บทที่ 38: ฉันอยากให้คุณเลียพื้นรองเท้าของฉัน
บทที่ 38: ฉันอยากให้คุณเลียพื้นรองเท้าของฉัน
“รู้สึกภูมิใจและประสบความสำเร็จใช่ไหม?”
ในลิฟต์ ฉินเฟิงมองไปที่เฉินห่าวซึ่งมีสีหน้าไม่มั่นใจและแสดงความคิดเห็นอย่างเหยียดหยาม
เฉินห่าวรีบเปลี่ยนสีหน้าของเขาจากพอใจในตัวเองเป็นแสดงความไม่พอใจ และพูดว่า:
"อา! จริงๆ แล้วฉันหวังว่าผู้จัดการจะเป็นคนโง่และโทรแจ้งตำรวจ แล้วเมื่อตำรวจมาถึง การกระทำของฉันก็สมบูรณ์แบบ”
ฉินเฟิง: “...................”
นี่นายยังจะเย่อหยิ่งมากขึ้นอีกเหรอ?
ฉินเฟิง เริ่มเสียใจที่มาที่นี่พร้อมกับผู้ชายคนนี้
ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงนอกห้องส่วนตัวที่จัดงานปาร์ตี้
�·················
ในขณะเดียวกัน ในห้องส่วนตัวของโรงน้ำชาระดับไฮเอนด์ซึ่งอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ก้าว
"คุณหลิน ชุดสินค้าที่ฉันมีมาจากผู้ขายที่บรรพบุรุษเป็นเจ้าของ พวกมันล้วนเป็นของโบราณแท้ๆ” ชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมกับมีท่าทีเยินยอ และพูดกับผู้เฒ่าหน้าแดงก่ำและดูร่ำรวย
ผู้เฒ่าซึ่งมีผู้ช่วยสองคนยืนอยู่ข้างหลังเขา เปิดกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่บนโต๊ะ เผยให้เห็นกล่องผ้าหลายขนาดที่มีขนาดแตกต่างกัน
“ตราบใดที่มันเป็นของแท้ ราคาก็สามารถต่อรองได้ คุณก็รู้ว่างานอดิเรกของฉันคือการสะสมของโบราณ” ผู้เฒ่าพูดด้วยความสนใจขณะที่เขาเหลือบมองกล่องผ้า
“ไม่ต้องกังวล คุณหลิน ฉันตรวจสอบของโบราณเหล่านี้เป็นการส่วนตัวแล้ว ทั้งหมดเป็นของแท้” ชายวัยกลางคนมั่นใจในขณะที่เขาหยิบกล่องผ้าออกมาหนึ่งกล่องแล้วเปิดมัน ข้างในมีชามพอร์ซเลนที่ดูวิจิตรงดงาม
“นี่คือชามกระเบื้องจากราชวงศ์หมิงหรือชิง ซึ่งเชื่อกันว่าราชวงศ์ใช้กัน มูลค่าสะสมของมันไม่ต้องสงสัยเลย” ชายวัยกลางคนยื่นมันให้ผู้อาวุโส
ผู้เฒ่าตรวจสอบชามอย่างระมัดระวัง และหลังจากนั้นไม่นานก็ยิ้มเล็กน้อย “ดี ฉันชอบมัน”
จากนั้น ชายวัยกลางคนก็แนะนำสิ่งของที่เหลือ ทั้งหมดนี้ทำให้ผู้อาวุโสพึงพอใจ
"คุณหลินรายการสุดท้ายคือตอนจบที่ยิ่งใหญ่ ว่ากันว่าเป็นหนังเสือจากราชวงศ์ซ่ง.................”
ฟู่!!!
ดวงตาของผู้เฒ่าสว่างขึ้น
“ถ้าเป็นของแท้ คุณจะได้รับรางวัลอย่างงาม”
จากนั้นชายคนนั้นก็เปิดกล่องผ้าสี่เหลี่ยมเล็กๆ เพื่อเผยให้เห็นกล่องสีทองที่อยู่ข้างใน
"ฮะ? นี่คงเป็นความผิดพลาด” ชายวัยกลางคนครุ่นคิดขณะตรวจสอบกล่องทองคำ
“เปิดดูสิ!”
ผู้เฒ่ายังคงมีความหวัง เร่งเร้าอย่างไม่อดทนโดยหวังว่ามันจะบรรจุหนังเสือไว้ ซึ่งเป็นของหายากและเป็นที่ต้องการในสมัยโบราณ
“เอ๊ะ? กล่องทองคำปิดสนิทแล้ว” ชายคนนั้นอุทานด้วยความประหลาดใจ
“ไม่ต้องห่วง ฉันมีเครื่องมือ”
เขาหยิบชุดเครื่องมือออกมาและเริ่มตัดกล่องทองคำ
“ระวังนะ นั่นเป็นหนังเสือ” ผู้เฒ่าเตือนอย่างกังวล
“ไม่ต้องห่วงคุณหลิน ฉันเป็นมืออาชีพ”
แม้ว่ากล่องทองคำจะถูกเชื่อมปิด แต่ชายคนนั้นก็ตัดตามตะเข็บเดิม ด้วยเครื่องมือที่ทันสมัย กล่องก็ถูกเปิดออกในไม่ช้า
อย่างไรก็ตาม ทุกคนไม่รู้ว่าพลังงานผีอันจาง ๆ ที่มองไม่เห็นกำลังรั่วไหลออกมาจากกล่อง
ในที่สุด หลังจากความพยายามของชายคนนั้น กล่องทองคำก็ถูกเปิดออก
ผู้เฒ่าคว้ามันอย่างกระตือรือร้น เปิดมันช้าๆ ด้วยความคาดหวัง แต่ด้วยความประหลาดใจ มันกลับมีเพียงภาพถ่ายขาวดำเก่าๆ เท่านั้น
ในภาพเป็นชายในชุดสูทและผูกเน็คไทเก่าๆ ใบหน้าของเขาชาและแข็งทื่อ ดวงตาของเขากลวงและเต็มไปด้วยความเงียบงันที่น่ากลัว
ทันใดนั้น อุณหภูมิในห้องส่วนตัวก็ลดลงอย่างรวดเร็ว และรัศมีที่เย็นยะเยือกก็ปกคลุมไปทั่วพื้นที่
เมื่อตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ผู้เฒ่าจึงพยายามปิดกล่องทองคำ แต่กลับเห็นชายในภาพยิ้มอย่างชั่วร้ายให้เขาทันที
ผี.............
ก่อนที่เขาจะคิดต่อไป จิตสำนึกของเขาก็หายไป
โลกขาวดำค่อยๆ โผล่ออกมาจากกล่องสีทอง ชวนให้นึกถึงภาพถ่ายขาวดำ
อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดดูเหมือนจะได้รับผลกระทบอย่างลึกลับ และหยุดการทำงานอยู่ตลอดเวลา วัตถุรอบๆ ที่ติดต่อกับโลกสีซีดนี้ดูเหมือนจะถูกหลอมรวม และกลายเป็นสีซีดเช่นกัน ราวกับว่ากลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกนั้น
พื้นที่นี้เริ่มขยายตัวอย่างช้าๆ และค่อยๆ ครอบคลุมถนนใกล้เคียง
นี่คือเขตแดนผี
�·················
ทางด้านฉินเฟิง
ทั้งสองเข้าไปในประตู
คนก็เกือบเต็มห้อง
ใบหน้าที่คุ้นเคยแต่มีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเข้ามาในมุมมองของ ฉินเฟิง
สุดท้าย สายตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวในชุดสีขาว ที่มีผิวขาวเนียนเรียบ มีลักษณะที่ละเอียดอ่อนและสวยงาม และมีออร่าที่สง่างาม
ถังรั่วปิง.
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเธอดูซีดเล็กน้อยในขณะนี้ ด้วยความเหนื่อยล้า ราวกับมีปัญหาบางอย่าง
เธอปฏิบัติต่อเด็กชายที่เอาใจใส่มากเกินไปอย่างสุภาพ
ฉินเฟิงรู้จักเขา นั่นคือหลี่จือเฟิง
“นั่นคือเฉินห่าว!”
“และนี่คือ... ฉินเฟิง?”
ทันทีที่ทั้งสองเข้ามาทุกคนก็มองไป
พวกเขาทั้งหมดจำ เฉินห่าว ได้ แต่เกือบจะจำ ฉินเฟิง ไม่ได้
หลังจากหนึ่งปีของการฝึกฝนอย่างเข้มงวด ตอนนี้ ฉินเฟิง มีพฤติกรรมทางทหารบางอย่าง
ใบหน้าที่อ่อนเยาว์และหล่อเหลาของเขาตอนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่และมั่นคง เมื่อประกอบกับชุดสูทลำลองที่ตัดเย็บแล้ว เขาดูเหมือนสมาชิกชั้นสูงในสังคมมากขึ้น
สิ่งนี้ทำให้นักศึกษาปีแรกส่วนใหญ่รู้สึกด้อยกว่าบ้าง
อย่างไรก็ตาม สาวๆ พบว่า ฉินเฟิง มีเสน่ห์ยิ่งกว่าเดิม
ถังรั่วปิง ก็ตกตะลึงไปชั่วขณะกับความหล่อเหลาของ ฉินเฟิง แต่เธอก็มองลงไปอย่างรวดเร็วด้วยท่าทีหดหู่
“อา! ดูสิว่าเป็นใคร มันเป็นอดีตนักเต้นในชั้นเรียนของเรา จุ๊จุ๊! เมื่อมองดูคุณตอนนี้ ดูเหมือนว่าคุณจะทำผลงานได้ค่อนข้างดีสำหรับตัวคุณเอง!” หลี่จือเฟิงพูดอย่างเหน็บแนม
อย่างไรก็ตาม จากดวงตาที่โกรธเล็กน้อยของเขา ก็ไม่ยากที่จะมองเห็นความหึงหวงของเขา ทันทีที่ ฉินเฟิง มาถึง เขาก็กลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจ
ท้ายที่สุดแล้ว งานรวมตัวครั้งนี้จัดขึ้นโดยเขา และเขาก็จ่ายเงิน เขาควรจะเป็นจุดเด่น
อีกประการหนึ่งก็คือเขาชอบ ถังรั่วปิง มาตั้งแต่สมัยมัธยม
น่าเสียดายที่ทั้งชั้นเชื่อว่า ถังรั่วปิง และ ฉินเฟิง เป็นคู่รักกัน และทั้งคู่ก็มีความรู้สึกต่อกัน
เขาไม่เคยมีโอกาส ดังนั้นเขาจึงมักบ่นกับ ฉินเฟิง อยู่เสมอ
“จะทำได้ดีหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อยฉันก็ดีกว่าคนที่ใช้เงินของพ่อเขา” ฉินเฟิงตอบโต้ด้วยรอยยิ้ม
“คนงี่เง่า ตอนนี้พี่ฉินร่ำรวยแล้ว เชื่อหรือไม่ ด้วยคำเดียวที่เขาสามารถทำให้พ่อของคุณล้มละลาย บังคับให้ทั้งครอบครัวของคุณต้องขอทานใต้สะพานได้? เมื่อถึงเวลานั้น ฉันอยากให้คุณเลียพื้นรองเท้าให้ฉัน”
