บทที่ 144 พูดออกมา (ตอนที่ 2)
บทที่ 144 พูดออกมา (ตอนที่ 2)
[ไอเท็ม: แส้]
[ความสามารถ: ของเสริม]
[แนะนำ: อาวุธโจมตีที่ใช้โดยอินเดียน่าโจนส์ เป็นตัวละครหลักในภาพยนตร์อินเดียน่าโจนส์ มันช่วยให้อินเดียน่าโจนส์ผ่านความยากลำบากนับไม่ถ้วน ทั้งการผจญภัยที่อันตรายและน่าตื่นเต้น]
[คำพูดติดปาก: เพี๊ยะ!]
...
[ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B × 1]
[ความสามารถ: ประกอบ]
[แนะนำ: ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B ที่ไม่อาจทราบได้ สะสมห้าชิ้นส่วนเพื่อสังเคราะห์การ์ดใหม่เอี่ยมขึ้นมา]
...
[การ์ดระดับ C -- อั้งฉิก (<span>อั้งฉิกกง ยาจกอุดร</span>)]
[ทักษะ: สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร เพลงไม้เท้าตีสุนัข]
[ภูมิหลัง: เขาเป็นตัวละครจากเรื่อง "มังกรหยก หยกก๊าหว่า" ซึ่งเป็นภาพยนตร์ตลกเรื่อง "วีรบุรุษยิงอินทรีย์" เขาเป็นผู้นำของประมุขพรรคกระยาจก ตกหลุมรักซูฉิว ลูกพี่ลูกน้องสาวที่อายุน้อยกว่าเขา แต่ก็ถูกปฏิเสธ เขากระโดดลงมาจากหน้าผาด้วยความโกรธ แต่ยังไม่ตาย ตัวเขาเป็นผู้มีวิชายุทธ์อันเลิศล้ำ ทั้งยังบริสุทธิ์ที่สุดในประมุขพรรคกระยาจก]
[คำพูดติดปาก: ข้ารักเจ้า ข้ารักเจ้า ข้ารักเจ้า ข้ารักเจ้าาาา!]
[คำพูดอันเป็นที่จดจำ 2: พระเจ้าคงอิจฉาคนที่มีความสามารถ! ยามนี้เป็นวันสุดท้ายที่อั้งฉิก ข้าผู้ที่มีความสามารถแห่งยุคสมัยจะต้องอยู่รอดต่อไปบนโลกใบนี้ ข้าไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้!]
[คำพูดอันเป็นที่จดจำ 3: โทษทีนะ เจ้ายืนอยู่ในท่าที่น่าทึ่งจนข้าแทบอดไม่ได้ที่จะเตะหน้าเจ้า... นานมากเลยที่ข้าไม่ได้ใช้แรงเตะมากขนาดนี้!]
'ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะได้มันมาจริงๆ !'
เมื่อมองไปที่การ์ดระดับ C [อั้งฉิก ] ในระบบ ไรอันก็ถึงกับเลิกคิ้วขึ้น ทักษะที่ตัวละครนี้เชี่ยวชาญไม่ว่าจะเป็น [สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร] หรือ [วิชายุทธ์อันเลิศล้ำ] ต่างก็เป็นวิชายุทธ์อันเลิศล้ำที่มีชื่อเสียงสองอย่างที่ไรอันรู้สึกพอใจยิ่ง
ทว่าในขณะนี้ ก็มีอีกสิ่งหนึ่งที่น่าตื่นเต้นกว่าอยู่ตรงหน้าเขา
[ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B × 5]
กระทั่งไรอันเองก็ไม่คาดคิดเลยว่าทุกอย่างจะราบรื่นขนาดนี้ เขาได้ชิ้นส่วนสุดท้ายที่จำเป็นในการสังเคราะห์การ์ดระดับ B ทั้งยังมีคะแนนชื่อเสียง 10,000 คะแนนสุดท้ายอยู่ในมือ
'ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ เข้าไว้!”
เมื่อมองไปที่ [ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B × 5] ที่เปล่งประกายด้วยแสงสีทองตรงหน้าเขา ไรอันก็บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และคิดย้อนกลับไปถึงฉากก่อนหน้านี้ที่เขาสังเคราะห์การ์ดระดับ C ผลลัพธ์ครั้งก่อนอันสุดแสนย่ำแย่ยังตราตรึงจิตใจเขา
ความคิดนี้ได้ทำให้อารมณ์ที่ตื่นเต้นก่อนหน้านี้ของไรอันสงบลง
เมื่อเขาสงบลงแล้ว ไรอันก็คลิกที่ปุ่ม [สังเคราะห์] ที่แสดงที่ด้านล่างของหน้าจอ
สิ่งต่อมาที่เขาเห็นคือแสงสีขาววาบในส่วน [ชิ้นส่วนการ์ดระดับ B × 5] ของระบบและการ์ดสีเงินก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาไรอัน
[การ์ดระดับ B -- เทนชินฮัง]
[ทักษะ: มวยกระเรียนขาว สรรสร้างวิชายุทธ์]
[ภูมิหลัง: เขาเป็นตัวละครในเรื่องดราก้อนบอล เพราะเขาเป็นลูกหลานครึ่งของไตรคลอปส์และมนุษย์ ความสามารถที่โดดเด่นที่สุดของเขาคือมีตาที่สาม ซึ่งจะช่วยให้เขามองทุกอย่างได้ทันท่วงที การระเบิดพลัง ท่าแยกร่างภาพลวงตา 2 ชั้น และพลังคลื่นเต่าของโกคูไม่มีผลกับเขา อีกทั้งเขายังคิดค้นวิชามากมายอย่าง หมัดตะวันและปืนใหญ่พลังจิต แม้ว่าเขาจะเป็นตัวประกอบในช่วงท้ายของเรื่อง และเสียชีวิตไปสองครั้ง แต่เขาก็ยังคงเป็นนักรบที่ทรงพลังและมีเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์]
[คำพูดติดปาก:...]
...
"สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?"
คิงพินถามพร้อมกับมองไปยังบูลส์อายที่ถูกพันด้วยผ้าพันแผลในโรงพยาบาล
"มันร้ายแรงกว่าที่คาดไว้เสียอีกครับ" ร่างกายขนาดใหญ่ของคิงพิน แม้จะไม่ได้เผยความโกรธแม้แต่น้อย แต่มันก็ยังกดดันจิตใจของผู้คนในโรงพยาบาลอย่างมาก หนึ่งในแพทย์ที่เข้ามาทำการรักษาก็กลืนน้ำลาย ก่อนจะตอบกลับอย่างกล้าหาญว่า "ดูเหมือนว่ากระดูกส่วนใหญ่ของเขาจะถูกกระแทกอย่างรุนแรงครับ ร่างกายของเขาเป็นอัมพาตในหลายๆ ที่ กระทั่งสมองของเขาก็ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง เพราะเกิดการกระทบกระเทือนทางสมองอย่างมาก บอกตามตรง เขาโชคดีแล้วที่ยังมีชีวิตอยู่”
เจสสิก้าไม่ได้รั้งหมัดตอนที่ชกใส่บูลส์อายเลย
ในทางกลับกัน มันน่าแปลกใจมากที่เขารอดชีวิตจากการโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้
"..."
เมื่อมองไปยังชายที่หมดสติบนเตียงในโรงพยาบาล คิงพินก็ถอนสายตาออกมาอย่างเงียบๆ
บูลส์อายภักดีต่อเขาในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชา แต่ตอนนี้พอได้เห็นเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส มันก็เป็นเรื่องน่าตกใจมากสำหรับเขาที่เป็นสุดยอดอาชญากรรมที่ดุร้ายและโหดเหี้ยม
“ใช้วิธีไหนก็ได้ที่จำเป็น ฉันอยากเห็นเขาหายดี” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง คิงพินก็จับไม้เท้าของเขาและพูดไป
"เป็นไปไม่ได้เลยครับ ด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ มันแทบจะไม่มีโอกาสฟื้นตัวอย่างเต็มที่ได้เลยครับ!” เมื่อได้ยินคำพูดของคิงพิน แพทย์ก็เผลอพูดความคิดที่แท้จริงของเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว เขาลืมไปว่านี่ไม่ใช่ผู้ป่วยทั่วไป แต่เป็นเจ้าพ่ออาชญากรรมที่ปกครองย่านเฮลคิทเช่นทั้งหมด
"ฉันไม่ได้ถาม"
พอได้ยินคำตอบของแพทย์ คิงพินก็หันกลับมาอย่างเงียบๆ เงาที่ปรากฏขึ้นโดยโครงร่างขนาดใหญ่ของเขาได้คลุมทั้งร่างหมอ
ณ จุดนี้เองที่แพทย์ผู้นี้ได้ตระหนักถึงความโง่เขลาของสิ่งที่เขาเพิ่งทำลงไป เขาตัวสั่น ได้แต่ตอบด้วยใบหน้าซีดเซียว "ผม... ผมไม่..."
"ฉันกำลังบอกนายว่า แค่ต้องทำตามที่ฉันบอก เข้าใจไหม?"
เมื่อต้องเผชิญกับคำสั่งที่เข้มงวดของคิงพิน นายแพทย์ก็กลัวเกินกว่าจะแย้งกลับไป เขาหันไปมองบูลส์อายที่นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ริมฝีปากของเขาสั่นเทาขณะพยายามตอบไป แต่เขาก็ไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะปฏิเสธได้เลย ในท้ายที่สุด เขาก็ได้แค่พยักหน้าด้วยความกลัว "ผมเข้าใจแล้วครับ"
“ดี”
คิงพินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วถอนสายตาที่บีบเค้นของตนเองออกจากแพทย์ แล้วจึงมองกลับไปที่บูลส์อายในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาล
การบาดเจ็บสาหัสของบูลส์อายและการเสียชีวิตของมาโคโตะ ชิชิโอะไม่ได้ไร้ค่าเสียทีเดียว ในทางตรงกันข้าม การต่อสู้ที่พวกเขาได้ต่อสู้ก่อนหน้านี้ทำให้พวกรัสเซียต้องประสบกับความสูญเสียอย่างร้ายแรง ทำให้คิงพินได้เข้ายึดครองถิ่นที่รัสเซียถือครองอยู่ก่อนหน้านี้ นั่นหมายความว่าส่วนสุดท้ายของย่านเฮลคิทเช่นที่เหลือของเขาได้ถูกเติมเต็มแล้ว ตอนนี้ย่านเฮลคิทเช่นทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการเปลี่ยนแปลงนี้ได้เปลี่ยนความสมดุลไปมาก จนแม้แต่ตำรวจนิวยอร์กก็กลัวที่จะก้าวเข้าไปในย่านเฮลคิทเช่น ส.ส.นิวยอร์กจากแมนฮัตตันยังถึงขั้นถูกเรียกเข้ามาเพื่อพูดแลกเปลี่ยนสั้นๆ กับคิงพินเลย
มันราวกับว่ากลุ่มดีเฟนเดอร์ได้กลายเป็นผู้ช่วยที่ใหญ่ที่สุดของคิงพินก็ไม่ปาน
