวจ'

ดันเจี้ยนหลัก ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ และสุดท้ายคือดันเจี้ยนสำรวจ

ดันเจี้ยนสำรวจเปิดขึ้นเมื่อเราเคลียร์ชั้นที่ 10 ได้ แต่ดูเหมือนว่าในที่สุดเราก็จะถูกส่งเข้าไปในดันเจี้ยนสำรวจเมื่อเราผ่านชั้นที่ 15 แล้ว

[เข้าไปได้แล้ว…..ฉันเปิดรอยแยกให้แล้ว ฉันยุ่งมากจนไม่มีเวลาพักผ่อนด้วยซ้ำเนี่ย]

ไอเซลล์ทำแก้มป่องและบินโปรยละอองดาวก่อนที่จะหายไป

จากนั้นเธอก็ปรากฏตัวอีกครั้งบนชั้นหนึ่งและเรียกสมาชิกคนอื่นๆออกมา เสียงตะโกนของเธอดูหงุดหงิด ดูเหมือนว่าการทำงานมากเกินไปทำให้เกิดความไม่พอใจและเหนื่อยล้าได้

ฉันเดินลงบันไดไปชั้นล่าง

เจนน่าชี้ไปที่รอยแยกของชั้นสอง

“ดูเหมือนว่าจะมีประตูที่คล้ายกันบนชั้นสองนะ เราไปที่นั่นไม่ได้เหรอ?”

“เราไปตรงนั้นไม่ได้”

เงื่อนไขคือการเคลียร์ชั้นที่ 20 ให้ผ่าน

เรายังห่างไกลจากชั้นนั้นอีกเยอะ

เราเดินลงไปที่ชั้นหนึ่ง

รอยแยกของมิติและเวลาถูกเปิดออก ขณะที่เรากำลังจะเข้าไป อารอนก็พูดขึ้น

“ภารกิจสำรวจนี้จำเป็นจริงๆ เหรอครับ?”

“ไม่จำเป็นเลย”

ฉันตอบกลับ

ดันเจี้ยนสำรวจมีความสำคัญและทำให้เพลิดเพลินกับเนื้อเรื่อง แต่ตอนนี้มันไม่ได้มีความสำคัญเป็นพิเศษ มันไม่สำคัญเท่ากับดันเจี้ยนหลักหรือดันเจี้ยนประจำสัปดาห์ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมนายท่านไม่ส่งเรามาจนกว่าเราจะเคลียร์ชั้นที่ 15 ได้

“ถึงอย่างนั้น มันก็จะใช้เวลานานมาก อย่างน้อยคงสักหนึ่งหรือสองวัน อาจใช้เวลานานกว่านี้เมื่อคำนวณจากความแตกต่างของเวลาระหว่างที่นั่นกับห้องรอ”

“เราต้องทำอะไร ทำไมถึงใช้เวลานานขนาดนี้เหรอ?”

"ฉันไม่แน่ใจ ว่าเราจะต้องทำอะไรบ้าง”

“มีอะไรที่นายไม่รู้ด้วยเหรอ?”

มันไม่ใช่แบบนั้นทั้งหมดเสียีทเดียว

ดันเจี้ยนสำรวจเป็นหนึ่งในเนื้อหาไม่กี่อย่างที่นายท่านไม่สามารถมองเห็นได้โดยตรง การส่งฮีโร่ไปยังดันเจี้ยนสำรวจนั้นบางครั้งจะได้วัตถุดิบหายาก หินสวรรค์ และบางทีก็ไม่ได้อะไร แต่ฉันไม่รู้ว่ามันอะไรขึ้นบ้าง

[นายท่าน โปรดแจกจ่ายเงินค่าของให้กับเหล่าฮีโร่ด้วย! มันจะทำให้การสำรวจของฮีโร่ราบรื่นขึ้น]

[คุณจะมอบทองให้กับฮีโร่หรือไม่?]

[คำแนะนำ : 3,000 ทอง ต่อคน]

[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]

นายท่าน กด 'ใช่' และกระเป๋าหนังก็ตกลงมาจากอากาศ

ภายในกระเป๋ามีเหรียญทองที่ส่องประกายด้วยแสงสีทอง ฉันหยิบกระเป๋าขึ้นมา

“เขาออกค่าเดินทางให้เรา”

ฉันตรวจสอบด้านในของกระเป๋า

มีเพียงสิบสองเหรียญทอง ทั้งหมดมีขนาดเท่ากับเหรียญ 500 วอน เมื่อพิจารณาจากคำแนะนำของระบบที่ บอกว่าให้ 3,000 ทองต่อคน ดูเหมือนว่าเหรียญทองแต่ละเหรียญจะมีมูลค่า 1,000 ทอง ฉันแบ่งเหรียญทองให้กับสมาชิกคนละสามเหรียญ

“มันดูราคาแพงมากเลยนะ”

ออลก้าพึมพำ

แม้ว่าเหรียญทองจะเปล่งประกาย แต่ก็ไม่ได้มีความสำคัญอะไรในห้องรอ เจนน่าตื่นเต้นและอยากรู้อยากเห็น แต่ออลก้าและอารอนมองเหรียญราวกับเป็นแค่ก้อนหิน

'ทองคำของจริงเลยนะ'

ฉันไม่แน่ใจเรื่องของดันเจี้ยนสำรวจนัก แต่ฉันก็พอสามารถเดาได้

ฉันใส่เหรียญทองไว้ในกระเป๋าและเข้าสู่รอยแยก เมื่อเราเข้าไปจนครบ ประตูก็ปิดลงและมีแสงลอดออกมาจากกระจกด้านขวา

[รวบรวมวัสดุหายากต่างๆ!]

[ดันเจี้ยนสำรวจ: สำรวจได้ (คาบสมุทรไฮม์)]

คาบสมุทรไฮม์

เท่าที่ฉันจำได้ มันเป็นหนึ่งในชื่อสถานที่ในทาวเนีย นอกจากนี้ยังเป็นพื้นที่ในชั้น 5 และ 10

ในดันเจี้ยนสำรวจ พื้นที่ที่สามารถสำรวจได้จะเพิ่มขึ้นทุกๆ 10 ชั้น และชื่อของพื้นที่จะแตกต่างกันไปในแต่ละบัญชีผู้เล่น

“มีสติอยู่เสมอนะ เราอาจจะต้องต่อสู้ได้ตลอดเวลา”

สมาชิกพยักหน้า

บางครั้งฮีโร่ที่ถูกส่งไปดันเจี้ยนสำรวจก็อาจจะตายได้ มีความเป็นไปได้ของการต่อสู้ ทว่าอัตราการตายนั้นต่ำกว่ามากเมื่อเทียบกับดันเจี้ยนหลัก

แสงจากกระจกด้านขวาเริ่มแรงขึ้น

แสงปกคลุมพื้นที่ทั้งหมด

และเมื่อแสงจางลง เราก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่คุ้นเคย

['ปาร์ตี้ที่ 1' เริ่มการสำรวจ!]

[สถานที่สำรวจ – คาบสมุทรไฮม์]

[ระยะเวลา – 48:00:00 ชั่วโมง]

[คำแนะนำ : หลังจากเสร็จสิ้นการวิจัยดันเจี้ยนขั้นสูง เวลาของฮีโร่ในดันเจี้ยนจะเพิ่มขึ้น คุณสามารถบอกประเภทของไอเท็มที่ฮีโร่ควรรวบรวมได้]

ออลก้ากล่าวว่า

"ที่นี่อีกแแล้ว"

ฉันมองไปรอบๆ

แม่น้ำสายหนึ่งไหลไปไกล ทางด้านขวามือเป็นป่าทึบ ข้างหน้ามีกำแพงสูงตั้งตระหง่าน ฉันเคยเห็นสถานที่นี้หลายครั้ง มันเป็นสถานที่ที่ไม่สามารถลืมได้

'เนลซ่า'

อย่างที่คาดไว้

เรากลับมาในเมืองที่เราผ่านด่านบอสมาแล้วสองด่าน

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวจากตอนนั้นคือเราไม่ได้อยู่ในสถานะการต่อสู้ ไม่มีความรู้สึกของการต่อสู้อยู่เลย เจนน่าเอามือทาบคิ้วแล้วสำรวจบริเวณโดยรอบ

“มันแปลกมาก ตอนนั้นทุกอย่างดูยุ่งวุ่นวาย ไฟไหม้และกำแพงถูกทำลาย มีหลายคนเสียชีวิต แต่ตอนนี้…”

“มันสงบมาก”

ออลก้ากางพัดของเธอ

ตามที่เจนน่าบอกไป เนลซ่าดูสงบสุข ป่าที่ถูกไฟไหม้ ซากศพที่เต็มพื้นที่ราบ และกำแพงที่พังทลายลงครึ่งหนึ่งตอนนี้กลับคืนสู่สภาพเดิม

“มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้นมากมาย จนฉันไม่ตกใจอะไรแล้ว”

“พี่ครับเราควรทำยังไงดี? เราควรค้นหาศัตรูและจัดการกับพวกเขาไหม?”

ฉันมองไปด้านข้าง

ผู้ชายที่กำลังลากเกวียนมองมาที่เราด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาฟาดแส้และมุ่งหน้าไปยังทางเข้าเมือง

มีคนเดินถนนไปมาในเมืองด้วย

พวกเขามองเราด้วยความสนใจ แน่นอนว่าพวกเขาสังเกตเห็นเรา ทว่าก็ไม่มีสัญญาณของความเป็นปรปักษ์

“ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นต้องต่อสู้”

ฉันพูดเบาๆ

เราไม่สามารถรู้สถานการณ์ที่แน่นอนได้ แต่ดูเหมือนว่าเราต้องจำเป็นตรวจดูรอบๆ ก่อน