ตอนที่ 17: คู่ซ้อม X ความสามารถเน็น

เมื่อเวลาผ่านไป คาอินเริ่มสังเกตเห็นว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าเขาดูแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จากในตอนแรกที่เป็นฝ่ายรับ ตอนนี้เขาสามารถป้องกันการโจมตีของคาอิน และตอบโต้ในช่วงเวลาที่เหมาะสมได้แล้ว

คาอินรักษาระยะห่างจากโนอาห์ เพื่อหลบหลีกกรงเล็บที่ปรากฏขึ้นข้างหลังเขาอย่างกะทันหัน เขากระโดดถอยหลังราวกับสปริงและหยุดอยู่ฝั่งตรงข้ามและจ้องมองไปที่โนอาห์อย่างเย็นชา

เมื่อเห็นคาอินอยู่อีกด้านหนึ่ง โนอาห์ก็กระชากกรงเล็บที่ว่างเปล่าของเขากลับมาแล้วสูดลมหายใจ รอยยิ้มแห่งความตื่นเต้นปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

เวลาผ่านไปเพียงยี่สิบนาทีนับตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ และโนอาห์ยังมาไม่ถึงครึ่งหนึ่งของขีดจำกัดของเขาด้วยซ้ำ

แต่เขากลับรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นกับการตอบโต้แต่ละครั้ง และแทบจะเสพติดกับความตึงเครียดของการต่อสู้

ในขณะนี้เองที่โนอาห์ตระหนักว่ามีความคลั่งไคล้การต่อสู้อยู่ในตัวเขา

“เป็นอะไรไป ยอมแพ้แล้วเหรอ ถ้านายไม่เข้ามา ฉันจะเข้าไปหานายเอง” โนอาห์หัวเราะเยาะและก้าวไปข้างหน้าหาคาอิน

“ไอ้สารเลว แกกำลังใช้ฉันเป็นคู่ซ้อมของแกจริงๆ” คาอินอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นความตั้งใจของโนอาห์ในตอนนี้

อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุนี้ การประเมินโนอาห์ของคาอินจึงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเขาจะดูถูกด้วยวาจา แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของคาอินก็หนาขึ้น จิตสังหารของเขาที่มีต่อโนอาห์ค่อยๆ จางหายไป

ท้ายที่สุดแล้ว ในการต่อสู้ครั้งล่าสุด คาอินไม่ได้ออมมือเลย การโจมตีทั้งหมดของเขาถึงตาย และความผิดพลาดเล็กน้อยจากโนอาห์อาจส่งผลให้เขาเสียชีวิตได้

แต่โนอาห์กลับไม่แสดงความกลัว แต่เขากลับเปลี่ยนมันให้เป็นความกดดันและแรงจูงใจ และพัฒนาทักษะการต่อสู้ของเขาอย่างรวดเร็ว คาอินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมเขา

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าแกจะมีศักยภาพที่จะกลายเป็นผู้ใช้เน็นที่ทรงพลังในอนาคต แต่แกยังไม่ได้พัฒนาความสามารถของแกเลย แกไม่คู่ควรสำหรับฉัน ในเมื่อแกเห็นฉันเป็นคู่ซ้อมของแก ฉันจะบอกให้แกรู้ว่าแกยังมีหนทางอีกยาวไกล!

“เฮ้ ไอ้หนู แกเก่งมาก เก่งจริงๆ ฉันสนุกกับการต่อสู้ครั้งนี้ ดังนั้นฉันจะไม่ฆ่าแกหรอก อย่างไรก็ตาม มันถึงเวลาที่ต้องหยุดแล้ว พรุ่งนี้ฉันมีสิ่งที่ต้องทำ และฉันก็สู้ต่อไปไม่ไหวแล้ว ถึงเวลาตัดสินผู้ชนะแล้ว” คาอินตะโกนไปทางโนอาห์

เมื่อถึงจุดนี้ คาอินไม่มีเจตนาที่จะฆ่าโนอาห์อีกต่อไป อย่างที่เขาพูด เขาสนุกกับการต่อสู้จริงๆ แม้ว่าเขาจะถูกใช้เป็นคู่ซ้อม แต่การเผชิญหน้ากับเด็กที่น่าสนใจอย่างโนอาห์ก็ทำให้ทุกอย่างคุ้มค่า

ผู้ชนะ?

เมื่อได้ยินคำพูดของคาอิน ในที่สุดโนอาห์ก็นึกถึงสาเหตุที่เขามาที่นี่และจุดประสงค์ของเขา อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะคิดต่อไป เสียงตะโกนต่ำของคาอินดึงความสนใจของโนอาห์อีกครั้ง

"ฉันขอแสดงความสามารถของฉันนะเจ้าหนู ฉันเป็นผู้ใช้เน็นสายเสริมพลัง เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ฉันอิจฉาแกมาก แกเชี่ยวชาญริวตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งทำให้แกนำหน้าฉันไปหนึ่งไมล์"

“แต่ถึงแม้ฉันจะใช้ริวไม่ได้ แต่ความสามารถของฉันก็ไม่มีอะไรให้เป็นข้อกังขา”

เมื่อเป็นเช่นนั้น คาอินจึงยื่นแขนขวาออกไป แล้วโนอาห์ก็มองเห็นมัน ออร่าบนแขนขวาของคาอินขยายออกไปด้านนอก จากนั้นก็หดตัวลงอย่างกะทันหัน ก่อให้เกิดแสงสีขาวที่ปกคลุมทั้งแขนของเขา

“นี่คือความสามารถของฉัน!”

“ฉันสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของออร่าในส่วนเฉพาะของร่างกายได้ทันที คล้ายกับริว แต่ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนออร่าจากส่วนอื่น แถมยังมีพลังมากกว่ามาก จริงๆ แล้วมันก็เหมือนกับเวอร์ชั่นอัพเกรดของเค็น” คาอินยิ้ม แกว่งแขนของเขาซึ่งเปล่งแสงเจิดจ้าออกมา

ริว? สายเสริมพลัง? ความสามารถ?

อิลูมิซ่อนตัวอยู่ในเงามืด และได้ยินคำพูดของคาอินอย่างชัดเจน ดวงตาของเขากระพริบตา จากนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มตื้นๆ

“เฮ้ เด็กน้อย แกชื่ออะไร?”

ในสนามประลอง คาอินตะโกนออกมาอีกครั้ง

โนอาห์ไม่คาดคิดว่าคาอินจะถามชื่อของเขา ตอนแรกเขาตกใจมากจึงตอบว่า "โนอาห์ ฉันชื่อโนอาห์"

“ฮาฮาฮ่า โนอาห์ ฉันจำชื่อแกได้แล้ว ฉันชื่อคาอิน แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมแกถึงมาท้าทายฉัน แต่ทักษะของแกยังไม่ถึงจุดนั้น ไว้วันหลังค่อยมาใหม่ ฉันจะรอแกอยู่ที่ลานประลองกลางหาวแล้วเราจะตัดสินกันในตอนนั้น” คาอินพูดและชี้ไปที่ลานประลองกลางหาวที่สูงตระหง่านในบริเวณใกล้เคียง

ตามนิ้วชี้ของคาอิน โนอาห์มองไปที่ลานประลองกลางหาว จากนั้นหันกลับมามองคาอินด้วยความรู้สึกค่อนข้างซับซ้อน

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าอิลูมิอยู่ที่ไหน แต่โนอาห์มั่นใจว่าเด็กคนนั้นอยู่ใกล้ๆ เพื่อรอให้คาอินเปิดช่องว่าง เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น อิลูมิจะดูเหมือนผีและคร่าชีวิตคาอินไป โนอาห์รู้ดีว่าทันทีที่อิลูมิปรากฏตัวขึ้น คาอินจะต้องถึงวาระอย่างแน่นอน

แต่ตอนนี้ โนอาห์ไม่อยากให้คาอินตาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ดูเหมือนว่าคาอินยังคงมีออร่าเหลือเฟือ เนื่องจากเขาใช้ความสามารถของเขาไปแล้ว โนอาห์จึงตัดสินใจแสร้งทำเป็นพ่ายแพ้ไปครู่หนึ่ง ตราบใดที่คาอินยังมีออร่าเหลืออยู่เพียงพอ ผู้ชายคนนั้น อิลูมิก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

โนอาห์ตัดสินใจแน่วแน่และตะโกนใส่คาอินว่า "เอาล่ะ มีทีเด็ดอะไรก็งัดมาโชว์เลย!"

"ฮ่าฮ่าฮ่า เข้ามา!"

คาอินหัวเราะอย่างเต็มที่ ก้าวไปข้างหน้า และหมัดขวาของเขาซึ่งสว่างกว่าหลอดไส้กำลังสูงก็พุ่งเข้าหาโนอาห์ราวกับพายุเฮอริเคน

แข็งแกร่งมาก!

เมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ โนอาห์ก็สัมผัสได้ถึงพลังในหมัดของคาอินทันที เขาไม่สามารถที่จะประมาทได้ เขายื่นแขนทั้งสองข้างไปข้างหน้า ส่งออร่าทั้งหมดไปที่แขน พร้อมที่จะรับการโจมตีของคาอิน

“เค็น!”

ในขณะนั้น โนอาห์ใช้เทคนิคการป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุดของความสามารถเน็นของเขา: เค็น

ปัง!

หมัดของคาอินกระทบไปที่แขนของโนอาห์ และพลังมหาศาลก็ทำให้โนอาห์กระเด็นไป เขาพุ่งตรงไปยังสวนสาธารณะใกล้เคียง ทำลายต้นไม้หลายต้นติดต่อกันก่อนที่จะหยุดลง

“ฮะ ตอนนี้แกจะไม่สามารถยืนขึ้นได้สักพัก เจ้าหนู” คาอินถอนหายใจด้วยความโล่งอก และดึงออร่าของเขากลับมา

เพื่อกำจัดโนอาห์ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวและป้องกันไม่ให้เขารบกวนเขาต่อไป คาอินจึงใช้กำลังประมาณแปดสิบเปอร์เซ็นต์

ตอนนี้เขามีออร่าเหลือน้อยมาก

เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ส่งผลกระทบต่อการต่อสู้ในสนามประลองวันพรุ่งนี้ คาอินจึงเข้าสู่สภาวะเซ็ตสึโดยสัญชาตญาณ โดยหวังว่าจะฟื้นกำลังของเขาอย่างรวดเร็ว

“แกเป็นเด็กที่ไม่ธรรมดาจริงๆ ฉันหวังว่าจะได้พบแกที่ลานประลองกลางหาว” คาอินพูดในขณะที่เขาหันหลังกลับ โดยตั้งใจที่จะมุ่งหน้าตรงกลับไปที่ลานประลองกลางหาว

แต่หลังจากที่เขาหันกลับมา ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่ามีร่างอีกร่างหนึ่งอยู่ข้างหลังเขา ปรากฏขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

มันเป็นเด็กที่ดูอายุเพียงห้าหรือหกขวบ และเขาจ้องมองไปที่คาอินพร้อมกับรูม่านตาสีดำสนิทคู่หนึ่ง