บทที่ 130 การทดลอง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 130 การทดลอง
"สไปเดอร์แมน?!
เมื่อสังเกตเห็นการมาถึงของไอ้แมงมุมตัวน้อย สีหน้าของนอร์แมน ออสบอร์นนภายใต้หน้ากากก็อบลินก็ดูประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง แต่ทันใดนั้น มันก็ได้เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แกมาทันเวลาพอดีเลยสไปเดอร์แมน ฉันกำลังตามหาตัวแกอย่างยากลำบาก ไม่เคยคิดเลยว่าแกจะออกมาด้วยตัวเอง”
นอร์แมนหัวเราะขณะที่เขาคว้าระเบิดฟักทองและขว้างไปที่สไปเดอร์แมน
"พอดีว่าผมน่ะชอบช่วยเหลือคนอื่นตลอดน่ะ..."
ขณะที่พึมพำอะไรบางอย่าง ปีเตอร์ก็ยกข้อมือขึ้น
ในวินาทีต่อมา ของเหลวพิเศษก็พุ่งออกมาจากเครื่องยิงแมงมุม มันก่อตัวเป็นใยแมงมุมเหนียวที่พันรอบระเบิดฟักทองที่เข้ามาและผลักมันกลับไปที่กรีนก็อบลิน
“อะไรกัน?!”
ใบหน้าของนอร์แมนเปลี่ยนเป็นสีเขียวทันทีเมื่อเห็นระเบิดฟักทองบินกลับมาหาเขา
"นายน่ะไม่ใช่คนเดียวที่อัพเกรดอุปกรณ์ของนายได้สักหน่อย" เมื่อได้ยินน้ำเสียงประหลาดใจของกรีนก็อบลิน รอยยิ้มก็ได้ปรากฏบนใบหน้าของปีเตอร์ เขาพูดขึ้นมาด้วยความยินดี "ผมน่ะได้ดัดแปลงอะไรหลายอย่างเลยล่ะ"
นับตั้งแต่ที่เขาได้พบกับโทนี่ตรงหน้ารถขายอาหารของเชลล์ แมงมุมตัวน้อยก็ทำตามคำแนะนำของอีกฝ่ายและแก้ไขเครื่องยิงใยแมงมุมของเขา ในที่สุด เขาก็อัพเกรดมันได้สำเร็จเสียที ตัวปล่อยใยแมงมุม 2.0 ปล่อยใยแมงมุมออกมาเหมือนเมื่อก่อน แต่มันมีตัวเลือกใยแมงมุมรูปแบบเหนียวที่เขาเพิ่งใช้เมื่อครู่ด้วย มันมีความสามารถมากกว่าในการตรึงศัตรูเอาไว้
ปัง ปัง--
ใยแมงมุมเกาะติดกับระเบิดฟักทองและติดอยู่กับร่างของกรีนก็อบลิน ในเวลาต่อมา ระเบิดฟักทองก็สร้างคลื่นกระแทกขนาดใหญ่ พร้อมกับแรงระเบิดกระแทกพวยพุ่งขึ้นมา
ครืดด--
กรีนก็อบลินยืนขึ้น ผลักก้อนหินและเศษซากออกจากร่างกายของเขา ด้วยร่างกายเหนือมนุษย์ที่ได้รับจากเซรุ่มสุดยอดทหารแบบคุณภาพไม่ค่อยสูงนัก และชุดป้องกันกรีนก็อบลินที่ทรงพลัง มันก็ทำให้นอร์แมนไม่เป็นอะไรจากเศษซากตึกที่ทับลงมา
ในขณะที่เขาหันศีรษะ เขาก็สังเกตเห็นว่าเอ็ดดี้และแมงมุมหนุ่มได้หายตัวไปนานแล้ว
ภายใต้หน้ากากที่ดูชั่วร้าย ทันใดนั้นสีหน้าของนอร์แมนก็บิดเบี้ยวไปมา
"สไปเดอร์แมน!!"
...
ไอ้แมงมุมยิงใยแมงมุมด้วยมือข้างหนึ่งและเหวี่ยงผ่านตึกระฟ้าของนิวยอร์ก จากนั้นไอ้แมงมุมก็กระโดดขึ้นไปหลังคาหลังหนึ่ง
“เอาล่ะคุณบร็อค ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว”
เขาค่อยๆ พาตัวเอ็ดดี้ลงจากแขนของเขาและวางอีกฝ่ายลง
ในวินาทีต่อมา แมงมุมหนุ่มก็ได้ผละจากด้านข้างของเอ็ดดี้ด้วยการพลิกตัวอย่างคล่องแคล่ว เพื่อรักษาระยะห่างที่ปลอดภัย
เขาไม่ลืมความจริงที่ว่าชายตรงหน้านั้นเคยเป็นสัตว์ประหลาดที่ครั้งหนึ่งเคยอยากจะกินเขา
“ขอบคุณมากเลยนะสไปเดอร์แมน คุณช่วยชีวิตผมไว้อีกครั้งแล้ว”
เอ็ดดี้ส่ายศีรษะด้วยสีหน้าอึดอัดเมื่อกำลังยืนอยู่บนหลังคา เขาหันไปขอบคุณสไปดี้ที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก
“ด้วยความยินดีครับ คุณบร็อค ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของงานผมอยู่แล้ว” ไอ้แมงมุมตัวน้อยโบกมือตอบอย่างสงบเสงี่ยม
เมื่อมองไปที่เอ็ดดี้ เขาก็ลังเล แต่ก็ห้ามใจให้ถามไม่ได้ "คุณบร็อก มันเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้เหรอ? ทำไมคุณถึงได้กลายเป็น..."
"เวน่อม มันบอกว่านี้คือชื่อของมัน"
เอ็ดดี้ บร็อกพูดขึ้นและให้ข้อมูลแก่ปีเตอร์
"เวน่อม...?"
เมื่อเอ่ยทวนชื่อนี้ ปีเตอร์ก็มีความรู้สึกแปลกๆ มาก
สไปเดอร์แมนส่ายศีรษะ เขายังคงตั้งคำถามต่อไป "แล้วคุณกลายเป็นเวน่อมได้ยังไง?"
“ผมก็ไม่แน่ใจ ความทรงจำของผมมันเลือนรางไปหน่อยตั้งแต่ผมตื่นขึ้นมาในวันนั้น” เขากุมศีรษะแสร้งทำสีหน้าเจ็บปวด จากนั้นเขาก็พูดว่า "ทั้งหมดที่ผมจำได้ก็คือ... ผมไม่ผ่านการสัมภาษณ์และต้องออกจากสำนักพิมพ์ แล้วผมก็หมดสติไป เมื่อผมฟื้นขึ้นมา ผมก็อยู่ในห้องที่ดูเหมือนห้องทดลอง"
"ห้องทดลอง?"
[คะแนนชื่อเสียงจากสไปเดอร์แมน +320]
คำพูดของเอ็ดดี้ทำให้สีหน้าของปีเตอร์ภายใต้หน้ากากเปลี่ยนไปทันที
การที่จู่ๆ ไปโผล่ในห้องทดลองหมายความว่าการเปลี่ยนแปลงของเอ็ดดี้ไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นผลมาจากความพยายามโดยเจตนาของใครบางคน
อีกด้านหนึ่ง เอ็ดดี้ก็ก้มศีรษะด้วยความเจ็บปวดในขณะที่เขาเล่าถึงทุกสิ่งอย่างที่เขาเผชิญมา
“หลังจากนั้นความทรงจำของผมก็เลือนลาง ผมจำได้ลางๆ ว่าทุกวันจะมีคนฉีดบางอย่างเข้ามาในตัวผม บางวันมันเย็น และบางวันก็ร้อน บางครั้งคนที่คล้ายกับผมก็จะปรากฏตัวในห้องทดลอง พวกเขาสับสนและกลัวเช่นเดียวกับผมที่ต้องถูกทดลองมากมาย บางคนก็อยู่นาน บางคนต้องนั่งรถเข็นออกไปและก็...หายไป...”
'พวกเขากำลังทำการทดลองกับมนุษย์!'
เมื่อฟังเรื่องราวของเอ็ดดี้ แมงมุมหนุ่มก็กำหมัดแน่น ความโกรธได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
“...ผมไม่รู้ว่ามันใช้เวลานานแค่ไหน ผมถูกนำตัวออกจากห้องทดลองและเข้าไปในห้องทดลองใหม่อีกห้อง ซึ่งผมได้ยินชื่อ 'ดร.เฉิน' จากนักวิจัยคนหนึ่ง”
“ดร.เฉิน?” หลังจากได้ยินชื่อที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน สไปดี้ก็ตระหนักดีว่าคนผู้นี้มีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนให้เอ็ดดี้ให้กลายเป็นเวน่อม เขาจึงรีบถามว่า "คุณบร็อก คุณจำได้ไหมว่าดร.เฉินคนนี้หน้าตาเป็นยังไง?"
“ไม่ได้เลย” เอ็ดดี้ส่ายศีรษะขณะที่เขาตอบ คำตอบของเขาทำให้ปีเตอร์ผิดหวังมาก
"ตามที่นักวิจัยคนอื่นพูดมา ดูเหมือนดร.เฉินจะเป็นคนที่สำคัญมาก เขาเป็นผู้ควบคุมการทดลองที่สำคัญกว่ามาก..."
"การทดลองที่สำคัญกว่า?!"
[คะแนนชื่อเสียงจากสไปเดอร์แมน +650]
คำพูดของเอ็ดดี้ทำให้ขนของแมงมุมหนุ่มลุกตั้งทันที ประสาทสัมผัสแมงมุมในร่างกายของเขาตอบสนองตามสัญชาตญาณความตึงเครียด
'เวน่อมเป็นสัตว์ประหลาดที่น่าสะพรึงมาก แต่มันยังมีการทดลองที่สำคัญกว่าอีกเหรอ?!'
"จากนั้นไม่กี่วันต่อมา นักวิจัยก็ได้นำขวดแก้วใสที่เต็มไปด้วยของเหลวสีดำเข้ามาในห้องทดลอง ดูเหมือนว่าพวกเขาตั้งใจจะทำการทดลองบางอย่างกับผม ทว่าผลการทดลองดูเหมือนจะอยู่เหนือจินตนาการของพวกเขามาก... "
'ถ้าอย่างนั้นก็เข้าเค้าแล้ว...'
เมื่อได้ยินคำพูดของเอ็ดดี้ แมงมุมหนุ่มก็พยักหน้า
ตัวตนของเวน่อมคงไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปจะรู้ได้เลย
“แล้เป็นยังไงต่อเหรอคุณบร็อก? จำอะไรที่ละเอียดกว่านี้ได้ไหม?”
"รายละเอียดมากกว่านี้..." เอ็ดดี้บร็อกขมวดคิ้ว เมื่อพยายามนึกถึง ใบหน้าของเขาก็คล้ายเจ็บปวดมากขึ้น เขาตอบไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจเล็กน้อย "ทั้งหมดที่ผมจำได้คือในตอนที่ผมกลายเป็นเวน่อมและหลบหนี ผมคิดว่าผมได้เห็นโลโก้แปดเหลี่ยมสีแดงและสีขาวที่ไหนสักแห่งในห้องทดลอง.... ทั้งยังมีสัญลักษณ์ที่ดูเหมือน...ร่ม!"
