บทที่ 97 : ฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงความล้มเหลว (5-1)
บทที่ 97 : ฉันจะทำให้นายรู้สึกถึงความล้มเหลว (5-1)
การเตรียมการเพื่อพิชิตหอคอยชั้นที่ 15 ดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
มีการจัดเตรียมอาวุธเสริมให้กับสมาชิกปาร์ตี้ที่ 3 และชุดที่พวกเขาสวมใส่ก่อนหน้านี้ได้รับการปรับปรุงเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง ด้านนอกสมาชิกทั้งสามคนดูเหมือนจะฝึกฝนทักษะของพวกเขาเหมือนพวกเรา พวกเขาใช้เวลาอยู่ที่สนามฝึกซ้อมเป็นเวลานานเลย
“นายจะไม่ทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยเหรอ?”
ออลก้าที่วิ่งอยู่ข้างๆ ถาม
ดูเหมือนว่าเธอจะเพิ่มความแข็งแกร่งของเธอจนถึงจุดที่เธอสามารถพูดได้ในขณะวิ่งแล้ว
“ถ้าพวกเขายังทำแบบนี้ต่อไป เราอาจจะถูกตามทันและถูกแทนที่ ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอะไรหรอก แต่นายต้องทำอะไรสักอย่างบ้างแล้ว!”
“ปล่อยให้พวกเขาทำไปเถอะ แต่ถ้าเธอต้องการเปลี่ยนปาร์ตี้ ฉันเองก็ไม่ว่าหรอก”
“ฉันไม่อยากไปร่วมกับพวกเขา พวกเขาดูยังไงก็ไม่รู้”
“งั้นก็แค่รอจนกว่าโอกาสจะมาถึง”
“ว่าแต่เธอได้เรียนรู้เกี่ยวกับการใช้พลังจิตมากพอที่จะใช้มันแล้วหรือยัง?”
"เรียนรู้มาแล้ว ฉันบอกนายไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
ดวงตาของออลก้าคล้ายสว่างขึ้นเป็นแสงสีฟ้า
กระสอบทรายที่วางอยู่ที่มุมหนึ่งของสนามฝึกซ้อมลอยอยู่ในอากาศ
เธอสามารถร่ายมันได้แม้ในขณะที่เธอเคลื่อนที่ หน้าต่างสถานะของเธอก็มีทักษะที่มีชื่อเรียกว่าพลังเทเลคิเนซิส มันเป็นทักษะที่ติดตัวเธอมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เธอมาที่นี่ แต่เธอก็ยังคงเรียกแต่ว่าตัวเองเป็นนักเวทย์ไฟ
ฉันสำรวจสนามฝึกซ้อม
สมาชิกปาร์ตี้ที่ 1 วิ่งตามฉันมา และปาร์ตี้ที่ 2 กำลังดำเนินการฝึกซ้อมเป็นกลุ่มอยู่ทางด้านซ้ายของสนามฝึก กลุ่มที่ 3 ฝึกทางด้านขวา พวกเขากำลังฝึกซ้อมแบบจำลองกัน ทว่าฮีโร่ระดับ 1 ดาวสองคนกลับไม่สามารถเข้ากับกลุ่มปาร์ตี้นี้ได้ลย พวกเขาได้แต่แกว่งดาบอย่างงุ่มง่าม
มีฮีโร่ที่กระตือรือร้นยามนี้มากกว่ายี่สิบคน
สนามฝึกซ้อมเมื่อก่อนรู้สึกว่ากว้างขวาง แต่ตอนนี้กลับดูแคบลง นายท่านมีการแจกรางวัลเป็นระยะๆ จนทำให้ยามนี้ห้องรอก็แน่นตามไปด้วย คงถึงเวลาแล้วที่จะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกระดับ 3
“แต่ดูเหมือนว่าเขาคงไม่มีเจตนาที่จะทำเช่นนั้นสินะ”
หลังจากเคลียร์ชั้น 10 ได้แล้ว สิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างที่ไม่เคยสร้างไม่ได้ก่อนหน้านี้ก็ถูกปลดล็อค
ทว่านายท่านไม่ได้ดำเนินการสร้างอะไรเลย
ฉันถอนหายใจและเริ่มวิดพื้น
สมาชิกกลุ่มปาร์ตี้ที่สาม นำโดยโนคินเริ่มเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา เขาคงคิดว่านายท่านชอบพวกเขามาก
พวกเขาทำทุกอย่างโดยไม่คิดสนใจอะไรเลย ยกตัวอย่าง เอาเนื้อออกมากินโดยไม่ได้ถามแม่ครัวก่อน ซึ่งถ้าพวกเขาพิชิตชั้นที่15 ได้สำเร็จ ทุกอย่างมันคงจะบานปลายอย่างมาก
ไม่กี่วันต่อมา
[ปาร์ตี้ที่ 3 ออกมารวมตัวกันที่จตุรัส!]
เสียงของไอเซลล์ดังก้องไปทั่วห้องรอ
“ฮ่าฮ่า ในที่สุดมันก็เกิดขึ้นแล้วเหรอ?”
โนคินที่กำลังตีหุ่นไม้อยู่ที่สนามฝึกซ้อมพึมพำ
ความตื่นเต้นได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา
"ไปกันเถอะ จะมีอะไรพิเศษกันนะ?"
วายนาร์ดหักข้อนิ้วของเขา
สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ
'ดูเหมือนว่าชั้นล่างของหอคอยคงจะจัดการได้อย่างง่ายดายเลยสินะ'
เนื่องจากภารกิจแต่ล่ะชั้นนั้นเป็นการสุ่ม จึงเป็นไปได้ที่แต่ละชั้นจะมีความยากง่ายพิเศษต่างกันออกไป
ฉันคิดว่าพวกเขาคงไม่รู้ว่าด่านบอสที่ยากๆ จะมาทุกๆ ชั้นที่ 5 มันคงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาไม่รู้ เพราะฉันไม่ได้บอกพวกเขาเลยสักคนเดียว
ชึ้บ!
เสียงเหมือนลมพัดมาจากที่ไหนสักแห่ง
ฉันหันไปมอง
ลูกธนูพุ่งมาทางไหล่ซ้ายของฉัน
ฉันในยามนี้กำลังฝึกใช้โล่และดาบพอดี
“ฮานอันตราย…”
ฉันปล่อยดาบและจับลูกธนูด้วยมือเปล่า
ผิวของฉันที่ถูกขูดมีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย ในขณะเดียวกันความรู้สึกสดชื่นก็แผ่ซ่านไปทั่วจิตใจของฉัน ความรู้สึกคุ้นเคยที่เหมือนกับทักษะกำลังเพิ่มระดับ
[ฟู่บ!]
[ทักษะ 'การป้องกันการโจมตีระยะไกล' ของฮาน (★★) เพิ่มขึ้นเป็นระดับ 2]
“ให้ระวังอะไรงั้นเหรอ?”
"…ไม่มีอะไรหรอก"
ฉันสะบัดลูกธนูจากมือขวาแล้วเก็บดาบเข้าฝัก
“การฝึกที่นี่วันนี้จบแล้ว มารอชมสิ่งที่น่าสนใจกันกว่า”
“ดูเหมือนว่าปาร์ตี้ที่ 3 กำลังจะไปแล้วนะครับ” อารอนกล่าว
“นายก็จะไปเหมือนกันเหรอ?”
“ก็ถ้าพี่ไปนะครับ”
“ฉันก็เหมือนกัน”
เจนนาและอารอนเก็บอาวุธของพวกเขา
ออลก้ากำลังยุ่งอยู่กับการฝึกพลังเทเลคิเนซิสในห้องโถงเวทมนตร์ เราจึงตัดสินใจว่าจะไม่รบกวนเธอ
จัตุรัสยามนี้ก็คับคั่งไปด้วยผู้คนจำนวนมาก
รวมถึงโคลอี้และอีน็อก ฉันเคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน มันเป็นตอนที่พวกกลุ่มหมาป่ากลุ่มนั้นได้มาถึง
อีดิสที่มาถึงเร็วก็พึมพำ
“ตอนเราไปชั้น 10 ไม่เห็นจะมีใครอยู่ที่นี่เลยนะ”
“นั่นแหละดีแล้ว”
ฉันนั่งบนม้านั่ง
เจนนาและอารอนนั่งลงข้างๆ ฉัน
[เอาล่ะ!]
ไอเซลล์ซึ่งนำรถเข็นออกจากโกดัง ก็ได้ขว้างยาให้กับสมาชิกของปาร์ตี้ที่ 3
โนคินรับขวดแก้วที่บรรจุของเหลวสีแดงไว้ หลังจากนั้น ยาก็ลอยไปในอากาศ รวมยาเป็นสามเม็ด
['โนคิน (★★★)' ติดตั้ง 'ยาเพิ่มเลือดระดับต่ำ'!]
[‘วายนาร์ด (★★★)' ติดตั้ง 'ยาเพิ่มเลือดระดับต่ำ’...]
“เราอุตส่าห์หามันมาอย่างยากลำบากเลยนะ”
เจนน่าเม้มริมฝีปากของเธอ
เรารวบรวมส่วนผสมสำหรับยาเหล่านั้นในดันเจี้ยนรายสัปดาห์ ฉันไม่ได้เข้าไปแทรกแซงกระบวนการทำยาของนายท่าน จากทั้งหมดสิบครั้ง เขาสามารถสร้างได้เพียงสามยาเท่านั้น ซึ่งมันก็เป็นผลลัพธ์ที่ฉันคิดไว้แล้ว เพราะเราไม่มีนักเล่นแร่แปรธาตุมืออาชีพอยู่
“การที่เอาของที่เราหามาได้ไปให้คนอื่นใช้ นายท่านนี่มันเกินจะทนจริงๆ”
“ถ้าเราต้องการมากกว่านี้ เราก็สามารถรวบรวมวัสดุเพิ่มได้น่า”
"ก็จริง"
[จงเปิดออกรอยแยกของมิติและเวลา!]
เอี๊ยด
ประตูหน้าจัตุรัสเปิดออก
ฮีโร่ระดับ 1 ดาวสองคนที่ค่อนข้างลังเลที่จะก้าวเข้าไป จากนั้นฮีโร่ระดับ 3 ดาวทั้งสามก็ผลักสองคนนั้นเข้าไป และโนคินผู้นำปาร์ตี้เข้าไปเป็นคนสุดท้าย
ก่อนจะเข้าไป โนคินมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า
“แก ไอ้สารเลวจอมอวดดี! ฉันจะกลับมาแล้วฉันจะจัดการกับแก ฉันจะบอกนายท่านให้ลงโทษแกหนักๆ รอดูเลย ฮ่าฮ่าฮ่า!”
หลังพูดจบ โนคินก็รีบเข้าไปข้างในราวกับกำลังหลบหนีฉัน
ประตูปิดลง
“….”
“นายก่อเรื่องให้เขามากเลยเหรอ?”
อีดิสหัวเราะเบาๆ แล้วใช้ข้อศอกของเธอจิ้มสีข้างฉัน
'งั้นก็เชิญพวกนายก็กลับมาให้ได้ก่อนเถอะ'
ฉันก็หัวเราะออกมาเหมือนกัน
ไม่ว่าสิ่งต่างๆ จะเป็นไปตามที่โนคินพูดหรือไม่ เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง
“จะเกิดอะไรขึ้นเหรอถ้าเขาทำสำเร็จครับ?”
อารอนซึ่งนั่งเงียบๆ ถามขึ้น
ภายนอกเขาดูสงบ แต่สายตาของเขากลับลังเล
“ถ้าเกิดพวกนั้นผ่านชั้นที่ 15 ได้น่ะเหรอ?”
"ครับ"
“เราคงต้องยกเลิกการประท้วงของเรา เพราะเราอาจจะต้องตายกันหมด”
ความเป็นไปได้ที่กลุ่มปาร์ตี้ที่ 3 จะจัดการชั้น 15 ได้ไม่ใช่ 0 %
ถึงแม้ความยากของระบบ 'พิกมีอัพ' นั้นจะสร้างขึ้นมาให้ท้าทายมาก แต่ก็มีโอกาสน้อยมากที่ภารกิจง่ายๆ จะปรากฏขึ้น ทำให้มีหลายครั้งที่กลุ่มปาร์ตี้ที่ถูกส่งไปตายกลับสามารถเคลียร์หอคอยได้เสียอย่างนั้น
ถ้ามันเกิดขึ้นจริง การประท้วงของเราก็คงไร้ประโยชน์ และนายท่านคงจะมั่นใจในความคิดของเขามากกว่านี้ซะอีก ความต้องการที่จะให้เขาฟังข้อเรียกร้องของเราคงจะหายไปในทันที
“ถ้าพวกเขากลับมาได้ เราต้องทำทุกอย่างที่นายท่านสั่งให้ทำ อย่าคิดต่อต้าน”
ซึ่งหากพวกเขาผ่านหอคอยชั้นนี้ไปได้ ฉันคงไม่รอดจากการถูกสังเคราะห์แน่
