ตอนที่ 214 รถไฟระหว่างสองโลก(อ่านฟรี)
ตอนที่ 214 รถไฟระหว่างสองโลก
พวกเขาเดินทางไปที่ประตูมิติโลกสมบูรณ์ในทันที ตอนนี้ที่ประตูถูกสร้างประตูขนาดใหญ่ครอบคลุมไว้อีกชั้นหนึ่งแล้ว มันน่าตื่นตะลึงมากกับสิ่งก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ แต่มันจำเป็นจะต้องทำ เพื่อป้องกันไม่ให้มอนสเตอร์ผ่านเข้าไปที่โลกมนุษย์ได้ เพราะตอนนี้ประตูไม่มีม่านพลังใด ๆ ปกป้องอีกแล้ว
วิธีการนี้ค่อนข้างหยาบถ้าเทียบกับระบบของท่านหญิงไมร่าที่ทำกับประตูแห่งความหวัง แต่ก็ได้ผลในแบบของมัน
อีกอย่างลุคสัมผัสได้ว่ารอบ ๆ ประตูมิติระดับ A หลายคนจับตามองอยู่
ลุคไม่กล้าแสดงพลังของเขาออกมา เพื่อไม่ดึงดูดพวกเขา
การข้ามผ่านประตูมิติโลกสมบูรณ์มีกฎอยู่ โดยหลัก ๆ แล้วคือการเสียหินพลังงานเป็นค่าผ่านทาง เพราะทุกอย่างที่นี่ต้องใช้หินพลังงานในการปกป้องมันไว้
ไม่อย่างนั้นสหพันธรัฐคงต้องเข้าเนื้อแล้วพวกเขาจะหาเงินจากไหนมานัก แต่ลุคกลับต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าการผ่านเข้าออกจะเสียหินพลังงานตามระดับพลัง
เขาไม่มีปัญหาเรื่องการเปิดเผยพลัง เพราะอีกไม่นานข่าวของเขาก็ต้องกระจายไปทั่วอยู่ดี แต่ปัญหาก็คือเขาเสียดายหินพลังงาน หินพลังงานระดับ B 1 ก้อนสามารถเปิดใช้งานรูปสลักไททันระดับ B ได้ตั้งหนึ่งครั้ง
เอาเถอะ...ลุคแจ้งชื่อและระดับพลังและหยิบเอาหินพลังงานออกมาจ่ายก็สร้างความตกตะลึงให้กับเจ้าหน้าที่ในทันที ตัวตนระดับ Bเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งมาก
ถ้าจะบอกว่าระดับ A คือสูงสุดในขอบเขตนี้ แต่พวกเขามีกันเท่าไหร่เชียว กิลด์ระดับ ทองมีตัวตนระดับ A แทบจะนับนิ้วได้ บางทีอาจจะมีแค่คนเดียวด้วยซ้ำ
แบบกิลด์ค้อนสายฟ้าไม่สิกิลด์ค้อนสายฟ้าไม่มีตัวตนระดับ A อีกแล้ว
ระดับ B ถึงจะอ่อนแอกว่าแต่ก็มีมากกว่า พวกเขาคือขุมกำลังที่แท้จริงที่ถูกส่งไปดูแลที่ต่าง ๆ แม้แต่ตัวแทนของบริษัททั้ง 3 ยังมีแค่ระดับ B ในการควบคุมอำนาจที่โลกยุคโบราณนี้เลย
“ท่านครับเชิญทางด้านนี้ครับ” เจ้าหน้าที่กล่าวกับลุคด้วยความเคารพ ก่อนจะเชิญเขาไปทำเรื่องที่ห้องรับรองพิเศษ
ลุคค่อนข้างอึกอักเล็กน้อย เพราะดูเหมือนสิ่งนี้จะมีไว้สำหรับระดับ B ขึ้นไปเท่านั้น
หลังจากนั้นลุคก็ไปทำเรื่องผ่านเข้าออกจนเสร็จ ชื่อของเขาถูกบันทึกเข้าไปในระบบ ก่อนที่ตัวลุคจะไปขึ้นรถไฟข้ามประตูมิติ มันคือเส้นทางที่พิเศษเพื่อใช้ในเดินทางข้ามประตูมิติโลกสมบูรณ์
รถไฟระหว่างสองโลก...
มันสะดวกในการขนส่งและจัดการกว่าการต้องมาปล่อยให้คนเดินข้ามกันเอง เพื่อเส้นทางการข้ามนั้นถูกเปิดแค่ขนาดประมาณเท่าอุโมงค์รถไฟเท่านั้น แน่นอนว่ายังมีประตูพิเศษอื่นๆ อีกที่เอาไว้ให้ยานเหาะสามารถข้ามผ่านมาได้
...
ลุคได้ที่นั่งพิเศษตามระดับพลังของเขา ซึ่งการตกแต่งหรูหราเป็นอย่างมากและมีระดับ B อีก 4 คนเท่านั้นที่นี่อยู่ที่นี่ บังเอิญหรือเปล่าก็ไม่รู้แต่ว่ามีคนหนึ่งที่ลุคไม่คิดจะว่าจะเจอที่นี่
บร็อค ระดับ B ที่ลุคจัดการจนบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้อาการของเขาพ้นขีดอันตรายและรู้สึกตัวแล้ว แต่ยังมีอาการบาดเจ็บอยู่ บร็อคกำลังถูกส่งตัวกลับไปรักษาตัวที่สหพันธรัฐตามสวัสดิการที่เขาควรจะได้รับ
แต่บังเอิญที่ว่ากลับเดินทางออกไปขบวนเดียวกับลุคพอดี
ลุคหันไปยิ้มให้กลับอีกฝ่าย แต่บร็อคที่อยู่ในสภาพพันผ้าพันแผลไปครึ่งตัวและนั่งอยู่บนเบาะที่ปรับพิเศษให้กับผู้บาดเจ็บ ถึงกับต้องสั่นด้วยความหวาดกลัว
“พาฉันไปที่อื่น!” บร็อคพยายามกล่าวกับแพทย์ทหารที่ดูแลตัวเอง
“แต่ท่านครับรถไฟกำลังจะออกแล้วเราไม่สามารถเปลี่ยนที่ได้แล้ว” แพทย์ทหารกล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
“ไปที่ขบวนอื่น” บร็อคแค้นเสียงสั่ง แต่แล้วเมื่อเห็นว่าลุคเดินเข้ามาใกล้ ๆ ก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
บร็อคเป็นทหารเขาไม่กลัวคนแข็งแกร่ง แต่เขากลัวคนที่บ้าพอจะลงมือกับทุกคนที่ตัวเองไม่พอใจโดยไม่สนใจภูมิหลังใด ๆ ขนาดเข้าเป็นทหารแต่ชายคนนี้ยังโจมตีเขาได้และรอดมาได้
“ไง สบายดีไหม” ลุคทักทายด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะนั่งลงที่นั่งใกล้ ๆ
แต่ทันทีที่ก้นของลุคสัมผัสกับเบาะ บร็อคก็ดีดตัวขึ้นราวกับสุนัขโดนเหยียบหาง โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเองแม้แต่น้อย
แม้แต่แพทย์ทหารก็ยังตื่นตกใจที่เห็นว่าบร็อคลุคขึ้นมายืนได้หน้าตาเฉลยเลย แพทย์ทหารเริ่มคิด ‘หรือว่านี่คือพลังในการฟื้นตัวของระดับ B บาดเจ็บขนาดขาลงไปในโลงครึ่งหนึ่งแล้วก็ยังหายได้ภายในข้ามคืน’
บร็อคไม่รู้เลยว่าแพทย์ทหารของตัวเองคิดยังไง เพราะตอนนี้บร็อคระวังตัวเต็มที่แววตามองไปที่ลุคตาไม่กะพริบและไม่คิดจะพูดตอบกลับประโยคของลุค
“เอ้าไม่นั่งเหรอ” ลุคกล่าวติดตลกออกมา
“เฮ้อ...ทักทายกันแท้ ๆ เย็นชาจริง ๆ” เมื่อเห็นว่าบร็อคไม่สนใจจะคุยด้วยลุคก็บ่นพึมพำออกมาเล็กน้อยก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของตัวเอง
“ไม่นะ” บร็อคตกใจจากนั้นก็วิ่งออกไปจากตู้รถไฟนี้ทั้งที่ขาวทั้งสองก็ยังเจ็บอยู่ แต่ความเร็วของเขารวดเร็วมากราวกับว่าถ้าช้ากว่านี้นิดเดียวก็อาจจะตายได้
ลุคและแพทย์ทหารอึ้งกับสิ่งที่เห็น ก่อนที่ลุคจะค่อย ๆ เลื่อนมือออกมาเป็นหมากฝรั่งห่อหนึ่ง เขาแค่จะล้วงไปหยิบหมากฝรั่งมาเคี้ยวแก้เบื่อ แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกลัวตายวิ่งหนีไปแบบนั้น
ตุบ!
ตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงดังมาจากอีกตู้รถไฟหนึ่ง ปรากฏว่าบร็อควิ่งออกไปพอพ้นตู้รถไฟก็เหมือนพลังชีวิตเขาหมดลงล้มหมดสติไป
“นี่...ท่านบร็อค” แพทย์ทหารรีบวิ่งไปดูบร็อคและพยายามอุ้มเขา
“พามานั่งที่เดิมก็ได้ฉันไม่กัดหลอก” ลุคเข้ามาและช่วยพยุงบร็อคมานั่งที่เดิม
แพทย์ทหารหันมาพยักหน้าขอบคุณที่เห็นว่าลุคแม้จะเป็นระดับ B แต่กลับเป็นคนที่มีน้ำใจคนหนึ่ง ไม่ถือตัวแม้แต่น้อย
บร็อคที่หมดสติไปแล้วไม่รู้เรื่องนี้แม้แต่นิดว่าสิ่งที่ตัวเองพยายามทำกลับจบลงด้วยผลลัพธ์เดิม
ลุคส่งข้อความสอบถามกับนิโคลว่าทุกคนขึ้นมารถไฟหรือยัง ซึ่งทุกคนได้นั่งที่ของตัวเองแล้ว และรถไฟเคลื่อนเริ่มปิดประตูและกำลังจะเคลื่อนตัวออกจากสถานีของโลกยุคโบราณ
...
ขณะเดียวกันที่อาคารบริษัทมังกรฟาร์มฟู้ด กรุ๊ป ได้มีตัวแทนจากบริษัทชั้นนำทั้งสามที่ร่วมมือกับลุคในก่อนหน้านั้นประกอบไปด้วย
เบรเดนผู้บริหารระดับสูงจากบริษัทมังกรฟาร์มฟู้ด กรุ๊ป
คาสันผู้บริหารระดับสูงจากบริษัทมาสเตอร์มอนสเตอร์
และคนสุดท้ายอัลเบิร์ตหุ้นส่วนและผู้บริหารระดับสูงจากบริษัทฮิลล์สโตน
ตอนนี้ทั้งสามคนได้รับการเลื่อนขั้นแล้วจากความสำเร็จในการครอบครองพื้นที่ได้เปรียบจนกลายเป็นผู้บริหารระดับสูงที่ดูแลพื้นที่ของโลกยุคโบราณและอัลเบิร์ตได้รับมากกว่านั้นจากการร่วมมือวิจัยยาที่มาจากเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายจนกลายเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของบริษัท
ทั้ง 3 กำลังนั่งล้อมอยู่ที่โต๊ะกลมที่บรรยากาศค่อนข้างมืดและอึมครึมมีเพียงแสงจากภาพโฮโลแกรมที่ฉายอยู่บนโต๊ะ โดยด้านหลังของพวกเขานั้นมีเงาของผู้คุ้มกันอยู่ฝั่งละคน
ภาพที่ฉายผ่านโฮโลแกรมนี้เป็นภาพของบุคคลหนึ่งที่ยืนอยู่ที่สถานีรถไฟ ซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลุค
อิทธิพลของสามบริษัทชั้นนำของสหพันธรัฐนั้นไม่ง่ายอย่างที่ลุคคิด เพียงแค่เขาปรากฏตัวที่สถานีรถไฟพวกเขาก็ได้รับข่าวในทันที
และตอนนี้ทุกคนก็กำลังหารือถึงเรื่องที่ต้องจัดการ
ตอนนี้ทั้ง 3 ต้องมาคิดว่าจะทำยังไงต่อ ตอนแรกคิดจะใช้วิธีการบีบบังคับกิลด์เทพศาสตราวุธและแง่ทางกฎหมายเพื่อบีบเอาผลประโยชน์ที่กิลด์เทพศาสตราวุธกลืนไว้ออกมาแบ่งกัน เพราะคิดว่าลุคนั้นได้ตายไปพร้อมกับสูตรยาของเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายแล้ว
เรื่องนี้พวกเขายืนยันแล้วว่ามีแค่ลุคที่รู้สูตรและตั้งแต่ที่เขาหายไปก็ไม่มีใครเคยผลิตยาออกมาเลย หอการค้าหีบสมบัติที่เป็นตัวแทนจำหน่ายก็ไม่มีเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหาย สามบริษัทก็ไม่ได้รับเม็ดยาด้วย
จนสุดท้ายข้อตกลงต่าง ๆ ก็ได้รับผลกระทบกันหมด
ดังนั้นสามบริษัทจึงพยายามจะชดเชยเอาจากการแย่งชิงที่ดินของกิลด์เทพศาสตราวุธ แต่ทุกคนรู้ว่าพวกเขาอยากจะเข้าไปค้นหาสูตรยาด้วย เนื่องจากเชื่อว่าถ้าครอบครองกิลด์เทพศาสตราวุธแล้วยังไงซะก็ต้องหาเบาะแสของยาเจอบ้าง ไม่ก็วิธีการสร้าง
โดยความร่วมมือทั้งหมดเป็นแผนของคาสันที่ไม่พอใจเรื่องข้อตกลงอยู่แล้ว และได้เบรเดนมาสนับสนุน ในเมื่อกิลด์เทพศาสตราวุธไม่มีผลประโยชน์ให้พวกเขา เบรเดนก็คิดว่าเอาที่ดินของกิลด์มาแทนก็แล้วกัน
ด้านของอัลเบิร์ตเขาสนใจสูตรยา จึงตกลงไป
ด้วยเหตุนี้เมื่อผลประโยชน์ลงตัวทั้งสามบริษัทก็ร่วมมือกัน แต่ใครจะคิดว่าลุคจะยังมีชีวิตรอดและกลับมาได้ แถมยังแข็งแกร่งขึ้นอีกด้วย
“คาสันไหนว่าคุณพูดคุยกับคนที่จะจัดการกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ถ้าเขาทำได้เร็วกว่านี้คงบีบบังคับกิลด์เทพศาสตราวุธสำเร็จไปตั้งนั้นแล้ว” เบรเดนเปิดปากกล่าวโทษในทันที
เมื่อมีความผิดพลาดเกิดขึ้นพวกเขาต้องหาคนรับผิดชอบ แต่คาสันไม่ยอมเป็นคนนั้นแน่นอน
“หึ มันจะมีประโยชน์อะไรที่กำจัดได้หรือไม่ได้ในเมื่อลุคยังไม่ตาย คุณบอกไม่ใช่เหรอว่าลุคตายแล้ว” คาสันหันไปมองเบรเดน
“ฉันแค่บอกว่าเขาสูญหาย ช่างเถอะเราควรพูดคุยกันว่าจะทำยังไงหลังจากนี้ต่างหาก” เบรเดนเปิดประเด็นทันที
คาสันและมองอย่างหยามเหยียดเล็กน้อยที่เห็นท่าทีของเบรเดนที่เปลี่ยนหัวข้อทันทีพอโดนโยนกลับไป แต่คาสันก็รู้ว่าเถียงเรื่องใครพลาดก็ไม่ได้อะไร ตอนนี้ต้องหาทางว่าพวกเขาจะทำยังไงกันต่อถึงจะรักษาผลประโยชน์สูงสุดกันไว้ได้
