บทที่ 98 วัชระแปดกร
บทที่ 98 วัชระแปดกร ใบหน้าซีดจางหายไปในพริบตา หัวใจของ หลินหยาน เกือบจะเต้นรัวในขณะที่เขาถอยหลังไปสามก้าว ปลอกแขนที่ลุกไหม้ตกลงบนพื้นด้านนอกรอยแตก จริงๆ แล้วมันถูกปูด้วยอิฐหิน แสงสลัวๆ ส่องแสงสว่างไปทั่วห้องหินเทียมเล็กๆ ที่ดูเหมือนห้องที่เงียบสงบ ใบหน้าที่ซีดเซียวเมื่อก่อนถูกซ่อนอยู่ในเงาเพลิงแล้วแ...