ตอนที่ 1446 สุดท้าย ..มันจะไปมีประโยชน์อะไร?

“เป็นคุณ?”

หลินฟาน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อเห็น หญิงสาวผิวขาวคนนี้ และเขาเองก็จําเธอได้ในทันที

“นี่คงไม่ใช่ว่า.. เป็นคนของคุณหรอกใช่ไหม หากใช้ยังไงผมคงต้องขอโทษด้วย” หลินฟาน กล่าว พร้อมกับวางชายในชุดสูทสองคนในมือลงไปบนพื้น และกดไปที่จุดบนร่างกายของพวกเขาตามลำดับ

เมื่อนั้นชายในชุดสูททั้งสองคนก็ตื่นขึ้นมา และทั้งคู่ต่างแสดงอาการเจ็บปวด ..ออกมา

เมื่อกี้.. พวกเขาเห็น หลินฟาน เดินเข้ามาใกล้ จึงพยายามหยุด หลินฟาน โดยใช้น้ำเสียงที่ดูออกจะหยาบคาย พวกเขายังดุด่า และยังต้องการจะลงมือปราบ หลินฟาน

แต่แล้ว.. หลินฟาน เป็นคนประเภทที่จะปล่อยให้พวกเขารังแกได้โดยง่ายๆ ที่ไหนกัน? พอเห็นอีกฝ่ายพุ่งเข้ามา เขาจึงไม่คิดเกรงใจใดๆ อีก เลยทำการแจกไปให้ ..คนละหมัด เข้าไปแบบจุกๆ

แต่นั่นกลับไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคิด.. พวกเขาทั้งคู่ต่างหมดสติลงไปทันที ตอนนี้แม้จะได้รับการช่วยเหลือจาก หลินฟาน แต่ก็ยังคงรู้สึกอึดอัดอยู่มาก ร่างกายของพวกเขาต่างรู้สึกปั่นป่วน และรู้สึกเหมือนอยากจะอาเจียนออกมาได้ ..ตลอดเวลา

พวกเขาทั้งสองมองไปที่ หลินฟาน ราวกับเห็นผี ไอ้เชี่ยเอ้ย! ชายหนุ่มคนนี้ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า!? ด้วยทักษะของพวกเขา ต่อหน้าเขา พวกเขามันดูไม่ต่างอะไรกับเด็กอายุสามขวบเลยจริงๆ!

และ.. ในโลกนี้มันจะไปมีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร!

สุภาพบุรุษชาวอังกฤษที่รู้ดีว่าลูกน้องของเขาเก่งขนาดไหนนั้น ในเวลานี้เขาได้มอง หลินฟาน ด้วยความประหลาดใจ และรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ชายหนุ่มคนนี้แข็งแกร่งมากจริงๆ!

หญิงสาวผิวขาว กลับเมินเฉยต่อชายทั้งสองคน เธอได้รีบขึ้นไปจับมือของ หลินฟาน แล้วพูดว่า : “คุณหลิน ดีใจจริงๆ ที่ได้เจอคุณ คุณยังจำสิ่งที่ฉันเคยพูดกับคุณไปในครั้งที่แล้วได้ไหม?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ที่คุณขอให้ผมช่วยไปรักษาเพื่อนของคุณงั้นเหรอ? ต้องขอโทษจริงๆ ในหลายวันมานี้ผมเองค่อนข้างจะยุ่งๆ”

หลินฟาน คิดว่าอีกฝ่ายแค่จะพูดไปอย่างนั้นเท่านั้น และเขาเองก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไร พูดตามตรง ถ้าไม่ได้เห็นอีกฝ่าย เขาคงจะจําเรื่องนี้ไม่ได้แล้ว

หญิงสาวผิวขาว กล่าวว่า : “สถานการณ์ของเพื่อนฉันตอนนี้ไม่ค่อยดีนัก คุณหลิน ตอนนี้คุณไปกับฉันได้ไหม? ฉันรู้ว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว แต่เพื่อนของฉันคนนี้ เกรงว่าจะเขารอถึงรุ่งเช้าไม่ไหว…”

หลินฟาน ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป

หลิว อวี่อิง กล่าวว่า : “คุณหลิน ฉันขอคุยด้วยสักครู่หนึ่ง”

หลินฟาน ก็เดินออกไปด้านข้างพร้อมกับ หลิว อวี่อิง

หลิว อวี่อิง กล่าวว่า : “คุณหลิน ฉันเพิ่งคุยกับเธอไป..  เพื่อนของเธออายุ 90 ปีแล้ว คงเป็นความแก่ชราไปตามธรรมชาติ และคงใกล้จะหมดสิ้นอายุขัยแล้ว สถานการณ์นี้ ฉันอยากจะแนะนำว่าอย่าแตะต้องเลยจะดีกว่า จากการสังเกตของฉัน ตัวตนของอีกฝ่ายอาจจะไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าคุณรักษาอีกฝ่ายไม่ได้ นั่นจะเท่ากับเป็นการสร้างปัญหาให้กับตัวเองได้โดยง่ายๆ เช่นกัน”

หลินฟาน กล่าวว่า : “อาจารย์หลิว คุณอยู่ที่ประเทศอังกฤษมานานหลายปีแล้ว คุณพอที่จะบอกผมได้ไหมว่า เพื่อนของเธอคนนี้ ..เป็นใคร?”

หลิว อวี่อิง ตกตะลึงเมื่อเจอกับคำถามนี้ ปัญหานี้ เธอ.. ก็ไม่เคยคิดถึงก่อนเลยจริงๆ แต่หลังจาก หลินฟาน เตือนมาแบบนี้แล้ว เธอก็อดไม่ได้ที่จะพิจารณาบุคคลที่เข้ามา

“คงไม่น่าจะ…”

หลิว อวี่อิง นึกถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง และเมื่อนั้นสีหน้าของเธอก็ได้เปลี่ยนไปทันที

หลินฟาน ยิ้มแล้วพูดว่า : “ผมจะไปกับพวกเขา.. อีกอย่างถ้าหากผมเดาได้ถูกต้อง พวกเรากอดต้นขาได้ถูกคนแล้ว แต่หากถ้าผิด ..ก็ไม่เป็นไร ก็ถือว่าได้ช่วยชีวิตผู้ป่วยคนหนึ่ง และแน่นอน ไม่แปด ก็เก้าไม่พ้นสิบ(หากไม่ใช่ก็ใกล้เคียง, 八九不离十)”

หลิว อวี่อิง ลองคาดเดาตามนั้นดู และเธอก็เปลี่ยนใจทันที เธอเห็นด้วยกับ หลินฟาน ที่จะลองไปที่นั่นดูสักครั้งหนึ่ง หากการคาดเดาของเธอถูกต้อง ดูเหมือนการปฏิเสธอีกฝ่ายจะไม่ใช่ทางเลือกที่ถูกต้องนัก หากรักษาอีกฝ่ายไม่ได้ ก็บอกไปแค่ว่านี่เป็นเพราะข้อจํากัดทางการแพทย์ อย่างไรอีกฝ่ายก็ไม่สามารถปฏิเสธได้

“อืม งั้นคุณก็ควรไปที่นั่นดูสักหน่อยเถอะ” หลิว อวี่อิง กล่าว

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณหลี่ หลับไปแล้วเหรอครับ?”

หลิว อวี่อิง กล่าวว่า : “เธอเพิ่งหลับไปได้ไม่นาน แม้ว่าเธอจะเหนื่อยมาก แต่เธอก็รอคุณกลับมา รอคุณจนถึงเที่ยงคืน ในที่สุดฉันเลยแอบให้เธอดื่มชาเพื่อผ่อนคลายไปหนึ่งแก้ว แล้วเธอก็ผล็อยหลับไป”

หลินฟาน ตกตะลึง และไม่แน่ใจว่า หลี่ จื่อเสีย สนใจเขา หรือสนใจว่าเขาจะจัดการกับ มอร์แกน สมิธ ได้หรือไม่กัน?

อืมม.. คงน่าจะเป็นอย่างหลังมั้ง...

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “เมื่อเธอตื่นแล้ว คุณช่วยบอกเธอทีว่า เรื่องจบแล้ว เธอจะได้ไม่ต้องกังวลอะไรอีก”

หลิว อวี่อิง พูดว่า : “อืม.. ได้”

จากนั้น หลินฟาน ก็หันไปหา หญิงสาวผิวขาวคนนั้น แล้วพูดว่า : “การช่วยเหลือผู้คนนั้นเป็นสิ่งสำคัญ งั้นคงต้องเร่งหน่อย ผมจะไปกับพวกคุณ”

หญิงสาวผิวขาว มีความสุขมาก เธอรีบพูดว่า : “ขอบคุณขอบคุณ คุณหลิน ขอบคุณคุณมาก”

เธอได้พุ่งเข้ากอด หลินฟาน ด้วยความสุข และยังจูบไปที่ใบหน้าของ หลินฟาน ซ้ำๆ ด้วย ..เช่นกัน

ผู้หญิงต่างชาติคนนี้ ช่าง… มารยาทงามจริงๆ

และหลินฟาน ได้เดินออกไปพร้อมกับหญิงสาวในทันที

หลิว อวี่อิง เดินมาที่หน้าประตู และมองดู หลินฟาน ขึ้นรถไปกับพวกเขา..

หลิว อวี่อิง พึมพําออกมาว่า : “เฮ้อ.. แม้ว่า คุณหลิน จะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ และด้านศิลปะการต่อสู้ แต่ในแง่ของอารมณ์ ความรู้สึกนั้น ทําไมถึงได้รู้สึกช้าเช่นนี้ได้กัน และสิ่งที่ จื่อเสีย กังวลไม่ใช่เรื่องที่ว่านั้น แต่เป็นคุณต่างหากล่ะ…”

ในแถบชานเมืองลอนดอน มีคฤหาสน์ที่หรูหรามากแห่งหนึ่งตั้งอยู่..

ช่วงกลางดึก ได้มีรถเก๋งสองคันขับเข้ามาที่คฤหาสน์แห่งนี้

ที่นี่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาราวกับเป็นป้อมปราการ หนทางเดียวที่ หลินฟาน จะสามารถเข้าไปได้ ถ้าไม่ใช่คนนำพาเข้าไป ก็คือต้องบุกอย่างหนักเพื่อที่จะได้เข้าไปข้างใน..

สถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ในแถบชนบทของเมืองลอนดอน ล้อมรอบไปด้วยต้นไม้เขียวชอุ่ม สภาพแวดล้อมดีมาก และอากาศของที่นี่ก็ดีมากเช่นกัน และไม่ว่าเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้จะเป็นใคร แต่มันแสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่รู้จักการใช้ชีวิตอย่างแท้จริง

หลินฟาน ตัดสินว่า เพื่อนของเธอที่มีอายุ 90 ปีคนนี้ที่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ว่าเพื่อความเพลิดเพลิน แต่กลับเป็นเพราะอากาศของที่นี่ ที่มันเหมาะสําหรับการพักฟื้นมากกว่า

“คุณหลิน เชิญคะ”

หลังจากลงจากรถมา หญิงสาวผิวขาว ก็ได้นําทาง หลินฟาน เข้าไปภายในคฤหาสน์

ในระหว่างทางมาที่นี่ หลินฟาน ได้รู้ว่า หญิงสาวผิวขาว ..คนนี้ เธอมีชื่อว่า แคทเธอรีน เธอมาจากตระกูลสเปนเซอร์ ซึ่งเป็นตระกูลใหญ่ในเมืองลอนดอน

ในห้องที่หรูหรา ข้างในมีหญิงสูงอายุวัย 90 ปี นอนอยู่บนเตียงควีนไซส์สุดหรู พร้อมกับมีสายระโยงระยางมากมาย และเครื่องช่วยหายใจ ทั้งเสียงลมหายใจของเธอก็ดูเหมือนจะค่อยๆ อ่อนแรงลง

หญิงชราคนนี้ดูมีผิวพรรณที่ดีมาก และดูเหมือนจะได้รับการดูแลอย่างดี จากที่เห็นใบหน้า และหว่างคิ้วแล้ว ตอนเธอยังเด็ก เธอคงเป็นผู้หญิงที่สวยงดงามมากคนหนึ่งจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะเคยสวยงดงาม สง่างามมากแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะสูงศักดิ์ และมั่งคั่งมากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ยังคงเป็นเพียงหญิงชราที่นอนผอมแห้งอยู่บนเตียง ในเวลานี้…

ในเรื่องมังกรหยก ก๊วยเจ๋ง เคยถาม เจงกิสข่าน ว่า หลังจากคนเสียชีวิตจะถูกกลบฝังอยู่ใต้ดิน ครอบครองที่ดินมากเพียงเล็กน้อยเท่านี้ ดังนั้นในชีวิตของเขา เขาจึงฆ่าคนมากมาย และครอบครองจำนวนที่ดินมากมายนี้ไปเพื่ออะไร และสุดท้ายนี้มันจะไปมีประโยชน์อะไร?

เจงกิสข่าน ที่ได้ยินคำถามนี้ก็ได้เงียบไป..

และใช่แล้ว ผู้หญิงคนนี้ที่ดูร่ำรวยอย่างมาก แต่ตอนนี้เธอกลับต้องมานอนเป็นผักอยู่บนเตียงหรู การที่มีเงินเยอะมากมายนั้นมันจะไปมีประโยชน์อะไร?

เว้นเสียแต่…

จะเป็นประโยชน์กับ ..หลินฟาน

“คุณหลิน ฉันเชื่อว่าไม่จำเป็นต้องให้ฉันพูดมากไปกว่านี้ คุณเองก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นใคร” แคทเธอรีน กล่าวขึ้นมา

หลินฟาน พยักหน้า ก่อนที่เขาจะมาที่ประเทศอังกฤษ เขาเคยเห็นรูปถ่ายของหญิงชราผิวขาวคนนี้บนอินเทอร์เน็ต แม้กระทั่งตอนที่ หลินฟาน ยังเป็นนักศึกษา เขาเองก็เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของ หญิงชราผิวขาวคนนี้ ในตําราเรียน…

เมื่อ หลินฟาน มาถึงเมืองลอนดอน ประเทศอังกฤษ เขาเองยังเคยเห็นโปสเตอร์ขนาดใหญ่ของ หญิงชราผิวขาวคนนี้ ..บนท้องถนน

หากจะบอกว่า เขา.. ไม่รู้ว่า หญิงชราคนนี้เป็นใครนั้น นั่นมันคงจะเป็นเรื่องที่โกหกมาก

อลิซาเบธ..

แคทเธอรีน กล่าวว่า : “คุณหลิน ขอรบกวนคุณช่วยตรวจดูอาการของเธอ..”

หลินฟาน ได้เดินไปนั่งข้างเตียง เอื้อมมือไปจับชีพจรของ หญิงชรา และเริ่มวินิจฉัย

สุภาพบุรุษชาวอังกฤษที่อยู่ข้างๆ ได้กระซิบถาม แคทเธอรีน ไปว่า : “คนคนนี้เขากำลังทำอะไร?”

แคทเธอรีน กล่าวว่า : “นี่เป็นวิธีการวินิจฉัยโรคของแพทย์แผนจีนของพวกเขา ซึ่งเรียกว่า การมอง การฟัง การถาม และการแมะ(จับชีพจร)”

สุภาพบุรุษชาวอังกฤษ กล่าวว่า : “เขาอายุยังน้อย นี่คือเขาเชื่อถือได้จริงๆ เหรอ?”

แคทเธอรีน มอง หลินฟาน และในแววตาของเธอก็เต็มไปด้วยความเคารพ : “เทคนิคทางการแพทย์ของ คุณหลิน นั้น ..น่าอัศจรรย์มาก และฉันได้เห็นมาด้วยตาของฉันเอง เอาเป็นว่าถ้าแม้แต่ คุณหลิน ก็ยังรักษาเธอไม่ได้ ฉันเกรงว่าเราเองจะต้องเตรียมพร้อมสําหรับ ..อนาคตจริงๆ”