บทที่2แมทธิวพลเมืองดีเด่นและนักเวทย์แห่งความตาย
ในคอลัมน์อาชีพด้านล่าง
มีคำว่า 'เนโครแมนเซอร์' เขียนอยู่บนนั้น
"ว้าว…"
ทุกคนอุทาน
“ถ้าเป็นเนโครแมนเซอร์ ฉันจำได้ว่าพระเจ้า เกลียดเนโครแมนเซอร์มากที่สุด…” ริชาร์ดพูดอย่างจริงจัง “แต่นี่อาจเป็นความเข้าใจผิด แล้วฉันจะคุยกับแมทธิวหลังเลิกงาน”
ชายหัวล้านพยักหน้า
“แล้วฉันจะให้คุณทำงานนี้ นอกจากนี้จะมีการประเมินผลด้วย พูดตามตรงฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน”
..
ตอนเย็น.
ทางตอนเหนือของเมืองโรลลิงสโตน
ในป่าโอ๊กที่สร้างขึ้นใหม่
ชายรูปร่างผอมและสูงกำลังยุ่งอยู่
แมทธิวถือพลั่วในมือและกลบหลุมที่เพิ่งขุดใหม่
มีกระสอบเล็กๆ สองสามใบอยู่บนพื้นข้างๆ เขา กระสอบใบหนึ่งมีต้นอ่อนอยู่ และส่วนที่เหลือคือกระสอบที่ว่างเปล่า
ในช่วงเวลาถัดไป
เขาปลูกต้นอ่อนลงในหลุม
เขาคลุมมันด้วยดินหลายชั้น
หลังจากการปลูกต้นกล้าเสร็จ
แมทธิวหยิบขวดของเหลวสีเขียวออกมาแล้วเทลงบนดินใกล้กับต้นกล้า
คลื่นแสงสีเขียวอ่อนพุ่งสูงขึ้น
เห็นได้ชัดว่าต้นกล้าเจริญเติบโตขึ้นมาก
ท่าทางของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นเช่นกัน
..
[คุณปลูกต้นโอ๊กสำเร็จแล้ว ความสัมพันธ์ทางธรรมชาติของคุณเพิ่มขึ้นเล็กน้อย]
[ต้นโอ๊กที่ปลูกและอยู่รอด มีจำนวน 996 ต้น 」
..
“ฉันยังขาดต้นไม้อีกสี่ต้น พรุ่งนี้ฉันจะปลูกเพิ่มอีก”
เขามองดูท้องฟ้า
แมทธิวตัดสินใจเลิกปลูกต้นไม้และกลับบ้านไปพักผ่อนเหมือนอย่างปกติ
เขาตรวจสอบเนื้อหาของแผนภารกิจอีกครั้ง
..
[ภารกิจหลัก: ปลูกต้นไม้]
[คำอธิบาย:ให้ปลูกต้นไม้ ในบริเวณใกล้เคียงกับเมืองโรลลิ่งสโตน ให้เลือกประเภทต้นไม้ที่จะปลูก ต้องมีขนาดใหญ่ กรุณาดำเนินการตามภารกิจนี้ให้สำเร็จภายใต้กฎเกณฑ์ เพื่อให้แน่ใจว่าอัตราการรอดของต้นไม้เป็นไปตามกฎเกณฑ์ ที่วางไว้ โดยไม่จำกัดเวลา]
เป้าหมายเริ่มต้น: 1,000 ต้น]
[รางวัลขั้นพื้นฐาน: การอัญเชิญอันเดด (มังกรกระดูก) & XP จำนวนมาก]
..
นอกเหนือจากรางวัลแล้ว หากภารกิจนี้สำเร็จก็จะมอบให้กับดรูอิด มันเป็นเรื่อปกติอยู่แล้ว
แต่ปัญหาคือ-
แมทธิวมั่นใจมากว่าเขาเป็นเนโครแมนเซอร์ที่มีพื้นฐานที่แข็งแกร่ง!
หลังจากนั้น…
มันถูกเขียนไว้อย่างชัดเจน
..
[ชื่อ: แมทธิว]
[คลาส: เนโครแมนเซอร์ระดับ 5]
[คุณสมบัติ: ความแข็งแกร่ง 10/ความว่องไว 14/ความรู้ทางกฎหมาย 11/สติปัญญา 15/สัญชาตญาณ 15/เสน่ห์ 16]
[ลักษณะเฉพาะ: เนโครแมนเซอร์/การเก็บเกี่ยวความกลัว]
[ความสามารถ: ร่ายเวท/คัมภีร์/ความรู้ทั่วไป (คาถาและเวทมนตร์)/หยั่งรู้/ยา/ ของขวัญจากธรรมชาติ/อัญเชิญสิ่งมีชีวิตอันเดด/ความเชี่ยวชาญในการใช้ถุงเน่า
ฉันไม่ควรเลือกใช้ทักษะนี้ตั้งแต่เริ่มต้น!”
เขามองไปที่ระบบเกมที่ไม่ธรรมดา
อารมณ์ของแมทธิวมีความซับซ้อน
เขาจำมันได้ชัดเจนมาก
ก่อนการอพยพของเขา เขาได้สังหารมอนสเตอร์โคลนในป่าเสื่อมโทรมบนคอมพิวเตอร์ของเขา ตอนนั้นเขากำลังเรียนอยู่สองชั้นเรียน ทั้งสองคลาส คือดรูอิดและเนโครแมนเซอร์
ในท้ายที่สุด เขาก็ข้ามมิติไปในวินาทีถัดมา
เขากลายเป็นเนโครแมนเซอร์ทันทีหลังจากนั้น
แมทธิวพบบางสิ่งที่น่าสงสัยยิ่งกว่าเดิม
หลังจากที่ย้ายถิ่นฐานแล้ว เขาพบว่าเกมส์ที่เขาเล่นมีปัญหาเกี่ยวกับระบบ
ในเกมส์ที่เขาเล่นน้้น ชื่อระบบของคลาสต่างๆ นั้นแตกต่างกัน
ระบบของเนโครแมนเซอร์ถูกเรียกว่าเส้นทางแห่งอมตะ
ระบบของดรูอิดถูกเรียกว่าหัวใจแห่งธรรมชาติ
อย่างไรก็ตาม ในระบบข้ามมิติของแมทธิว มันเป็นกลุ่มอักขระและรหัสที่อ่านไม่ออก
ในบรรดาตัวอักษร เขาแทบจะไม่สามารถแยกแยะคำว่า “อมตะ เป็นธรรมชาติ” ได้ และมีลายน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนของอีกตัวซ้อนกันอยู่ด้านบน
มันทำให้คนเวียนหัว
แมทธิวรู้สึกชา
โชคดีที่ระบบมีความเสถียรอย่างรวดเร็ว
ในเวลาเดียวกัน เขาได้รับภารกิจหลักครั้งแรก
นั่นคือการปลูกต้นไม้ในเมืองโรลลิ่งสโตน
แมทธิวซึ่งเพิ่งมาถึงและไม่มีครอบครัว และไม่มีเหตุผลใดๆที่จะปฏิเสธภารกิจนี้ได้
เขาเริ่มทำงานอย่างขยันขันแข็ง
งานนี้กินเวลาเกือบสามปี
..
ในเขตจอมเวทย์.
ภายนอกอาคารที่พักอาศัยสองชั้นที่หรูหราและเก่าแก่
แมทธิวหยุดอยู่ที่ประตู
เขาไม่ได้เปิดประตูทันที
แต่เขามองไปที่ฝั่งตรงข้ามแทน
มีใครบางคนกำลังรอเขาอยู่
"นาย. แมทธิว!”
เด็กสาวที่มีความสดใส อ่อนเยาว์วิ่งออกมาจากซอยฝั่งตรงข้าม
ยามสองคนที่อยู่ข้างหลังเธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ขยับ
สาวสวยวิ่งไปหาแมทธิว
ท้องฟ้ามืดแล้ว
แมทธิวยังคงเห็นหน้าแดงๆ บนใบหน้าของเธอ
“บีน่า”
แมทธิวตอบกลับ
“แมทธิว ฉันจะไปเจทคอร์ทสัปดาห์หน้า พ่ออยากให้ฉันไปเรียนเต้นรำและศิลปะ… ฉันมาพบคุณก่อนที่ฉันจะไปเจทคอร์ท”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่โต้ตอบ เขาจึงเสริมว่า
“เอลฟ์ไม่เก่งในการร้องเพลงและเต้นรำ รสนิยมทางศิลปะของพวกเขาเหนือกว่ามนุษย์จริงๆ”
หญิงสาวยังคงก้มศีรษะลง
แมทธิวพูดได้เพียงว่า “อย่าลืมเขียนจดหมายถึงฉัน เมื่อคุณไปถึงเจทคอร์ท เพื่อที่ฉันจะได้ตอบจดหมายของคุณ”
ดวงตาของเด็กสาวก็สดใสมีชีวิตชีวาขึ้น
เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
ดวงตาโตของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวัง
ฉันจะ........
“แมทธิว…คุณกอดฉันก่อนออกเดินทางได้ไหม”
แมทธิวพูดอย่างเขินอาย “ฉันเกรงว่าฉันจะทำแบบนั้นไม่ได้”
เด็กสาวได้เข้าไปกอดเขาก่อน
ร่างอันอ่อนนุ่มของเธอได้แนบไปกับหน้าอกของแมทธิว
เขาสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจที่แรงและเร็ว
“ฉันชอบคุณนะแมทธิว”
บีน่าสารภาพรักอย่างกล้าหาญ
แมทธิวปล่อยให้เธอกอดเขาสักพัก
จากนั้นเขาก็ผลักเธอออกไปอย่างแผ่วเบา
จากนั้นเขาก็เตือนเธออย่างใจดีว่า “บีน่า คุณยังเด็กอยู่ คุณไม่รู้ว่าความรักที่แท้จริงคืออะไร แม้ว่าคุณจะถอยกลับไปนับหมื่นก้าว คุณก็ยังเห็นเพียงผิวเผินของฉันเท่านั้น คุณไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉัน”
บีน่าโต้กลับอย่างตื่นเต้น “ฉันรู้จักเธอ!
“ฉันแอบมองคุณทุกวันในชั้นเรียน!
“ฉันรู้ทุกสิ่งที่คุณทำ!
"คุณเป็นคนดี!
“คุณรักต้นไม้มากและคุณรักชีวิตทุกชีวิต!
“ไม่มีใครดีไปกว่าคุณในเมืองโรลลิงสโตน”
..
“ฉันมีข้อสงวนเกี่ยวกับมุมมองนี้… อ่า ฉันขอโทษที่รบกวนคุณ แต่ภารกิจบางอย่างที่มีความสำคัญมากกว่า…”
ทันใดนั้นเสียงของผู้ชายก็ดังมาจากอีกฟากหนึ่งของห้อง
บีน่าหน้าแดง
เธอรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังแมทธิว
แล้ว…
แมทธิวเห็นชายคนหนึ่งแต่งตัวสุภาพเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว
คุณแมทธิว ฉันชื่อริชาร์ดจากคณะกรรมการห้าคนของศาลาว่าการ เกี่ยวกับการคัดเลือกพลเมืองดีเด่น ฉันมีข้อความด่วนให้คุณยืนยัน
“นี่คือข้อมูลที่คุณลงทะเบียนที่ศาลากลางเมื่อสองปีที่แล้ว นี่คืออาชีพของคุณใช่ไหม? มีข้อผิดพลาดหรือเปล่า?”
แมทธิวหยิบเอกสารจากริชาร์ดแล้วเหลือบมองดู
จากนั้นเขาก็พูดด้วยความนักแน่นว่า “ไม่มีการเข้าใจผิด”
“อย่างที่คุณเห็น ฉันคือเนโครแมนเซอร์จริงๆ”
ริชาร์ดตกตะลึง “นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย คุณดูไม่เหมือนเนโครแมนเซอร์เลย”
บีน่าก็ตะโกนเช่นกัน “ฉันไม่เชื่อ! คุณต้องพูดเรื่องไร้สาระแน่ๆเลย!”
แมทธิวมองทุกคนด้วยสีหน้าปกติ
ในช่วงเวลาถัดไป
ทันใดนั้นเขาก็ชี้นิ้วไปทางบ้านของเขา
หลังจากนั้นไม่นาน.
ประตูห้องครัวถูกผลักให้เปิดจากด้านใน
เงาสูงเดินออกมาจากด้านในและมาที่สวนด้านนอก ริชาร์ดและบีน่าเบิกตากว้าง
มันเป็นโครงกระดูกทอเรนสูงสองเมตร!
ขณะที่พวกเขายืนอยู่ โครงกระดูกก็ทักทายพวกเขาว่า “เฮ้! แมทธิว นี่หายากนะ คืนนี้เรามีแขก เหรอ?”
แมทธิวส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่มีแขก”
เขามองไปที่บีนน่าและริชาร์ดที่ตกตะลึง “ฉันขอโทษที่ทำให้ตกใจ แต่ฉันต้องบอกว่า
“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่เข้าใจฉัน และคุณก็ไม่เข้าใจเนโครแมนเซอร์ด้วย
ราตรีสวัสดิ์. ลาก่อนคุณทั้งสองคน”
..
ตอนกลางคืน.
กลิ่นหอมเข้มข้นของซุปเห็ดอบอวลไปทั่วทั้งห้องรับประทานอาหารและห้องครัว
แมทธิวและโครงกระดูกทอเรนนั่งตรงข้ามกันและเพลิดเพลินกับอาหารค่ำ
“น่าเสียดายจริงๆ แมทธิว….”
โครงกระดูกทอเรน พูดอย่างเสียใจ “คุณไม่ควรปล่อยให้ฉันปรากฎตัวในที่สาธารณะจริงๆ ครั้งนี้ ไม่เพียงแต่คุณจะไม่ได้รับการคัดเลือกพลเมืองดีเด่นแล้ว แต่คุณยังอาจสูญเสียความรักจากเด็กสาวไร้เดียงสาด้วย…ไม่ว่าคุณจะมองอย่างไร มันก็เป็นการสูญเสีย!”
แมทธิวดื่มซุปเห็ดหมดถ้วยและดูพอใจ “ฉันไม่สนใจ”
โครงกระดูกทอเรนถามด้วยความสนใจ
“แล้วคุณสนใจอะไรล่ะ”
“ ในตอนนี้ฉันแค่อยากจะปลูกต้นไม้ให้ได้ดี เรามาทำทีละขั้นตอนกันเถอะ”
ปะ!
แมทธิววางชามลงอย่างเบามือ
“เพ็กกี้ (โครงกระดูกทอเรน ) ไปที่เรือนกระจกและเตรียมต้นกล้าที่ฉันจะต้องใช้ในวันพรุ่งนี้
ฉันจะไปนั่งสมาธิที่ห้องใต้ดิน”
โครงกระดูกทอเรนร้องออกมาว่า “ทำไมฉันต้องไปล่ะ? ฉันทำงานมา 72 ชั่วโมงติดต่อกันแล้ว!เมื่อกี้ ฉันก็เป็นคนทำอาหารเย็น!
"ฉันเหนื่อยมาก!"
แมทธิวตอบอย่างใจเย็น “คุณเป็นโครงกระดูกนะเพ็กกี้ คุณจะไม่เหนื่อย
“นอกจากนี้ มีเพียงคุณเท่านั้นที่มีการติดต่อกับฉัน ฉันไม่ไว้ใจว่าโครงกระดูกตัวอื่นจะทำได้”
เพ็กกี้ไม่สามารถปฏิเสธได้
เธอทำได้เพียงสาปแช่งขณะที่เธอเดินเข้าไปในเรือนกระจกทางด้านตะวันออก
“ไอ้พวกเนโครแมนเซอร์!”
