ตอนที่ 1436 คุณทําอะไรกับเธอ?

แก๊งบาร์เทอร์ริค ซึ่งเป็นกองกําลังใต้ดิน ธุรกิจหลักของพวกเขา คือการทำเอกสารปลอม และการปลอมแปลงเอกสารต่างๆ การต่อสู้ และการลักพาตัวไม่ใช่จุดแข็งของพวกเขา

แต่คราวนี้ การลักพาตัว หลี่ จื่อเสีย นั้นมันเป็นข้อยกเว้น แก๊งบาร์เทอร์ริค ไม่ว่ายังไงต้องประสบความสําเร็จในการลักพาตัว หลี่ จื่อเสีย..

และเพื่อให้ภารกิจนี้สําเร็จอย่างราบรื่น ริค.. ผู้ซึ่งเป็น ‘บอส’ จึงได้ส่งมือขวาทั้งสองคนของเขาคือ ไอเวอร์สัน และสเตฟาน ออกไปทำภารกิจนี้

เดิมทีเขาคิดว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแล้ว ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาสองคนกลับทำเป็นเล่นสนุก เห็นได้ชัดว่าจับตัว หลี่ จื่อเสีย มาได้แล้ว แต่กลับปล่อยให้ หลี่ จื่อเสีย หลบหนีไปได้ในระหว่างทาง

ริค โกรธแทบตาย แต่ หลี่ จื่อเสีย ก็หนีไปได้แล้ว และมันก็ดูไร้ประโยชน์ที่จะฆ่าไอ้สองตัวนี้ไป

นั่นจึงทำให้ ไอเวอร์สัน กับสเตฟาน รอดพ้นจากกระสุนปืนมาได้

พวกเขาเองก็ไม่กล้าถาม บอส ว่าทําไมต้องลักพาตัว หลี่ จื่อเสีย และทําไมถึงสั่งให้พวกเขาไปทำ ..ในสิ่งที่พวกเขาไม่ถนัด

โชคดีที่เรื่องนี้ดูเหมือนจะคลี่คลายแล้ว และริค บอสของพวกเขาก็ไม่คิดสนใจมันอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม.. เรื่องนี้มันยังไม่จบ!

ในคืนที่สาม หลังจากที่ หลี่ จื่อเสีย หลบหนีไปได้ มีผู้หญิงเอเชียที่มีอายุเกือบจะหกสิบปีเศษเข้ามาในย่านล็อคสตรีท เธอกําลังตามหา หลี่ จื่อเสีย และเธอ.. ได้มาหาพวกเขาโดยตรง!

แถมผู้หญิงเอเชียคนนี้ยังเก่งมาก ระหว่างการต่อสู้ ลูกน้องของ ริค หลายคนได้รับบาดเจ็บ บ้างกระดูกหัก ริค ได้อาศัยจำนวนคนที่มากกว่า และความคุ้นเคยกับภูมิประเทศที่มากกว่าจึงสามารถเอาชนะอีกฝ่ายมาได้ในที่สุด

จากการสอบสวนอีกฝ่าย ริค ได้ทราบว่า ผู้หญิงเอเชียคนนี้ชื่อว่า อาจารย์เย่ และเธอก็มาตามหา หลี่ จื่อเสีย

การปรากฏตัวของผู้หญิงเอเชียคนนี้ ทำให้ ริค ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ..

เรื่องนี้.. เขาเกรงว่ามันยังไม่จบเพียงแค่นี้!

จนถึงคืนนี้ หลังจากผ่านไปหลายวัน มีชาวเอเชียสองคนเป็นชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง มาหาพวกเขาถึงที่หน้าประตู..

ริค เลยตั้งใจที่จะใช้แผนเดิม คือจับตัวคนที่มาให้ได้ก่อน แล้วค่อยซักถามจากอีกฝ่าย…

ริค ก็รําคาญมากเช่นกัน เพราะหลี่ จื่อเสีย เธอเลยลากเอาคนเอเชียพวกนี้ให้เข้ามา เขาเองอยากที่จะกําจัดปัญหานี้ออกไปโดยเร็วที่สุด

ภายในบ้าน…

ริค นั่งอยู่ภายในห้องของเขา เขาเป็นลุงวัยห้าสิบกว่าปีได้แล้ว ร่างกายเองก็ดูไม่ค่อยแข็งแรง ผมของเขาเองดูหงอกไปกว่าครึ่งด้วยซ้ำ

แก๊งของเขาถูกเรียกว่า บาร์เทอร์ริค จริงๆ แล้ว บอส.. มีเพียงแค่เขาคนเดียว ส่วนคำว่า บาร์เทอร์ นั้นเขาใช้แทนขึ้นเพื่อเรียก พี่น้อง หมายถึงพวกอันธพาลที่อยู่ภายใต้เขา

และมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับเขาที่จะเลี้ยงดูเหล่าพี่น้องที่มากมายเช่นนี้ได้.. พวกอันธพาลเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีหนามแหลม และยากที่จะทําให้พวกเขาซื่อสัตย์ได้โดยง่าย หากไม่มีความสามารถใดๆ

ความสามารถในการทําให้หนามแหลมเหล่านี้ มีความสุข และซื่อสัตย์ได้นั้น เห็นได้ชัดว่า ริค ชายคนนี้ ก็มีความสามารถไม่น้อยเช่นกัน

หลิว อวี่อิง เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ ถ้า ริค ไม่มีความสามารถ ก็ยากที่จะปราบ หลิว อวี่อิง ลงได้

แต่เพราะว่าปราบ หลิว อวี่อิง ลงได้ ริค จึงเกิดความคิดดูถูกอีกฝ่าย กล่าวคือเขาได้หลงระเริง จนประเมินศัตรูต่ำเกินไป ครั้งนี้.. เมื่อพอ หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย มาถึง ริค จึงได้สั่งให้ลูกน้องของเขาออกไปจัดการกับพวกเขา

สักพัก.. ทันใดนั้นก็มีเสียงปืน และเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากข้างนอก

แต่ในช่วงเวลาสั้นๆ ทุกอย่างก็กลับมาเงียบสงบ บรรยากาศที่เงียบ วังเวงนี้มันก็ได้เข้าปกคลุม โดยรอบ…

จู่ๆ ริค ก็รู้สึกว่ามันเงียบผิดปกติ และเขาเองได้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับหยิบปืนออกมาจากลิ้นชัก แล้วเดินออกไปอย่างระมัดระวัง

และฉากตรงหน้านี้ มันก็ทำให้สีหน้าของเขา ..เปลี่ยนไปอย่างมาก

บนพื้น.. ได้มีคนนอนอยู่เต็มไปหมด และทุกคนเป็นคนของเขา!

ชายผิวดำหัวล้านได้พยายามคลานไปที่ประตูโดยมีเลือดไหลอาบเต็มท่วมหน้า แล้วเขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่ ริค..

ไอเวอร์สัน!

“บอส... พวกมันอยู่ข้างนอก…” ไอเวอร์สัน พูดออกมาอย่างยากลำบาก ไม่ช้าศีรษะของเขาก็ห้อยลงไปกับพื้น และไร้ซึ่งการเคลื่อนไหวใดๆ อีก

ริค ตระหนักทันทีว่า อีกฝ่ายต้องเป็นระดับผู้เชี่ยวชาญ และดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่า หลิว อวี่อิง!

เขาตื่นตัวขึ้นมาทันที!

“ชาวเอเชียพวกนี้ มันเชี่ยวชาญกังฟูกันจริงๆ นะเหรอ?” เขาพูดแปลกๆ ออกมา ในใจของเขาตอนนี้รู้สึกหวาดระแวงอย่างมาก

เขาสาบานว่าหลังจากเรื่องนี้ผ่านไป เขาจะไม่มีวันมีปัญหากับไอ้คนเอเชียพวกนี้อีกต่อไปแล้ว

“คุณริค วางปืนลง แล้วเรามาคุยกันดีๆ เถอะ..”

ข้างนอก มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้นมาเป็นภาษาอังกฤษ

ริค รู้สึกถึงเหงื่อเย็นๆ ที่ไหลตกลงมาจากหน้าผากของเขา และเขาอดไม่ได้ที่จะพูดไปว่า : “คุณเป็นใคร?”

ในขณะนี้ คนที่ยืนอยู่ข้างนอกก็คือ หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณออกมาเถอะ แล้วผมจะบอกกับคุณ แต่คุณต้องวางปืนลงก่อน และที่ผมพูดแบบนี้ออกไปก็เพื่อตัวคุณเอง..”

ริค พูดว่า : “เหอะ.. บอกให้ฉันวางปืนลงก็เพื่อตัวฉันเองนะเหรอ?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ใช่.. แต่ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมก็คงไม่มีทางเลือก และคุณออกมาได้แล้ว แต่.. ถ้าคุณไม่ออกมา ผมก็จะเข้าไป”

ริค ในตอนนี้มีเหงื่อเย็นไหลตกลงมามากขึ้น หลินฟาน พูดมันออกมาอย่างสงบ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขา.. กลับรู้สึกกดดันมากอย่างบอกไม่ถูก หรืออาจจะเป็นเพราะเขาได้เห็นลูกน้องทั้งหมดของเขาล้มลง…

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ยอมฟัง หลินฟาน ที่บอกว่าให้เขาวางปืนลง ด้วยมือเปล่าเขาอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ หลินฟาน และปืน.. ในตอนนี้ อาจกล่าวได้ว่าเป็นที่พึ่งพาที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเขา

และแน่นอน.. เขาไม่คิดที่จะฟังคำหลอกลวงของ หลินฟาน

ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจ จากนั้นสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้ววิ่งออกไปพร้อมกับปืนในมือ

เขาได้วางแผนที่จะใช้ปืนเพื่อจ่อยิง หลินฟาน, อย่างไรก็ตาม.. ในจังหวะที่เขาปรากฏตัวที่หน้าประตูนั้น ปรากฏแสงสีเงินกระพริบขึ้น

“อ๊าากก!”

ริค ได้กรีดร้องดังลั่น พร้อมกับปืนในมือของเขาที่ตกลงไปบนพื้น

บนมือข้างที่ถือปืนของเขานั้น ได้มีมีดพกเล่มหนึ่งเสียบแทงทะลุลงไปอย่างน่าประหลาดใจ ตัวมีดได้เข้าลึกลงไปโผล่เหลือแต่ตัวด้ามมีดให้เห็นเพียงเท่านั้น ทั้งนี้ยังมีเลือดไหลออกมา พร้อมกับความเจ็บลึกที่เสียดถึงกระดูก!

ริค ได้มีใบหน้าซีดลง เหงื่อเองไหลอาบไปทั่วใบหน้า ..ด้วยความเจ็บปวด

“ผมเตือนคุณแล้ว แต่คุณกลับไม่ยอมฟัง” หลินฟาน พูดออกไปพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ

ในที่สุด ริค ก็เห็น หลินฟาน และหลี่ จื่อเสีย ได้ ..อย่างชัดเจน เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจกับความเยาว์วัยของ หลินฟาน ที่ยังเด็กเกินไป แต่เขาที่อายุน้อยเช่นนี้ กับเก่งกาจได้มากถึงขนาดนี้แล้ว!

แน่นอนว่าเขาเข้าใจแล้วในตอนนี้ที่ หลินฟาน บอกว่า เพื่อตัวเขา อีกฝ่ายดูเหมือนจะคิดถึงเขาจริงๆ แต่มันกลับเป็นเขาที่…

ในตอนนั้น.. ถ้าเขายอมวางปืนลงอย่างเชื่อฟัง ก็คงไม่ต้องมาอับอายแบบนี้

น่าเสียดายที่มันสายเกินไปสำหรับเขา ..ที่จะเสียใจ

“คุณต้องการอะไร?” ริค ถามขึ้นมา

หลินฟาน กล่าวว่า : “พอดี.. นี่ก็เป็นคําถามที่ผมอยากจะถามคุณเช่นกัน ผมเพิ่งได้ยิน ไอเวอร์สัน และสเตฟาน พูดว่าคุณสั่งให้พวกเขาไปลักพาตัว หลี่ จื่อเสีย ตอนนี้ผมนำ หลี่ จื่อเสีย มาให้กับคุณแล้ว ที่นี่ผมเองอยากรู้ว่าคุณอยากจะทําอะไรกันแน่ ถึงได้ต้องการลักพาตัวเธอ?”

ริค มองไปที่ หลี่ จื่อเสีย และเขาตกใจมาก เพราะไม่ว่าในกรณีใดๆ เขาก็ไม่เคยคิดเลยว่า หลี่ จื่อเสีย จะเป็นคนมาหาเขาเองถึงหน้าประตู

หลิว อวี่อิง ไม่ได้บอกหรือว่า หลี่ จื่อเสีย ขาดการติดต่อไป?

เขายังคิดว่า หลี่ จื่อเสีย ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ..แล้ว

ริค : “นี่…”

หลี่ จื่อเสีย ได้จ้องมองไปที่ ริค ถ้าเทียบกับเรื่องนี้.. เธอกลับต้องการอยากที่จะรู้ถึงที่อยู่ของ อาจารย์หลิว มากกว่า

“คุณทําอะไรกับเธอ?” หลี่ จื่อเสีย ถาม

ริค ปิดปากเงียบ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะสารภาพออกไป

“บอกฉันมาว่าคุณทําอะไรกับเธอ?” หลี่ จื่อเสีย พูดด้วยความโกรธ พร้อมกับยกปืนในมือขึ้น ปากกระบอกปืนชี้เล็งไปที่ ริค

ในขณะที่ ริค ดูลังเลอยู่ครู่หนึ่งนั้น...

ปัง!

หลี่ จื่อเสีย ได้เหนี่ยวไก…

กระสุนได้เจาะทะลุหัวเข่าของ ริค ทันที พร้อมกับเลือดได้สาดกระเซ็นออกมา

เธอเคยฝึกทักษะการยิงปืนมาจริงๆ และเธอเองก็ค่อนข้างยิงได้แม่นยํา และในฐานะที่เป็นสาวสวยคนหนึ่ง แต่เธอกลับไม่ได้ดูอ่อนโยนอย่างที่เห็นเหมือนภายนอกเลย

ริค ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอีกครั้ง และทรุดตัวลงไปกับพื้นทันที

ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด..

“ฉันจะถามคุณอีกครั้งว่า คุณ.. ทําอะไรกับเธอ?” หลี่ จื่อเสีย ถามออกไป ดูจากท่าทีของเธอในตอนนี้แล้ว หาก ริค ไม่ยอมตอบมันออกมา.. เขาคงต้องได้ไปพบเจอกับพระเจ้าแล้ว

ริค รีบพูดทันทีว่า : “ในห้องใต้ดิน ฉันยังไม่ได้คิดตัดสินใจว่าจะจัดการกับเธอยังไง…”

หลินฟาน กล่าวว่า : “พาพวกเราไปหาเธอ”

ริค พยักหน้าทันที แต่เมื่อเขาพยายามจะลุกขึ้น ความเจ็บปวดมันก็ได้พุ่งเข้าโจมตีเขาจนได้มีเหงื่อไหลออกมามากขึ้น และเขาไม่สามารถลุกยืนขึ้นมาได้เลย…

วินาทีต่อมา หลินฟาน ก็มาหยุดยืนอยู่ข้างเขา และจับยกเขาขึ้นมา…

ริค รู้สึกเสียใจมากที่ลักพาตัว หลี่ จื่อเสีย และนี่จะเป็นสิ่งที่เขาทำผิดพลาดที่สุดในชีวิต ..ของเขา