บทที่ 104 : ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง (2-2)
บทที่ 104 : ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง (2-2)
“นายไม่อยากเรียนเวทมนตร์เหรอ?”
คำถามของเธอทำให้ฉันประหลาดใจเล็กน้อย
“ถึงฉันจะใช้ได้แค่เวทย์ไฟ แต่ฉันก็เชี่ยวชาญด้านทฤษฎีเป็นอย่างดี สำหรับฉันแล้ว นายน่ะมีความสามารถค่อนข้างมาก จะอธิบายยังไงดีล่ะ?”
“เรียนเวทย์มนตร์เหรอ?”
“มันอาจจะยากหากเรียนรู้มันด้วยตนเอง แต่ที่นี่มีหนังสือมากมาย เพราะงั้นแค่เรื่องพื้นฐานนายก็น่าจะสามารถทำได้”
ฉันได้เพิ่มทักษะอาวุธของฉันเป็นระดับ 6 แล้ว
'เธอกำลังบอกให้ฉันกลายเป็นนักดาบเวทย์งั้นเหรอ?'
ถึงตอนนี้ฉันจะเป็นฮีโร่ 2 ดาว แต่อาชีพในปัจจุบันของฉันยังคงเป็นผู้เริ่มต้นอยู่
ฉันสามารถเลือกอาชีพได้เมื่อขึ้นเป็นฮีโร่ระดับ 3 ดาว อาจจะเป็นนักรบต่อไป มุ่งไปที่การใช้ดาบและโล่ แต่หากมีเงื่อนไขบางประการผ่าน ฉันก็น่าจะสามารถเลือกอาชีพลับอย่างอื่นได้อีกเหมือนกัน หนึ่งในนั้นคือการกลายเป็นนักดาบเวทย์
ฉันส่ายหัว
“ขอผ่าน”
"ทำไม? คงจะดีกับนายเลยนะถ้าเรียนรู้มันได้”
“มันจะขวางการเติบโตของฉัน”
เพียงเพราะมันเป็นอาชีพลับ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องแข็งแกร่งเสมอไป
ในบางสถานการณ์ มันอาจจะแข็งแกร่งกว่าอาชีพปกติ แต่ก็บ่อยครั้งที่มันอ่อนแอกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับนักดาบเวทย์ พวกเขาต้องมีค่าสติปัญญาสูง นอกเหนือจากค่าความแข็งแกร่งและพละกำลัง ซึ่งจะทำให้ศักยภาพโดยรวมของตัวละครลดลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หมายความว่ามีโอกาสสูงที่จะจบลงด้วยการเป็นแค่คนธรรมดา
“ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกฉันได้ตลอดเวลา”
“เธอถามแบบนี้เพราะไม่ต้องการแก้โจทย์ใช่ไหม?”
“ระ ไร้สาระ นายพูดอะไรน่ะ!”
ฉันเดาถูกหรือเปล่า?
ฉันยิ้มกับตัวเอง
'ทั้งฝึกอบรม ทั้งวิจัย ก็คงกินเวลามากเลยล่ะ'
หลังจากจัดการชั้น 15 เสร็จและมีเวลาว่างนิดหน่อย ฉันก็วางแผนจะมอบหมายให้ออลก้าทำงานนี้
นักวิจัยต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญเวทมนตร์ แต่พวกเขาจะทำหน้าที่เป็นคนมุ่งเน้นการวิจัยเพียงอย่างเดียว ไม่ใช่การต่อสู้ ในสิบคน คงจะมีแค่หนึ่งคนประสบความสำเร็จ ซึ่งฉันไม่สามารถให้ออลก้าอยู่ที่นี่ตลอดไปได้
ฉันสังเกตดูว่าออลก้ากำลังแก้โจทย์ปัญหาอยู่
ขณะที่เธอแก้โจทย์ปัญหา เธอก็เริ่มพูดถึงภูมิหลังของเธอ ตระกูลของเธอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงซึ่งเป็นที่รู้จักในจักรวรรดิ แต่พวกเขาก็พังทลายลงเพราะความขัดแย้งทางการเมือง เธอรู้สึกว่าเป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องฟื้นฟูชื่อเสียงตระกูลขึ้นมาใหม่
'ฉันยังไม่ได้ถามเลยนะ'
“นายทำอะไรก่อนที่จะมาที่นี่?”
"ฉันเหรอ? ฉันเป็นชาวนา”
“โกหก ใครจะเชื่ออย่างนั้น”
“…ตั้งใจแก้โจทย์พวกนี้เถอะ”
ฉันพลิกดูข้อความโบราณบนชั้นหนังสือเพื่อฆ่าเวลา
หลังจากผ่านไป 3 ชั่วโมง ออลก้าก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยท่าทางเหนื่อยล้า ตอนนี้นาฬิกาของห้องโถงชี้ไปที่เวลาเที่ยงคืน
อย่างไรก็ตาม นายท่านยังไม่ได้ออกจากระบบ
เหตุผลก็คือเขากำลังรอการสะสมคะแนนการวิจัย คะแนนการวิจัยที่ได้รับจาก 3 ชั่วโมงมีทั้งหมด 30 คะแนน ด้วย 30 คะแนนนี้ เขาสามารถปลดล็อคการวิจัยครั้งแรกให้เสร็จสิ้นได้
'ถึงเวลาแล้ว'
แผนผังการวิจัยแบ่งออกเป็นสามประเภท
'การวิจัยการตอบสนองของฮีโร่' ช่วยเพิ่มการตอบสนองของฮีโร่ต่อภารกิจและคำสั่ง
"การวิจัยการขยายตัวของสิ่งอำนวยความสะดวก" จะเปิดรายละเอียดของสิ่งอำนวยความสะดวกและช่วยให้สามารถทำอะไรได้มากขึ้น
'การวิจัยความซับซ้อนของดันเจี้ยน' จะขยายประเภทของดันเจี้ยนที่มีจุดประสงค์พิเศษ ทำให้การจัดหาวัสดุราบรื่นขึ้น
เขาจัดการฮีโร่ สิ่งอำนวยความสะดวก และดันเจี้ยนตามลำดับ
ในบรรดางานวิจัยเหล่านี้ การวิจัยแรกที่นายท่านปลดล็อกคือ
[ติ๊ง!]
[การวิจัย 'การตอบสนองของฮีโร่' ตอนนี้อยู่ที่ ระดับ 1]
มันคือการวิจัยการตอบสนองของฮีโร่
ฉันเองก็คาดหวังมากถึงผลลัพธ์ของการวิจัยนี้
[เทพธิดา มอบคำอวยพรให้แก่ห้องรอ!]
ชิ้ง!
แสงสว่างได้ส่องประกายบนท้องฟ้า
กลุ่มแสงกลายเป็นลำแสงหลายสิบลำ ยิงลงมาจากท้องฟ้าสู่ห้องรับรอง
อันหนึ่งแทงทะลุหน้าอกของออลก้า ซึ่งอยู่ในห้องโถงเวทย์มนตร์
"ฮะ?"
ออลก้า ที่กำลังลุกจากเก้าอี้เดินโซเซ
เธอนั่งบนเก้าอี้อีกครั้งแล้วก้มศีรษะลง
“มีอะไรแปลกๆ…”
ฉันเปิดประตูออกไป
เจนน่าและอารอนซึ่งอยู่ที่สนามฝึกซ้อมก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่คล้ายกัน พวกเขาล้มลงคุกเข่ากับพื้น
ฉันตรวจดูสภาพของพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่มีความเจ็บปวดใดๆ เลย
ดูเหมือนจะแค่วิงเวียนศีรษะชั่วคราวหรืออะไรสักอย่าง ใช้เวลาไม่นาน ออลก้าก็ฟื้นคืนสติและลุกขึ้นยืน ใบหน้าของเธอซีดลงไปจากเดิม
“นี่คืออะไร? ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆ”
"ฉันบอกแล้วไง มันเป็นผลจากการวิจัย”
"การวิจัย? นี่มันหมายความว่ายังไงเนี่ย?”
ฉันคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ลองพูดว่า ‘หน้าต่างสถานะ’”
“หน้าต่างสถานะ? ฮึ!”
ออลก้าล้มไปข้างหลัง
ความประหลาดใจปรากฏในดวงตาของเธอ
“มองเห็นแล้วสินะ”
ฉันหัวเราะเบาๆ
“มันคือหน้าต่างสถานะ มันจะแสดงค่าสถานะต่างๆ ของเธอเป็นค่าตัวเลขออกมา”
จนถึงตอนนี้ข้อความของระบบ เช่น หน้าต่างสถานะและรายละเอียดภารกิจปรากฏให้เห็นเฉพาะฉันเท่านั้น
แต่สิ่งต่างๆ กำลังจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยจากนี้เป็นต้นไป เหตุผลหนึ่งที่ปาร์ตี้ที่สามไม่สามารถทำอะไรได้และเสียชีวิต ก็คือพวกเขาไม่รู้วัตถุประสงค์ที่แท้จริงของภารกิจ พวกเขามองไม่เห็นหน้าต่างของระบบและพวกเขาก็ไม่ทราบเงื่อนไขสำหรับความสำเร็จหรือความล้มเหลวของภารกิจ การวิจัยการตอบสนองของฮีโร่เป็นวิธีหนึ่งที่จะทำให้มันปรากฏขึ้นมา
“ความแข็งแกร่ง สติปัญญา พละกำลัง ความแม่นยำ และทักษะต่างๆ เธอมองเห็นไหม?”
“เวทย์ไฟระดับกลาง… แก่นแท้ของเปลวไฟ…พลังจิต ?”
“นั่นแหละคือทักษะของเธอ”
แสงที่ส่องเข้าไปในหน้าอกของออลก้า ไม่เพียงแต่มุ่งเป้าไปแค่ที่เธอเท่านั้น
ฮีโร่ทุกคนในห้องรอคงเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กัน
"ทำตามที่ฉันบอก เราเองก็ควรบอกคนอื่นด้วย”
ฉันและออลก้าออกไปที่สนามฝึกซ้อม
อารอนวิ่งไปรอบๆ สนามฝึกซ้อมด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“ผี ผี ผี แน่ๆ!”
"…นายกำลังทำอะไร?"
“พี่ที่นี่มีผี ข้อความแปลกๆ นี้ตามผมมาตลอดเลย!”
ฉันวิ่งไปหาอารอนแล้วคว้าตัวเขาไว้
"อย่าตกใจ มันไม่ใช่ผีหรืออะไรเลย ฉันจะอธิบายให้ฟัง”
“นะ นี่มันอะไรกันครับเนี่ย?”
ในทางกลับกัน เจนน่ากลับมีใบหน้าที่สงบและเรียบเฉย
จริงๆ แล้ว ดูเหมือนเธอจะสนุกกับมันมาก
“เอ่อ แล้วมันมีอะไรบ้างเหรอเนี่ย? โฮ่ สิ่งนี้อธิบายได้หมดเลยอ่ะ! ฮาน นายเห็นอะไรแบบนี้มาตลอดเลยสินะ ว้าว!”
เจนน่าชี้มาที่ฉันแล้วตะโกน
“นายชอบพูดว่าจงปรากฏขึ้นมาหน้าต่างสถานะ! ใช่ไหม?”
“….”
"ฮะ? ทำไมมันยังไม่ขึ้นล่ะ? โอ๊ะ ของฉันก็มองเห็นได้ชัดเจนเหมือนกัน”
“เธอรู้ได้ยังไง?”
“ฉันได้ยินนายพูดพึมพำ ฉันรู้สึกอะไรแปลกๆ ก็เลยลองพูดเล่นดู แล้วก็มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นจริงๆ ด้วย ไอ้เจ้านี้…คือสิ่งที่นายดูอยู่ทุกครั้งเลยใช่ไหม?”
ฉันพยักหน้า
ฉันวางแผนที่จะบอกพวกเขาอยู่แล้ว
ดูเหมือนว่าคงจะต้องใช้มากกว่าคำอธิบายเพื่อที่จะให้พวกเขาเข้าใจทั้งหมด