บทที่ 120 การต่อสู้ครั้งสุดท้าย (อ่านฟรี)

บทที่ 120 การต่อสู้ครั้งสุดท้าย

เมื่อเอเมรี่ตื่นขึ้นในตอนเช้า เอเมรี่ พบว่าตัวเองยังคงอยู่ในค่าย

นอกบ้านร้าง เขาถูกล่ามโซ่ไว้กับต้นไม้ ก่อนที่เขาจะจ้องมองพวกมันอย่างพร่ามัวไปที่อัศวินที่กำลังพังเต็นท์ขนาดใหญ่และดับแคมป์ไฟเพื่อเตรียมพร้อมที่จะออกเดินทาง เมื่อภาพต่างๆชัดเจนขึ้น ภาพของมอร์กานาที่ถูกดาบชี้ ก็แวบขึ้นมาในใจของเขา เขามองหาไปรอบๆ แต่ไม่มีวี่แววของเธอเลย เธออยู่ที่ไหน? เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?

เขาพยายามลุกขึ้นและมองตามหาเธอโดยไม่รู้ตัว แต่แล้ว ก็มีร่างหนึ่งมายืนอยู่ตรงหน้าเขา บดบังการมองเห็นแคมป์และดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงเจิดจ้า ร่างนั้นพูดว่า

"คุณตื่นแล้ว พ่อมดตัวน้อยที่รักของฉัน"

เอเมรี่รู้ว่าเสียงนี้เป็นของอัศวินผู้เฒ่า ความทรงจำของทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนปลุกความรู้สึกของเขากลับมาในขณะที่เขาถามว่า

"เธออยู่ที่ไหน! คุณทำอะไรกับเธอ!"

“อ้าว ฝันร้ายเหรอ” อัศวินเฒ่าถามโดยไม่สะทกสะท้านกับ เอ้มรี่ ที่กำลังดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากโซ่ตรวน

"โปรดบอกฉัน!" เอเมรี่ย้ำอีกครั้ง

“ฉันจะบอกคุณเอเมรี่ แต่ก่อนอื่นให้ฉันให้คำแนะนำอีกข้อหนึ่ง คุณต้องควบคุมอารมณ์ของคุณ อย่าให้คนรอบข้างคุณรู้ถึงความรู้สึกที่แท้จริงของคุณ โดยเฉพาะศัตรูของคุณ คุณควรจำไว้ดีกว่า!” อัศวินเฒ่าพูดด้วยเสียงเหมือนที่ปรึกษาของเขา จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า

“ส่วนเพื่อนของคุณเธอก็สบายดี”

“เธออยู่ที่ไหน ขอฉันดูเธอหน่อย”

เอเมรีร้องขอ

“ฉันเกรงว่าจะทำแบบนั้นไม่ได้

คีนพาเธอไปแล้ว และเห็นไหมว่าเรามีรถเข็นและกรงเพียงอันเดียว ฉันจึงส่งให้เขาพาเธอออกไปก่อน” อัศวินเฒ่าอธิบายพร้อมกับส่ายศีรษะของเขา

“คุณจะพาเธอไปไหน! คุณจะทำอะไรกับเธอ!” เอเมรี่ขึ้นเสียง ความคิดอันเลวร้ายเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังจะทำกับเธอเติมเต็มความคิดของเขา

"คำถาม คำถาม คำถาม... คำถามมากเกินไป เอเมรี่ อีกครั้ง คุณแสดงอารมณ์มากเกินไป นี่เป็นบทเรียนที่สองของฉัน คุณควรสังเกตก่อนเสมอ ฟัง และคิดก่อนที่จะพูดความคิดของคุณ" เซอร์แบ็กเดมากัสกล่าว น้ำเสียงอ่อนโยน

น้ำเสียงของอัศวินเฒ่าฟังดูจริงใจมากและคำแนะนำของเขาดูเหมือนจะมีประโยชน์เสมอ แต่ด้วยความโกรธแค้นในตัวเขา เขาจะฟังได้อย่างไร หวังว่าจะได้คำตอบที่ตรงกว่านี้ เอเมรี่ กล่าวว่า

“ช่วยบอกฉันหน่อยว่าคุณต้องการอะไรจากเรา”

“สำหรับคุณ… อย่างที่ฉันพูดไปแล้ว คุณเป็นคนพิเศษ ฉันวางแผนอย่างจริงใจที่จะสอนคุณเป็นเวลาหลายปีหากฉันต้องทำ แม้จะอายุมากแล้ว ดังนั้น คุณจึงสามารถเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอาณาจักรได้”

เอเมรี่รู้สึกว่าท้องไส้ของเขาปั่นป่วนไม่สบายเมื่อได้ยินคำว่า วีรบุรุษจากชายคนนั้น ในความคิดของเอเมรี่ ชายคนนี้ไม่ใช่วีรบุรุษ ชายคนนี้ไม่มีเกียรติ เขาเป็นคนที่น่ารังเกียจ

“ส่วนหญิงสาวก็…ฉันทำอะไรให้เธอได้ไม่มาก เธอเป็นศัตรูของเรา และสำหรับอนาคตของเจ็ดอาณาจักรเธอก็ไม่สามารถถูกปลดปล่อยได้ พวกเขาอาจจะทรมาน หรือเปิดใจให้เธอศึกษา เธอ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด ถ้าคุณจะถามฉัน”

เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่พึงปรารถนาเช่นนั้นและจินตนาการว่าเธอต้องผ่านเหตุการณ์นั้น เอเมรี่ ก็ระเบิดความโกรธออกมา! เขาพยายามยืนและดึงโซ่เหล็กที่ผูกไว้กับข้อมือและเท้าของเขา แต่เขาไม่สามารถ มีแรงพอที่จะทำให้มันหลุดออกจากตัวได้

“เหล็กโรมันนั่นเยี่ยมยอดจริงๆ! ฉันควรจะได้มามากกว่านี้” อัศวินเฒ่ากล่าวด้วยรอยยิ้มขณะลูบเคราสีเทาของเขาเล่น

“ปล่อยเธอ! เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอบริสุทธิ์!” เอเมรี่คำราม ดึงโซ่ออก

“หึ! ฉันไม่เห็นด้วย พวกครูตินเหล่านั้นห่างไกลจากผู้บริสุทธิ์ ลืมเธอซะ! ได้โปรดอย่าเดินตามรอยพ่อของคุณ! หืม ถ้าฉันรู้เรื่องแม่ของคุณครั้งนั้น ฉันคงไม่ปล่อยให้เขาเข้าใกล้เธอ ฉันคงฆ่าเธอเองด้วยซ้ำถ้าต้องทำ!” อัศวินเฒ่ากล่าว ด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย

สำหรับเอเมรี่… ความเดือดดาลในใจของเขาเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง คำพูดของอัศวินเฒ่าเกี่ยวกับการฆ่าพ่อแม่ของเขา ภัยคุกคามต่อชีวิตของ

มอร์กานา ความรู้สึกทำอะไรไม่ถูก... จิตใจของเอเมอรี่เต็มไปด้วยภาพและความคิดที่บ้าคลั่งมากมายจนเริ่มทำให้เขาเป็นบ้า! ภาพของ นักบวช เตือนเขาถึงความป่าเถื่อนของสายเลือดบรรพบุรุษของพวกเขา เขาพยายามจดจำความคิดเหล่านั้นท่ามกลางความโกรธแค้นอันบ้าคลั่ง อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เขาก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ความขัดแย้งในใจ ความโกรธ ความสิ้นหวัง... ทันใดนั้น เอเมรี่ก็รู้สึกถึงความรู้สึกแปลก ๆ ภายในแก่นวิญญาณของเขา แกนวิญญาณแห่งความมืดกำลังสั่นเทา มันตอบสนองอย่างรุนแรงต่อความโกรธและความสิ้นหวังของเขา โดยส่งพลังบางอย่างไปทั่วร่างกายของเขาจนเขาเริ่มรู้สึกราวกับว่าเขากำลังถูกเผาไหม้

ปล่อยมันไป ความเดือดดาล ปลดปล่อยมัน!

จากนั้น… เอเมรี่คำราม!

[เปิดใช้งานสายเลือดเฟย์]

ร่างกายของ เอเมรี่ เริ่มเปลี่ยนร่างเป็น เฟย์ อีกครั้ง ซึ่งทำให้อัศวินเฒ่าตกใจ

“เอเมรี่! คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่? ใจเย็น!” อัศวินเฒ่าตะโกนและชักดาบออกมา

ในร่างของเฟย์นี้ เอเมรี่ดึงโซ่เหล็กแต่ก็ยังไม่หัก เขาดึงมันครั้งแล้วครั้งเล่าจนเสียงของมันดัง จนทำให้อัศวินทุกคนที่อยู่ในบ้านร้างได้ยิน

อัศวินทั้งสิบคน รวมทั้งอับเนอร์ อัศวินสีเงิน ชักดาบออกมาและยืนอยู่ด้านหลังเซอร์แบ็กเดมากัส

“มันไร้ประโยชน์เอเมรี่! ยอมแพ้ซะ!”

เอเมรี่รู้สึกว่ามีบางอย่างในตัวเขา

กำลังจะระเบิดออกมา มันมากกว่านี้! มากขึ้นและมากขึ้น! แค่ปล่อยทุกอย่างไป! เอเมรี่กัดฟันก่อนระบายความโกรธ! กล้ามเนื้อของเขาขยายตัว เขาใหญ่ขึ้น ขนปกคลุมร่างกายของเขามากขึ้น เขี้ยวและเล็บของเขาหนาขึ้นและคมชัดขึ้น จนกระทั่งใบหน้าของเขากลายเป็นสัตว์ร้ายที่เต็มตัว!

[เปิดใช้งานสายเลือดเฟย์ขั้น 2!]

[พลังการต่อสู้เพิ่มขึ้น 20]

ร่างกายของ เอเมรี่ กลายร่างเป็นสิ่งที่คล้ายกับร่างหมาป่า เฟย์ ของ

มอร์กานา แต่รูปร่างของเขาใหญ่กว่าและดุร้ายกว่า! เขายืนอยู่ด้วยสองเท้าของเขา ทำให้มนุษย์ที่อยู่ด้านล่างเล็กลง และยิ่งเล็กลงเมื่ออัศวินทั้งสิบวิ่งหนีไปด้วยความหวาดกลัว! อย่างไรก็ตาม

อัศวินแห่งทั่งตีเหล็กก็ยืนอยู่กับที่และใบหน้าและดวงตาของเขาก็ขาวซีด

“เกิดอะไรขึ้น! ทุกคนยิงธนู!” อัศวินผู้เฒ่าสั่ง

เอเมรี่ใช้แขนทั้งสองข้าง หักต้นไม้ลงครึ่งหนึ่งและเหลือโซ่พันไว้ที่ข้อมือ เขาก้มลงไปและกัดโซ่ ลูกธนูครึ่งโหลยิงมาที่เขา บางส่วนทะลุผิวหนังของเขา ลูกธนูประมาณสามลูกสามารถเจาะเข้าไปในเนื้อของเขาได้ แต่ส่วนที่เหลือดูเหมือนจะเบี่ยงเบนไป เอเมรี่ กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ความโกรธแค้นและความทุกข์ทรมานดูเหมือนจะช่วยเพิ่มพลังให้เขา และในขณะนั้น เอเมรี่ ก็เริ่มสูญเสียความเป็นตัวของตัวเอง

พวกอัศวินที่วิ่งกระจัดกระจาย ส่งเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัว เขาฉีกพวกมันออกเป็นสองส่วน เลือดบนมือและปากของเขาเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ก่อนที่เขาจะหมดสติไป

เวลาผ่านไปโดยไม่ทราบว่านานเท่าไหร่ เขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งและพบศพที่ขาดวิ่นและนอนอยู่บนพื้น เอเมรี่ยืนเปลือยเปล่า เขาคว้าเสื้อคลุมชุดแรกที่พบเพื่อปกปิดตัวเองและดื่มน้ำจากถุงหนังใส่น้ำที่พบบนพื้น

เสียงไอที่แผ่วเบาก็เข้ามาในหูของเขา

“เอ็ม..เออรี่…” นั่นคือเสียงของอัศวินผู้เฒ่า

แม้ว่าชายคนนี้จะเป็นหนึ่งในคนที่เขาเกลียดที่สุดในรายชื่อของเขา แต่ครั้งหนึ่งเขาเคยเคารพชายคนนี้

เอเมรี่จึงเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น เขาเห็นรอยกรงเล็บขนาดใหญ่ที่ฉีกชุดเกราะของอัศวินเฒ่า นอกจากนี้ยังมีรอยกัดที่คอของเขาซึ่งทำให้เลือดไหลไม่หยุด

เอเมรี่ยืนนิ่งเงียบเพื่อประมวลผลสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง เขาฉลาดพอที่จะรู้ว่านี่คือทั้งหมดที่เขาทำ แต่สิ่งเดียวที่เขาจำได้คือความยินดีที่เห็นเลือดและเสียงกรีดร้อง

เอเมรี่สังเกตเห็นอัศวินเฒ่าพยายามพูด และเนื่องจากชายคนนี้ไม่ใช่ภัยคุกคามอีกต่อไป เขาฟังคำพูดสุดท้ายของอัศวินเฒ่า

แบ็กเดมากัสพูดว่า

"เอเมรี่ คุณพิเศษจริงๆ… ฉันคิดไม่ผิด… หึหึ..."

“ทำไมคุณถึงยังพูดเกี่ยวกับสิ่งนี้อีกล่ะ? คุณกำลังจะตาย” เอเมรี่ตอบ

“ฮ่าฮ่า ฉันรู้… แคร่ก… เวลาของฉันจบลงแล้ว แต่เวลาของคุณมาถึงแล้ว…” อัศวินเฒ่ากล่าว พยายามอย่างหนักที่จะพูด

“ผู้เฒ่า บอกฉันหน่อยว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้ บอกฉันหน่อยว่าคุณส่งมอร์กาน่าไปที่ไหน” เอเมรี่กล่าว

สิ่งสุดท้ายที่ชายชราพูดคือ...

“สำหรับ.. ยิ่งใหญ่..เอ่อ.. ดี..” หลังจากนั้น อัศวินเฒ่าก็หยุดเคลื่อนไหว ดวงตาของเขายังคงเปิดอยู่

ขณะที่เอเมรี่จ้องมองชายชรา เขาก็ประหลาดใจกับตัวเองที่รู้สึกเศร้ากับการจากไปของอัศวินเฒ่า แม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันเพียงไม่กี่วัน แต่อัศวินก็มีอิทธิพลต่อเขามากมายไม่ว่าจะดีหรือไม่ดี ด้วยเหตุผลบางอย่าง เอเมรี่ รู้สึกอยากจะฝัง เซอร์แบ็กเดมากัส ที่ปรึกษาของพ่อของเขา แต่ทันใดนั้น สัญลักษณ์ในมือก็สว่างขึ้น

[หนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะเรียกคืน]

"เวร!" เอเมรี่รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมแล้วพบกริชสีดำสนิทแล้ววางใส่มันลงในกระเป๋าของเขา เขาหวังว่าเขาจะพบและช่วยเหลือ มอร์กานา ได้ก่อนที่จะถูกเรียกคืน และถึงแม้เวลาจะมีจำกัด แต่เขาก็ต้องพยายาม

เมื่อเดินไปรอบๆ ความโกลาหลที่เขาสร้างขึ้น เอเมรี่ ก็ประหลาดใจเมื่อพบว่าแม้แต่ม้าก็ขาดวิ่น จู่ๆ เอเมรี่ ก็กังวลว่าหากเขาสูญเสียการควบคุมอีกครั้ง เขาอาจทำร้ายเพื่อนของเขาได้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนั้น เอเมรี่ แปลงร่างเป็น หมาป่าเฟย์ ระยะที่ 1 ของเขาได้อย่างง่ายดาย และใช้ทักษะโดยธรรมชาติของหมาป่า [การล่าสัตว์ป่า]

โดยไม่รู้ว่ารถเข็นไปได้ไกลแค่ไหน เอเมรี่ จึงวิ่งด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดเท่าที่จะรวบรวมได้และติดตามกลิ่นไปพร้อมๆ กับการกังวลว่าเขาจะถูกเรียกคืนไปซะก่อน ในที่สุดเขาก็เห็นท้ายเกวียนจึงพยายามวิ่งให้เร็วขึ้น!

เอเมรี่วิ่งไปทั้งสี่ขาโดยไม่รู้ตัว และเขาเห็นคีนสังเกตเห็นเขาอยู่หน้าเกวียน ส่วนมอร์กานาอยู่ในกรงหมดสติอยู่ด้านหลัง

ด้วยพลังทั้งหมด เอเมรี่ ไล่เกวียน! เขาแค่ต้องการเวลาอีกสักหน่อย คีนกำลังเฆี่ยนม้าอย่างแรงที่สุด และอีกเพียงไม่กี่ก้าว เอเมรี่ก็สามารถชนเข้ากับรถเข็นได้

..มอร์กานาสบตากับเขา เธอยิ้ม แต่ทันใดนั้น เอเมรี่ ก็กลายเป็นแสงสว่างและหายไปต่อหน้าต่อตาเธอ!

[คุณถูกเรียกคืนไปที่สถาบันเมกัส]