บทที่ 37:ขอบเขตจิตวิญญาณเบื้องต้น  

แสงจันทร์สลัวและคลื่นก็กระเพื่อมมันเป็นมหาสมุทรที่ไร้ขอบเขต และกลางมหาสมุทรมีภูเขาหน้าผาที่ดูเหมือนคูน้ำตามธรรมชาติ ดูเหมือนดาบแหลมคมที่แทงลงไปกลางมหาสมุทรอันกว้างใหญ่

เมฆหมอกและหมอกปกคลุมทั่วภูเขาสวรรค์ บนยอดเขาสวรรค์มีศาลาโบราณหลังหนึ่ง ชั้นของศาลาถูกห่อหุ้มด้วยเมฆและหมอก และมองเห็นเงาของมันได้จางๆ ภายใต้แสงจันทร์

ประตูเป็นซุ้มหินขนาดใหญ่ อักขระผนึกด้านบนดูเหมือนจะชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลาและเลือนลาง เส้นทางถูกแกะสลักไปตามส่วนหลักของภูเขาและผ่านเมฆหมอก มันเดินจากยอดเขาลงไปยังด้านล่างและเชื่อมต่อกับมหาสมุทร

ฟางซิ่ว ยืนอยู่ใต้ประตูภูเขาและมองดูโลก ดูเหมือนว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด อย่างไรก็ตาม ฟางซิ่ว รู้ว่าทั้งหมดเป็นของปลอม เป็นภาพลวงตา

อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณที่แท้จริงที่ฟางซิ่วสร้างขึ้นมีเพียงศาลานี้และซุ้มประตูเท่านั้นส่วน สถานที่อื่นเป็นภาพมายาทั้งหมด เมื่อคุณเดินเข้าไปคุณจะพบว่าตัวเองหลงทางวนเวียนอยู่มี่เดิม เหมือนกับเส้นทางบนภูเขาที่ล้อมรอบด้วยพลังงานแห่งสวรรค์ ต่อให้เดินหนักสักเพียงไหนก็ไม่อาจไปถึงปลายทางได้

นี่เป็นผลมาจากการทำงานหนักของ ฟางซิ่ว ในช่วงเวลานี้ เขาไม่รอให้วิญญาณของดอกไม้ ต้นไม้ และสัตว์ลงมาอีกต่อไป เขายังริเริ่มที่จะดึงวิญญาณที่กำลังจะรวมเข้ากับจิตสำนึกของ ไกอา

ด้วยความช่วยเหลือของพลังของ ต้นไม้แห่งความตาย เขาออกไปจากโลกนี้ และคว้าวิญญาณที่อยู่ไม่ไกลจากเขา

ในที่สุด เขาก็สร้างอาณาจักรจิตวิญญาณพื้นฐานนี้ขึ้นทีละนิดจนสำเร็จ

"มันจะยิ่งใหญ่ขึ้นในอนาคต จะมีวันหนึ่งที่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณนี้จะใหญ่เท่ากับโลกหรือใหญ่กว่านั้น"

ท้องฟ้าไม่มีเมฆและมีเพียงพระจันทร์สีเงิน ต้นไม้อันเดดยังคงอยู่ที่เดิม แต่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของภาพลวงตาโดยรอบ มันจึงดูเหมือนอยู่ที่ขอบหน้าผา

ในช่วงเวลานี้ ค่าทางจิตวิญญาณของ ฟางซิ่ว ก็เพิ่มขึ้นจาก 7 คะแนนเป็น 9 คะแนน ฟาง ซิ่วค่อยๆ บ่มเพาะคาถาลวงตาดั้งเดิมจนเสร็จสิ้น ฟางซิ่วกำลังเตรียมฝึกฝนคาถาที่สอง ซึ่งเป็นคาถาที่เขาได้เรียนรู้จากความสามารถโดยธรรมชาติของต้นไม้อันเดด นั่นคือโครงสร้างเวทมนตร์

"บุกฝัน!"

ฟางซิ่ว ตัดสินใจค่อยๆ ศึกษาคาถานี้ใน โลกต้นไม้อันเดผธ การไหลของเวลาที่นี่แตกต่างจากโลกภายนอกมาก ดังนั้น ฟางซิ่ว จึงมีเวลาในการทดลองมากขึ้น และมันไม่ง่ายเลยที่จะถูกรบกว

นั่งอยู่บนยอดเขาบนหน้าผาด้านหลังศาลา ฟางซิ่วฟังเสียงคลื่นกระทบยอดดาบใต้ฝ่าเท้าของเขาอย่างเงียบ ๆ เมฆและหมอกปกคลุมภูเขาทั้งลูกและล้อมรอบเขา

ทิวทัศน์ของแดนสวรรค์และความสุขของธรรมชาติทำให้ ฟางซิ่ว เข้าสู่สภาวะที่เงียบสงบและมั่นคงที่สุดโดยไม่ได้ตั้งใจ

ฟางซิ่ว นั่งไขว่ห้างอยู่บนหน้าผาใต้ต้นเดดโซลขนาดใหญ่ มือของเขาเปล่งแสงประหลาดออกมาและสร้างโครงสร้างวิญญาณพิเศษอย่างช้าๆ

โครงสร้างคาถาพิเศษนี้ค่อย ๆ ลอยขึ้นและรวมเข้ากับจิตวิญญาณของ ฟางซิ่ว ฟางซิ่วลืมตาขึ้นทันทีและเห็นรัศมีแห่งความฝันที่เชื่อมกับโลกต้นไม้อันเดดทั้งหมด

นี่คือคาถาเข้าควบคุมความฝันของต้นไม้อันเดธ ด้วยอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณเป็นแกนหลัก มันสามารถเข้าถึงความฝันของผู้อื่นหรือดึงผู้อื่นเข้าสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณของเขาเองได้

ฟางซิ่วลืมตาขึ้นและเห็นลำแสงสองดวงอยู่ไม่ไกลจากอาณาจักรวิญญาณของเขา ทันใดนั้นโลกต้นไม้อันเดธ ทั้งหมดก็เปิดใช้งาน ขณะที่กิ่งก้านของ ต้นไม้อันเดธ แกว่งไปแกว่งมา กิ่งก้านที่เหมือนกรงเล็บปีศาจก็เต้นระบำ

ลำแสงแห่งจิตวิญญาณสองดวงริบหรี่และร่วงหล่นเหมือนดวงดาวจากท้องฟ้าสีดำสนิท ตกลงสู่อาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ

และเฉินจินซึ่งเดิมนอนอยู่ในห้องลับใต้ดินก็หายไปจากเตียงทันที ภูตดำที่นอนกรนอยู่ในรังเล็กๆ ของมัน ส่งเสียงร้องเหมียวอย่างตกใจแล้วหลับตาลงทันที

เฉินจินยืนอยู่ใต้ซุ้มอนุสรณ์ขนาดใหญ่ของประตูภูเขาและมองไปรอบ ๆ ไม่รู้จะทำอย่างไร มองลงมาจากภูเขามีหน้าผาที่น่ากลัว เส้นทางภูเขาถูกสร้างขึ้นรอบ ๆ หน้าผา และเดินลงไปอาจทำให้ใจสั่นได้

ในระยะไกลมีทะเลที่ไม่มีที่สิ้นสุด ก่อนที่เฉินจินจะทันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงแมวเหมียวอยู่ข้างๆ

"เหมียวเหมียว! ที่นี่ที่ไหน? "

เฉินจินหันกลับมาและเห็นหญิงสาวเปลือยกายหูแมวสีดำตามหลังเธอทันที ขณะที่เธอพูด เธอเผยให้เห็นฟันเขี้ยวสองซี่

"คุณคือใคร?"

ด้วยท่าทางที่ไม่แยแส เฉินจินก็พ่นคำสองสามคำออกมาอย่างเย็นชา เธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นที่คุ้นเคยบนร่างกายของอีกฝ่าย แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจ เธอเป็นใคร

สาวหูแมวหันกลับมาและจ้องมองที่เฉินจิน "นี่คือราชาภูตดำ! ผู้ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งที่สุด — ราชาภูตดำ "

“…… ….” ในที่สุดใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเฉินจินก็เผยให้เห็นร่องรอยของความประหลาดใจ

ในเวลานี้ ฟางซิ่ว เดินออกจากศาลาด้านบน เขาผลักประตูไม้โบราณและเดินผ่านทางเดินที่ปูด้วยแผ่นหินเพื่อทักทายคนทั้งสอง

เมื่อ ฟางซิ่ว เห็น เฉินจิน เขาไม่แปลกใจเลย อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นสาวหูแมวข้างๆ เฉินจิน โดยเฉพาะสาวหูแมวที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้าใดๆ …

การแสดงออกของ ฟางซิ่ว เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและเขามองไปที่ เฉินจิน "เธอเป็นใคร?"

"ฉันเอง! ผู้เชี่ยวชาญ! "

ทันทีที่ราชาภูตดำเห็นฟางซิ่ว เธอกระโดดไปหาฟางซิ่วตามปกติโดยไม่รู้ตัว

“ผู้ร้าย! หุบปาก!” ฟางซิ่วเห็นหญิงสาวเปลือยกระโดดเข้าหาเขาราวกับว่าเธอคิดว่าเขายังเป็นลูกแมวและกำลังจะนอนทับเขา เขาเคาะหัวเธออย่างสะท้อนกลับและทำให้เธอล้มลง

ฟางซิ่วมองดูเธออย่างระมัดระวังเป็นเวลานาน และในที่สุดก็เข้าใจว่าผู้หญิงคนนี้คือแมวดำที่ภูตดำใช้เป็นหนูตะเภาในการทดลอง

“นี่เป็นแมวตัวเมียจริงๆ เหรอ?”

ฟางซิ่วขมวดคิ้วและมองไปที่สาวหูแมวที่ล้มลงบนพื้น จากนั้นด้วยการโบกมือของเขา พลังของเขาไหลและเปลี่ยนรูป คลุมเธอด้วยเสื้อคลุมสีขาว

“เธอสองคนมากับฉัน!”

ภูตดำและเฉินจินตามหลังฟางซิ่วทั้งคู่ พวกเขาผ่านชั้นแรกของศาลาและมาถึงขอบหน้าผาด้านหลังศาลา

ในขณะนี้ ภูตดำเอาแต่ลูบหัวน้อยๆ ของเธอและมองฟางซิ่วและเฉินจินด้วยความโกรธ เท้าเล็กๆ สีขาวอันอ่อนโยนทั้งสองของเธอเดินย่ำไปรอบๆ ราวกับว่าเธออยู่ในระยะสุดท้ายของโรคสมาธิสั้น ในเวลาเดียวกัน หัวของเธอก็มองไปทางซ้ายและขวา มองไปที่สถานที่ที่เหมือนแดนสวรรค์แห่งนี้

"ว้าว! ท่านอาจารย์ ท่านเป็นเทพจริงหรือ? " ภูตดำก็ตามมา ในพริบตาราวกับว่าเธอลืมความเกลียดชังของ ฟางซิ่ว ที่ทำร้ายเธอ เธอดึงเสื้อคลุมสีขาวของ ฟางซิ่ว เป็นครั้งคราว

"เงียบ! ไม่งั้นฉันจะต้มคุณเมื่อเรากลับมา! "ฟางซิ่วหันกลับมาและจ้องไปที่ภูตดำ เธอเงียบลงทันที

แม้ว่าฟางซิ่วไม่ได้คาดหวังว่าภูตดำจะเป็นแมวตัวเมีย แต่เขาก็ประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง นั่นคือทั้งหมด แม้ว่าเธอจะเป็นแมวตัวเมีย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะได้รับการรักษาเป็นพิเศษจาก ฟางซิ่ว

ต้นไม้อันเดดที่ขอบหน้าผามีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน วิญญาณหลักของ ฟางซิ่ว ที่รวมเข้ากับ ต้นไม้อันเดธ ได้เริ่มพยายามปรับเปลี่ยน ต้นไม้อันเดธ ที่มีมนต์ขลังนี้ ในเวลาเดียวกัน เนื่องจากมันรวมเข้ากับวิญญาณหลักของ ฟางซิ่ว ต้นไม้ ต้นไม้อันเดธ จึงเป็นส่วนหนึ่งของพรสวรรค์ในการควบคุมวิญญาณของ ฟางซิ่ว

ก่อนหน้านี้ ฟางซิ่ว ได้ศึกษาพลังและโครงสร้างของ ต้นไม้อันเดธ อย่างต่อเนื่อง เขากำลังคิดว่าเขาจะแก้ไขมันในแบบที่เขาต้องการได้อย่างไร เพื่อให้ ต้นไม้อันเดธ สามารถเติบโตได้เร็วขึ้นและให้พลังแก่เขามากขึ้น

ฟางซิ่วต้องการใช้วิธีสร้างเมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณเพื่อให้ต้นไม้อมตะผลิตเมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณตามธรรมชาติ ด้วยวิธีนี้ ไม่เพียงแต่เขาสามารถสร้างสิ่งมีชีวิตเพิ่มขึ้นด้วยสามวิญญาณและเจ็ดวิญญาณเท่านั้น แต่พวกเขายังสามารถดึงพลังแห่งจิตสำนึกของไกอาผ่านต้นไม้อันเดดได้อีกด้วย

สิ่งนี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับ ต้นไม้อันเดธ อย่างต่อเนื่องและเร่งความเร็วในการกลืนกินจิตสำนึกของ ไกอาในเวลาเดียวกัน สิ่งมีชีวิตที่รวมเข้ากับเมล็ดพันธุ์จิตวิญญาณของต้นไม้อันเดดก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นต้นไม้อันเดด

เมื่อพวกเขายังมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่สามารถหลบหนีการควบคุมของ ต้นไม้อันเดธ ได้ หลังจากที่พวกเขาตาย พวกเขาจะถูกอัญเชิญโดย ต้นไม้อันเดธ และรวมเข้ากับอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณนี้ กลายเป็นส่วนหนึ่งของพลังของ ต้นไม้อันเดธ

แน่นอนว่ามันฟังดูค่อนข้างน่ากลัว แต่เมื่อคิดดูแล้ว พวกเขายังสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานเท่าที่ต้องการ พวกเขาสามารถควบคุมพลังได้เมื่อพวกเขายังมีชีวิตอยู่ และพวกเขายังสามารถอยู่ในอาณาจักรแห่งวิญญาณนี้ต่อไปได้หลังจากที่พวกเขาเสียชีวิต สิ่งสวยงามเช่นนี้เป็นสิ่งที่คนส่วนใหญ่ต่อสู้จนตัวตายเพื่อสิ่งนั้น ยกเว้นตัวเอกที่มีชีวิตเป็นของตนเองและไม่ใช่สวรรค์

ฟางซิ่วได้ปรับเปลี่ยนวิธีการของเขาในการสร้างเมล็ดพันธุ์ทางจิตวิญญาณเป็นโปรแกรมชุดหนึ่ง จากนั้น เขาสร้างโครงสร้างการสะกดและรวมเข้ากับ ต้นไม้อันเดธ

ทันใดนั้น เปลือกของ ต้นไม้อันเดธ เปลี่ยนไปอย่างต่อเนื่อง กิ่งก้านสีดำขยายออกไปเรื่อย ๆ และใบสีขาวที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงก็งอกออกมา ใบไม้ยังคงขยายตัว เติบโต แตกหน่อ และผลิดอกออกผล

ดอกไม้สีขาวเหี่ยวเฉากลายเป็นฝุ่นร่วงหล่นลงดิน ในที่สุด บนต้นไม้ ก็เกิดผลไม้โปร่งแสงขึ้น

ในผลไม้โปร่งแสงนั้น มีเมล็ดจิตวิญญาณที่ดูเหมือนทารกนั่งไขว่ห้าง

ฟางซิ่วหันกลับมาและมองไปที่เฉินจิน “ด้วยสถานะปัจจุบันของเจ้า จะมีวันที่เจ้าจะสลายไปอย่างแท้จริง เจ้ายังต้องการที่จะมีชีวิตอยู่หรือไม่? หากคุณผสานเข้ากับสิ่งนี้ คุณจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้!

“หรือบางทีคุณคิดว่าจะดีกว่าสำหรับฉันที่จะกระจาย!”

"อา!"

ทันทีที่เฉินจินได้ยินเกี่ยวกับการแจกจ่ายและความตาย เธอรู้สึกประหม่าอย่างมากในทันที ความกลัวและความตื่นตระหนกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ เธอมองซ้ายขวาด้วยความตื่นตระหนกราวกับว่าเธอกำลังมองหาวิทยุของเธอ นี่เป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย แต่ในตอนนี้เธอยังหามันไม่เจอ

ดังนั้นเธอจึงยิ่งกระอักกระอ่วนใจ

"ฉันไม่รู้! ฉันไม่รู้ … "

"วิทยุของฉันอยู่ที่ไหน ทำไมหาไม่เจอ! ของฉัน … "

ทุกอย่างเหมือนกับครั้งแรกที่ ฟางซิ่ว  เห็นเธอและบอกเธอว่าเธอตายแล้ว

อย่างไรก็ตาม เฉินจินพูดพล่อยๆ จมอยู่ในความทรงจำในอดีตของเธอ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าของ ฟางซิ่ว ร่างของเธอก็เงียบลงทันที

“ฟาง … ฟาง …” เฉินจินเรียกออกมาเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่สามารถเรียกชื่อของฟางซิ่วได้

ฟางซิ่วพูดในนามของเธอ "ฟางซิ่ว!"

นี่เป็นครั้งแรกที่ ฟางซิ่ว ได้เห็นเธอแสดงความปรารถนาอย่างชัดเจน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาในชีวิต "ฉัน … ฉันอยากมีชีวิตอยู่"

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของ ฟางซิ่ว "ฉันรู้."

ฟางซิ่วโบกมือ และผลไม้ก็ลอยลงมาจากที่สูง เมื่อ ฟางซิ่ว สะบัดนิ้ว มันก็รวมเข้ากับจิตวิญญาณของ เฉินจิน ทันที

เฉินจินมองดูตัวเองด้วยความประหลาดใจขณะที่เธอปล่อยแสงหลากสีและค่อยๆ ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า โครงสร้างจิตวิญญาณทั้งหมดของเธอมีการเปลี่ยนแปลงทางเวทมนตร์อย่างต่อเนื่อง และบริเวณที่มีแสงขนาดใหญ่กำลังบิดตัวอยู่รอบตัวเธอ

ฟางซิ่วมองไปที่ภูตดำ เนื่องจากมันเคยรวมเข้ากับ เมล็ดวิญญาณ มาก่อน จึงไม่สามารถรวมเข้าด้วยกันได้อีก ฟาง ซิ่ว เด็ดผลไม้และดึงผลไม้ข้างในออกมา เหลือเพียงชั้นแสงด้านนอก เขาตบไปที่หัวของภูตดำ ด้วยวิธีนี้ มันสามารถสร้างการเชื่อมต่อกับ ต้นไม้แห่งวิญญาณแห่งความตาย

“ฉันจะไม่ถามความคิดเห็นของคุณ ไม่ว่าในกรณีใด ชีวิตแมวของคุณคือการอยู่อย่างคนโง่!”

ผีและแมวตื่นขึ้นมาหลังจากผ่านไปนาน  พวกเขารู้สึกได้ทันทีว่าพวกเขาได้สร้างช่องทางลึกลับกับอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณนี้  ราวกับว่าพวกเขาสามารถกลับมาที่นี่ได้ตลอดเวลาผ่านการเชื่อมต่อนี้  พวกเขายังรู้สึกว่าสามารถใช้ช่องนี้เพื่อเชื่อมต่อกับทะเลแห่งแสงที่ดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด

ฟางซิ่ว ให้ความสนใจกับต้นไม้แห่งวิญญาณแห่งความตาย  เขาตระหนักว่า ต้นไม้แห่งวิญญาณแห่งความตาย แข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย  เดิมทีมีเพียงรากเดียวเท่านั้นที่สกัดทะเลแห่งแสงใต้ดิน  ตอนนี้มีรากสองรากงอกออกมาอย่างช้าๆ และตอนนี้มีสามราก

“ทุกชีวิตที่ถูกตราหน้าจะกลายเป็นรากเหง้า?”  ฟางซิ่วเข้าใจการเปลี่ยนแปลงของต้นไม้วิญญาณแห่งความตาย