ตอนที่ 57 เลือกอะไรดี?
ออสบอร์นหันไปยังทิศทางที่เขาคิดว่าเห็นกรีมัวร์ยืนอยู่ ตรงมุมของอาคารสีขาวสามชั้น ที่เปิดเป็นภัตตาคารของพวกขุนนางและพ่อค้า หญิงชราผมขาวรวบเป็นมวยเอาไว้ด้านหลัง สวมชุดเดรสลูกไม้สีดำ ที่คอมีสร้อยไข่มุกสีขาวยี่สิบนิ้ว มือขวาถือพัดผ้าไหม นิ้วสามในห้ามีแหวนประดับอัญมณีหลายสีสัน ไม่ใช่ใครอื่น บุคคลนี้คือท่านผู้หญิงโอษฐ์แห่งวอร์ล็อค
พ่อมดเฒ่ารีบพาโรอาเดินไปหานางทันที ผู้คนมากมายที่เบียดเสียดกันก่อนนั้น เมื่อไม่สามารถออกจากเมืองได้จึงเริ่มทยอยแยกย้ายกลับไปตั้งหลัก พวกเขาอาศัยช่วงชุลมุนเดินไปยังทิศทางของกรีมัวร์โดยไม่มีใครสังเกตเห็น
"คุณมาได้อย่างไร เราพึ่งจากกันเมื่อวานนี้เอง?"
ออสอบร์นมองเห็นใบหน้าทุกข์ตรมของหญิงชราได้ทันที ริ้วรอยบนหน้าผากยับย่นบ่งบอกถึงสถานการณ์บางอย่างที่หล่อนกำลังแบกรับเอาไว้
"ฉันต้องการความช่วยเหลือของคุณออสบอร์น สัญญาของเรายังเหมือนเดิมหรือเปล่า?"
กรีมัวร์มีสีหน้าจริงจัง หล่อนต้องถามย้ำอีกครั้ง เพราะตัวตนของออสบอร์นในสายตาของเธอนั้นทรงพลังมาก เขาไม่จำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเธอเลยด้วยซ้ำ
"แน่นอน วอร์ล็อคบุกเฮอราบอสแล้วหรือ?"
พ่อมดสงสัย? ก่อนหน้านั้นพวกเขาได้ตกลงที่จะให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกัน กรีมัวร์ต้องการให้ออสบอร์นนำครอบครัวของหล่อนออกมาจากเฮอราบอสอย่างปลอดภัย ในช่วงที่เกิดสงครามระหว่างเฮอราบอสกับอาณาจักรวอร์ล็อค
ส่วนกรีมัวร์จะช่วยออสบอร์นปกปิดเบาะแสของเขาเอาไว้ช่วงหนึ่ง เพื่อถ่วงเวลาการมาเยือนของเบอส์มัวส์ให้ล่าช้าออกไป
แต่ไม่ใช่ว่าต้องสองปีหลังจากนี้ไม่ใช่หรือ?
"สงครามยังไม่เกิดขึ้น แต่เบร์โตริโออ้างว่าได้รับนิมิตจากเทพแห่งแสงทำให้ศาสนจักรเริ่มกวาดล้างพวกนอกรีตครั้งใหญ่ ครอบครัวของฉันโดนจับไปแล้วและครั้งนี้พวกมันไม่คิดจะปล่อยพวกเขาไปแน่ ออสบอร์นเราไม่มีเวลาแล้ว"
พ่อมดเฒ่ารู้ว่าเบร์โตริโอคือชื่อของสมเด็จพระสันตะปาปาแห่งเฮอราบอสองค์ปัจจุบัน ตอนนี้เขาเห็นท่าทีร้อนใจของหญิงชราได้ชัดเจน แต่ปัจจุบันเขาก็ไม่มีเวลาเช่นกัน เหนือศรีษะขึ้นไปเขายังสัมผัสได้ถึงพลังอำนาจยิ่งใหญ่ของเรือเหาะนับสิบลำพวกนั้น
"กรีมัวร์ คุณเอารถม้ามารึเปล่า?"
พวกออสบอร์นสามคนรวมถึงโรอาเข้าใจประโยคนี้ทันที พวกเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกัน
"คุณมั่นใจกี่ส่วน?"
กรีมัวร์ยังไม่ละสายตาจากท้องฟ้าขณะที่ถามออกมา
"ยังไม่แน่ใจ ผมขอไปเติมของก่อน"
หญิงชราขมวดคิ้วสงสัย เติมของคืออะไร?
ออสบอร์นไม่คิดจะบอกหล่อน เขาขยิบตาให้นางก่อนจะพาทั้งสามคนขึ้นไปบนภัตตาคาร เมื่อเดินเข้ามาภายในห้องอาหารหรูหรา หน้าต่างสถานะก็ปรากฎบนสายตาของพ่อมดอีกครั้ง
พวกเขาสามคนเลือกที่นั่งบนชั้นสาม เพื่อที่จะเฝ้าดูเรือเหาะด้านนอกไปด้วย
ออสบอร์นสังเกตเห็นว่านีลล์ลูกศิษย์ของกรีมัวร์หายไป
"นีลล์ไปไหน?"
"เขากำลังรอเราอยู่ที่เมืองชั้นนอก สำหรับวอร์บัส การเข้ามาภายในนี้คือการฆ่าตัวตาย ฉันเสี่ยงคนเดียวดีกว่า"
"นั่นไม่ดีเลย มันไม่เหมาะกับแผนของผม"
"แผนของคุณคืออะไร?"
หญิงชราสงสัย
"ผมจะเรียกอุกกาบาตลง มาแล้วก็ ตู้ม! ม่านพลังแตกกระจาย จากนั้นเราก็ใช้รถม้าของคุณหนีไป"
"ออสบอร์น คุณจะดูถูกเรือเหาะของพวกออซไม่ได้ พวกมันได้รับสมญานามของระดับตำนาน ไม่ใช่แค่การโจมตีและพลังป้องกันเท่านั้น แม้แต่ความเร็วก็เป็นระดับตำนานเช่นกัน แม้ว่าท้ายที่สุดแล้วจะเป็นระดับตำนานขั้นแรกก็ตาม"
พ่อมดเฒ่าเคร่งเครียดขึ้นมา
"มันเทียบได้กับรถม้าของคุณหรือ?"
"จะเทียบกันได้อย่างไร"หญิงชราเชิดหน้าขึ้นนิดหน่อยและพูดต่อด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ
"รถม้าของฉันแม้ในยามปกติก็แสดงความเร็วระดับตำนานขั้นแรกที่ทรงพลังได้แล้ว ที่สำคัญคือมันไม่ต้องใช้หินเวทมนตร์มากมายเหมือนเรือเหาะ รถม้ามีวงจรเวทมนตร์พิเศษและวัสดุล้ำค่าเพื่อเติมพลังได้เองไม่สิ้นสุด แต่ถ้าผู้ใช้ใส่พลังเวทย์ของตนลงไปจนเต็มที่มันควรแสดงความเร็วของระดับตำนานขั้นกลางทั่วไปได้"
ออสบอร์นมีความเจ้าใจในวัตถุระดับตำนานประเภทใช้เดินทางมากก็ขึ้น พวกมันไม่เพียงแต่มีความเร็วอันยิ่งใหญ่เท่านั้น ผู้ใช้เองยังสามารถบังคับได้โดยไม่ต้องเปลืองพลังเวทย์อีกด้วยในอนาคตเขาอยากได้มาครอบครองสักชิ้น
"นั่นก็เพียงพอแล้ว เรื่องอื่นให้ปล่อยเป็นหน้าที่ของผมเอง คุณติดต่อนีลล์ที่อยู่ด้านนอกให้เรียบร้อย อีกครึ่งชั่วโมงเราจะหนีออกจากที่นี่พร้อมกับเขา"
หญิงชราไม่คัดค้านอะไร นางเดินออกไปริมระเบียงของภัตตาคารครู่เดียวออสบอร์อนก็เห็นอีกาตัวหนึ่งบินออกมาจากระยะไกล มันเกาะที่ข้อมือของหญิงชราเบาๆ นางกระซิบอะไรบางที่ออสบอร์นไม่ได้ยินกับกาตัวนั้น ก่อนอีกาจะบินออกไปยังทิศทางของเมืองชั้นนอก
พ่อมดเดาได้ในใจลางๆว่านี่เป็นวิธีสื่อสารของหล่อนกับนีลล์
เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยท่านผู้หญิงก็กลับมานั่งที่โต๊ะ ติดๆกันเด็กรับใข้ของภัตตาคารก็เดินมาหาพวกเขาพร้อมแนะนำเมนู
ออสบอร์นพึ่งนึกได้ว่าโรอายังไม่ได้ทานข้าวเที่ยง เขาจึงปล่อยเด็กชายกับหญิงชราสั่งอาหาร ก่อนจะขอตัวเดินออกไปเพื่อทำสิ่งที่ต้องทำ
ในห้องรับรองที่เอาไว้สังสรรค์กันของบุรุษในภัตตาคาร กลิ่นยาสูบที่หอมกว่ายาสูบแบบใดในวอร์บัส ลอยออกมาจากไปป์ไม้ตัวเก่าสีคร้ำ มีชายชราในชุดคลุมสีทึมทึบถือมันเอาไว้ด้วยมือขวา สายตาของชายผู้นี้จ้องมองไปเบื้องหน้าเหมือนกำลังเพ่งดูบางสิ่ง
เขาคือออสบอร์น และสิ่งที่เขาดูอยู่ก็คือหน้าต่างระบบที่เขาเรียกออกมาตอนเข้ามาภายในภัตตาคารแห่งนี้
[ ติ้ง! ท่านทำภารกิจสำเร็จโปรดรับรางวัลภารกิจดังนี้
1.คาถาปลุกชีพวิญญาณอาฆาต(ระดับดับสูง) 2.โอกาสหมุนวงล้อนำโชค(ระดับตำนาน) ×1 3.อัพเกรดอาณาจักรลับเวทมนตร์หนึ่งครั้ง ]
ไม่มีความลังเลใดๆ เขากดรับรางวัลทันที
ครั้งนี้คาถาระดับสูงถ่ายทอดเข้ามาภายในหัวของพ่อมดไม่นานนัก ออสบอร์นที่มีความเข้าใจในคาถาระดับตำนานแล้ว การเรียนรู้สิ่งนี้เหมือนการทำการบ้านเด็กอนุบาล มันง่ายมาก
เมื่อผ่านไปสองสามนาที ทุกอย่างก็เสร็จสิ้น เขากดดูหน้าต่างรายละเอียดของคาถาทันที
[คาถาปลุกชีพวิญญาณอาฆาต(ระดับดับสูง) เรียกวิญญาณของผู้วายชนม์จากนรกดำมืดขึ้นมาเป็นทาสของผู้ใช้ ดวงวิญญาณต้องเป็นคนที่ผู้ใช้สังหารด้วยตนเอง และไม่เกินกว่าระดับสูง ระยะเวลาส่งผล 3 ชั่วโมง ]
ปัจจุบันออสบอร์นสังหารระดับสูงไปคนเดียวคืออัศวินเกราะทองที่ชื่อโยฮันน์ นอกจากนั้นจะเป็นเงาดำที่ท้องพระโรงอารามอสที่เขาไม่แน่ใจว่าอยู่ในระดับใด
ส่วนการ์อาลอสขึ้นั้นเขาไม่แน่ใจเท่าไหร่ เพราะดูจากการทำลายร่างจำแลงวันนั้น วอร์ล็อคผู้นี้ไม่ควรตายโดยทันที อาจมีเหตุแทรกซ้อนเกิดขึ้นซึ่งเขาไม่อาจทราบได้ ในอนาคตคงต้องลองเรียกวิญญาณของการ์อาลอสดู
จากนั้นออสบอร์นจึงพับหน้าจอลงและไปดูสิ่งที่เขาคาดหวังมากกว่า
อาณาจักรลับเวทมนตร์!
แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ไกลจากกระท่อมมาก แต่พ่อมดสามารถดูผลลัพธ์ได้จากหน้าต่างระบบ
[อาณาจักรลับเวทมนตร์(ระดับ 2) เมื่อติดตั้งจะทำให้พื้นที่เป้าหมายขนาด 1,000 ตารางเมตร ได้รับผลพิเศษดังต่อไปนี้
ผลพิเศษ1 : ความเข้มข้นของพลังเวทมนตร์ +200%
ผลพิเศษ2 : คาถาม่านพลังขนาดใหญ่(ระดับสูง) ป้องกันการโจมตีในระดับสูงทุกทิศทาง
ผลพิเศษ3 : คาถาลวงตาขนาดใหญ่(ระดับสูง) ผู้มีจิตรสัมผัสตั้งแต่ระดับสูงลงไปจะไม่สามารถมองเห็นได้
ผลพิเศษ4 : คาถาต่อต้านการทำนาย(ระดับสูง) การมีอยู่ของสถานที่แห่งนี้เป็นความลับ ผู้ทรงพลังระดับตำนานเท่านั้นที่มีสิทธิ์รับรู้ถึงมัน
ผลพิเศษ5 : คาถาผู้พิทักษ์แผ่นดิน(ระดับพิเศษ) สุ่มทำสัญญาเรียกสิ่งมีชีวิตอังทรงพลังระดับกลางถึงระดับตำนานมาเป็นผู้พิทักษ์ให้กับเขตแดนของท่าน
ผลพิเศษ6 : คาถาผู้พิทักษ์แผ่นดิน 2 (ระดับพิเศษ) สุ่มทำสัญญาเรียกสิ่งมีชีวิตอังทรงพลังระดับสูงถึงระดับตำนานมาเป็นผู้พิทักษ์ให้กับเขตแดนของท่าน ]
ฮ่า ฮ่า ฮ่า พ่อมดเฒ่าเผลอหัวเราะออกมา ตอนนี้ในพื้นที่เก็บของของระบบ มีวงแหวนอัญเชิญสำเร็จรูปอันใหม่วางอยู่ และคราวนี้มันสามารถใช้อัญเชิญสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังตั้งแต่ระดับสูงขึ้นไปถึงระดับตำนานได้ นับว่าดีกว่าคราวก่อนที่เกรดการอัญเชิญขั้นต่ำเป็นระดับกลาง
ออสบอร์นแทบรอไม่ไหวที่จะกลับไปใช้วงแหวนอัญเชิญเดี๋ยวนี้เลย
แต่ตอนนี้เขาต้องออกไปจากวอร์บัสให้ได้ก่อน
เหลือไพ่ตายอะไรบ้างนะที่ยังไม่ได้ใช้? คราวนี้พ่อมดเฒ่าต้องการจะใช้พวกมันทั้งหมด เขาไม่อยากขี้งกอีกแล้ว เพราะนอกจากปัญหาในวอร์บัสตอนนี้ เขายังมีศึกใหญ่ในเฮอราบอสรออยู่อีก
อืม...
โอกาสหมุนวงล้อนำโชค(ระดับตำนาน) ×1 กับสล็อตไร้ระดับ ×1 สินะ?
เอาวงล้อนำโชคก่อนดีกว่า อย่างน้อยเขาก็คุ้นเคยกับการใช้มัน แต่กับสล็อตนี่เขาไม่เคยหมุนมาก่อน
หน้าต่างข้อความระบบ เปลี่ยนจากสถานะของอาณาจักรลับเวทมนตร์ไปเป็นหน้าวงล้อนำโชคที่ออสบอร์นคุ้นเคยอีกครัั้ง
แถบเจ็ดแถบพาดอยู่ตรงด้านบนของหน้าต่างข้อความ เชิญชวนให้ออสบอร์นเลือกพวกมัน
ในสถานการณ์เช่นนี้ ระดับตำนานแบบใดจะเหมาะสมที่สุด?
อาวุธนั้นดีแน่ แต่ผลพิเศษของมันนั้นเป็นแบบสุ่มเกินไป เขาต้องการสิ่งที่มีความแน่นอนมากกว่านี้เพื่อจัดการกับปัญหาตรงหน้า
คาถากับเทคนิคการทำสมาธินั้นตัดไปได้เลย พวกมันไม่มีประโยชน์ในตอนนี้ คาถาต่อให้เขาได้มาก็ไม่มีพลังเวทย์พอให้ร่าย
ส่วนเทคนิคทำสมาธิก็ส่งผลช้าเกินไป สิ่งนี้ควรเลือกตอนที่เขามีเวลาว่างในการฝึกฝนมากกว่า
เช่นนั้นจะเหลือแถบการ์ด พาหนะและสัตว์เลี้ยง
การ์ดก็เป็นแบบสุ่มเกินไปเหมือนอุปกรณ์เวทมนตร์ การ์ดที่สามารถส่งผลในตอนนี้ได้ชัดเจนที่สุดก็คือการ์ดพลังเวทย์ไร้จำกัด แต่ความน่าจะเป็นที่จะได้มันมานั้นมีแค่หนึ่งในสิบสองส่วนเท่านั้น
พาหนะแม้ว่าพ่อมดจะอยากได้มานานแล้ว แต่ตอนนี้เขามีรถม้าของกรีมัวร์มาเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าแล้ว
หากว่ากรีมัวร์ไม่ปรากฎตัว ออสบอร์นก็เตรียมจะใช้แถบวงล้อพาหนะนี้ล่ะนะ
ดังนั้นตอนนี้เขามีแค่ตัวเลือกเดียว
สัตว์เลี้ยง!
