ตอนที่ 435 จงเสียดเสียง แพนเทร่า
ในตอนแรก แครอทยังคงกังวลว่าเธอจะต่อสู้กับไคโดได้ยังไง และเธอจะต่อสู้กับกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรได้ยังไง
แต่ตอนนี้ เมื่อหลี่ฟานมอบดาบฟันวิญญาณ [ แพนเทร่า ] ให้กับเธอ มันก็ทำให้แครอทเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความสุข
แครอทรู้สึกประทับใจมาก ที่หลี่ฟานมอบสมบัติดังกล่าวให้กับเธอแบบนี้ และความตื่นเต้นที่เกิดขึ้นมันก็เป็นเพราะเธอรู้สึกว่า เธอได้พบกับพลังที่สามารถใช้มันมันจัดการกับไคโดได้แล้ว!
[ แพนเทร่า ] ภาพที่เกิดขึ้นหลังจากการปลดปล่อยชื่อของมัน ยังคงสดใสอยู่ภายในใจของแครอท
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าตัวเองจะสามารถบรรลุความเร็วและพลังของ ‘กริมจอว์ แจ๊คเกอร์แจ๊ค’ ด้วย [ แพนเทร่า ] ได้หรือไม่ แต่แครอทก็ยังคงปรารถนาพลังของมัน
“เอ่อ… อาจารย์หลี่ฟาน แล้วฉันจะใช้พลังของดาบเล่มนี้ได้ยังไง?”
แครอทมองที่ดาบฟันวิญญาณในมือของเธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมองไปหลี่ฟาน
“ฉันจะโอนสิทธิ์การเป็นเจ้าของให้กับเธอ จากนั้นเธอก็จะสามารถใช้มันได้”
“หลังจากนี้ เธอจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง ที่กำลังจะเข้าไปในจิตใจของเธอ จงอย่าต่อต้านมัน”
หลี่ฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ต่อมา เขาก็ได้ทำการโอนย้ายสิทธิ์การเป็นเจ้าของ [ แพนเทร่า ] ไปที่แครอท
ตอนที่รายการทองคำมอบดาบฟันวิญญาณทั้งสามให้กับเขา หลี่ฟานก็สัมผัสได้ถึงสัญญาของพวกมัน ภายในจิตวิญญาณของเขาได้
และในขณะเดียวกัน หลี่ฟานก็ยังรู้อีกด้วยว่าสัญญาพวกนี้ เขาสามารถทำการโอนย้ายสิทธิ์ด้วยตัวเองได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อหลี่ฟานทำการโอนย้ายสิทธิ์ ดาบฟันวิญญาณเล่มนั้นๆ ก็จะสูญเสียสัญญากับตัวเขาไปอย่างสิ้นเชิง เว้นซะแต่ว่าเจ้าของใหม่จะทำการโอนย้ายสิทธิ์ให้กับเขาอีกครั้ง
ภายในจิตใจของแครอท เธอรู้สึกเสียวซ่าขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างตัวเธอกับ [ แพนเทร่า ] ขึ้นมา
“เป็นยังไงบ้าง เธออยากลองใช้พลังของมันไหม?” หลี่ฟานยิ้มและเสนอ
“อื้อ! อื้อ!” แครอทพยักหน้าอย่างตื่นเต้น
จากนั้นเธอก็ทำการดึงดาบฟันวิญญาณออกมาจากฝักทันที ก่อนจะใช้นิ้วลูบไล้ไปที่ใบดาบเบาๆ และหวนนึกถึงคำปลดปล่อยดาบฟันวิญญาณในใจ
“จงเสียดเสียง แพนเทร่า!”
*ตู้มมมมมม!
แรงดันวิญญาณอันยิ่งใหญ่แผ่ออกมาจากแพนเทร่า และในขณะเดียวกันคิ้วของแครอทก็ขมวดแน่นทันที เพราะความเจ็บปวดจากภายในร่างกายที่เกิดขึ้นกับเธอ
ด้วยความเจ็บปวดอันรุนแรงนี้ แพนเทร่าที่กำลังจะได้รับการปลดปล่อย ทันใดนั้นมันก็กลับมาสงบลงในทันที ราวกับว่ามันปฏิเสธคำขอปลดปล่อยของแครอท
หลี่ฟานจึงยกมือขึ้นและกดลงบนไหล่ของแครอท จากนั้นแรงดันวิญญาณที่สง่างามและอ่อนโยน ก็ได้พากันหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอ
*ตู้มมมมมม!
ทันใดนั้น แพนเทร่าก็ส่งเสียงคำรามออกมาอีกครั้ง ก่อนที่รูปร่างของมันจะเปลี่ยนจากดาบเป็นแสงสีขาว ที่เข้าไปห้อหุ้มร่างกายของแครอทโดยตรง
ไม่กี่วินาทีต่อมา เมื่อทุกอย่างสงบลง รูปร่างของแครอทก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ร่างกายของเธอถูกปกคลุมด้วยชุดเกราะสีขาวรัดรูป ซึ่งดูคล้ายกับเสือจากัวร์
แม้แต่หูของแครอท ก็ยังเปลี่ยนจากหูกระต่ายไปเป็นหูของเสือจากัวร์ และผมที่เดิมสั้นถึงระดับไหล่ของเธอ ก็ยาวไสวไปถึงเอว
ด้านบนศีรษะของเธอ มีแผ่นป้องกันที่สร้างขึ้นจากกระดูกติดอยู่บนหน้าผาก
และสิ่งที่ดูพิเศษที่สุดก็คือ โพรงวงกลมสีดำตรงกลางช่องท้องของแครอท
ในขณะนี้ แม้ว่าแครอทจะยังเป็นมนุษย์อยู่ก็ตาม แต่รูปร่างของเธอก็ดูใกล้เคียงกับอารันคามาก
“ฉันทำสำเร็จงั้นหรอ?” แครอทมองดูร่างกายของเธอด้วยความแปลกใจ
“อาจารย์หลี่ฟาน ฉันทำสำเร็จ!”
“ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าฉันแข็งแกร่งมาก และดูเหมือนว่าฉันจะสามารถทำลายภูเขาได้ในหมัดเดียว!”
ด้วยเหตุนี้ แครอทจึงมองไปทางซ้ายและขวา ก่อนที่ดวงตาของเธอจะจับจ้องไปที่เนินเขาอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้น พลังวิญญาณสีแดงค่อยๆ ควบแน่นบนฝ่ามือของเธอ
“ซีโร่!”
*เปรี้ยง!
แสงสีแดงเข้มถูกยิงออกไปจากฝ่ามือของแครอท และตกลงไปบนเนินเขาอย่างรวดเร็ว
เนินเขาไม่สามารถต้านทาน ‘ซีโร่’ ที่แครอทปลดปล่อยออกมาได้ เพราะในทันทีที่ซีโร่สัมผัสกับเนินเขา มันก็ระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ
“อาจารย์หลี่ฟาน ดูสิ! ฉันทำได้!”
แครอทพุ่งเข้าไปจับแขนของหลี่ฟานอย่างตื่นเต้น
“ใช่ ฉันเห็นแล้วว่าเธอสามารถทำมันได้”
“แต่มันก็เป็นเพราะแรงดันวิญญาณของฉัน”
หลี่ฟานยกนิ้วขึ้น ก่อนจะใช้มันสะบัดหน้าผากของแครอทเบาๆ
แครอทจึงรีบเอามือมาปิดหน้าผากของเธอด้วยความเจ็บปวด
“เธอควรจะรู้สึกตัว เมื่อดาบฟันวิญญาณถูกปลดปล่อย มันก็จะดูดซับความแข็งแกร่งทางกายภาพของเธอออกไปอย่างมาก”
“มันไม่เหมือนกับดาบฟันวิญญาณของตาเหยี่ยวและหนวดขาว [ แพนเทร่า ] นี้ไม่มีการปลดปล่อยครั้งที่สอง”
“การปลดปล่อยครั้งแรกของมันนั้น เทียบเท่าได้กับการปลดปล่อยครั้งที่สองของดาบฟันวิญญาณพวกนั้น และความแข็งแกร่งทางกายภาพที่มันต้องการก็มหาศาลอย่างมาก”
“เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ เธอยังไปไม่ถึงจุดที่เธอสามารถปลดปล่อยมันออกมาได้ตามต้องการ”
“ถ้าฉันไม่ฉีดแรงดันวิญญาณเข้าไปในร่างกายเธอทันเวลา บางทีเธอก็อาจได้รับบาดเจ็บสาหัส เพราะการบังคับปลดปล่อยดาบฟันวิญญาณไปแล้ว”
หลังจากได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน ในที่สุดแครอทก็หายรู้สึกตื่นเต้น หลังจากที่เธอคิดอย่างรอบคอบแล้ว เธอก็พบว่าสิ่งที่หลี่ฟานพูดนั้นเป็นความจริงทั้งหมด
“ถ้าอย่างนั้นอาจารย์หลี่ฟาน ฉันควรจะทำยังไงดีล่ะ?”
“แน่นอนว่า… มันคือการฝึก” หลี่ฟานยกมือขึ้น และกดลงไปบนไหล่ของแครอทเบาๆ
“มันเป็นหน้าที่ของฉันในฐานะอาจารย์ ที่จะต้องทำให้เธอสามารถใช้พลังของ [ แพนเทร่า ] ได้อย่างเต็มที่”
“ในอีกสองปีข้างหน้า ฉันจะทำการฝึกฝนให้เธออย่างดี”
“ในฐานะเผ่ามิงค์ เธอมีความได้เปรียบในด้านความแข็งแกร่งทางกายภาพมากกว่าคนอื่นๆ มาก”
“ด้วยวิธีการฝึกฝนของฉัน ความก้าวหน้าของเธอก็จะไม่มีวันช้า”
“ในเมื่อตอนนี้เธอไม่มีกำลังกายภาพที่เพียงพอ ในการปลดปล่อยดาบฟันวิญญาณ ถ้าอย่างนั้นก็มาเริ่มกันที่การฝึกฝนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งทางกายภาพกัน!”
“ฉันจะเตรียมแครอทคุณภาพสูงจำนวนมากเอาไว้เธอ ในช่วงสองปีนี้ เธอจะต้องตั้งใจฝึกฝนอย่างหนักเพื่อปรับตัวให้เข้ากับ [ แพนเทร่า ]”
“ยังไงก็ตาม เผ่ามิงค์ของเธอยังมีพลังที่เรียกว่า ‘ซูลอง’ อยู่ด้วยสินะ”
“ฉันจะลองพยายามหาวิธีให้เธอใช้ ‘ซูลอง’ ออกมาได้ แม้ว่าจะไม่อยู่ในช่วงพระจันทร์เต็มดวง เฮ้! นี่เธอกำลังฟังอยู่หรือเปล่า แครอท?”
ดวงตาของแครอทเป็นประกายแวววับ ขณะที่มองหลี่ฟานอย่างคาดหวัง
“แครอทแสนอร่อย!”
…
