บทที่ 125 : คุณค่าและความไร้ค่า (2-1)
บทที่ 125 : คุณค่าและความไร้ค่า (2-1)
เช้าตรู่ หลังจากทานอาหารที่โคลอี้เตรียมไว้ให้เสร็จแล้ว ฉันก็มุ่งหน้าไปยังสนามฝึกซ้อม
เหมือนเช่นเคย ฉันทำตามตารางเดิม โดยกลับมาตอนดึกๆ และไม่ต้องออกสำรวจดันเจี้ยนเลย เพราะสมาชิกของปาร์ตี้ที่ 1 ถูกแยกออกจากดันเจี้ยนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันแล้ว
หลังจากพิชิตชั้นที่ 15 ดูเหมือนว่านายท่านจะมุ่งความสนใจไปที่บางสิ่งที่อยู่อีกด้านหนึ่ง งานหลักของเขาคือการดูแลสิ่งอำนวยความสะดวกและรวบรวมทรัพยากรเท่านั้น
หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกภาคเช้า และเดินทางไปโรงอาหารเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน
ฉันก็พบกลุ่มฮีโร่ที่โผล่ออกมาจากรอยแยกของมิติและเวลา พวกเขาคือกลุ่มปาร์ตี้ที่เพิ่งลงดันเจี้ยนประจำสัปดาห์ อีน๊อกช่างไม้ก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย สีหน้าของเขามีรอยย่นลึก ขณะที่เขากำลังจะแยกออกจากกลุ่มและเข้าไปในโกดัง ฉันก็คว้าแขนของเขาไว้
“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?”
“พวกเขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย”
อีน๊อกพูดด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์
“พวกเขาโยนกิ่งไม้สองสามกิ่งแล้วพูดคุยกันในป่า ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงได้แต่ต้องทำงานหนักด้วยตัวเองทั้งหมด”
อีน๊อกเหลือบมองผู้คนที่มุ่งหน้าไปยังหอพักแล้วถอนหายใจ
อีน๊อกไม่ค่อยแสดงออกเช่นนี้มาก่อนเลย
“สถานการณ์ตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปมาก ก่อนหน้านี้คนแบบนั้นไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตาย แต่แบบนี้มันดีขึ้นแล้วเหรอ?”
"ก็บางที"
"ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัว"
อีน๊อกเข้าไปในโกดัง ดูเหมือนว่าเขากำลังเตรียมที่จะขนส่งไม้จากโกดังไปยังโรงทำอุปกรณ์ ในฐานะช่างไม้ที่มีทักษะ เขายุ่งตลอดเวลาและไม่มีเวลาว่างเลย
ฉันมองดูท้องฟ้า
นายท่านเข้าสู่ระบบแล้ว เขาคงตระหนักว่าผลลัพธ์ของดันเจี้ยนรายสัปดาห์และการฝึกฝนไม่เหมือนเดิม ประสิทธิภาพของทุกอย่างลดลงอย่างรวดเร็ว
'เฮ้อ'
มีสองวิธีในการจัดการเรื่องนี้
อย่างแรกคือการผ่านการสังเคราะห์ ในกรณีนั้น ฮีโร่ที่สุ่มมารอบที่สองเกือบทั้งหมดคงจะถูกสังเวย ทว่าประสิทธิภาพการทำงานและการฝึกจะเพิ่มขึ้น เพราะหากไม่อยากตาย ก็คงไม่มีทางเลือกอื่น
แต่วิธีนี้มีข้อเสียอย่างมาก
หากใช้การสังเคราะห์มากเกินไป ระดับความเครียดในห้องรอจะพุ่งสูงขึ้น ดังนั้นนายท่าานส่วนใหญ่จึงมีแนวโน้มที่จะควบคุมระดับความเครียดโดยเพียงสังเคราะห์ในระดับที่เหมาะสม
ประการที่สองคือ การให้แรงจูงใจแก่ฮีโร่นอกเหนือจากความกลัว
'มาดูกันว่ามันจะออกมาเป็นยังไง'
นายท่านจะไม่อยู่เฉยๆ แบบนี้แน่
ไม่ว่าจะเป็นตัวเลือกแรกหรือตัวเลือกที่สอง เขาก็ต้องตัดสินใจ
ฉันเข้าไปในห้องอาหารของหอพัก
เมนูอาหารกลางวันประกอบด้วยซุปไก่ต้ม
และเย็นวันนั้น
ขณะฝึกซ้อมด้วยดาบของฉันที่สนามฝึกซ้อม ประตูโถงเวทมนตร์ก็เปิดออกและออลก้าก็ปรากฏตัวขึ้น
ออลก้าหยุดพักจากการฝึกฝน แต่เธอก็ไม่ได้หยุดการค้นคว้า ดูเหมือนว่าเธอจะเสร็จสิ้นการวิจัยในวันนี้แล้ว
หลังจากเพิ่มการตอบสนองของฮีโร่และค้นคว้าอย่างต่อเนื่องโดยไม่พลาดสักครั้ง คะแนนสะสมก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย
นายท่านดึงหน้าต่างสถานะการวิจัยขึ้นมาทันที
[การวิจัย!]
[นี่คือสถานะการพัฒนาปัจจุบันของคุณมีดังนี้]
[1. การวิจัยการตอบสนองของฮีโร่ (Lv.1)]
[2. การวิจัยการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวก (Lv.0)]
[3. การวิจัยความซับซ้อนของดันเจี้ยน (Lv.0)]
ปุ่มตัวเลือกได้ย้ายไปเลือกหมายเลข 2
['การวิจัยการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวก' ถูกเลือก]
[คุณต้องการอัพเกรดหรือไม่? จะใช้คะแนนการวิจัย 150 คะแนน]
[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]
[ติ๊ง!]
[การวิจัย 'การวิจัยการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวก' กลายเป็น Lv.1]
[จำนวนสิ่งอำนวยความสะดวกที่สามารถสร้างได้จะเพิ่มขึ้น]
[คุณสามารถแก้ไขรายละเอียดของสิ่งอำนวยความสะดวกได้]
[คุณสมบัติการปรับแต่งสิ่งอำนวยความสะดวกเปิดให้บริการแล้ว]
[คำแนะนำ : การปรับแต่งสิ่งอำนวยความ เป็นตัวเลือกที่จะช่วยให้คุณสามารถเปลี่ยนโครงสร้างของสิ่งอำนวยความสะดวกตามที่คุณต้องการ ตกแต่งและเปลี่ยนห้องรอตามใจคุณ!]
มันไม่เหมือนกับการอัปเกรดการตอบสนองของฮีโร่ เพราะไม่ได้มีผลที่เห็นได้ชัดเจน
ข้อความระบุการเปิดฟังก์ชันปรากฏขึ้นค่อนข้างเรียบง่าย
การปรับแต่งสิ่งอำนวยความสะดวก
เป็นระบบที่อนุญาตให้มีการปรับโครงสร้างเค้าโครงสิ่งอำนวยความสะดวก มีการจัดเตรียมเครื่องมือก่อสร้างหลายสิบชิ้น ซึ่งช่วยให้สามารถสร้างโครงสร้างที่ซับซ้อนได้ ขึ้นอยู่กับการควบคุมของนายท่าน
ฉันจิบน้ำ
การวิจัยเกี่ยวกับสิ่งอำนวยความสะดวกเสร็จสมบูรณ์ ดูเหมือนว่าการปรับปรุงห้องรอกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว
เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่มีการขยายห้องรอ และตอนนี้ก็มีฮีโร่มากมาย ถือได้ว่าเป็นตัวเลือกที่ถูกต้อง
ขณะที่ฉันยืนขึ้น อารอนที่เพิ่งซ้อมกับอีดิสเสร็จก็เดินเข้ามาหา
นับตั้งแต่กลับมาจากชั้น 15 วันเวลาของอารอนเต็มไปด้วยการฝึกฝนอันเข้มงวดตั้งแต่เช้าจรดค่ำ ร่างกายของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
“พี่ เราดวลกันสักรอบได้ไหม?”
“ด้วยสภาพนายตอนนี้น่ะเหรอ? นายสู้ได้ไม่ถึงนาทีหรอก”
"ผมไหว"
“นายจะไม่กดดันตัวเองมากเกินไปเหรอ?”
“แต่…”
ฉันเก็บดาบไว้กับเข็มขัดขณะยืนพิงกำแพง
เมื่อใกล้ค่ำ สนามฝึกซ้อมก็เกือบจะว่างเปล่า ยกเว้นสมาชิกของกลุ่มปาร์ตี้ที่ 1 และปาร์ตี้ 2 ส่วนคนอื่นออกไปแล้ว
“นายกำลังจะไปไหน?”
เจนน่าถามขณะออกจากสนามฝึกซ้อม
“ฉันไม่ได้ไปไหน ฉันแค่กำลังเตรียมตัว”
"อะไร? เตรียมตัวอะไร…?!"
[ทุกคนมารวมตัวกันที่จตุรัส!]
เสียงของไอเซลล์ดังก้องไปทั่วทั้งห้องรอ
ฉันยักไหล่
"ก็เรื่องนี้แหละ"
“นายรู้เรื่องแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย?”
“ช่างเถอะ เราไปตรงนั้นเถอะ พักการฝึกเอาไว้ก่อน”
หลังจากวางอาวุธกลับบนชั้นวางแล้ว เราก็มุ่งหน้าไปที่จัตุรัส
ผู้คนหลายสิบคนพลุกพล่านอยู่ในจัตุรัสและก็เพียงพอที่จะทำให้จัตุรัสรู้สึกแออัดมาก นายท่านได้ดำเนินการอัญเชิญอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อวัน ทั้งหมดนี้เป็นการสุ่มแบบฟรี
เจนน่าเงยหน้าขึ้นมองและพึมพำ
“นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่นายท่านเรียกทุกคนมารวมตัวกันแบบนี้”
“บางทีอาจจะมีการสังเคราะห์หรือเปล่า?”
อีดิสเต็มไปด้วยความกังวล
ฉันหัวเราะเบาๆ และพูดว่า "10 คนจะถูกสังเคราะห์"
“เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“มีปัญหาอะไรกันล่ะ ยังไงนายท่านสุ่มฮีโร่มาใหม่ได้เสมอไม่ใช่เหรอ?”
“แต่จะสังเคราะห์ทั้งหมดเนี่ยนะ…”
"อา"
ฉันมองดูเหล่าฮีโร่ที่มารวมตัวกันที่จัตุรัส
ฝ่ายสนับสนุนอย่างโคลอี้ อีน๊อค ฝ่ายหน้าที่ออกไปต่อสู้อย่างฉัน เจนน่า และอีดิส และแม้กระทั่งคนที่ไม่มีประโยชน์มากมายก็มารวมตัวกัน ดวงตาของพวกเขาดูเหม่อลอยมากเมื่อพบกับฉัน
[ทุกคนทั้งหมดอยู่ที่นี่เหรอ? ยกเว้นคนที่ไปดันเจี้ยนใช่ไหม? หากแอบหลับอยู่และไม่ออกมา เดือดร้อนแน่!]
“ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว”
โคลอี้ตอบ
ไอเซลล์พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกล่าวว่า [เรากำลังจะได้รับการปรับเปลี่ยนครั้งใหญ่ ดังนั้นทุกคนเข้าไปอยู่ในโกดังและอย่าออกมา ไม่งั้นพวกนายอาจจะติดร่างแหและหายไป เข้าใจไหม?]
“มันเหมือนกับที่เราทำเมื่อครั้งที่แล้วสินะ!”
ดวงตาของเจนน่าเป็นประกาย
“จำนวนคนเพิ่มขึ้น ถึงเวลาสำหรับการปรับปรุงบางส่วนแล้ว ฉันสงสัยจังว่าสิ่งต่างๆ จะเปลี่ยนไปเป็นแบบไหน”
“ปรับปรุงเหรอ?”
“บางครั้งนายท่านก็อาจจะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกในห้องรอน่ะ ฉันเลยหวังว่าในครั้งนี้เขาจะมีบ่อน้ำร้อนให้”
เจนน่าตอบคำถามของอีดิสด้วยรอยยิ้มร่าเริง
[ทุกคนที่นี่ จงมุ่งหน้าไปที่โกดังทันที!]
ประตูโกดังเปิดออกดังเอี๊ยด
