บทที่ 102 : ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง (1-2)
บทที่ 102 : ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง (1-2)
ประตูหลักด้านหน้าจัตุรัสเปิดออก
มันเป็นการเดินทางครั้งใหม่หลังจากผ่านไปนานพอสมควร ซึ่งนี้ก็เป็นครั้งแรกที่อีดิสมาเข้าร่วมปาร์ตี้ด้วย พวกเราเดินเข้าไปในนั้นทันที
ประตูปิดลง และมีการแจ้งเตือนปรากฏขึ้น
[ดันเจี้ยนหลัก ชั้นท้าทายปัจจุบันคือชั้นที่ 8]
[ประตูจะเปิดใน 10 วินาที เตรียมพร้อม!]
'ชั้นที่ 8'
ฉันจำได้
มันเป็นชั้นที่มีก็อบลินไรเดอร์ 27 ตัวปรากฏตัวขึ้น
สนามรบเป็นที่ราบ และต้องขอบคุณออลก้าที่ทำให้ตอนนั้นช่วยพวกเราเอาไว้ได้เยอะ จึงไม่ต้องใช้เวลาต่อสู้นาน
แสงพราวพุ่งออกมาจากกระจกด้านซ้ายของห้อง
เมื่อแสงจางลง สถานที่อันคุ้นเคยก็ปรากฏให้เห็น
ตุ๊บ ตุ๊บ ตุ๊บ
เสียงพื้นดินสั่นสะเทือนจากด้านหลังก็เป็นเสียงที่คุ้นเคยเช่นกัน
ฉันชักดาบและโล่ออกมาพร้อมกับพูดว่า “จำได้ไหมว่านี่คือที่ไหน?”
“ชั้นที่ 8 ครับ”
อารอนถือหอกเล็งไปทางด้านหลังของเขา
เจนน่าเองก็เตรียมลูกธนูของเธอ ออลก้าควบคุมการหายใจของเธออย่างใจเย็น
“ถึงเวลาแสดงสิ่งที่เราฝึกมาแล้ว”
เวลาของเราในระหว่างการประท้วง พวกเราไม่ได้นั่งขี้เกียจอยู่เฉยๆเท่านั้น
เราฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ ฝึกการต่อสู้ที่คล้ายกับการต่อสู้จริงในขณะเดียวกันก็รักษาสมดุลในร่างกาย แม้ว่าระดับของเราจะไม่เพิ่มขึ้น แต่ก็ไม่มีสักวันเดียวเลยที่ผ่านไปอย่างสูญเปล่า
"เอาเลยสิ"
ออลก้าโบกมือ เสื้อผ้าของพัดสะบัดไปมา
ที่นั่นมีก็อบลินไรเดอร์กำลังพุ่งเข้ามาหาเรา
ดวงตาของออลก้าส่องแสงสีฟ้า
【พลิกกลับ!】
“คิ-ย่า?!”
พื้นดินที่อยู่ด้านหน้าก็อบลินพลิกตัวทันที แล้วพุ่งสูงขึ้นไป
ดินโคลนและก้อนหินหมุนวนกวาดล้างพวกก็อบลินไรเดอร์ พวกมันกระจัดกระจายไปทันที สิ่งนี้คือพลังจิตควบคุมของออลก้า
ชึ้บ! ชึ้บ ชึ้บ ชึ้บ ชึ้บ!
เจนน่ายิงธนูพุ่งเข้าใส่พวกมันเหมือนกับรัวกระสุนปืน เวลาเธอหยิบลูกธนูออกจากที่เก็บและขึ้นลูกธนูนั้นไหลลื่นราวกับสายน้ำ มันเป็นผลจากการที่เธอฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด
เป้าหมายคือก็อบลินที่กำลังเข้าใกล้ออลก้า
ลูกธนูเจาะเข้าจุดสำคัญของก็อบลินโดยไม่พลาดแม้แต่ครั้งเดียว
ออลก้ายังคงร่ายเวทย์ต่อไปโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ มาขวางเธอ
เวลาที่ใช้ในการร่ายเวทย์นั้นอยู่ที่ประมาณ 10 วินาที
【อิกไนท์!】
ฟู้วววววว!
เปลวไฟระเบิดออกมาจากปลายแขนเสื้อของออลก้า
เปลวไฟนั้นลุกท่วมบรรดาก็อบลินไรเดอร์ที่อยู่ตรงหน้า
ก็อบลินโดนไฟแผดเผาร่างกาย พวกมันดิ้นรนไปมาอยู่ข้างๆ หมาป่าที่พวกมันขี่
หมาป่าได้พุ่งเข้ามา จากนั้นมันก็ลังเลและถอยกลับไป เปลวไฟของออลก้าเผาก็อบลินและหมาป่าหลายตัว จนร่างกายพวกมันบิดเบี้ยวคล้ายกับงูที่กำลังเลื้อย
ศัตรูนั้นบางตาลงไปมาก
ตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่มีเพียงก็อบลินและหมาป่าที่ดิ้นไปมาในเปลวเพลิง
“และนี่คือขั้นสุดท้าย”
ฉันจับดาบและพุ่งเข้าโจมตีพวกที่อยู่ข้างหน้า
เปลวไฟกระจายอยู่ใต้เท้าของฉัน แต่มันไม่สำคัญเลย ฉันฝึกการต้านทานเปลวไฟมาแล้ว ฉันฆ่าก็อบลินและหมาป่าทีละตัว บางตัวก็พยายามต่อสู้กลับ แต่ฉันก็บดขยี้มันอย่างง่ายดาย อารอนก็เข้าร่วมด้วยในภายหลัง
ฉันจ้วงแทงดาบของฉันไปที่ด้านหลังของก็อบลินที่กำลังหลบหนี
มันจบแล้ว
[ผ่านด่าน!]
['อารอน(★)' 'ออลก้า(★★★)' เลเวลอัพ!]
[รางวัล – 3,000ทองคำ หนังหมาป่า]
[ฮีโร่ยอดเยี่ยม – 'ออลก้า(★★★)']
การต่อสู้สิ้นสุดลง
ฉันเช็ดเลือดออกจากดาบ
“…พวกนายพาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย?”
อีดิสพึมพำด้วยน้ำเสียงท้อแท้
ฉันยิ้มโดยไม่พูดอะไรและเดินออกมาจากรอยแยกของมิติและเวลา
ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อนอย่างเห็นได้ชัด
ย้อนกลับไปตอนนั้น ฉันโดนพวกก็อบลินแทงใส่หลายบาดแผล
ความเร็วในการยิงธนูของเจนน่าไม่ได้เร็วพอที่จะยับยั้งพวกก็อบลิน ส่วนออลก้าจอมดื้อรั้นกว่าจะร่ายเวทย์ไฟเสร็จก็ใช้เวลากว่าหนึ่งนาที ทั้งยังตกเป็นเป้าหมายได้ง่ายอีก แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันแตกต่างออกไป พวกเขาต่อสู้ได้ดีมากขึ้น ผลก็คือก็อบลินไรเดอร์ทั้ง 27 ตัวถูกจัดการโดยไม่สามารถโจมตีพวกเราได้แม้แต่ครั้งเดียว
“ฉันต้องเพิ่มความแข็งแกร่งมากกว่านี้”
อีดิสยังไม่ได้ปรับตัวเข้ากับปาร์ตี้ของเราอย่างเต็มที่ แต่เธอก็มีสัญชาตญาณที่ยอดเยี่ยม ดังนั้นเมื่อเราต่อสู้ด้วยกัน เธอก็รู้บทบาทของเธอได้เองตามธรรมชาติ
[โรเดอริก อาเชอร์ ดีก้า!]
ทันทีที่ปาร์ตี้ที่ 1 กลับมาที่ห้องรอ ไอเซลล์ก็เรียกหาสมาชิกของปาร์ตี้ที่ 2 ทันที
โรเดอริกและอีกสองคนออกมาที่จัตุรัส ดูเหมือนว่าปาร์ตี้ที่ 2กำลังพยายามเพิ่มระดับของตัวเองเช่นกัน
อีดิสส่ายศีรษะอย่างลังเลแล้วเดินเข้าไปหาปาร์ตี้ที่ 2
ฉันถามอีดิสว่า
“จะเข้าไปสองรอบติดเลยเหรอ?”
“สองครั้งเหรอ? เมื่อกี้ฉันยังไม่ได้จัดการแม้แต่ตัวเดียวเลยนะ”
อีดิสยิ้มอย่างขมขื่น
จากนั้นเมื่อมองดูท้องฟ้า เธอก็กระซิบอะไรบางอย่าง
['อีดิส (★★★)' ต้องการเข้าร่วม 'ปาร์ตี้ที่ 2']
ในไม่ช้า ตำแหน่งของอีดิสก็ได้เปลี่ยนไปอยู่ปาร์ตี้ที่ 2
เธอคงต้องมีชีวิตที่ยุ่งวุ่นวายมากกับการสลับกันระหว่างปาร์ตี้ที่ 1 และปาร์ตี้ที่ 2
รอยแยกของมิติและเวลาปิดตัวลงหลังปาร์ตี้ที่ 2 เดินเข้าไป
“วันนี้เสร็จแล้วใช่ไหม? การใช้เวทมนตร์ทำให้ฉันหมดแรงไปเยอะเลย”
ออลก้ายืดตัวและหาว
เมื่อมองดูเจนน่าและอารอน เธอจึงพูดว่า
“เธอสองคนจะทำอะไรต่อเหรอ?”
“เราจะไปฝึกซ้อมต่อ เพราเรากำลังจะไปถึงชั้นที่ 15 แล้ว”
“ดูเหมือนพวกเธอจะไม่เหนื่อยกันเลยนะ”
ออลก้าถอนหายใจและเดินไปยังที่พัก
ฉันคว้าแขนเสื้อของออลก้าเอาไว้
“นายมีอะไรอีก?”
"มันยังไม่จบซะหน่อย"
“นายวางแผนที่ปีนหอคอยต่อเหรอ? คิดว่าการใช้เวทย์มนตร์เป็นเรื่องง่ายหรือไง?”
"ไม่ต้องกังวล เธอจะไม่ได้ใช้เวทย์มนตร์ของเธอเยอะนักหรอก”
“ฉันไม่เชื่อ นายเคยหลอกฉันมาก่อน”
ฉันลากออลก้าที่บูดบึ้งไปที่สนามฝึกซ้อม
มีบางอย่างที่ฉันต้องทำ ซึ่งควรจะทำทันทีที่มีนักเวทย์เข้ามาในห้องรอ ทว่าตอนนี้มันเลยกำหนดไปนานมากแล้ว
"ไอเซลล์"
[ว่าไงคะ?]
“ฉันต้องทำการวิจัย”
[อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ!]
ไอเซลล์พยักหน้าแล้วหายไป
จากนั้นเคล็ดลับก็ปรากฏขึ้น
[นายท่าน มีฮีโร่ที่ทำการวิจัยได้]
[ลองเริ่มการวิจัยดูไหม? ผลการวิจัยที่ตัวละครทำขึ้นจะเป็นรากฐานสำหรับสิ่งต่างๆ ในห้องรอ!]
นายท่านแตะแผงควบคุมขึ้นมา และแตะต่อไปที่การวิจัย
ฉันพาออลก้าเข้าไปด้วย
ประตูที่นำไปสู่โถงเวทย์ได้เปิดออก
