ตอนที่ 48 เก็บเกี่ยว

ท่ามกลางแสงแดดยามเย็น ออสบอร์นกับโรอานั่งพักเหนื่อยกันอยู่ริมทางหลักที่ไปยังป้อมวอร์บัส ที่เห็นอยู่ไกลๆไปทางทิศเหนือคือส่วนหนึ่งของป้อมที่มีขนาดมโหฬารหลายกิโลเมตร

มันคือความภาคภูมิใจของชาวมหาทวีป สิ่งก่อสร้างที่เกิดจากความร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อต่อต้านอำนาจชั่วร้ายแห่งออร์ค

ป้อมวอร์บัส มหาปราการแห่งแรกในแดนเหนือ และเป็นป้อมปราการทางทหารที่ใหญ่ที่สุดในมหาทวีป

พ่อมดเฒ่าเห็นมันแล้ว แต่เขายังไม่เข้าไป ในดินแดนที่แตกต่างอาจเกิดเหตุวุ่นวายไม่คาดคิดขึ้นได้ ชายชราผู้มีประสบการณ์มาถึงสองชาติภพ ย่อมต้องมีความระมัดระวังเอาไว้

ออสบอร์นเปิดหน้าต่างข้อความขึ้น และกดรับรางวัลก่อนเป็นอันดับแรก

ทันใดนั้นพลังเวทย์มหาศาลก็เพิ่มพูนขึ้นภายในร่างแก่ชรา คุณสมบัติร่างกายและจิตวิญญาณเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด

ไม่มีการเลื่อนระดับครั้งใดที่ผ่านมาจะเทียบได้

เขารู้ทันที่ว่าเขาได้กลายเป็นพ่อมดระดับกลางขั้นแรกแล้ว

พ่อมดระดับกลาง!

กว่าจะถึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เกรงว่าในมหาทวีปตอนนี้คงมีแต่เขาเท่านั้น แต่รางวัลยังไม่หมดแค่นี้ เขายังมีวงล้อนำโชค สล็อตและคาถาอีกสองบท

พ่อมดเฒ่ารีบตั้งสมาธิเพื่อรอความรู้ความเข้าใจจากคาถาระดับสูงและระดับตำนานทั้งสองบท

ครู่เดียว เมื่อสิ้นสุดการยกระดับขั้นใหญ่หนึ่งขั้น ความรู้มหาศาลของคาถาระดับสูงฝ่ามือลงทัณฑ์จากฟากฟ้าก็กระเพื่อมเข้ามาภายในหัวของออสบอร์น คราวนี้เขามีความเข้าใจในคาถาระดับสูงอย่างลำแสงพิฆาตเป็นพื้นฐานแล้ว ทำให้การทำความเข้าใจกับฝ่ามือลงทัณฑ์เป็นไปอย่างราบรื่น

ห้านาทีต่อมาเขาก็ลืมตาขึ้น

ช่างเป็นคาถาที่ทรงพลังนัก!

ฝ่ามือเวทมนตร์นี้เป็นการยืมพลังจากฟ้าดินธาตุลมและแสง รวบรวมเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่เล็กตามระดับพลังเวทย์ที่ใช้ เพื่อโจมตีศัตรูที่อยู่ในระยะไกล ทั้งโจมตีเป็นส่วนบุคคลหรือโจมตีวงกว้างก็ได้ ช่างเป็นคาถาที่ดีจริงๆ

เกรงว่าหากให้เขาฝึกเอง แม้จะมีระดับสติปัญญาเกินร้อยแล้ว ก็เป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลานานอย่างแน่นอน อย่างน้อยก็สิบปีขึ้น

แต่โชคดีที่เขามีระบบ เฮ้อ ช่างเป็นอะไรที่ชวนให้ผู้คนอิจฉาจริงๆ ฮ่า ฮ่า

ออสบอร์นเผลอหัวเราะขึ้นมาคนเดียวอีกครั้ง โรอาที่นั่งถัดไปไม่ไกลได้เลิกสนใจอาการแปลกๆของพ่อมดเฒ่านานแล้ว จะบอกว่าเด็กชายชินชาแล้วก็ได้ คงไม่ต่างอะไรกับพวกกระต่ายเฒ่าออกัสหรือหมีสีน้ำตาลนิคละมั้ง

ออสบอร์นเริ่มตั้งสมาธิและรอคอยความเข้าใจในคาถาระดับตำนานต่อทันที

ไม่นานนักหลังจากคาถาฝ่ามือลงทัณฑ์จากฟากฟ้าเข้าที่เข้าทาง ความรู้ชุดใหม่ก็ถาโถมเข้ามา คราวนี้ออสบอร์นขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเจ็บปวด มากกว่าครั้งใดๆ ระบบความรู้ระดับตำนานนั้นทรงพลังและซับซ้อน

มันรวบรวมเอาทฤษฏีมากมายหลายอย่างในระบบพ่อมดและรูปแบบการใช้พลังของเทพเจ้าเข้าด้วยกัน

บางครั้งมีเรื่องของกฎและหลักเกณฑ์ที่ยากจะเข้าใจอยู่หลายจุด

ออสบอร์นเองเกือบยอมแพ้อยู่หลายครั้งแต่เขามีความมุมานะอย่างมหาศาล ยอมทนรับความเจ็บปวดเหมือนโดนกวนสมองอยู่เช่นนั้นนานถึงสองชั่วโมง ทุกสิ่งจึงเริ่มช้าลงจนหยุดนิ่งในที่สุด

พระเจ้า!

ความรู้ของระดับตำนานช่างบ้าบอเกินไปแล้ว หากไม่มีระบบช่วยเหลือ ในช่วงชีวิตนี้เขาไม่มีทางไปถึงระดับนั้นอย่างแน่นอน มันเป็นสิ่งที่สงวนเอาไว้เฉพาะเผ่าพันธุ์ที่ทรงพลัง และมีอายุขัยเนิ่นนานเพียงพอให้เรียนรู้และศึกษา

ดังนั้นหากไม่มีร่างกายที่พิเศษ สายเลือดที่ยิ่งใหญ่ ก็อย่าหวังว่าจะก้าวข้ามระดับนี้ไปได้ ไม่แปลกที่ในมหาทวีป มีระดับตำนานอยู่น้อยมาก ไม่ต้องพูดถึงระดับที่เหนือขึ้นไป ซึ่งร้อยทั้งร้อยมาจากดินแดนต้นกำเนิดและเป็นบรรพบุรุษของเผ่าพันธุ์ในปัจจุบัน

แต่ถ้าเขายังทำภารกิจต่อไป ในอนาคตการเข้าไปเหยียบในดินแดนระดับตำนานก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

ออสบอร์นนั่งคิดกับตัวเองอยู่พักหนึ่งก่อนจะเปิดดูสถานะของคาถาทั้งสอง

[คาถาฝ่ามือลงทัณฑ์จากฟากฟ้า(ระดับดับสูง) เรียกฝ่ามือจำแลงที่ควบแน่นจากพลังงานธาตุลมและแสงออกมาจากอากาศว่างเปล่า ฝ่ามือจะเคลื่อนที่หาเป้าหมายด้วยความเร็วสูงตามการบังคับของผู้ใช้ เป้าหมายที่มีพลังชีวิตต่ำกว่าหนึ่งพันสองร้อยแต้มจะตายทันที

เงื่อนไข : พลังเวทย์ 120 ]

[คาถาเทพจำแลงลี้ลับ(ระดับดับตำนาน) เรียกเงาของเทพเจ้าปริศนาออกมากลางท้องฟ้าในรัศมีหนึ่งกิโลเมตร เงาจะสำแดงพลังของเทพเจ้าขอบเขตแห่งแสงในพื้นที่ที่กำหนด เป้าหมายจะถูกกำราบโดยผันแปรตามระดับพลัง หากเป็นสิ่งมีชิวิตชั่วร้ายเพิ่มความเสียหาย100%

เงื่อนไข : พลังเวทย์ 1500 ]

อืม คาถาระดับสูงเขาสามารถใช้ได้ แต่คาถาระดับตำนาคงต้องเก็บเอาไว้ในลิ้นชักก่อน เพราะพลังเวทย์ไม่พอ

แต่ใครจะรู้ เขามีรางวัลอีกสองอย่างที่ยังไม่ได้ใช้ อาจทำให้สถานการณ์เปลี่ยนแปลงก็ได้

ออสบอร์นเปิดหน้าต่างสถานะไปที่หน้าวงล้อนำโชค ใกล้ๆกันเขาเห็นแถบสล็อตเพิ่มเข้ามา นี่ถือว่าเป็นการพนันหรือเปล่า?

คงไม่นะ เพราะเขาไม่ได้วางเงินเดิมพัน แค่ลงแรงทำงานให้ แลกกับโอกาสหมุนพวกมันเท่านั้น ถือว่าเป็นค่าจ้างได้ไหม?

พ่อมดเฒ่ากดหมุนวงล้อระดับตำนานก่อน แต่เมื่อเขาจะกดหมุนวงล้อตามปกติ หน้าต่างข้อความก็มีการแจ้งเตือนเข้ามาใหม่พอดี

[ติ้ง! ท่านทำภารกิจจำกัดเวลาสำเร็จ ปลดล็อกเงื่อนไขพิเศษ อัพเกรดระบบการหมุนวงล้อนำโชค]

ในทันใดวงล้อนำโชคก็เปลี่ยนไป ตอนนี้มันมีแถบข้อความเพิ่มเข้ามาใหม่ มันระบุประเภทของวงล้อเอาไว้

เมื่อลองนับดูก็พบว่ามันมีแถบทั้งหมดเจ็ดแถบ แบ่งตามประเภทได้แก่ อุปกรณ์,คาถา,สัตว์เลี้ยง,การ์ดพิเศษ,เทคนิคการทำสมาธิ,พาหนะ และรวม

ออสบอร์นหัวเราะออกมาอีกครั้ง ช่างดีอะไรขนาดนี้ ระบบที่รักของฉัน ฮ่า ฮ่า

พ่อมดเฒ่ากดไปที่อุปกรณ์ทันที คราวนี้ตัวหนังสือในวงล้อเปลี่ยนไป พวกมันเป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ทั้งหมด

ช่องในวงล้อมีสิบสองช่องปรากฎรายละเอียดดังนี้

- กล่องสุ่มแหวนระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มเข็มกลัดระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มหมวกระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มรองเท้าระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มดาบระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มเสื้อคลุมระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มไม้เท้าระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มสร้อยคอระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มเกราะระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มธนูระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มมีดสั้นระดับตำนาน ×1

- กล่องสุ่มเข็มขัดระดับตำนาน ×1

เขาลงมือกดมันโดยไม่ลังเล ตอนนี้ที่เขาขาดแคลนมากที่สุดก็คืออุปกรณ์นี่แหละ เข็มอันเล็กเท่าปลายนิ้วก้อยเคลื่อนที่เป็นวงกลมตามแนวของวงล้อนำโชค มันหมุนอยู่หลายรอบก่อนจะค่อยๆช้าลงๆ

จนเมื่อมันใกล้หยุดที่แหวนระดับตำนาน มันก็เลื่อนไปอีกนิดหนึ่ง

กึ่งกลาง!

เป็นไปได้ยังไง เข็มไปหยุดที่เส้นกึ่งกลางระหว่างแหวนระดับตำนานและเข็มกลัดระดับตำนานพอดี แล้วนี่เขาจะได้รางวัลไหมเนี่ย?

[ติ้ง! ยินดีด้วยท่านได้รับรางวัลโบนัสจากระบบ กล่องสุ่มแหวนระดับตำนาน ×1 ,กล่องสุ่มเข็มกลัดระดับตำนาน ×1 ]

หาาาาา!

ได้สองอย่างเลยหรือ?!

พ่อมดเฒ่าเด้งตัวลุกพรวด หัวเราะและกระโดดโลดเต้นไปรอบๆ คราวนี้โรอาที่แอบงีบไปแล้วก็ถูกปลุกขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์นัก

อาการหนักเข้าทุกวัน เกินเยียวยาแล้วๆ เฮ้อ เด็กชายส่ายหัวก่อนจะยัดฟืนเข้ากองไฟไปอีกดุ้น ตอนนี้มืดมากแล้ว แต่พ่อมดเฒ่าก็ดูเหมือนว่าจะยังหาสติสตังกลับมาไม่ได้

คราวนี้เป็นหนักกว่าทุกครั้งจริงๆ

ออสบอร์นไหนเลยจะรู้ว่าโรอาคิดเช่นนี้ เขายังดีใจเป็นบ้าเป็นหลังต่อไป

พ่อมดเฒ่ากดเข้าไปดูที่ระบบเก็บของ เขาเห็นกล่องสุ่มวางอยู่ในช่องสองช่อง จึงรีบเอาพวกมันออกมาทันที

กล่องหรูหราสองใบวางอยู่เบื้องหน้าออสบอร์น มันคล้ายกับกล่องของวงแหวนดวงดาวก่อนหน้านี้

เปิดกันเลยเถอะ

[แหวนมรกตคาเดน(ระดับตำนาน) อัญมณีแห่งคำสาบและความตาย สร้างจากดวงวิญญาณที่ควบแน่นของราชาผีแห่งเมืองมรกต

คุณสมบัติ : พลังเวทย์ +200,เพิ่มพลังของคาถาที่มีผลโจมตีวิญญาณ +20%

เวทมนตร์พิเศษ : คาถาอัญเชิญคาเดน(ระดับตำนาน) เรียกร่างวิญญาณของคาเดนราชาผีแห่งเมืองมรกตออกมา ผู้ใช้สั่งคำสั่งมันได้หนึ่งครั้ง เมื่อคำสั่งสำเร็จหรือระยะเวลาครบหนึ่งชั่วโมงคาเดนจะหายไป คูลดาวน์ 30 ชั่วโมง

เงื่อนไขการใช้ : พลังจิตร 35 ,พลังเวทย์ 220 ]

[เข็มกลัดดาวตก(ระดับตำนาน) จิตวิญญาณแห่งดวงดาวมองเห็นเจตจำนงที่ดีงามของคุณ พวกเขาจะคอยอวยพรผ่านเข็มกลัดชิ้นนี้

คุณสมบัติ : พลังเวทย์ +200,เพิ่มพลังโจมตีทุกประเภท +15%

เวทมนตร์พิเศษ : คาถามิตรภาพจากดวงดาว(ระดับตำนาน) เหล่าดวงดาวคือเพื่อนของท่าน พวกเขายินดีให้ยืมพลังมาใช้ชั่วคราว พลังเวทย์ +1000 ในระยะเวลา 10 นาที คูลดาวน์ 48 ชั่วโมง

เงื่อนไขการใช้ : พลังจิตร 30 ,พลังเวทย์ 200 ]

ก่อนหน้านี้ออสบอร์นไม่กล้าเรียกวงแหวนดวงดาวออกมาอีกเลย เพราะคาถาคำอวยพรจากดวงดาวที่ติดอยู่กับชุดเซ็ทพ่อมดสิ้นผลไปแล้ว เนื่องจากอุปกรณ์ทั้งเซ็ทได้รับความเสียหายอย่างหนัก

ออสบอร์นคิดว่าเขาต้องหาทางซ่อมพวกมันก่อน ถ้าซ่อมได้ล่ะนะ

แต่เมื่อดูจากเข็มกลัดดาวตกชิ้นนี้แล้ว ดวงดาวยังคงรู้สึกดีกับเขาโดยที่ไม่มีผลจากระบบอยู่ใช่ไหม? เรื่องนี้น่าสงสัย หากดวงดาวยังคงอำนวยพรให้เขาอยู่จริง เข็มกลัดชิ้นนี้ที่มีจิตวิญญาณอยู่ภายใน ก็ควรติดตามเขาโดยง่าย

พ่อมดเฒ่าหยิบเข็มกลัดสีเงินรูปดาวตกออกมาจากกล่อง มันประดับไปด้วยเพชรและทองคำขาวที่สว่างระยิบระยับราวกับดวงดาวยามค่ำคืน

เข็มกลัดเปล่งแสงออกมาครู่หนึ่งก่อนจะสงบลงและดูเป็นมิตรกับออสบอร์นอย่างมาก

อะฮ่า เขาเดาถูกจิตวิญญาณดวงดาวยอมรับเขา เช่นนั้นวงแหวนดวงดาวก็คงไม่พยศต่อเขาแน่นอน

พ่อมดเฒ่าเรียกวงแหวนดวงดาวออกมาจากพื้นที่เก็บของในระบบ เขาชอบเก็บมันไว้ในนั้น เพราะจะให้ของวิเศษที่ลอยไปมาได้ด้วยตนเองชิ้นนี้ ปรากฎต่อสาธารณะชนก็ดูจะเตะตาเกินไป

วงแหวนสีเงินส่องประกายไม่แพ้เข็มกลัดของเขา มันลอยไปมาหยอกเล่นกับออสบอร์นเช่นเคย

คำอวยพรของดวงดาวยังคงอยู่? พวกเขาชื่นชอบข้าขึ้นมาจริงๆแล้ว ไม่ต้องอาศัยผลของเซ็ทพ่อมดสีเงินแล้วสินะ

แต่อย่างไรก็ต้องหาทางซ่อมแซมเซ็ทพ่อมดสีเงินในอนาคตให้ได้ มันกลายเป็นสัญลักษณ์ของเขาไปแล้ว

ออสบอร์นตอนนี้อยู่ในชุดคลุมสีทึมทึบชุดเก่าของเขา และเก็บเซ็ทพ่อมดสีเงินเอาไว้ในที่เก็บของในระบบ

เบื้องหน้าของเขา กล่องที่เปล่งพลังงานแห่งความตายและชั่วร้ายวางอยู่ตรงนั้น นี่ต่างหากคือความหนักใจที่แท้จริง

เขาจะกำราบแหวนวงนี้ยังไงดี?

เขามีอุปกรณ์ระดับตำนานที่ยินดีติดตามเขาอยู่สองชิ้น ใช้พวกมันช่วยกำราบแหวนมรกตคาเดนได้ไหมนะ?

พ่อมดเฒ่าเรียกวงแหวนดวงดาวและเข็มกลัดให้ออกมาลอยอยู่เบื้องหน้า และใช้พลังจิตหยิบเอาแหวนมรกตเจ้าปัญหาออกมา

เสียงหวีดร้องของภูตผีที่ถูกสะกดเอาไว้ภายใน ดังลั่นอยู่ในจิตใจของออสบอร์นทันทีที่เริ่มแตะต้องมัน

มันพยายามกลืนกินเขา!

ไอ้ของชั่วร้าย พ่อมดชราจะทำให้เจ้ารู้ว่าใครคือนายที่แท้จริง!

ออสบอร์นสื่อสารกับจิตวิญญาณในวงแหวนดวงดาวและเข็มกลัดดาวตกในทันที

แสงสีเงินส่องประกายแวววาวสาดออกมาจากวัตถุเวทมนตร์ทั้งสองชิ้น ขณะเดียวกันออสบอร์นก็หยิบหินสีขาวสมบัติลับก้นหีบออกมา

เขาเริ่มถ่ายเทพลังเวทย์เกือบทั้งหมดลงไปทันที แน่นอนว่าพลังเวทย์ของระดับกลางขั้นแรกไม่ได้ยิ่งใหญ่มากพอจะกำราบแหวนวงนี้ แต่เมื่อร่วมกับอุปกรณ์อีกสองชิ้น แหวนก็ทำท่าอ่อนน้อมลง

มันเข้าใจแล้ว มันสู้ไม่ได้

ในบางช่วงที่มันเริ่มพยศและเริ่มจะแสดงพลัง วงแหวนดวงดาวและเข็มกลัดจะเข้าโอบล้อมมันและช่วยกันลุมราวกับอันธพาลที่ชอบกลั่นแกล้งผู้คน จนแหวนมรกตเอือมระอา

นี่ถือว่าเป็นสมบัติที่มีคุณสมับัติดีงามได้เสียที่ไหน

พวกมันเป็นนักเลงในคราบนักเรียนต่างหาก

หลังจากนั้นออสบอร์นจึงได้แหวนมรกตคาเดนมาเป็นสมบัติติดตัวอีกหนึ่งชิ้น เขาสวมมันไว้ที่นิ้วกลางข้างขวา ส่งเสริมให้พ่อมดเฒ่าที่ดูซ่อมซ่อมีสกุลรุนชาติขึ้นมาอีกหน่อย

แหมก็มรกตมันใหญ่และแวววาวขนาดนั้น ตัวเรือนทองคำสีทองส่องประกาย ช่างเป็นเป็นแหวนที่หรูหราและล้ำค่าจริงๆ

ออสบอร์นชื่นชมกับสมบัติของเขาอีกนิดหน่อย ก่อนจะหันมาดูหน้าต่างข้อความที่มีช่องสล็อตบรรจุเอาไว้

เขาจะหมุนมันดีไหมนะ?

หรือจะรอก่อน วันนี้ก็ดึกมากแล้ว เอาไว้วันหลังละกัน

คืนนั้นพวกเขาก็หลับไปภายใต้แสงดาวมากมายนับล้านเบื้องบน

เมื่อยามที่ตะวันเกือบโผล่พ้นขอบฟ้า ผู้เฒ่ากับเด็กชายก็จัดแจงของเรียบร้อยแล้ว อีกไม่นานประตูป้อมจะเปิด พวกเขาต้องรีบไปเข้าแถวเพื่อเข้าไปเมืองชั้นในของป้อม

ค่ายทหารของอาณาจักรรัสเซลควรอยู่ทางทิศตะวันตก ติดกับค่ายของมหานครแห่งออซ นับแต่ที่ออสบอร์นมายังโลกใบนี้ ดินแดนที่เขามีความเข้าใจน้อยที่สุดก็คือมหานครแห่งออซนี่เอง

เพราะดินแดนแห่งนี้ปกครองโดยผู้ที่อ้างตนว่าเป็นเหล่าปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาคิดค้นสิ่งประดิษฐ์มากมายเพื่อพัฒนาดินแดน มีเรือเหาะลำใหญ่ โกเลมโลหะตัวเท่าปราสาท วงแหวนเวทมนตร์ที่ช่วยในการเคลื่อนย้ายและอื่นๆ

สิ่งของและวิทยาการเหล่านี้ควรเป็นสิ่งที่ผู้มีพลังเวทย์เท่านั้นจะทำได้ แต่แปลกตรงที่พวกเขาใช้พลังเวทย์ไม่ได้เลย บางคนอาจมีคุณสมบัติของวอร์ล็อคมีความสัมพันธ์กับเวทมนตร์บ้าง แต่ก็ไม่ได้อยู่ในระดับที่จะเรียกใช้มันได้อย่างใจนึกเช่นพ่อมด เอลฟ์จอมเวทย์หรือวอร์ล็อค

แต่พวกเขามีสิ่งที่สะดวกกว่านั้น นั่นคือหินเวทมนตร์ ก้อนหินที่มีพลังของเวทมนตร์ปะปนอยู่ และเป็นหินชนิดเดียวที่พบได้ในเทือกเขาแห่งออซ ไม่พบในพื้นที่อื่นของมหาทวีปอีก

ตำนานเล่าว่าเมื่อนานมาแล้วโลหิตเทพเจ้าอันเข้มข้นได้หลังรดลงบนเทือกเขา จนก่อให้เกิดแร่ชนิดพิเศษที่สามารถแผ่พลังเวทมนตร์ออกมาได้

มหานครแห่งออซใช้หินพวกนี้เป็นเชื้อเพลิง เป็นแหล่งพลังงานให้กับสิ่งประดิษฐ์ พูดได้ว่าหินเวทมนตร์เป็นรากฐานของมหานครอันยิ่งใหญ่แห่งนี้มานานหลายพันปี

่พอมดเฒ่าควบม้ามาได้ไม่ถึงครั่งชั่วโมง เบื้องหน้าของพวกเขาก็ปรากฎกำแพงของป้อมปราการขนาดมหึมา มันใหญ่กว่าเมืองอารามอสสี่ถึงห้าเท่า เป็นสิ่งก่อสร้างที่เมืองแห่งใดในมหาทวีปยากจะเทียบได้

ป้อมวอร์บัส

กำแพงสูงหลายร้อยเมตรถูกสร้างเรียงรายไปตลอดเส้นทางระหว่างช่องเขาของเทือกเขาสองลูก คือเทือกเขาแห่งออซและเทือกเขาอาดีส

เมืองชั้นในหันหน้าไปทางทิศใต้ หันหลังไปทางทิศเหนือติดกับกำแพงที่สร้างมาเพื่อป้องกันพวกออร์คแดนเหนือโดยเฉพาะ สิ่งปลูกสร้างหลักเป็นหินแกร่งสีขาวเทาผสมกับหินอ่อนบางจุด ส่วนใหญ่ใช้สร้างอาคาร หอคอยหรือที่ทำการสำคัญของเมืองชั้นใน ในยามปกติมีพลเรือนหลายล้านอาศัยอยู่และมีทหารประจำการทั้งหมดห้าแสนนาย

โดยมีทหารจากมหานครแห่งออซประจำการอยู่มากที่สุด เพราะบริเวณนี้เป็นพื้นที่ส่วนหนึ่งที่แยกออกมาจากดินแดนแห่งออซเดิม พวกเขายินดีบริจาคมันให้กับป้อมที่มีอำนาจปกครองตนเองแห่งนี้ เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระในการรับศึกกับพวกออร์คที่ดำเนินต่อเนื่องยาวนานมาพร้อมกับการก่อตั้งมหานคร

"เรามาถึงแล้ว"

ออสบอร์นแหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้าราวกับจะหาตำแหน่งสิ้นสุดของกำแพงให้ได้ ไม่รู้ว่าพวกเขาใช้วิทยาการใดถึงสร้างมันจนใหญ่โตได้ขนาดนี้