บทที่ 103 : ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง (2-1)
บทที่ 103 : ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง (2-1)
ฉันพาออลก้าเข้าไปในโถงเวทย์มนตร์ใหญ่
โคมไฟที่มีแสงสลัวส่องสว่างภายในโถงเวทมนตร์ กลิ่นที่ไม่คุ้นเคยและกลิ่นหนังสือเก่าๆ ได้ลอยฟุ้งในอากาศ ออลก้าที่เดินเข้ามาข้างในก็กระพริบตาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“นี่คือโถงเวทย์มนตร์ไม่ใช่เหรอ? พาฉันมาที่นี่ทำไม?”
"ฉันบอกแล้วไง ไม่ได้จะพาเธอมาฝึกฝนเวทย์มนตร์หรอก”
ฉันปิดประตู และภายในห้องก็มืดลงทันที
“สิ่งที่เธอต้องทำคือการวิจัย”
"วิจัย?"
"รอดูเถอะ"
ฉันพิงกำแพง
หน้าต่างข้อมูลปรากฏขึ้น แสดงแผนผังของการวิจัย
[วิจัย!]
[ระดับการพัฒนาปัจจุบันมีดังนี้]
[1. การวิจัยการตอบสนองของฮีโร่ (Lv.0)]
[2. การวิจัยการขยายตัวของสิ่งอำนวยความสะดวก (Lv.0)]
[3. การวิจัยความซับซ้อนของดันเจี้ยน (Lv.0)]
[คำแนะนำ: การเลือกฮีโร่มาประจำการในห้องวิจัยสามารถรับคะแนนการวิจัยเพิ่มได้ และใช้คะแนนการวิจัยอัพเกรดห้องรอตามที่คุณต้องการ!]
[รายชื่อนักวิจัยที่แนะนำ!]
['ออลก้า (★★★)']
[คุณต้องการแต่งตั้ง 'ออลก้า (★★★)' เป็นนักวิจัยหรือไม่?]
[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]
ฉันค้นดูหนังสือบนชั้น
ขณะที่ใช้เวลาอยู่ในห้องรอมาสักพัก ฉันก็รู้ว่าฉันสามารถอ่านภาษาของทาวเนียได้ แต่เนื้อหาของหนังสือเหล่านี้ยังคงเป็นความลับ มีเพียงรูปและสูตรเวทย์มนตร์เท่านั้นที่ดูคุ้นเคย แต่ทุกอย่างก็คลุมเครือมาก ฉันจำได้ว่าเคยเห็นพวกมันสองสามครั้งในมินิเกมตอนสร้างไอเท็ม
ไอเซลล์ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ ออลก้าที่กำลังเหม่อลอย
ออลก้าอุทานด้วยความตกใจ
“อย่ามาแบบนี้สิ! เธอทำให้ฉันตกใจนะ”
[จุ๊ๆ ทำใจให้ชินได้เเล้วน่า ฉันไม่ได้มาที่นี่เพียงเพราะฉันอยากมาซะหน่อย เอาเถอะ เธอเห็นโต๊ะตรงนั้นไหม? มันมีปากกาและหมึกอยู่ เธอแก้ไขโจทย์ด้วยปากกานั้นแล้วเอามันใส่ลงในหม้อที่มีลวดลายซับซ้อนตรงนั้น]
ฉันปิดหนังสือแล้ววางกลับบนชั้นวาง
จากนั้นก็มองไปที่ออลก้า เธอเดินเข้าใกล้โต๊ะด้านหนึ่งของห้องโถงอย่างงุ่มง่าม บนโต๊ะมีหมึกเรืองแสงสีน้ำเงิน ปากกาขนนกสีดำ และเอกสารที่มีสัญลักษณ์แปลกๆ ออลก้าอ่านเอกสารคร่าวๆ แล้วก็พูดว่า
“นี่คือโจทย์ที่ฉันเคยเรียนที่โรงเรียนเวทย์มนตร์นิ…”
[แก้ไขปัญหาแล้วใส่ลงในหม้อซะ]
ไอเซลล์ชี้ไปที่หม้อสีดำที่วางอยู่ข้างโต๊ะ
ออลก้าตอบกลับด้วยสีหน้างุนงง
“เหตุผลที่ฉันต้องทำคือ…”
[ก็เพื่อการวิจัยไง…เธอแค่ต้องทำมัน! หรือเธออยากจะโดนนายท่านจัดการ?]
“ทำไมถึงมีแต่คนชอบใช้วิธีแบบนี้บังคับฉันกันเนี่ย…?”
ออลก้าบ่นและนั่งลงที่โต๊ะ เธอจุ่มปากกาขนนกลงในหมึกและเริ่มแก้โจทย์ หลังจากผ่านไป 3 นาที ออลก้าก็พับกระดาษแล้วใส่ลงในหม้อที่อยู่ข้างโต๊ะ กระดาษภายในหม้อติดไฟเป็นเปลวไฟสีน้ำเงินและหายไป
[ได้รับคะแนนการวิจัย +1!]
[ความเร็วการวิจัยปัจจุบัน: 10แต้ม/ชั่วโมง ใช้ 10 อัญมณีเพื่อเร่งเวลาได้ 1 ชั่วโมง]
'ประสิทธิภาพการวิจัยไม่ค่อยดีนัก'
ในพิกมีอัพการวิจัยยังต้องใช้อัญมณีด้วย
10 แต้มต่อชั่วโมงเป็นระดับต่ำสุด ด้วยระดับสิ่งอำนวยความสะดวกที่ต่ำและการขาดทักษะการวิจัยของออลก้า มันจึงเป็นสิ่งทที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
[ตั้งเวลาการวิจัย]
[3 ชั่วโมงต่อวัน!]
[คำแนะนำ : การกำหนดเวลาการวิจัยที่มากเกินไปอาจทำให้นักวิจัยไม่พอใจได้! อย่าลืมว่าพวกเขาก็มีชีวิตของตัวเองเช่นกัน]
“ฉันแค่ต้องแก้ปัญหาอันสุดท้ายนี้”
ออลก้าพูดขณะที่เธอใส่โจทย์ข้อสุดท้ายลงในหม้อ
ทว่าสีหน้าของออลก้าก็เปลี่ยนไปทันทีในวินาทีต่อมา เพราะโจทย์มากมายปรากฏขึ้นบนโต๊ะเยอะกว่าเดิม
ไอเซลล์ชูสามนิ้วออกมา
[เธอต้องทำงานนี้ทุกวัน วันละ 3 ชั่วโมง!]
"3 ชั่วโมง? ไม่มีทางหรอกน่า! เธอกำลังบอกให้ฉันทำแบบนี้เป็นเวลา 3 ชั่วโมงงั้นเหรอ? ปวดหัวจะตายแล้ว มันไม่ใช่สูตรง่ายๆ เลยนะ! แค่ข้อเดียวก็แทบจะหัวระเบิดแล้ว!”
['ออลก้า (★★★)' แสดงความไม่พอใจ!]
ตามที่คาดไว้ สิ่งนี้ได้เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
มันเป็นสิ่งที่ฉันคิดไว้แต่แรก ตารางงานปัจจุบันของออลก้าค่อนข้างมากอยู่แล้ว การฝึกในตอนเช้า การฝึกเวทย์มนตร์ที่เน้นพลังเทเลคิเนซิสในช่วงบ่าย และการฝึกซ้อมอีกทีในตอนเย็น ฉันได้จัดช่วงเวลาพักผ่อนไว้บ้างแล้ว แต่ความจริงเวลาว่างของเธอก็มีน้อยจริงๆ
การขอให้เธอทำงานอีก 3 ชั่วโมงที่นี่ย่อมทำให้เกิดการต่อต้าน ไม่มีใครสนุกกับการต้องทำงานหนักเกินไปหรอก
ทว่าเวลาฝึกฝนไม่สามารถลดเวลาลงได้ และการวิจัยก็เช่นเดียวกัน เพราะการวิจัยเป็นปัจจัยที่สำคัญในความก้าวหน้าของการสำรวจ
ออลก้าเม้มริมฝีปากของเธอ
“เฮ้ นายก็พูดอะไรบางอย่างหน่อยสิ นี่จะให้ฉันทำงานเป็นทาสตั้งแต่เช้าจรดค่ำเลยเหรอ”
“…”
ฉันไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง
วิธีรักษาแรงจูงใจของออลก้า....
'มีอยู่อย่างหนึ่ง'
ฉันบ่นกับตัวเองเงียบๆ
'เสื้อคลุมขนสัตว์'
['ฮาน (★★)' ต้องการ 'เสื้อคลุมขนสัตว์' คุณต้องการที่จะให้มันเป็นของขวัญให้เขาหรือไม่?]
[ราคา : 3,000 ทอง]
[ใช่ (เลือกแล้ว) / ไม่ใช่]
เสื้อคลุมที่ปกคลุมไปด้วยขนมิงค์สีขาวปรากฏขึ้น
มันเป็นหนึ่งในเสื้อผ้าที่มีอยู่ในร้านขายของที่ระลึก
ดวงตาของออลก้าเบิกกว้างขณะที่เธอมองดูเสื้อคลุม
“นั่น…!”
“เธอบอกว่าเธอต้องการมันใช่ไหม?”
ฉันยิ้ม
ฉันได้ยินจากเจนน่าว่าออลก้าต้องการเสื้อผ้าที่อบอุ่น เพราะห้องรอมันหนาวเกินไปสำหรับเธอ พอฉันได้มาก็โยนเสื้อคลุมให้ออลก้า เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วรับเสื้อคลุมอย่างกระตือรือร้น
“มันเป็นค่าจ้างล่วงหน้านะ ถ้าเธอทำงานได้เสร็จและถูกต้อง เธอจะได้รับเพิ่มอีก”
ออลก้ารีบสวมเสื้อคลุมขนสัตว์และลูบมันด้วยความดีใจ
ทันใดนั้น เธอก็พึมพำด้วยน้ำเสียงประชด
“นายกำลังพยายามเปลี่ยนใจฉันด้วยสิ่งนี้เหรอ? ไร้สาระจริงๆ!”
“ถ้าไม่ชอบก็เอาคืนมาสิ”
ฉันจับเสื้อคลุมแล้วดึงออกมาจากมือเธอ
ออลก้าจับมันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ใครบอกว่าฉันไม่ต้องการ! ฉันจะทำก็ได้ ตกลงไหม? ฉันจะทำมันเอง”
ออลก้านั่งลงบนเก้าอี้และแก้ไขโจทย์ต่อไป
ในขณะเดียวกัน นายท่านก็ยังคงจัดการการอะไรอีกหลายอย่างต่อ
หลังจากที่ปาร์ตี้ที่ 2 กลับมา ก็มีการจัดตั้งปาร์ตี้ที่ 3 ใหม่ขึ้นมา
พวกเขาประกอบด้วยบุคคลที่มีดูเข้าท่าที่เพิ่งถูกอัญเชิญมาเมื่อเร็วๆนี้ ต่อมาไอเซลล์ก็ตะโกนเรียกสมาชิกปาร์ตี้ที่ 3 ออกมา ในบรรดาพวกเขาคนที่แสดงศักยภาพที่โดดเด่นอาจได้เข้าร่วมปาร์ตี้ที่ 1 หรือ 2
จากนั้นฮีโร่ที่รวมตัวกันก็ถูกส่งไปยังดันเจี้ยนวันธรรมดา และฮีโร่บางคนที่โรงงานอุปกรณ์ก็ได้รับคำสั่งให้สร้างอาวุธ ที่ห้องรอตอนนี้ค่อนข้างมีชีวิตชีวาพอสมควร
'ไม่เลวเลย'
นายท่านเปลี่ยนไปแล้ว
สิ่งที่ต้องทำในปัจจุบันเป็นสิ่งพื้นฐาน เขาได้ดึงประโยชน์ของพวกฮีโร่ทุกคนมาใช้เป็นอย่างดี แตกต่างจากก่อนหน้านี้ที่นายท่านไม่ได้ทำอะไรอย่างถูกต้องด้วยซ้ำ
ขณะที่เพลิดเพลินกับการดูการควบคุมของนายท่าน จู่ๆ ออลก้าก็เริ่มพูดขึ้นมา
“นายไม่อยากเรียนเวทมนตร์หน่อยเหรอ?”
