บทที่ 98 หัวใจถึงใจ  

ในที่สุดเขาก็ปล่อยนางไป แต่ท่าทีของเขาดูเฉยเมยมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“เจ้าไม่ได้ตกลงมาก่อนหรือว่าเราเป็นสามีภรรยากันจริง ๆ กับพระราชาองค์นี้ ทำไมเจ้าต้องเสียใจในตอนนี้?”

เฟิ่งหยินซวงมองเขาด้วยน้ำตาคลอเบ้า แม้ว่านางมีหลายสิ่งหลายอย่างในใจที่นางอยากจะบอกเขา แต่นางไม่รู้จะพูดอย่างไร

เมื่อนางพูดออกไป นางจะไม่ได้พบเขาอีกในอนาคตหรือไม่?

เมื่อเห็นว่านางไม่ได้พูดเป็นเวลานาน เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นใจร้อนเล็กน้อย

“เจ้าร้องไห้ทำไม เป็นผู้หญิงของกษัตริย์คนนี้ทำให้เจ้ารู้สึกผิดมากเหรอ”

สิ่งเดียวที่นางทำได้ในตอนนี้คือไม่พูดอะไร เพราะตราบใดที่นางพูด ทุกอย่างจะพังทลาย

“ถ้าเจ้าไม่อยากพูดเรื่องนี้ ก็แสร้งทำเป็นว่าวันนี้ราชาองค์นี้ไม่มาที่นี่ แล้วราชาองค์นี้จะกลับไปก่อน!” กับนางเช่นนี้ความสนใจของเขาก็พังทลายลงและเขาก็ลุกขึ้นและต้องการจากไป

ในเวลานี้ เฟิ่งหยินซวงก็ลงไปที่พื้นและวิ่งไปด้านข้างของเขาอย่างรวดเร็ว กอดเขาจากด้านหลัง

นางไม่สามารถคิดมากได้อีกต่อไป ทุกอย่างมาจากใจของนาง และนางไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลย

สิ่งที่นางไม่รู้ก็คือตอนนี้นางกอดเขา หัวใจของเขาสั่นอย่างหนัก และมือในแขนเสื้อของเขาก็กำหมัดแน่น พยายามสงบสติอารมณ์ให้ดีที่สุด

“อะไรกัน พระราชาองค์นี้มาหาเจ้าแต่เจ้าปฏิเสธ เมื่อพระราชาองค์นี้ต้องการจะไปและเจ้าปฏิเสธ เจ้าต้องการอะไร”

แล้วไง? นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่านางกำลังทำอะไร? นางแค่ไม่อยากให้เขาจากไปแบบนี้ และนางก็ไม่อยากให้ทั้งสองคนกลายเป็นคนแปลกหน้ากันโดยสิ้นเชิงในอนาคต

“ท่านบอกว่า...ท่านรีบกลับมาทั้งวันทั้งคืนโดยไม่สนใจความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางเลย สิ่งแรกที่ท่านทำคือมาหาข้า จริงหรือ?”

“ทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าโกหก” สิ่งที่เขาพูดไม่ใช่คำถามล้อเล่น แต่มีข้อสงสัยอย่างชัดเจน

เป็นไปได้ไหมว่านางได้ค้นพบบางสิ่ง?

เฟิ่งหยินซวงเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก ยังมีความลึกลับมากมายในตัวของนางที่เขาไม่เข้าใจและยังไม่ได้แก้ไข ถ้านางรู้เรื่องนี้ ละครจะดำเนินต่อไปได้อย่างไร?

“เปล่า ข้า... ข้าแค่อยากจะถามท่าน ทำไมท่านทำแบบนี้ ทำไมท่านถึงทำเรื่องแบบนี้กับข้า” เฟิ่งหยินซวงรีบอธิบาย

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก ปัญหาตอนนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องโรแมนติก ทำไมนางถึงถามคำถามนี้อย่างจริงจัง เขามีความรู้สึกแบบไหนกับนาง และมันสำคัญกับนางขนาดนั้นเลยเหรอ? เป็นไปได้ไหมว่าตอนนี้หัวใจของนางอยู่ที่เขาอย่างสมบูรณ์

“ทำไม?” เขากางแขนออกแล้วโอบรอบเอวของนาง ทำให้นางเข้ามาใกล้เขามากขึ้น มองนางด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก

“เจ้าไม่เข้าใจเหรอ? ไม่เคยมีใครสามารถทำให้ข้า เป็นห่วงได้ขนาดนี้ ข้าไม่เจอเจ้าหนึ่งวันก็เหมือนสามฤดูใบไม้ร่วง แม้ว่าราชาองค์นี้จะอยู่ข้างนอกแต่เมื่อนึกถึงเจ้าความขมวดคิ้วและรอยยิ้มของเจ้า ข้าก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความโหยหาในใจ แค่อยากกลับมาดู เร็ว ๆ นี้อย่าแยกจากข้าอีก”

เฟิ่งหยินซวงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และทันใดนั้นน้ำตาก็คลอเบ้า

อารมณ์ปัจจุบันของนางอาจจะซับซ้อนมาก

เดิมที... นางกำลังคิดว่าถ้าเขาเฉยเมยกว่านี้อีกนิด โดยบอกว่าความสัมพันธ์กับนางเป็นเพียงการแลกเปลี่ยนและไม่มีความสัมพันธ์อื่นใดเลย นางก็จะปล่อยวางหัวใจของนางได้

แต่สิ่งที่อยู่ในใจนางต้องการให้เขาพูดแบบนี้จริง ๆ หรือ?

ตอนนี้ คำตอบเปิดเผยว่านางรู้ว่านางทำผิดพลาดร้ายแรงมาก เพราะได้ยินเขาพูดแบบนั้น นางยิ่งไม่สามารถโน้มน้าวใจตัวเองให้ปล่อยวางได้

“หมายความว่าท่านมีใจให้ข้าแล้วเหรอ? อยากจะบอกว่าชอบข้าเหรอ?”

ผู้หญิงชอบที่จะลงลึกในหลาย ๆ เรื่องมากที่สุด และต้องการชี้แจงจุดยืนของตนในใจของผู้ชาย

นางต้องได้รับคำตอบยืนยันก่อนที่นางจะรู้สึกสบายใจอย่างแท้จริง

เขาจับมือของนางและวางบนหน้าอกของเขาเบา ๆ

“เจ้าไม่เข้าใจเจตนาของกษัตริย์ผู้นี้หรือ?”

เฟิ่งหยินซวงมองไปที่เขาอย่างมั่นคง และรู้สึกว่าภายใต้ฝ่ามือของนางมีหัวใจที่เต้นอยู่และมั่นคงมาก เมื่อนางรู้สึกถึงความปลอดภัยในหัวใจของนาง

ทันใดนั้นนางก็จำสิ่งที่เฉินหยิง พูดกับนางในตอนนั้น ถ้าเขาชอบนางจริง ๆ เขาจะไม่สนใจเรื่องพวกนั้น ตอนนี้นางจะหวังได้ไหม?

นางรู้สึกหวั่นไหวและไม่สบายใจเพราะความคิดในใจของนางในเวลานี้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองขายหน้า นางต้องยืนยันว่าความรู้สึกที่เขามีต่อนางนั้นจริงจังหรือไม่

“ในตอนแรก การจัดการแต่งงานผิด ๆ ของการสลับเกี้ยว ข้าริเริ่มที่จะยั่วยุท่านและทำลายวิถีเดิมของทุกสิ่ง ไม่เช่นนั้นชีวิตเราอาจจะไม่มีทางแยกมาจนถึงตอนนี้ ตอนนี้มันพัฒนาแล้ว จนถึงทุกวันนี้พูดได้คำเดียวว่าผิดเป็นถูก ข้าไม่เคยกล้าคาดคิดอื่นใด และคิดเสมอว่าท่านก็เหมือนข้า”

เขาตกใจเล็กน้อยและถามว่า “แล้วไง”

นางอาจจะพยายามยับยั้งความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ไหม? ก่อนหน้านี้มันเป็นไปไม่ได้ และจากนั้น... ยิ่งเป็นไปไม่ได้!

นางเป็นผู้หญิงของเขาอยู่แล้วตั้งแต่ร่างกายจนถึงหัวใจ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะปล่อยนางไป

“ดังนั้น สำหรับความตั้งใจของท่าน ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าจะยอมรับมันอย่างไร และข้าไม่รู้ว่าเราจะต้องเจอกับอะไรหลังจากยอมรับมัน”

นางเกรงว่าเขาจะไม่เข้าใจว่านางกำลังพูดถึงอะไร ใช่ไหม? แต่เขาเข้าใจอย่างชัดเจน เพราะไม่มีใครรู้เหตุผลดีไปกว่าเขา

“แล้วแต่เจ้า เจ้าจะถามเกี่ยวกับกษัตริย์องค์นี้ กษัตริย์องค์นี้ได้ให้คำตอบกับเจ้าแล้ว ตอนนี้เจ้าควรตอบข้าด้วยหรือไม่”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่ก็เป็นการตอบสนองอย่างแท้จริง ตอนนี้เขาส่งคำถามนี้กลับมาให้นางแล้ว นางควรให้คำอธิบายแก่เขาด้วย

หากเป็นเมื่อก่อนนางคงแสดงเจตจำนงโดยไม่รีรอ

อย่างน้อยตอนนี้นางก็รู้สึกว่าคนทั้งสองมีใจตรงกัน และนางแค่หวังว่านี่ไม่ใช่ภาพลวงตาของนาง

หลังจากลังเลเล็กน้อย ในที่สุดเฟิ่งหยินซวงก็พูดขึ้น

“ข้าขอเวลาคิดสามวันได้ไหม หลังจากสามวันข้าจะให้คำตอบกับท่านอย่างแน่นอน” นางกังวลเล็กน้อยเพราะกลัวว่าเขาจะปฏิเสธเพราะนางรู้สึกว่านางไม่มีเจ้าสมบัติที่จะเจรจากับเขา

ดวงตาสีเข้มและลึกคู่นั้นมองมาที่นางอย่างแน่วแน่ ราวกับจะเห็นวิญญาณของนางผ่านร่างของนางโดยตรง

เมื่อเฟิ่งหยินซวงรู้สึกว่าเขาจะจับตามองไปทั่ว ในที่สุดเขาก็พยักหน้า “เอาล่ะ หลังจากผ่านไปสามวัน ราชาองค์นี้จะกลับมาเพื่อขอคำตอบจากเจ้า ข้าแค่หวังว่าในเวลานั้น เจ้าจะไม่ปล่อยให้ราชาองค์นี้รอ”

เขามองนางด้วยความหมายลึกซึ้งในเวลานี้ เขาเตือนนางอย่างชัดเจนว่าพวกเขามีข้อตกลงกันตั้งแต่แรก ถ้าวันหนึ่งนางมีใจให้เขาคืนวันแต่งงานที่ล่าช้าของพวกเขาก็ควรจะมาถึง