บทที่ 100 : ฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงความล้มเหลว (6-2)
บทที่ 100 : ฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงความล้มเหลว (6-2)
เขาเพียงแค่ต้องถามถึงวิธีแก้ปัญหาที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น ไม่เห็นจำเป็นต้องเปิดเผยบันทึกการเล่นของตัวเองละเอียดขนาดนี้เลย
มีคอมเม้นท์มากมายอยู่ใต้โพสต์
└
<ดีฟโร้ด>
“นี่เล่นแบบนั้นจริงๆ เหรอ? ยากจะเชื่อเลยแฮะ นายมาได้ถึงชั้น 14 ได้ยังไงเนี่ย?”
<เฮดแคร็กเกอร์>
“โพสต์ยาวเกินไป ช่วยสรุปเป็นบรรทัดเดียวได้ไหม?”
└
<เจนไคโน>
“สรุปบรรทัดเดียวงั้นเหรอ – ก็ไอ้นายท่านต้นโพสต์มันป่วยระยะสุดท้ายด้วยโรคที่เรียกว่า นายท่านหลงตัวเอง นั่นแหละคือนิยามอาการของเขา ระวังอย่าติดเชื้อนี้ล่ะ!”
—–
<หนึ่งชิ้นสองชิ้น>
“เพื่อน นายพยายามจะปีน 14 ชั้นในหนึ่งเดือนจริงเหรอ? พูดตรงๆ นะ;; นายนั่นแหละที่เป็นตัวปัญหา ถ้าฉันเป็นฮีโร่ในเกม ฉันก็จะประท้วงด้วยเหมือนกัน ฮ่าๆ”
<แอสซาซินในความมืด>
“นายต้องจัดระเบียบความคิดใหม่ถึงวิธีการเล่นของนายแล้วล่ะ ตอนแรกก็ดูปกติดีนะ แต่ช่วงกลางๆ เหมือนจะมีอะไรแปลกๆ ไป”
<บิวพิกมี>
“นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ? นายส่งพวกเขาไปทำภารกิจทั้งๆ ฮีโร่ไม่ถูกกันงั้นเหรอ? นายต้องการที่จะให้ฮีโร่สู้กันเองหรือไง?”
มีความคิดเห็นเยาะเย้ยมากมาย
ถึงผู้ใช้บางคนจะเขียนแนะนำวิธี แต่คำแนะนำเหล่านั้นก็ยังเป็นคำแนะนำที่ไม่ถูกต้องอยู่ดี
<ชิกอิน>
“แต่ทำไมสถานะของไอ้ฮีโร่ 2 ดาวถึงเป็นแบบนั้นได้ล่ะ? มันแปลกนิดหน่อยนะ เขามีทักษะกี่อันกันเนี่ย?”
<บิวพิกมี>
“เห็นนั่นไหม? พนันได้เลยแหละว่าเพราะฮีโร่ตัวนี้ เขาถึงผ่านมาได้ตั้งขนาดนี้! นายนี้โชคดีจริงๆ!”
<มาคเค่น113>
“ฉันไม่แน่ใจเลยว่าควรจะเริ่มช่วยเหลือตั้งแต่ตรงไหน กระทู้อาจจะยาวสักหน่อยนะ แต่อย่าไปลืมอ่านโพสต์บนกระดานกลยุทธ์อย่างละเอียด เริ่มด้วยโพสต์ของโลกิที่เขียนไว้เลยก็ดี”
อย่างมากสุดที่พวกเขาบอกได้คือให้เขาดูกระดานกลยุทธ์ มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่แนะนำแบบนั้น เพราะเกมนี้มีวิธีการเล่นที่ซับซ้อนยุ่งยากมาก
ฉันมองไปที่ไอเซลล์
เธอยังคงรักษาท่าแข็งค้างของเธอไว้เช่นเดิม มันเริ่มมีเหงื่อไหลหยดลงมาแล้ว
“ดูเหมือนเธอจะไม่ไหวแล้วสินะ”
ถ้าฉันสามารถใช้อินเทอร์เน็ตไม่ได้จำกัด ฉันจะอธิบายทุกสิ่งที่เขาต้องทำทีละอย่าง แต่ฉันมีเวลาไม่มาก ฉันเข้าไปกูเกิ้ลไดร์ฟของฉันและดาวน์โหลดไฟล์เอกสารที่เก็บไว้ หลังจากที่ดาวน์โหลดเสร็จแล้ว ฉันจึงกลับมาที่ช่องแสดงความคิดเห็นในบอร์ด
<โลกิ>
“ตรวจสอบกล่องขาเข้าเมลของนาย และอ่านมันซะ”
ฉันคลิกขวาที่ชื่อผู้ใช้ของ นายท่านไรก็ได้ และเลือก "ส่งข้อความ" หลังจากแนบเอกสารเสร็จสิ้น ฉันก็กดที่ปุ่ม 'ส่งจดหมาย'
<นอสโตรัล>
“อะไรเนี่ย? นั่นโลกิไม่ใช่เหรอ?”
<วอรรรรรรรรรรรรรร์11>
"เร็วมาก"
<ยาคุซาดัล>
"โอ้โห้ ตัวจริงเสียงจริง เป็นโลกิจริงๆ ด้วย ฉันเปรียบเทียบชื่อกับโพสต์แล้ว มันเป็นเขาจริงๆ”
<เมืองพิซซ่าชุมชนไก่ทอด>
"พระเจ้าช่วย!!! นายหายไปไหนทำไมถึงได้เพิ่งออกมาตอนนี้!! โลกิ โปรดอ่านข้อความของฉันด้วย แทนที่จะช่วยไอ้คนที่มีอาการ 'นายท่านหลงตัวเอง' คนนี้ ได้โปรดช่วยฉันด้วย…”
<ถึงทุกคน>
“ทำไมโลกิถึงให้คำแนะนำเขากัน? ฉันได้ยินมาว่าต้องจ่ายเงินเป็นล้านเพื่อขอค่าคำปรึกษาเลยนะ”
คอมเมนต์เริ่มหลั่งไหลเข้ามาเรื่อยๆ
ในส่วนความคิดเห็นที่พูดถึงนายท่านไรก็ได้ถูกลบเลือนไป มันได้ถูกแทนที่ด้วยความคิดเห็นมากมายที่ไม่เกี่ยวข้อง ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องฉันแทน มีแม้กระทั่งคนที่พยายามอยากจะคุยกับฉันเป็นการส่วนตัว
“ฉันน่าจะทักส่วนตัวไปดีกว่าแฮะ”
อย่างน้อยชื่อผู้ใช้ของฉันก็ยังคงอยู่
ขณะที่ฉันกำลังจะเพิ่มความคิดเห็นใหม่ เสียงกรีดร้องของไอเซลล์ก็ดังก้องกังวาน
[ไมมมมม่ ไหวววววว แล้ววววว!]
“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันเข้าใจแล้ว”
ทันทีที่ฉันปิดหน้าต่างอินเทอร์เน็ต ไอเซลล์ก็เซและทรุดตัวลงกับที่นอนของฉัน
หน้าต่างก็หายไปในพริบตา และดูเหมือนมันจะปิดไปหมดแล้ว
“ทำได้ดี ขอบคุณมาก เสร็จแล้วล่ะ”
[เสร็จแล้วเหรอคะ? มันไปได้สวยไหม?]
“มันก็ขึ้นอยู่กับว่านายท่านไรก็ได้เขาจะตอบสนองยังไงล่ะนะ”
ไอเซลล์เช็ดเหงื่อที่หน้าผากแล้วถามฉัน
[รู้สึกเหมือนท่านจะส่งเอกสารให้เขาสินะคะ มันมีอะไรอยู่ในนั้นงั้นเหรอ?]
“บันทึกการเล่นของฉัน แล้วก็อะไรนิดหน่อย”
[อย่าบอกนะว่ามันคือ 'คัมภีร์สวรรค์'!]
หา?
[มีข่าวลือว่าคู่มือที่ท่านโลกิมีอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่ฉบับสมบูรณ์ ว่ากันว่าคู่มือตัวจริงได้ถูกท่านโลกิซ่อนไว้ เขาว่ากันว่ามันมีทุกอย่างเกี่ยวกับพิกมีอัพอยู่ในนั้น!]
ไอเซลล์เข้ามาใกล้แล้วหายใจออกทางจมูกอย่างแรง
ใบหน้าของเธอแดงราวกับสตรอเบอร์รี่
[ท่าน…ท่านส่งของแบบนั้นให้นายท่านไรก็ได้งั้นเหรอ?]
“ถอยออกไปก่อนแล้วจะบอก”
ฉันผลักไอเซลล์ออกไปขณะที่เธอพยายามเข้าใกล้มากขึ้น
ไอเซลล์พยักหน้าอย่างเหม่อลอย จากนั้นจึงถอยกลับไปสองสามก้าวแล้วเธอก็คุกเข่าต่อหน้าฉันด้วยท่าทางแสดงความเคารพ
[เอาล่ะ ได้โปรดบอกความจริง! โปรดบอกฉันที!]
“ที่เธอพูดมันก็ถูกต้องบางส่วน”
เป็นความจริงที่ว่าคำแนะนำของฉันที่โพสต์บนบอร์ดนั้นใช่ฉบับไม่สมบูรณ์ แม้ว่าจะมีข้อมูลเรื่องการประเมินค่าสิ่งอำนวยความสะดวกและการไม่ทิ้งฮีโร่ระดับล่าง พร้อมด้วยเคล็ดลับต่างๆ แต่มันก็ยังขาดวิธีการที่สำคัญ
สาเหตุเพราะฉันขี้เกียจพิมอะไรยาวๆ
อีกทั้งฉันยังรู้สึกว่ามันไม่จำเป็นต้องเปิดเผยทุกอย่างที่ฉันเรียนรู้ลงไปเสียหน่อย
คู่มือที่เผยแพร่กันนั้นนั้นเป็นเพียงที่ฉันเขียนขึ้นมาคร่าวๆ และไม่ได้กลั่นกรองอะไรมากเท่าไร ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันจะทำให้เกิดความปั่นป่วนแบบนี้
แม้ว่านายท่านไรก็ได้จะพึ่งได้คำแนะนำของฉันไป แต่การเล่นเกมของเขาก็ใช่ว่าจะแย่ ช่วงแรกๆ ถือว่าดี แต่ช่วงกลางเกมมันค่อนข้างจะแย่พอสมควร
“สิ่งที่ฉันส่งไปให้เขานั้นคือบันทึกการเล่นเกมของฉัน และข้อมูลที่ฉันวิเคราะห์ในช่วงสองปีที่ฉันเล่นพิกมีอัพ มีข้อมูลบางอย่างที่มีลักษณะคล้ายกับทฤษฎีอีกด้วย”
[งั้นมันก็มีอยู่จริงสินะคะ…]
ฉันไม่แน่ใจว่าในนั้นมีข้อมูลทั้งหมดของพิกมีอัพไหม แต่มันก็เป็นทุกสิ่งที่ฉันเจอมา วิเคราะห์มาและศึกษามา
ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่านายท่านไรก็ได้จะอ่านอีเมลของฉันหรือเปล่า
ฉันไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขาจะอ่านเนื้อหาทั้งหมดของเอกสารหรือเปล่า เพราะความยาวของมันก็เทียบเท่ากับหนังสือหนาๆ หลายเล่ม มันจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะเข้าใจมันและอ่านทั้งหมด
แต่ถ้าเขาอ่านทั้งหมด...
หากเขานำมาปรับใช้ด้วยตัวเองได้...
มันคงจะทำให้สถานการณ์ดีขึ้นมาก
ฉันได้ทำสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ไปแล้ว
ที่เหลือก็แค่ต้องรอคำตอบ
ไม่ว่าเขาจะหมดความสนใจในเกมหรือเลิกเล่นไปแล้ว...
ทุกสิ่งก็ขึ้นอยู่กับตัวเขาเท่านั้น
ฉันทำการแก้ไขบางอย่างเล็กน้อยในช่วงท้ายของไฟล์ เพื่อดูถึงความตั้งใจของนายท่านไรก็ได้นี้
การเชื่อมต่อของนายท่านไรก็ได้ที่เข้ามาในเกมครั้งล่าสุดก็คือเมื่อสามวัน หรือคือสามชั่วโมงที่ผ่านมา
“ยินดีต้อนรับสู่พิกมีอัพ!”
“ดาวน์โหลดสำเร็จแล้ว”
[แตะ !(เลือก)]
ฉันนั่งบนม้านั่งในจัตุรัสและแหงนหน้ามองท้องฟ้า
ฉันขว้างกริชขึ้นไปแล้วจับมันไว้ นายท่านไรก็ได้เริ่มเข้ามาในเกมแล้ว
เขาเข้าสู่การจัดการและกดไอคอนของขวัญ
“ซื้อ ‘รูปปั้นม้าศึก’ ในราคา 5,000 ทองคำ”
“นายท่าน มอบ ‘รูปปั้นม้าศึก’ ให้กับ ‘ฮาน(★★)’!”
ไอเซลล์ปรากฏตัวอยู่ข้างน้ำพุ
บนตัวเล็กๆ ของเธอมีรูปปั้นไม้ที่ฉันเคยทำพัง ตอนนี้กลายเป็นรูปปั้นอันใหม่แล้ว ไอเซลล์เข้ามาด้วยสีหน้าสับสน
[ทำไมเขาถึงส่งสิ่งนี้ให้ท่านอีกครั้งล่ะ…?]
“ส่งมาสิ”
[ท่านจะปามันลงพื้นอีกแล้วใช่ไหม?]
ฉันหยิบรูปปั้นม้าศึกจากอ้อมกอดของไอเซลล์
['ฮาน(★★)' พอใจที่ได้รับ 'รูปปั้นม้าศึก']
[ความชอบเพิ่มขึ้น!]
ฉันยิ้ม
ไอเซลล์มองมาที่ฉันอย่างสับสน
“มันเขียนไว้ท้ายไฟล์นั้นว่าเขาต้องมอบรูปปั้นม้าศึกให้กับฮีโร่ที่เขาชอบสองครั้ง”
“ถึงโร่จะไม่ยอมรับมันในครั้งแรก แต่ฮีโร่จะยินดียอมรับมันไว้หากทำมันอีกเป็นครั้งที่สอง”
ดูเหมือนเขาจะได้อ่านเอกสารหนาๆ นั้นจนจบ
ฉันลุกขึ้นจากม้านั่งพร้อมรูปปั้นในมือ
ฉันมีรูปปั้นอยู่ในมือ ฉันสามารถวางไว้ทุกๆ ที่ฉันต้องการ
หากเขาต้องการให้ฉันปีนขึ้นไปบนยอดหอคอยจริงๆ งั้นเขาก็ต้องทำให้ได้ในแบบที่ฉันเขียน ไม่อย่างนั้นนายท่านคนนี้ก็ไม่อาจควบคุมฉันไม่ได้
ถึงแม้เขาอาจจะยังไม่เข้าใจเนื้อหาของเอกสารที่ฉันเขียนไว้อย่างถ่องแท้
แต่…
'ตราบใดที่เขาเชื่อใจฉันและเชื่อใจตัวเอง'
“ฉันก็จะพยายามช่วยนายอย่างเต็มที่”