บทที่ 33:ความผิดปกติ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!

บนท้องฟ้า เฮลิคอปเตอร์บินวนรอบภูเขา สามารถได้ยินเสียงของใบพัดอย่างชัดเจนบนถนนนอกสวนสาธารณะ

ในขณะนี้ สวนประตูตะวันออกทั้งหมดถูกปิดตาย และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าหรือออก อย่างไรก็ตาม บนทางหลวงนอก สวนสาธารณะตะวันออก บนอาคารสูงในระยะไกล ผู้คนจำนวนมากเล็งกล้องส่องทางไกลและโทรศัพท์มือถือไปยังทิศทางของเฮลิคอปเตอร์

ไม่สามารถหยุดความอยากรู้อยากเห็นของมวลชนได้เลย มีคนจำนวนมากที่มาจากถนนที่ห่างไกลและเขตอื่น ๆ เพียงเพื่อดูสิ่งที่เรียกว่าอมตะและสัตว์ประหลาด นี่เป็นเพียงความจริงเท่านั้น สำหรับอินเทอร์เน็ตก็ยิ่งร้อนระอุและพูดคุยกันมากขึ้น

อย่างไรก็ตาม หลายคนมาเพราะชื่อเสียง แต่พวกเขาไม่ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเห็น พวกเขาฟังเฉพาะคนที่เคยมีประสบการณ์มาก่อนและพูดเกินจริง อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะไม่เห็นเทพและสัตว์ประหลาด แต่พวกเขาก็พอใจที่ได้เห็นเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ

"10 ตรงๆ ครั้งนี้ฉันเห็นของจริงแล้ว!" ชายหนุ่มที่ดูเหมือนนักศึกษามหาวิทยาลัยตะโกนอย่างตื่นเต้นจากอาคารในระยะไกลพร้อมกล้องส่องทางไกล ร่างกายของเขางอไปข้างหน้าในลักษณะที่ผู้คนกลัวว่าเขาจะล้มลง

“ฉากนี้ดูเกินจริงเกินไป แม้แต่เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธก็ยังส่ง!” ชายวัยกลางคนถือกล้อง DSLR ยืนอยู่บนถนนนอกสวนสาธารณะ

“พวกเขาจะสู้กับใคร? คุณต้องการที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์?”

“พวกมันกำลังจะต่อสู้กับสัตว์ประหลาด! คุณไม่เห็นเหรอ มีสัตว์ประหลาดอยู่บนภูเขา!” ประชาชนจำนวนมากที่มาดูข่าวได้ทราบเรื่องเมื่อคืนนี้แล้ว วิดีโอมากมายเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดและเทพบนภูเขา หวงหยาง อยู่บนอินเทอร์เน็ต พวกเขาสามารถเห็นได้ทุกที่ในกลุ่ม เว่ยป๋อ ติบา, วีแชท และ คิวคิวโดยเฉพาะอย่างยิ่งฉากเทพอัญเชิญสายฟ้าจากท้องฟ้าได้ถูกโพสต์เป็นจำนวนมาก

“เทวดาอยู่ที่ไหน? อยากเห็นเทพ!” หลายคนมาพบฟางซิ่ว แม้แต่ ฟางซิ่ว ก็ไม่รู้ว่าเขาเริ่มมีแฟนแล้ว

หลังจากรุ่งสาง ราวกับว่า ฟางซิ่ว ได้เข้าสู่โลกแห่งความตาย หมอกหนาเริ่มลดลงและไม่แพร่กระจายต่อไป ตำรวจและนักดับเพลิงจำนวนมากเริ่มเข้าไปในภูเขา แต่ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในหมอกหนา พวกเขาถูกตัดขาดจากโลกภายนอกทันที

เมื่อเฮลิคอปเตอร์ที่ส่งมามาถึง กองกำลังติดอาวุธตัดสินใจลงจอดบนยอดเขาหลัก

อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาเข้าใกล้จุดสูงสุดของยอดเขาหลัก พวกเขาถูกโจมตีโดย ต้นไม้แห่งความตาย ฝของเอรามอน

ต้นไม้ใหญ่โผล่ออกมาจากหมอก มันเป็นต้นไม้ปีศาจสีดำที่น่ากลัว มันชูเถาวัลย์ขึ้นไปบนท้องฟ้า พยายามลากเฮลิคอปเตอร์ลงมาที่พื้น

“พบเป้าหมายแล้ว! พบเป้าหมายแล้ว! ขอจู่โจม! ลั่นขอถล่ม!”

“ร้องขอการโจมตี ร้องขอ…”

ได้ยินเสียงตื่นตระหนกจากภายในเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ แม้ว่าพวกเขาจะเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งนี้ แต่เมื่อพวกเขาเห็นสัตว์ประหลาดชนิดนี้จริงๆ หัวใจของทุกคนก็เต้นไม่เป็นจังหวะและเริ่มตื่นตระหนก

"ได้รับอนุญาต!"

เสียงปืนกลสามารถได้ยินในทันที ทำลายเถาวัลย์ที่ต้นไม้อันเดดเหวี่ยงลงมาเป็นชิ้นๆ จากนั้นเถาวัลย์จำนวนมากก็ถูกเหวี่ยงไปมา เฮลิคอปเตอร์เพิ่มระดับความสูงทันทีและปล่อยจรวดสองลูกจากท้องฟ้า

"สาปแช่ง! อึศักดิ์สิทธิ์! มีมอนสเตอร์จริงๆ! " ฉากนี้จุดอารมณ์ของฝูงชนด้านล่างทันที ทุกคนรวมตัวกันและมองขึ้นไปบนภูเขา

"จรวด เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธ ปะทะ ทรีดีมอน!" บนดาดฟ้าของอาคารเต็มไปด้วยผู้คน หลายคนกำลังต่อสู้เพื่อกล้องส่องทางไกล

"เว่ยป๋อ ของฉันจะพาดหัวข่าวไหม รีบโพสต์ใหม่และกดไลค์!"

จรวดระดมยิงใส่ยอดเขา และการระเบิดที่รุนแรงทำให้ต้นไม้อันเดดต่อสู้อย่างรุนแรงในทันที อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน ในโลกแห่งความตาย ฟางซิ่ว ก็โจมตีร่างกายของมันอย่างดุเดือดเช่นกัน

เป็นไปไม่ได้ที่ ต้นไม้อมตะ จะฟื้นร่างกายได้ ในขณะนี้ มันรู้สึกว่าชีวิตของมันกำลังตกอยู่ในอันตราย อย่างไรก็ตาม เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธบนท้องฟ้าไม่หยุด และปืนกลยังคงยิงใส่มัน

"คำราม!" เสียงคำรามรุนแรงราวกับเสียงโลหะกระทบกัน เสียงหึ่งแหลมสูงยืดออกไปทำให้ทุกคนปิดหูพร้อมกัน พวกเขารู้สึกวิงเวียน

หลายคนที่ไม่แข็งแรงล้มลงกับพื้นด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ กลุ่มคนกลอกตาและหมดสติไป

"คำราม!"

เมื่อได้ยินเสียงคำรามอันเจ็บปวดอีกครั้ง หมอกหนาเหนือภูเขา หวงหยาง ทั้งหมดก็หดตัวลงในทันทีและควบแน่นเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ คว้าเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปบนท้องฟ้า

ในขณะนี้ ทุกคนในเฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธต่างหวาดกลัวจนสุดปัญญา ฝ่ามือขนาดใหญ่แทงผ่านพื้นดินราวกับเสาสู่ท้องฟ้า คว้าพวกมันโดยตรงราวกับพวกมันเป็นแมลง

"มันจบแล้ว! มันจบแล้ว! " นักบินคลุมศีรษะของเขา เขาผ่านการฝึกฝนมาทุกรูปแบบ แต่เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะต้องเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาเคยคิดที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งทุกประเภท แต่เขาไม่เคยคิดว่าเขาจะต่อสู้กับศัตรูที่เหมือนเทพเจ้าหรือปีศาจ

ขณะที่ฝ่ามือในหมอกกำลังจะบดขยี้เฮลิคอปเตอร์ ลำแสงก็ทะลุผ่านร่างของ ต้นไม้อมตะ แสงทิพย์พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าเหมือนเสาไฟส่องโลก

หลายคนปิดหูและมองข้ามไป รูม่านตาของพวกเขาขยายออกในทันที และพวกเขามองเห็นได้แค่เพียงแสงบนท้องฟ้าเท่านั้น ดวงตาของพวกเขาเหมือนกระจกสะท้อนแสงที่พร่างพราว

พลังนั้นทะลุผ่านทั้งสองโลกและทำลายแกนกลางของ ต้นไม้อมตะ โดยตรง

ร่างของต้นไม้อมตะ ดูเหมือนจะถูกเผาเป็นเปลือกที่ว่างเปล่า ด้วยลมกระโชกก็หายไปในอากาศ  อากาศดูเหมือนจะแข็งตัวในทันที จากนั้นหมอกทั้งหมดก็สูญเสียพลังในการกลั่นตัวและยุบตัว

"บูม!"

คลื่นกระแทกที่รุนแรงกระจายออกไปโดยมียอดเขาหวงหยางเป็นแกนกลาง หมอกสีเทาทั้งหมดค่อยๆจางหายไปและจางหายไป

ในขณะนี้ ประตูสีดำปรากฏขึ้นใต้พื้นดินที่ยอดเขา ในขณะนี้ มีใครเห็นได้ว่ามีโลกมายาอยู่ภายในประตูสีดำ ซึ่งกำลังพังทลายและแตกเป็นเสี่ยงๆ อย่างรวดเร็ว

ฟางซิ่ว คว้าต้นอ่อนที่พยายามจะหนีจากเถ้าถ่านและซากปรักหักพัง มันคือ ต้นไม้อมตะ รุ่นจิ๋วที่สูงหนึ่งเมตรและมีความหนาเท่ากับแขน ลำต้นหลักถูกปกคลุมด้วยกิ่งก้านที่ดูเหมือนมือของปีศาจ แต่เถาองุ่นหายไปแล้ว

ความเร็วของการพังทลายของโลกนั้นเป็นไปไม่ได้ และมันก็บดขยี้ ฟางซิ่ว ที่อยู่ตรงกลางอย่างบ้าคลั่ง เขากระโจนขึ้นจากพื้น และในสองหรือสามก้าว เขาก็ก้าวขึ้นไปบนอากาศและกระโดดขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนบันไดเมฆ

ในขณะนี้ เฮลิคอปเตอร์ติดอาวุธก็หลุดออกจากพันธนาการเช่นกัน มันแกว่งไกวและบินไปในระยะไกล หลายคนที่ปิดหูเพราะเสียงคำรามของ ต้นไม้อมตะ ก่อนที่มันจะตายก็ยืนขึ้นด้วยความงุนงงและมองไปที่ ฟางซิ่ว ซึ่งอยู่เหนือเมฆบนท้องฟ้า

เมื่อลำแสงยิงออกไป มันก็ฆ่า ต้นไม้ปีศาจ และกระจายเมฆออกไป ทุกคนสังเกตเห็น ฟางซิ่ว และในที่สุดพวกเขาก็เห็นว่าสิ่งที่เรียกว่าอมตะนั้นเป็นอย่างไร

มันเป็นร่างที่สวมเสื้อคลุมสีขาวของดวงจันทร์ เฉพาะผู้ที่ถือกล้องส่องทางไกลเท่านั้นที่จะเห็นผมยาวสีเงินและใบหน้าที่พร่ามัว

ขณะนี้ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ขึ้นจากทางทิศตะวันออก ฟางซิ่วถือต้นกล้าของ ต้นไม้อมตะ ไว้ในมือ และดวงตาของเขาก็ลุกเป็นไฟขณะที่เขามองไปที่พื้น

ภายใต้พื้นดิน ผู้คนหลายพันคนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและมองมาที่เขา สายตาของพวกเขาดูเกินจริงอย่างมาก ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูเทพเจ้า มาร พระพุทธเจ้า และพระเจ้าในตำนาน

"โอ้พระเจ้า!" นักข่าวที่ถือกล้องลืมงานของเขาในทันที เขาวางกล้องที่ห้อยคอลง จับศีรษะ และจับผมอย่างแรง

"เขาเป็น... อมตะจริงๆ!"

"สามบรรพบุรุษนักพรตเต๋าบริสุทธิ์? เมื่อกี้แสงดาบงั้นเหรอ? นั่นคือผู้นำนิกายทงเทียน? "

"หลู่ตงปินลงมาสู่โลกมนุษย์แล้ว!"

ฟางซิ่วไม่สนใจว่าคนด้านล่างจะมองเขาอย่างไร เขามองไปที่ภูเขา หวงหยาง แทน เขายกต้นไม้อมตะ ขึ้นสูงและโบกมืออย่างหนัก จุดเรืองแสงจำนวนมากลงมาจากเมฆราวกับกลุ่มหิ่งห้อยที่บินลงมาจากท้องฟ้า จุดเรืองแสงหมุนและเลื่อนลงมา ตกลงมาจากก้อนเมฆสู่ภูเขา หวงหยาง และเข้าสู่ร่างของคนที่วิญญาณถูกพรากไป

ในชั่วพริบตา ผู้คนที่หมดสติและหลงทางในโลกแห่งความตายก็ตื่นขึ้นทีละคนๆ

ฟางซิ่วหันกลับมา เสื้อคลุมสีขาวของเขาปลิวไสว และผมยาวสีเงินของเขาปลิวไสวไปตามสายลม เขาเหยียบเมฆแล้วจากไป หายไปเหนือเมฆ