บทที่ 123 : คุณค่าและความไร้ค่า (1-1)
บทที่ 123 : คุณค่าและความไร้ค่า (1-1)
พวกเรากลับไปที่รอยแยกของมิติและเวลา
พื้นที่ที่คุ้นเคย
ฉันแขวนดาบไว้บนเข็มขัดและยกโล่ขึ้นมา บาดแผลและพิษได้รับการรักษาแล้ว อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงยังคงมีอยู่ ดังนั้นพวกเราตอนนี้จึงกำลังฟื้นตัวกัน
"โว้ว! ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตายซะแล้ว!”
เจนน่าตบไหล่ของฉัน เมื่อเธอเจอหน้าฉัน เธอก็เริ่มบ่นทันที
“นายเป็นคนเอาเสื้อผ้าแปลกๆ พวกนั้นมาให้ฉันใช่ไหม?”
“ไม่ชอบเหรอ? มันดูแพงมากเลยนะ”
“เสื้อผ้าก็คือเสื้อผ้า ปัญาหามันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น รู้ไหมว่าทหารวิ่งเข้ามาหาฉันเหมือนคนบ้าขนาดไหน แถมยังจ้องจะฆ่าฉันด้วย!”
เจนน่าบ่นขณะที่เธอเหวี่ยงธนูพาดไหล่
ฉันยิ้มและเปิดประตูที่นำไปสู่จัตุรัส อากาศเย็นอันเป็นเอกลักษณ์ของห้องรับรองโอบล้อมฉันไว้ ฉันมองย้อนกลับไปที่สมาชิกปาร์ตี้ของฉัน
อีดิสกำลังเก็บกริชที่ตกอยู่ที่พื้น และออลก้าเองก็หอบหายใจด้วยสีหน้าอ่อนแรงเล็กน้อย เจนน่ากำลังนับจำนวนลูกธนูในกระบอกของเธอ
และอารอนก็ก้มศีรษะลง
“พวกเธอไม่ตายก็ดีแล้ว”
พวกเขาแสดงท่าทีไม่ใส่ใจ แต่มือของเจนน่าขณะนับลูกธนูก็ยังสั่นเล็กน้อย
อีดิสน่าจะเป็นคนเดียวที่ยังคงสงบ
อย่างที่คิดไว้เลย
ถ้าเราช้าไปหนึ่งนาที อาจมีคนตายแล้ว การที่ไม่มีใครเสียชีวิตครั้งนี้ ก็เป็นเพียงเพราะเราโชคดีเท่านั้น
"[บันทึกเสร็จสิ้น!]"
"[บันทึกวิดีโอแล้ว! วิดีโอจะถูกจัดเก็บไว้ในคลังภาพ คุณสามารถรับชมร่วมกับผู้ใช้รายอื่นทางออนไลน์ได้]”
ฉันเงยหน้าขึ้นมอง
ท้องฟ้าก็ส่องแสงสีขาว เราน่าจะใช้เวลาประมาณ 6 ชั่วโมงในการเคลียร์ภารกิจ นายท่านน่าจะมองดูเรามานานแล้ว ถ้าเขาเข้าสู่ระบบตอนดึก เขาอาจจะเฝ้าดูอยู่ทั้งคืนเลย
“[นายท่านต้องการยุติการเชื่อมต่อหรือไม่]”
[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]
[ลาก่อน!]
นายท่านตัดการเชื่อมต่อทันทีเมื่อมีข้อความประกาศว่าการบันทึกเสร็จสิ้นปรากฏ
ท้องฟ้ามืดลง แต่ฉันยังคงเห็นเหล่าคนจำนวนหนึ่งที่มุ่งหน้าไปยังโรงผลิตอุปกรณ์ที่อยู่เลยประตูสู่จัตุรัสระหว่างทางไปทำงาน
'เช้าแล้วเหรอ?'
ฉันจึงพูดขึ้นมา “ทำได้ดีมากทุกคน ไม่มีใครตายและเราก็ผ่านด่านบอสได้แล้ว โดยเฉพาะอีดิส ถ้าไม่มีเธอเราคงแย่ไปแล้ว”
“ฉันแค่ทำในสิ่งที่ต้องทำเท่านั้น”
อีดิสยิ้มอย่างอ่อนโยน
เธอเป็นฮีโร่ยอดเยี่ยมของภารกิจนี้จริงๆ
เธอวิเคราะห์ภูมิศาสตร์ของเมืองอย่างรวดเร็วและให้ข้อมูลที่ถูกต้องแก่พวกเรา ทั้งการนำพวกเราหนีออกไปและตั้งกับดัก หากไม่มีอีดิสเราคงเจองานยากกว่านี้มาก
“ตอนนี้เธอจะกลับไปปาร์ตี้ที่ 2 เลยไหม?”
“อือ ฉันไม่ได้วางแผนที่จะอยู่นานอยู่แล้ว ฉันมั่นใจว่านายท่านจะต้องส่งคนใหม่มาแน่”
"อืม"
“น่าเสียดาย”
โจรที่มีทักษะแบบนั้นหาได้ไม่ง่ายนัก
ในขณะที่การต่อสู้จะใช้เพียงทักษะการต่อสู้ แต่อาชีพโจรก็มีความสำคัญต่อปาร์ตี้สำหรับภารกิจอื่นๆ เจนน่าค่อนข้างจะคล้ายกัน แต่เธอนั้นเป็นนักธนูและยังไม่เคยเปลี่ยนอาชีพเลย เธอยังขาดในด้านต่างๆ มากมายเมื่อเทียบกับอีดิส
“ฉันไปก่อนนะ” อีดิสซึ่งถือมีดสั้นไว้บนเข็มขัดของเธอ ได้ออกเดินทางไปยังจัตุรัส
อาเชอร์และดีก้ากำลังรอเธออยู่ที่จัตุรัส อีดิสกลับที่พักพร้อมกับเพื่อนในกลุ่มของเธอทั้งสองคน
“เราเกือบตายทุกรอบเลย”
ออลก้าพูดต่อ
“ฉันก็อยากพักผ่อนเหมือนกัน ฉันไม่ได้นอนทั้งคืน ผิวหน้าของฉันคงจะไม่ชอบการอดนอนแน่ๆ”
"ตามสบายเลย เธอเองก็ทำงานหนักเหมือนกัน”
“นายก็ด้วย”
ออลก้าเหลือบมองอารอนที่ก้มศีรษะลง ก่อนจะออกจากรอยแยกแห่งมิติและเวลาไป
ด้วยเหตุนี้จึงเหลือแค่เจนน่า อารอน และฉันเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในรอยแยก เจนน่าเก็บของและเดินเข้าไปหาอารอน
“อารอน นายอย่าทำหน้าเศร้าเลย มันเป็นเพียงโชคร้าย นายไม่ได้เป็นภาระหรอกนะ”
อารอนไม่ตอบอะไร
เจนน่าถอนหายใจแล้วพูด
“อืม ฉันก็จะไปพักเหมือนกัน เจอกันพรุ่งนี้”
ฉันพยักหน้า
เจนน่าหายตัวไป ไม่มีเหตุผลที่ฉันจะต้องอยู่ที่นี่เช่นกัน ฉันต้องพักผ่อนและฟื้นฟูความแข็งแรงก่อนที่จะคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ขณะที่ฉันกำลังจะออกจากลานกว้าง ฉันได้ยินเสียงของอารอนดังขึ้น
“พี่ครับ”
"มีอะไร?"
"ผมเสียใจ มันเป็นเพราะผม”
“รู้ตัวก็ดี”
ฉันยิ้ม
หากเราไม่วางแผนอย่างรัดกุม เราจะต้องพบกับความสูญเสียมากมายเพราะอารอนในภารกิจนี้ เราคงไม่เผชิญกับวิกฤติแน่หากเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ ทว่าทั้งหมดนี้มันเป็นการตัดสินใจของฉันทั้งหมด แม้ว่าเราจะถูกกวาดล้างไป มันก็เป็นเพราะฉัน ไม่ใช่อารอนเลย
“อย่าเป็นแบบนั้นอีก ไม่งั้นฉันจะไม่ช่วยนายเป็นสองครั้งแน่”
“ไม่ใช่ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีกใช่ไหมครับ?”
“พูดไร้สาระอะไร”
“พี่วางแผนที่จะพาผมไปจนถึงยอดหอคอยเลยหรือเปล่าครับ?”
เสียงของอารอนสั่นเทา
ฉันมองย้อนกลับไป ฉันไม่เห็นหน้าของอารอน เพราะเขาก้มหัวลงอย่างสิ้นหวัง
“ไม่ว่าผมพยายามหนักแค่ไหน ก็ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะตามทุกคนไปทัน ความต่างของเรามันมากขึ้นทุกที ทั้งออลก้า เจนน่า และพี่”
"แล้วยังไง?"
"….ผมขอโทษครับ ผมน่าจะแค่คิดไร้สาระไปเอง”
หลังจากส่ายหัว อารอนเดินผ่านฉันด้วยท่าทีที่หนักใจ
เมื่อเราเข้าไปในลานกว้าง ฉันมองเห็นแผ่นหลังของอารอนขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังสนามฝึกซ้อม
"อืม"
ฉันรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร
ปัจจุบันของอารอนเลเวล 14 เช่นเดียวกับเจนน่าและฉัน
แต่หากมองดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว มันยังมีช่องว่างค่อนข้างมาก ประการแรก สถานะการเติบโตของอารอนอยู่ที่ระดับต่ำสุดคือ 4 ค่าสถานะของเจนน่ากับฉันเพิ่มขึ้นครั้งละ 5 หรือบางครั้งฉันก็ขึ้นไปถึง 6 แต่อารอนก็ไม่เปลี่ยนแปลงเลย แม้ว่าเขาจะเลเวลเพิ่มขึ้นก็ตาม
พอเมื่อพูดถึงทักษะ ช่องว่างก็ยิ่งมากจนเห็นได้ชัด
อารอนมีทักษะการใช้หอกเบื้องต้น การต้านทานความเจ็บปวดและความต้านทานเปลวไฟ แน่นอนว่าการมีทักษะมากมายไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะเก่งเสมอไป แต่ความสามารถของอารอนไม่ได้สูงนัก ทักษะระดับสูงสุดของเขาคือการใช้หอกเบื้องต้น มันอยู่ที่ระดับ 4 เท่านั้น รากฐานในทักษะการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่ง แต่ความสามารถในการประยุกต์ทักษะเหล่านั้นยังขาดไปอย่างมาก
สำหรับตอนนี้ เราอาจสามารถพอผ่านไปได้
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ช่องว่างก็จะเพิ่มขึ้นมาก ในที่สุดอารอนก็จะถูกแยกออกจากปาร์ตี้หรือไม่ก็ตายในภารกิจ
เขายังคงขาดความสามารถ
ฉันไม่มีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้น
ฉันรู้สึกผูกพันเล็กน้อยกับอารอน ไม่เช่นนั้นฉันคงจะทิ้งเขาไปโดยไม่ลังเลเมื่อเขาถูกพิษ แต่ฉันไม่ได้บ้าพอที่จะให้สมาชิกที่ไร้ประโยชน์เข้ามาในกลุ่มปาร์ตี้
'เขาก็มีเวลาเหลืออยู่กับเราไม่มากเช่นกัน'
ถ้าเขาตามไม่ทัน ฉันก็จะทิ้งเขาทันที
นั่นแหละคือความจริง
มันเหมือนกับการหาบทบาทใหม่ให้เขามากกว่า
บังเอิญตำแหน่งผู้สอนในสนามฝึกว่าง อารอนคงจะทำได้ดีถ้าเขารับหน้าที่นั้นไป
ฉันเดินกลับเข้าไปในที่พักของฉัน
