ตอนที่ 1425 คุณหลิน, ผมไม่รู้ว่าจะช่วยคุณได้ยังไง..

หลินฟาน สามารถรักษา โอลิสกี้ ได้ ..จริงหรือ?

ภายในสํานักงาน ผู้ช่วย และหลี่ จื่อเสีย ต่างก็ยืนจ้องมองอย่างใกล้ชิด.. สิ่งที่ผู้ช่วยเป็นห่วงคือ นายกเทศมนตรี สิ่งที่ หลี่ จื่อเสีย กำลังเป็นกังวลก็คือ หลินฟาน หากการรักษาล้มเหลว แผนการของพวกเขาทั้งหมดก็จะล้มเหลวตาม ..เช่นกัน

หลี่ จื่อเสีย ก็เพิ่งรู้ว่า หลินฟาน ยังมีความสามารถในการรักษาโรคได้เช่นกัน.. แต่เธอเองก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับทักษะทางการแพทย์ของ หลินฟาน

ในเวลานี้ หมอโทมัส ไม่มีเวลามาเฝ้าดู ใบสั่งยาที่ หลินฟาน สั่งให้เขาจัดหานั้นมันเพียงพอที่จะทําให้เขานั้นยุ่งไปอยู่อีกสักพักใหญ่

หนึ่งชั่วโมง.. ดูเหมือนมันจะผ่านไปอย่างยาวนานมาก แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ผ่านไปได้ในที่สุด..

และ.. ในที่สุด หลินฟาน ก็ได้หยุดมือลง จากนั้นเขาทำการถอดเข็มเงินออก

ใบหน้าที่ซีดเซียวของ โอลิสกี้ เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดอกกุหลาบมากขึ้นในเวลานี้

หลินฟาน ยืนขึ้น และพูดว่า : “ท่านนายกฯ การรักษาสิ้นสุดลงแล้วครับ และในเวลานี้ท่านสามารถลองเคลื่อนไหว ลองขยับตัวได้แล้ว”

โอลิสกี้ ได้ลองลุกยืนขึ้น ขยับมือ และเท้าไปมาครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างประหลาดใจออกไปว่า : “คุณหลิน ผมรู้สึกว่าร่างกายของผมนั้นมันเต็มไปด้วยพลัง นี่มันราวกับว่าผมนั้นย้อนกลับไปเมื่อตอนครั้งอายุ 30 ปีได้! โอ้.. เทคนิคการแพทย์ของจีน น่ามหัศจรรย์มาก มากจริงๆ!”

“จริงๆ เหรอครับ ท่านนายกฯ เช่นนั้นนี่มันก็.. สุดยอดมาก!” ผู้ช่วย พูดออกมาอย่างมีความสุข ความกังวลทั้งหมดของเขาเหมือนได้สลัดทิ้งมันไปจนสิ้นแล้ว..

ต้องบอกว่า การแพทย์แผนจีนนั้น.. น่ามหัศจรรย์จริงๆ, ท่านนายกเทศมนตรี ดีขึ้นในอัตราที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า, ส่วนวิธีการรักษานั้น มัน.. กลับเป็นเพียงแค่เข็มเงิน 3 เล่มเท่านั้น กล่าวคือ.. เขาทำมันได้อย่างไร?

หลี่ จื่อเสีย เองก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก และมีความสุขขึ้นมาเช่นกัน ดูเหมือนว่าเธอไม่จำเป็นจะต้องเป็นห่วง หลินฟาน เลยด้วยซ้ำ และหลินฟาน ไม่เพียงแต่สามารถต่อสู้ได้เก่งเท่านั้น แต่เขายังมีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่มีใครเทียบได้ด้วย!

นอกจากนี้ หลินฟาน ยังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ ระดับของ หลินฟาน หลี่ จื่อเสีย ก็ได้แต่ถอนหายใจให้กับตัวเองเช่นกัน เธอเทียบเขาไม่ได้เลยจริงๆ!

นี่ยังไม่พูดถึงความสามารถทางภาษา หลินฟาน ยังสามารถพูดได้อยู่หลายภาษา ไม่ว่าจะเป็นภาษาอังกฤษ หรือภาษาสเปน เขาก็คล่องอย่างมาก และแม้แต่ภาษาในยุโรปตะวันออก เขาก็ยังมีความเชี่ยวชาญด้วย

เขาเก่ง เขายอดเยี่ยมมากจน หลี่ จื่อเสีย ไม่สามารถอธิบายความตกใจของตัวเองในตอนนี้ออกมาเป็นคําพูด ..ได้อีกต่อไป

ทาง โทมัส เองก็ตกตะลึงไปแล้ว ก่อนที่จะเห็นด้วยตาของตัวเอง เขาไม่มีทางที่จะเชื่อได้เลยว่า มันจะยังมีคนในโลกที่สามารถช่วย โอลิสกี้ ได้

เขาในฐานะหมอทั้งยังเป็นหมอที่มีชื่อเสียงอย่างมาก ย่อมเห็นได้มากกว่าผู้อื่น ..ว่า โอลิสกี้ ดีขึ้นแล้ว เขาดีขึ้นแล้วจริงๆ!

แม้ว่าเขาจะยังไม่หายดี เพราะ หลินฟาน ยังไม่ได้จัดยาให้กินก็ตาม!

โทมัส ในฐานะที่เขาเป็นหมอที่มีชื่อเสียง แต่ โทมัส กลับไม่เข้าใจใบสั่งยานี้ของ หลินฟาน ได้เลยสักนิด

“คุณหลิน ยาที่คุณขอฉันได้เตรียมให้คุณพร้อมแล้ว” โทมัส กล่าวพร้อมกับเดินเข้ามา

หลินฟาน พยักหน้า ตอบรับ แล้วกล่าวว่า : “ขอบคุณครับ, ท่านนายกฯ ผมจะจ่ายยาให้กับท่านในตอนนี้ แต่คงต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยครับ ในเวลานี้ท่านเองก็สามารถแก้ไขปัญหาของท่านไปก่อนได้เลยครับ”

ผู้ช่วย เดินเข้ามาที่ โอลิสกี้ และพูดว่า : “ท่านนายกฯ นักข่าวด้านนอกมีมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วครับ ฝ่ายตรงข้ามของเราได้แพร่กระจายข่าวลือไปในโลกออนไลน์ และพลเมืองจํานวนมากก็เริ่มที่จะสงสัยมากขึ้น ทั้งเมื่อกี้นี้ เจ้าหน้าที่ระดับสูงก็ได้โทรเข้ามา และกล่าวเป็นห่วงสุขภาพของท่าน ส่วนทางผมได้เพียงแต่พูดหลอกลวงเขาไป…”

โอลิสกี้ พูดว่า : “คุณออกไปเพื่อพบนักข่าวกับฉัน”

ที่ประตูหน้าศาลาว่าการ ในเวลานี้มีนักข่าว และประชาชนที่ห่วงใยได้มารวมตัวกันเพื่อขอให้ทางศาลาว่าการอธิบายถึงเรื่องสุขภาพของ ท่านนายกเทศมนตรี

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ยังคอยดูแลความสงบเรียบร้อย แต่เมื่อเวลาผ่านไป อารมณ์ของนักข่าว และประชาชนเริ่มที่จะไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ และพวกเขากำลังคิดที่จะบุกเข้าไปในศาลาว่าการ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจึงต้องระดมกำลังเข้ามาเพื่อหยุดยั้งพวกเขา

ศาลาว่าการ ไม่ได้ออกมาตอบสนองต่อเรื่องนี้มาเป็นเวลานานมากแล้ว และนั่นมีแต่จะทําให้ข้อสงสัยของผู้คน ดูน่าเชื่อถือมากขึ้นเรื่อยๆ

ในขณะที่สถานการณ์กำลังจะควบคุมไม่ได้นั้น

โอลิสกี้ ได้เดินออกมาพร้อมกับ ผู้ช่วยของเขา และเดินตรงเข้าไปเผชิญหน้ากับ ประชาชน..

“นายกเทศมนตรีออกมาแล้ว!”

“ท่านนายกเทศมนตรี ท่านดูเหมือนไม่ได้เป็นอะไร!”

“นั่นท่าน.. ดูเปี่ยมไปด้วยพลังมาก!”

ประชาชนต่างแสดงสีหน้ายินดีออกมา และแน่นอนว่าบางคนก็แสดงสีหน้าผิดหวังออกมาเช่นกัน

ผู้สื่อข่าว พากันรุมเข้ามา..

“ท่านนายกฯ คะ ข่าวลือที่ว่าท่านป่วยหนักระยะสุดท้ายนี้ คือจริงหรือไม่ค่ะ ท่าน?”

“ท่านนายกฯ ครับ หากเป็นเช่นนั้น ท่านเองคงเป็น นายกฯ ไม่ได้อีกต่อไปแล้วใช่หรือไม่ครับ?”

“ท่านนายกฯ ครับ เกิดอะไรขึ้นที่งานฉลองเทศกาล?”

โอลิสกี้ โบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบสงบลงก่อน และจากนั้นเขาได้ยิ้มพร้อมกับหัวเราะไปว่า : “ขอบคุณมากสำหรับความเป็นห่วงของทุกๆ คน เพียงแต่ฉันสบายดี และมีสุขภาพแข็งแรงดีมากเช่นกัน”

“ท่านนายกฯ คะ ทําไมท่านถึงรีบออกจากงานฉลองเทศกาลไปค่ะ?” นักข่าวสาวคนหนึ่ง กล่าวถาม

โอลิสกี้ กล่าวว่า : “ขอไม่ปิดบัง จริงๆ ในช่วงงานฉลองเทศกาล ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายเล็กน้อย และเกิดท้องเสียขึ้นมา จริงๆ ส่วนใหญ่แล้วต้องขอบคุณภรรยาที่รักของผม โอ้.. พระเจ้า บอกตามตรงผมรักเธอมาก เธอทําอาหารเช้าในวันหยุดแสนอร่อยให้กับผมในตอนเช้า แต่เพราะความอุดมสมบูรณ์ที่มากเกินไป มันจึงทำให้ท้องของผมดูเหมือนจะไม่มีความสุขเสียแล้ว…”

เขากล่าวจบ พร้อมกับลูบท้องของตัวเองไปด้วย และนั่นยิ่งทำให้เกิดเสียงหัวเราะที่ดังลั่นขึ้น…

ท่านนายกเทศมนตรี ยังคงหัวเราะด้วยอารมณ์ขันที่ดูผ่อนคลายได้มากขนาดนี้ นั่นจึงแสดงให้เห็นว่า เขา.. ไม่เป็นอะไรจริงๆ

โอลิสกี้ กล่าวว่า : “ผมซาบซึ้งใจมากที่ทุกคนเป็นห่วง ผมสามารถบอกทุกคนได้อย่างมีความรับผิดชอบว่า ตัวผมนั้นมีสุขภาพแข็งแรงดีมาก ผมกล้ารับประกันได้ในที่นี่ว่าผมสามารถสู้กับใครก็ได้ อีกทั้งผมได้ยินมาว่าศัตรูของผม ได้แพร่กระจายข่าวลือไปบนอินเทอร์เน็ต พร้อมกับว่ากล่าวผมว่า ผม.. ป่วยหนัก และใกล้กำลังจะตาย นั่นคือ ..ไร้สาระสิ้นดี ต้องขออภัย ดูเหมือนพวกเขาเหล่านี้จะผิดหวังเสียแล้ว และผมยินดีต้อนรับพวกเขาที่มาท้าทายผม แน่นอน ผมจะทําให้จมูก และใบหน้าของพวกเขานั้นกลายเป็นบวมช้ำ และต้องสะบัดก้นกลับไปด้วยสีหน้าโกรธได้อย่าง ..แน่นอน”

และนั่นเป็นอีกครั้งที่ทำให้ทุกคนได้หัวเราะออกมา

เมื่อได้มาเห็นความจริงในตอนนี้ที่ ท่านนายกเทศมนตรี มีสีหน้าแดงก่ำดูสุขภาพดี และยังดูกระปรี้กระเปร่าเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังเช่นนี้ แน่นอนเขานั้นดูไม่เหมือนคนป่วยตามในข่าวลือที่ไม่ดีเหล่านั้นเลย กล่าวได้เลยว่านี่คือ การแพ้ภัยตัวเอง! (‘不攻自破’, ทำไม่ดีย่อมได้รับผลที่ทำ สิ่งที่ไม่ดีย่อมย้อนเข้าหาตัว)

ด้วยวิธีนี้ โอลิสกี้ ก็ได้แก้ไขสถานการณ์วิกฤติของตนเองไปได้

เมื่อเสร็จเรื่อง โอลิสกี้ ก็ได้กลับไปที่สำนักงานอย่างมีความสุขมาก เขาได้เข้ามาจับมือของ หลินฟาน ไว้แน่น

ตอนนี้ หลินฟาน ได้จัดเตรียมยาเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และเขายิ้ม ก่อนจะพูดไปว่า : “ท่านนายกฯ ยาของท่านผมได้เตรียมไว้ให้แล้ว และผมได้มอบไว้ให้กับ ดร.โทมัส ท่านต้องทานยานี้ให้ตรงเวลาวันละสามเวลา และภายในหนึ่งเดือนหลังจากนี้ โรคหัวใจของคุณก็จะหายกลับมาเป็นปกติ”

“คุณหลิน ขอบคุณมาก คุณนั้นเปรียบได้ดั่งผู้ที่ให้ชีวิตใหม่แก่ผม และคุณคือผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของผม คุณช่วยชีวิตผม รักษาความฝัน และอาชีพการงานของผม!” โอลิสกี้ กล่าวขอบคุณไปอีกว่า : “ผมเองไม่รู้ว่าจะตอบแทน คุณหลิน อย่างไรจริงๆ คุณหลิน ผมขอถามหน่อยว่าผมสามารถช่วยทําอะไรให้กับคุณได้บ้าง?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “มีสิ่งหนึ่ง ที่ผมต้องการขอความช่วยเหลือจาก ท่านนายกฯ จริงๆ.. ท่านนายกฯ ท่านช่วยกรุณาฟังสิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้ในแบบ ..ส่วนตัว พอจะได้ไหมครับ?”

“อ่า?”

โอลิสกี้ ดูเหมือนจะอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นแล้ว เขาจึงบอกให้ โทมัส และผู้ช่วยของเขาออกไปจากสำนักงานก่อน

“คุณหลิน คุณมีอะไร หรือต้องการให้ผมช่วยทำอะไรก็สามารถพูดมันออกมาได้เลย”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมขอพูดอย่างไม่ปิดบัง ผมมาที่ประเทศของคุณในครั้งนี้ เพื่อจัดการกับแก๊งลักพาตัวในประเทศของคุณ, นั่นคือ.. แก๊งอาร์ดวูล์ฟ”

โอลิสกี้ มีสีหน้าเปลี่ยนไป.. เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งที่ออกมาจากปากของ หลินฟาน จะเป็นแก๊งอาร์ดวูล์ฟ ไปจริงๆ

นี่เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ เขายังคิดว่า หลินฟาน อยากได้ค่าตอบแทนเป็นเงิน เขาเองพร้อมที่จะตอบสนอง หลินฟาน ให้ได้มากที่สุด ได้มากเท่าที่เขาพอใจ…

“ที่แท้.. คุณหลิน ที่คุณช่วยมารักษาโรคให้ผม คือคุณต้องการให้ผมช่วยคุณจัดการกับ แก๊งอาร์ดวูล์ฟ?” โอลิสกี้ ได้ขมวดคิ้ว

หลินฟาน ยิ้มแล้วกล่าวว่า : “ขอพูดตรงๆ ครับ, ท่านนายกฯ ท่านรับปากกับผมได้ไหม?”

โอลิสกี้ กล่าวว่า : “คุณหลิน คุณรู้ไหมว่าประเทศของเราเป็นประเทศท่องเที่ยว การท่องเที่ยวเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดของเรา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เรามีคดีลักพาตัว และคดีคนหายตัวไปมากมายที่นี่ ซึ่งส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่อชื่อเสียงของเรา และมันเป็นดังภัยคุกคามต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของเรา หลายคนเกิดกลัวจนไม่กล้ามา ผมเองได้มุ่งเป้าไปที่จะปราบปรามกลุ่มแก๊งที่ลักพาตัวนี้เป็นเป้าหมายของผม ตั้งแต่ที่ผมเข้ามามีอํานาจ แต่มัน.. กลับ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย!”

“แก๊งอาร์ดวูล์ฟที่ คุณหลิน พูดถึง ผมรู้.. เพียงแต่พวกเขาปกปิดตัวตน และที่อยู่เงียบมาก อีกทั้งวิธีการของพวกนั้นมันก็โหดร้ายมาก ผมเคยส่งเจ้าหน้าที่ตํารวจเข้าไปสอบสวนในเรื่องนี้ แต่หลังจากนั้นไม่นานก็พบว่าพวกเขา ..ถูกฆ่าตาย แม้กระทั่งครอบครัวของพวกเขาเองก็เช่นกัน นั่นจึงทําให้ไม่มีใครกล้าไปตรวจสอบ หรือทำการสอบสวนอีกแล้ว”

“ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากที่จะช่วย คุณหลิน แต่ผมไม่รู้ว่าจะช่วยคุณได้ยังไง..”

หลินฟาน ยิ้ม พร้อมกับกล่าวไปว่า : “ผมเพียงอยากจะขอยืมบางอย่างจาก ท่านนายกฯ เพียงเท่านั้นครับ”