บทที่ 11 ตอน ผู้เฝ้าดูในยามราตรี
มู่โหยวรีบคลิกที่ข้อความเพื่อตรวจสอบการดรอปของไอเทม
【ตะเกียงหัวฟักทอง : โคมไฟที่ให้แสงสว่างเมื่อยามลาดตระเวนในเวลากลางคืน เมื่อเปิดใช้งานสามารถสะท้อนสิ่งที่มองไม่เห็น ให้มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า อัตราการรับรู้เพิ่มขึ้น 30% มีผลเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น 】
“ตะเกียง?”
มู่โหยวผงะและคลิกที่ข้อความของตะเกียงฟักทอง
สักครู่หนึ่ง ตะเกียงหัวฟักทองรูปทรงประหลาดก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา
บนหัวฟักทองมีสีเหลืองทอง มีการแกะสลักรูปร่างหน้าตาบูดบึ้ง และด้านในของฟักทองก็กลวง และวางขวดใสไว้ตรงกลาง ขวดเต็มไปด้วยพลังงานบางอย่างคล้ายผง ซึ่งมันเปล่งแสงเรืองแสงได้นิดหน่อย และมีเชือกที่ผูกเชื่อมกันระหว่างฟักทองกับแท่งไม้ยาว 2 ฟุตอยู่ด้วย ปลายด้านหนึ่งเชื่อมต่อกับตะเกียงหัวฟักทอง และอีกด้านหนึ่งถูกถือในมือของมู่โหยว
“สามารถสะท้อน ‘สิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า’ ได้… หมายความว่าอย่างไร ผี หรือ?”
มู่โหยวขมวดคิ้วและมองดูประโยคนี้ในข้อความ
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ยกตะเกียงฟักทองขึ้น และทดสอบด้วยการส่องแสงไฟไปยังพื้นที่รอบๆ
ผลไม่ได้กลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้
ตะเกียงหัวฟักทองไม่สามารถให้แสงสว่างได้เนื่องจากภายใต้แสงอันเจิดจ้าของดวงอาทิตย์ เพราะความสว่างของช่วงเวลากลางวันปกปิดแสงอันน้อยนิดของมันหมดสิ้น
ยิ่งไปกว่านั้น คำอธิบายเกมยังระบุเป็นพิเศษว่าเอฟเฟกต์ของมัน "มีผลเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น"
“ดูเหมือนว่าเราจะใช้มันได้เฉพาะเวลากลางคืนเท่านั้น”
มู่โหยวส่ายหัว คลิกข้อความ 'ตะเกียงหัวฟักทอง' อีกครั้ง นำตะเกียงฟักทองกลับมาในเกม จากนั้นมองไปที่รายการถัดไปในเกม
【กระเป๋าคนดี : เป็นกระเป๋าเก็บของที่ถูกก็ได้ค่ะถามิติช่องว่างเอาไว้ซึ่ง เหมือนมีโลกอีกใบบรรจุอยู่ในนั้นมีความยาวความกว้างและความสูง ด้านละ 100 เมตร (หากมีไอเท็มที่คล้ายกันสามารถรวบรวมเข้าด้วยกันเพื่อขยายพื้นที่ภายในได้) ลักษณะภายนอกของกระเป๋าสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามใจนึกและภายในนั้นยังสามารถเข้าออกได้ตลอดเวลา 】
“นี่ไม่ใช่แค่กระเป๋าเก็บของอย่างเดียวหรอ!”
มู่โหยวผงะไปชั่วขณะหนึ่ง หลังจากได้เคยสัมผัสกับภาพยนตร์และนิยายมามากมาย เขาจึงเข้าใจ ว่าสิ่งนี้มีความสำคัญมากอย่างแน่นอนต่อการสำรวจโลกอีกใบ
คลิกข้อความบนกระเป๋าอย่างเร่งรีบ
กระเป๋าใบเล็กที่ทำจากผ้าสีดำมีเชือกรูดด้านบนปรากฏอยู่ในมือของมู่โหยว
กระเป๋าใบนี้มีขนาดเท่าฝ่ามือเท่านั้น มันเหมือนถุงผ้ามากกว่ากระเป๋า
แต่เมื่อมู่โหยวเปิดปากกระเป๋าและมองเข้าไป เขาก็ต้องประหลาดใจอย่างมาก
กระเป๋าใบนี้เชื่อมต่อกับทางเข้าสู่อีกโลกหนึ่งจริงๆ!
เมื่อมองลงไปมีแสงสลัวๆ และด้านล่างดูเหมือนจะเป็นบ้านไม้ ข้างช่องเปิดกระเป๋ามีบันไดติดตั้งไว้เพื่อให้สามารถลงไปได้
น่าเสียดายที่ปากกระเป๋าเล็กเกินไป มีขนาดพอดีกับแขนของมู่โหยวที่จะสามารถยื่นเข้าไปได้เท่านั้น
“ในข้อความระบุไว้ว่ากระเป๋าใบนี้สามารถเปลี่ยนแปลงรูปลักษณ์ได้ตามใจนึก... จะเปลี่ยนได้จริงมั้ยนะ?”
มู่โหยวมองไปที่กระเป๋าในมือ คิดอยู่พักหนึ่งแล้ววางมันลงบนพื้น จากนั้นพยายามจินตนาการถึงลักษณะของกระเป๋าเดินทางในใจ
หลังจากนึกภาพอยู่ครู่หนึ่ง กระเป๋าขนาดเท่าฝ่ามือจึงกลายเป็นกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่มีล้อลูกกลิ้งและที่จับ
มู่โหยวเปิดซิป และหลังจากเปิดมันแล้ว บ้านไม้ในอีกโลกหนึ่งยังคงอยู่ภายในอย่างเดิม และช่องว่างที่ใหญ่เท่าฝ่ามือเมื่อก่อนก็กลายเป็นทางเข้าหนึ่งตารางเมตร ซึ่งตัวของเขาสามารถลอดเข้าไปได้
มู่โหยวเดินไปที่ประตู ล็อคประตู ดึงม่านแล้วเดินกลับไปที่กระเป๋าเดินทาง เขาก้าวลงไปในกระเป๋า ลงไปตามบันไดที่เชื่อมต่ออยู่ด้านล่าง
หลังจากลงมาจนสุดบันได มู่โหยวก็หันกลับไปมอง และสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเขาคือบ้านไม้หลังเล็กที่มีเนื้อที่ไม่ถึง 30 ตารางเมตร ในบ้านมีเตียงไม้หยาบๆ คลุมด้วยหญ้าแห้งหนาๆ อยู่ไม่ไกลจากโต๊ะทำงานที่ทำจากไม้พร้อมขวดเปล่าและอุปกรณ์ต่างๆ
นอกจากนั้น บ้านทั้งหลังยังดูเหมือนสตูดิโอที่ถูกทิ้งร้างมานาน
หลังจากมองไปรอบๆ ในที่สุด มู่โหยวก็เดินไปที่ประตูของบ้านไม้ เปิดประตูแล้วเดินออกมา
แสงวาววับส่องเข้ามา ด้านนอกกระท่อมมีสนามหญ้าขนาดเท่ากับสนามฟุตบอลจริงๆ พื้นปูด้วยหญ้าสีเขียว อากาศสดชื่น และมีแสงสว่างเพียงพอ
มู่โหยวเงยหน้าขึ้นมอง และที่มุมทั้งสี่ของท้องฟ้า สามารถมองเห็นร่องรอยของขอบกระเป๋าเดินทางได้จางๆ
และเหนือศีรษะของเขามีบางมีบางอย่างที่มีลักษณะทรงกลมลอยอยู่ เปล่งแสงสีขาวนวลออกมาอย่างต่อเนื่อง ซึ่งทำหน้าที่เป็นแหล่งกำเนิดแสงที่ส่องสว่างไปทั่วทั้งพื้นที่
มู่โหยวเดินไปที่ขอบพื้นที่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น และพยายามเอื้อมมือไปสัมผัสมัน
เมื่อเอื้อมมือไปสัมผัสก็พบว่าเหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นอยู่ เมื่อสัมผัสมันจะมีพลังงานบางอย่างผลักกลับทันที
เขาพยายามไปในหลายๆ ทิศทาง แต่ผลลัพธ์ก็ยังเหมือนเดิม ทุกด้านถูกปิดกั้นด้วยกำแพงที่มองไม่เห็น และเขาไม่สามารถก้าวออกจากพื้นที่นี้ได้ไม่ว่าจะทิศทางไหนก็ตาม
ฉากนี้ทำให้เขานึกถึงภาพยนตร์เรื่อง "The Truman Show" ไม่ว่าจะมองสถานที่นี้ยังไง ก็ดูเหมือนเป็นพื้นที่อิสระที่แยกออกจากโลกแห่งความเป็นจริงแน่นอนว่าขนาดของพื้นที่นี้เล็กกว่า The Truman World มาก แต่ก็มากพอที่จะเป็นพื้นที่เก็บของ แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะอาศัยอยู่ในนี้
“อย่างไรก็ตาม เนื่องจากกระเป๋านี้สามารถเปิดได้ทั้งในเกมและในความเป็นจริง เป็นไปได้ไหมที่จะกลับไปกลับมาระหว่างสองโลกผ่านกระเป๋าใบนี้”
เมื่อมู่โหยวกลับมาที่ห้องจริง ผ่านทางกระเป๋า ความคิดนี้ก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา
ทันทีที่เขาคิดได้ เขาก็รีบไปหาแก้วน้ำเปล่าใบหนึ่งแล้วโยนมันลงไปในกระเป๋า
จากนั้นเขาก็หยิบกล่องขึ้นมาและพยายามเปิดดูกระเป๋าในเกม
ข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอภายในเกม [คำเตือน: กระเป๋ามีสิ่งของที่ไม่รู้จักและไม่สามารถเปิดได้ 】
“อย่างนี้นี่เอง...”
มู่โหยวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ของที่ใส่เข้ามาในกระเป๋ามาจากฝั่งของโลกแห่งความจริง สิ่งของเหล่านี้จะไม่สามารถเปิดได้ในเกม
เหมือนว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะใช้ประโยชน์จากกลอุบายนี้ เพื่อนำของจากโลกจริงไปใช้ในเกม
โชคดีที่ข้อจำกัดนี้ไม่ส่งผลใดๆ ต่อการใช้งานกระเป๋าจริง
อย่างไรก็ตาม มู่โหย่วที่เห็นว่าเกมที่ดูเหมือนจะห่วยแตกนี้ จำเป็นต้องมีกระเป๋าใบนี้ในการเก็บสิ่งของ ดังนั้นกระเป๋าใบนี้จึงสามารถนำไปใช้ได้จริง
มู่โหยววางกระเป๋าลงแล้วมองไปที่รายการเลือกสุดท้าย
สกินคนดี : หลังที่คุณสวมใส่สกินนี้แล้ว ตัวละครของคุณจะกลายร่างเป็น ‘ผู้เฝ้าดู’ (การสวมสกินสามารถทำให้ตัวละครในเกมของ The Fool มีรูปลักษณ์ที่ทำให้สามารถรับรู้ได้ทั้งภายในเกมและความเป็นจริง) สกินนี้คุณสามารถเปลี่ยนมันได้ตลอดเวลา】
【ผู้เฝ้าดู : อาชีพบอกเวลาสำหรับหมู่บ้านและยังรับหน้าที่ลาดตระเวนในเวลากลางคืนอีกด้วย ภารกิจประจำวัน : ตั้งแต่ 00:00 ถึง 4:00 น. ของทุกวัน ออกลาดตระเวนอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง คุณสามารถมีอายุขัยเพิ่มขึ้นได้หนึ่งปี ขีดจำกัดของภารกิจนี้คือวันละครั้ง! 】
"งาน!?"
มู่โหยวผงะไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ดีใจมาก
เขาบอกว่าเกมนี้ไม่เพียงแต่กินอายุขัยเท่านั้น แต่ยังไม่สามารถหาอายุขัยเพิ่มได้อีกด้วย
วิธีดั้งเดิมในการเพิ่มอายุขัยในเกมนี้คือการแลกเปลี่ยนอายุของกันและกัน เช่น การซื้อขาย การทำภารกิจให้สำเร็จ แล้วจะได้รับอายุขัยเป็นรางวัล!
ใช่ ถ้าอายุขัยถือเป็นสกุลเงินของโลกนั้น ก็สมเหตุสมผล มันย่อมเป็นเช่นนั้นที่จะทำงานให้เสร็จและรับเงินตอบแทน
