ตอนที่18: เหรียญทองไร้ความตาย (3)

ช่วงเวลาที่เฉินเจียอี้ซึ่งยืนอยู่ด้านหลังเฉินหยูเมื่อเห็นเฉินซียู่ปรากฏตัว ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอก็เเดงเป็นชั้นๆเสน่ห์และความดุร้ายในอดีตของเธอไม่มีอยู่อีกต่อไป มีเพียงความหลงใหลใน ..ของเด็กสาวยังคงอยู่..

“ดี   ดี ! เอาล่ะ!” เฉินเฟิง ตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ

เฉินซียู่ไม่สนใจการจ้องมองของทุกคน เขาเดินอย่างรวดเร็วไปที่ด้านข้างของเฉินหยานเซียว และก่อนที่เฉินหยานเซียว จะมีเวลาตอบสนอง เขาก็ยกแขนขึ้นมาและกอดเธอ

“เสี่ยวเสี่ยว ข้ากลับมาแล้วเจ้าไม่ต้องกังวล ตราบใดที่มีข้าอยู่ที่นี่ จะไม่มีใครรังแกเจ้าได้” เสียงของเฉินซียู่ นุ่มนวลและอ่อนโยนมาก

แต่เมื่อไปถึงหูของ เฉินเซินและคนอื่น ๆ มันรุนแรงราวกับฟ้าร้อง

เฉินหยานเซียวกระพริบตา กลิ่นลมหายใจที่สดชื่นไหลผ่านจมูกของเขา และคิดเงียบๆ ว่า...

นี่เธอถูกลวนลามหรือเปล่า?

ความทรงจำของเฉินซียู่ ผุดขึ้นมาในใจของเธอ หากเฉินหยานเซียว เป็นความอับอายของตระกูลสุซาคุ ดังนั้นเฉินซียู่ก็คือความภาคภูมิใจของตระกูลสุซาคุ สิ่งที่น่าเสียดายเพียงอย่างเดียวก็คือเขาไม่ใช่ญาติทางสายเลือดของตระกูลสุซาคุ และไม่สามารถสืบทอดได้ ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัว

แต่ "ความภาคภูมิใจ" นี้ใจดีต่อ "ความอัปยศ" ของเธอมาก เฉินซียู่ต่างจากความหน้าซื่อใจคดของเฉินอี้เฟิงตรงที่ ใจดีกับเฉินหยานเซียว อย่างจริงใจ จากจุดเริ่มต้นความทรงจำของเธอ ทุกครั้งที่เฉินซียู่ปรากฏตัวเขาจะปกป้อง เฉินหยานเซียวจากคนอื่น ๆ  เฉินหยูและคนอื่น ๆ ไม่ได้โจมตีเฉินหยานเซียวอย่างรุนแรงเพราะเฉินซียู่ อย่างไรก็ตามความเมตตาของ เฉินซียู่ ที่มีต่อเฉินหยานเซียวยังทำให้ เฉินเจียอี้เบื่อหน่ายกับเฉินหยานเซียว

ความรู้สึกวิกฤตของหญิงสาวเต็มไปด้วยคู่แข่งความรักจริงๆ!

บางทีอาจเป็นความทรงจำเกี่ยวกับร่างก่อนหน้านี้ที่ทำให้เฉินหยานเซียว รู้สึกใกล้ชิดกับ เฉินซียู่และเธอก็ไม่มีความรู้สึกต่อต้านต่อพี่ชายคนนี้มากนัก

แต่ในขณะนี้ จู่ๆ ปีศาจ ก็พังทลายลงอย่างอธิบายไม่ได้

“ไม่เลว”

อะไรไม่เลว? เฉินหยานเซียวไม่ค่อยเข้าใจ

ปลอบเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา และเตือนคนที่ทำไม่ดี เฉินซียู่ลูบหัวเล็กๆ ของ เฉินหยานเซียวดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรัก

“ซือหยู ครั้งนี้เจ้าทำได้ดีมาก เจ้าต้องการรางวัลอะไร?” เฉินเฟิงพูดและซู่ หลิงหูก็อารมณ์ดี

เฉินซียู่มองไปที่เฉินหยานเซียวในอ้อมแขนของเขา จากนั้นก็มองไปที่ ซู่หลิงหู่ เเล้วยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้น โปรดขอให้คุณปู่ยกโทษให้ เสี่ยว เสี่ยว นอกเหนือจากนั้น หลานชายก็ไม่มีอะไรจะขออีกแล้ว" ผู้พิทักษ์ลูกวัวคนนี้

เฉินหยูและเฉินเซินมองดูคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของลูกชายด้วยความเงียบงัน พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหลังจากที่ผู้ชายคนนี้กลับมาพร้อมกับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ รางวัลก็ถูกใช้ไปโดยเปล่าประโยชน์จริงๆ!

เฉินเฟิง ยิ้มและพูดว่า: "เจ้าสามารถทำอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการที่นั่น"

เมื่อเฉินเฟิงพูด คนอื่น ๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไร

นอกจากนี้โอกาสที่จะปลุกสัตว์ในตำนานเพื่อแลกเปลี่ยนชีวิตของคนงี่เง่านั้นคุ้มค่าเกินไปสำหรับพวกเขา หากเฉินซียู่เพียงต้องการเข้าร่วมผู้สมัครที่ลงนามโดยสัตว์เทพ ซึ่งพวกเขาก็กลัวจนร้องไห้ในบ้านใหญ่

แม้ว่าเฉินอี้เฟิงจะฆ่าเฉินเจียอี้และเฉินเจียเว่ย ทันที แต่ต่อหน้าเฉินซียู่เขาก็รู้สึกอยู่เสมอว่าเขาจะต้องเป็นคนที่ถูกฆ่าทันที

พายุสิ้นสุดลงและการตายของ สุนัขจิ้งจอกซู่หลิงหู่ ก็หายไปพร้อมกับการปรากฏตัวของ สุนัขจิ้งจอกซู่หลิงหู่ ตัวใหม่ เฉินเฟิงให้คำแนะนำเล็กน้อยและขอให้ทุกคนล่าถอยคราวนี้เขาจัดให้พวกพ้องของเขาเฝ้าคุกใต้ดินเป็นการส่วนตัว เพื่อป้องกันไม่ให้โชคร้ายเกิดขึ้นอีก

เฉินหยานเซียว กำลังคิดว่า….

หากจู่ๆ เฉินซียู่ไม่ได้มาซึ่งเธอเปรียบเขาเหมือนเทพเจ้าที่มี "เหรียญทองสำหรับการรอดพ้นจากความตาย"มาด้วย เธอคงจะขอร้องให้ลุงปีศาจ ขยับนิ้วของเขาและช่วยชีวิตเธอไว้

(ท้ายบท)