1246 - จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ 

1246 - จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์

จากนั้นสายตาของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็มองไปที่เย่ฟ่านและกล่าวว่า

“เจ้ามีมรดกของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณอยู่หรือไม่?”

เย่ฟ่านรู้สึกสะเทือนใจอย่างมากและคำนับอย่างจริงจัง

“เรียนผู้อาวุโสมรดกถูกตัดขาดไปหลายแสนปีแล้ว ผู้อาวุโสโปรดประทานกฎแห่งเซียนให้ข้าด้วย”

“ผู้อาวุโสโปรดประทานกฎแห่งเซียนให้เราด้วย!” ต้วนเต๋อรีบแก้ไขอย่างรวดเร็ว

จากนั้นลำแสงสีทองก็ถูกยิงเข้าสู่หน้าผากของเย่ฟ่าน และสหายทุกคน จากนั้นภาพเหตุการณ์หลายอย่างปรากฏขึ้นในใจของพวกเขา

สิ่งนี้ทำให้เย่ฟ่านตกใจเป็นอย่างมาก ในอดีตเขาเคยครอบครองร่างกายของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่บรรลุความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ มันจึงทำให้เขาคุ้นเคยกับกฎที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มอบให้เป็นอย่างดี นี่คือทักษะเต๋าของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณโดยเฉพาะ

“จดจำไว้ให้ดี” จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่พึมพำกับตัวเอง

เมื่อมองดูจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเย่ฟ่านก็เกิดความตกตะลึงอย่างถึงที่สุด นี่คือจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณหรือ หากไม่ใช่เขาจะมีทักษะเต๋าของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณได้อย่างไร?

ในตอนนี้ภาพนิมิตของร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่อยู่ในคลังเก็บสมบัติของราชามังกรเขียว และโลงศพที่อยู่บนหน้าผาศักดิ์สิทธิ์ในหุบเขาอมตะก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา

“วิธีการสืบทอดร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณต้องใช้การรับรู้ทางจิตวิญญาณ หลังจากประสบกับความตายเต๋าทั้งหมดจะถูกทำลายไป และเจ้าจะไม่มีวันค้นพบเต๋าเหล่านั้นผ่านซากศพของพวกเขาได้” จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่กล่าวขึ้นอีกครั้ง

“ขอบคุณที่ผู้อาวุโสให้คำแนะนำ” เย่ฟ่านโค้งคำนับอีกครั้ง

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าศพในโลงศพบนหน้าผาศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก แข็งแกร่งยิ่งกว่าซากศพที่อยู่ในคลังสมบัติของราชามังกรเขียวหลายเท่า

นั่นก็เพราะเขาคือร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณที่บ่มเพาะอาณาจักรลับทุกแห่งจนถึงระดับสมบูรณ์แบบ แต่ซากศพที่อยู่ในคลังสมบัติของราชามังกรเขียวเพียงบ่มเพาะอาณาจักรลับแห่งเดียวเท่านั้น

อย่างไรก็ตามซากศพที่อยู่บนหน้าผาศักดิ์สิทธิ์ถูกฆ่าตายไปนานหลายปีแล้ว และเย่ฟ่านจะไม่มีทางได้รับทักษะเต๋าใดๆ แม้ว่าจะเข้ายึดครองร่างกายนั้นก็ตาม

“เข้าสู่อาณาจักรเซียนและสร้างอาณาจักรลับทุกแห่งด้วยวิธีการที่ข้ามอบให้ นี่คือขุมพลังที่แท้จริงของพวกเราร่างศักดิ์สิทธิ์เซียนโบราณ”

หลังจากที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่พูดจบสายตาของเขาก็มองไปที่เส้นขอบฟ้าและถอนหายใจเบาๆ

ต้วนเต๋อ จักรพรรดิดำ หลี่เทียน และคนอื่นๆ ต่างเกาหัวและกระสับกระส่าย ทักษะเต๋าที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มอบให้ทุกคนนั้นมันไม่ใช่สิ่งที่จะทำความเข้าใจได้ง่ายๆ

“หลังความตายความคิดชั่วร้ายก็เกิดขึ้น ไม่คิดว่าแม้แต่คนอย่างข้าก็ยังไม่สามารถปล่อยวางได้ ในเมื่อมีโอกาสตื่นขึ้นอีกครั้งก็ทำมันให้เสร็จสิ้นเถอะ”

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ถอนหายใจอีกครั้งก่อนที่เขาจะเดินทางข้ามขอบฟ้าและหายตัวไปจากเทือกเขาเทียนต้วนทันที

“ผู้อาวุโส!”

เย่ฟ่านและคนอื่นๆ ต่างก็ตะโกนไล่หลัง แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ยังคงก้าวไปตามเส้นทางสีทองโดยไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย

“โอ้! เพียงการก้าวเท้าครั้งเดียวเขาก็สามารถเคลื่อนไหวได้นับแสนลี้แล้ว” จักรพรรดิดำตกใจเป็นอย่างมาก

ในระยะไกลแม้ว่าพวกเขาจะยังมองไม่เห็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่แสงสีทองที่สาดส่องขึ้นมาเป็นรูปมังกรที่แท้จริง เฟิ่งหวงอมตะรวมทั้งอสูรศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิดได้เปล่งประกายขึ้นสู่ท้องฟ้าและแสดงให้เห็นว่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มุ่งหน้าไปในทิศทางนั้น

ในทุกการก้าวเดินของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จะมีเสียงคำรามของเต๋าดังก้องสวรรค์พิภพ ทำให้ทุกคนไล่ตามเส้นทางสีทองของเขาไปอย่างรวดเร็ว

“เขาจะไปไหน รีบไล่เร็ว!” ต้วนเต๋อกล่าว

เมื่อความทรงจำของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ตื่นขึ้นสถานที่ที่เขาจะไปจะต้องเป็นสถานที่เก็บซ่อนสมบัติในอดีตตอนที่มีชีวิตอยู่อย่างแน่นอน ต้วนเต๋อเชื่อแบบนั้น

อย่างไรก็ตามต่อให้เป็นเสมือนจักรพรรดิพวกเขาก็ยังไม่สามารถไล่ตามความเร็วได้ นับประสาอะไรกับจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง

ความเร็วนี้ช่างน่ากลัวและน่ากลัวเกินไป แม้ว่าทุกคนจะใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายข้ามผ่านประตูมิติหลายสิบครั้งก็ยังไม่สามารถเข้าใกล้ฝีเท้าของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ได้

“แม้แต่ราชาปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังปรากฏตัวขึ้น พวกเขายังไม่มีปัญญาตามจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทัน นับประสาอะไรกับคนอย่างเรา” จักรพรรดิดำกล่าว

“ข้าคิดว่า... เขาคงต้องการมองดูดินแดนที่ตัวเองเกิดมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จิตวิญญาณของเขาจะกลับสู่สังสารวัฏอีกครั้ง” เย่ฟ่านกระซิบ

เขาเข้าใจสภาพจิตใจของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่เดินทางออกจากบ้านเกิดของตัวเองเป็นเวลานานหลายปี เมื่อมีโอกาสกลับมาบ้านอีกครั้งเขาย่อมต้องท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ ในความทรงจำเมื่อครั้งอดีตอย่างแน่นอน

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เดินไปตามเส้นทางที่เต็มไปด้วยความทุรกันดารมากมาย ในดวงตาของเขา มีความผันแปรของชีวิตอย่างไม่มีที่สิ้นสุดปรากฏขึ้น เขากำลังนึกย้อนอดีตเมื่อหลายล้านปีก่อน

จากนั้นเขาก็เดินทางไปที่ภูเขาอมตะ แม้แต่ราชาบรรพชนของชนเผ่าโบราณก็ยังต้องแสดงความเคารพทันทีที่เขาปรากฏตัว อย่างไรก็ตามจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เพียงเดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ และไม่ได้สนใจที่จะหยุดเพื่อทักทายใคร

“เข้าสู่ภูเขาอมตะ!”

ทันทีที่ข่าวเรื่องจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ฟื้นคืนชีพอีกครั้ง สิ่งมีชีวิตทั่วโลกต่างก็ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด พวกเขารีบข้ามความว่างเปล่ามาเพื่อให้เห็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ด้วยตาของตัวเอง

ในภูเขาอมตะมีภูเขาสีดำกว้างใหญ่มากมาย ถนนสีทองอันงดงามทอดยาวเข้าไปในภูเขาและจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็เดินเข้าไปข้างในโดยที่ค่ายกลสังหารโดยรอบไม่สามารถทำอะไรเขาได้

อัศวินหัวขาดคนนั้นสัมผัสได้ถึงรัศมีอันยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัว เขากรีดร้องเสียงดังก้องและควบม้าออกจากด้านหน้าภูเขาอมตะอย่างรวดเร็ว

“ปล่อยให้เขาเข้ามา!!!”

ในขณะนี้มีเสียงที่เย็นชาและโหดเหี้ยมดังมาจากส่วนลึกของภูเขาอมตะ ไม่มีใครรู้ว่าผู้ใดเป็นคนกล่าวคำพูดนี้ แต่สิ่งมีชีวิตชั่วร้ายที่เฝ้าอยู่รอบๆ ภูเขาอมตะต่างเปิดทางให้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ด้วยความหวาดกลัวทันที

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เดินเข้าสู่ภูเขาอมตะด้วยสีหน้าสงบ เขากวาดสายตาไปรอบๆ เพื่อย้อนความทรงจำในอดีตและกล่าวว่า “นี่คือสถานที่ที่เราเคยต่อสู้กัน”

จากนั้นเขาก็เดินออกจากภูเขาอมตะและมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายที่สอง

ในขณะนี้ดวงตาสีทองคู่หนึ่งกำลังจับจ้องจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จากส่วนลึกของภูเขาอมตะด้วยความระมัดระวัง อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ลงมือห้ามปรามจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่และปล่อยให้อีกฝ่ายทำทุกอย่างตามใจตัวเอง

ในทางกลับกัน เมื่อราชาปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์สองคนที่ข้ามความว่างเปล่ามาสัมผัสกับรัศมีของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่มองเห็นสายตาคู่นี้พวกเขาก็รีบละล่ำละลักด้วยความหวาดกลัวว่า

“พวกเราไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เราเพียงมาที่นี่โดยไม่เจตนา...”

ถนนสีทองอันกว้างใหญ่ทอดยาวขึ้นสู่ภาคเหนือของตงหวง ไม่มีใครรู้ว่าถนนเส้นนี้ยาวกี่ล้านลี้ และตลอดรายทางก็มีเสียงคำรามของมังกร เฟิ่งหวง และอสูรศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิดดังก้องอยู่ตลอดเวลา

ภาคเหนือของตงหวงคือดินแดนที่มีสิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์โบราณอาศัยอยู่มากที่สุด เมื่อจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ปรากฏตัวขึ้นร่างกายของสิ่งมีชีวิตโบราณจำนวนมากก็สั่นสะท้านด้วยความกลัว

จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เดินเข้าสู่ใจกลางของภาคเหนือและกล่าวว่า “เผ่าโบราณได้ตื่นขึ้นแล้วสินะ ไม่รู้ว่ายุคอันยิ่งใหญ่นี้ถนนแห่งความเป็นอมตะจะเปิดขึ้นหรือไม่ น่าเสียดายที่ข้าพลาดโอกาสนี้ไปแล้ว …”

เขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก อย่างไรก็ตามดวงตาของเขาได้เบิกกว้างและกวาดไปทั่วภาคเหนือ เขาเดินทางไปยังสถานที่ที่มีกลิ่นอายแห่งความตายหนาแน่นมากที่สุดทันที

“ความเร็วของเขายังมากกว่าการเปิดประตูมิติของเราด้วยซ้ำ นี่คือพลังของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เผ่าพันธุ์มนุษย์!” ราชาบรรพชนทุกคนตกตะลึงเป็นอย่างมาก

“นี่คือกลิ่นอายของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ ความแข็งแกร่งนี้ไม่เป็นรองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์โต้วจ้านในอดีตอย่างแน่นอน!”

ราชาบรรพชนที่แก่ชราคนหนึ่งอุทานด้วยความตกใจ ตอนนี้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์เข้าสู่ภาคเหนือแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทำสิ่งใดต่อไป ดังนั้นเผ่าพันธุ์โบราณจึงเกิดความหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด

สถานที่แรกที่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เดินทางไปถึงคือทะเลสาบหยวนหู ทันทีที่เขาปรากฏตัวขึ้นราชาปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ผู้ปกครองสูงสุดของทะเลสาบหยวนหูก็รีบออกมาแสดงความเคารพอย่างนอบน้อม

“เราควรทำอย่างไรดี? เผ่าพันธุ์มนุษย์มีจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่อยู่จริงๆ ใครจะเป็นคนเสียสละเข้าไปในเหมืองโบราณต้นกำเนิดเพื่อรายงานเรื่องนี้”

สิ่งมีชีวิตโบราณของในทะเลสาบหยวนหูตื่นตระหนกและเกือบจะหยุดหายใจ พลังของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นั้นน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง แม้แต่พวกเขาที่เป็นทายาทของจักรพรรดิโบราณก็ยังไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้เดินทางไปยังสถานที่ต่อไปโดยไม่กล่าววาจาแม้แต่ประโยคเดียว

ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหน้าของถ้ำโหวหลิน เมื่อพลังอันท่วมท้นกวาดเข้าไปด้านในสิ่งมีชีวิตทั้งหมดก็รีบคุกเข่าลงด้วยความกลัว

“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์!” ราชาปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งถ้ำโหวหลินกรีดร้อง

ครึ่งชั่วยามต่อมาจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ภูเขาเสวี่ยหวง สันเขาเสิ่นคานและสถานที่ที่มีความสำคัญของเผ่าพันธุ์โบราณทั้งหมดอย่างเงียบๆ

การปรากฏตัวในสถานที่ต่างๆ ที่มีผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์โบราณอาศัยอยู่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือการข่มขู่อย่างแน่นอน!

สุดท้ายจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่แห่งเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็เดินทางไปที่เหมืองโบราณต้นกำเนิดและเข้าไปข้างในโดยไม่มีความลังเล

เหตุการณ์นี้ทำให้สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งหมดเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง ในตอนแรกพวกเขาต้องการเสียสละตัวเองเพื่ออัญเชิญสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในเหมืองโบราณออกมาจัดการจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เผ่าพันธุ์มนุษย์

แต่การกระทำของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เผ่าพันธุ์มนุษย์คนนี้เห็นได้ชัดว่าลำพังสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในเหมืองโบราณต้นกำเนิดนั้นไม่อาจข่มขู่เขาได้

ฮั่วฉีจื่อเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่บ่มเพาะอยู่ด้านหน้าเหมืองโบราณต้นกำเนิด เมื่อเห็นการปรากฏตัวของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เผ่าพันธุ์มนุษย์ยืนอยู่ที่ด้านหน้าถ้ำโบราณ เขาก็กรีดร้องด้วยความตกใจทันที

“เขาจะ...จะเข้าไปในเหมืองโบราณจริงๆ?!”

………..