ตอนที่ 17 : ซื้อขายดาบลับบ็อค!
ตามที่พูด
แม็คเรย์เปิดโรงประมูลของระบบขึ้นมาและแสร้งทำเป็นว่าจะลงขายดับลับบ็อคในนั้น
เขาเหลือบมองกลุ่มจิ้งจอกเฒ่าที่พยายามกดราคาอย่างเย็นชา
หลังจากที่แม็คเรย์เปิดระบบโรงประมูล ฝูงชนก็เริ่มปั่นป่วนทันที
เดิมทีพวกเขาต้องการทําข้อตกลงเป็นการส่วนตัวกับแม็คเรย์
ในกรณีนั้น พวกเขาจะสามารถได้ไอเทมระดับเงินชิ้นแรกในเซิร์ฟเวอร์ด้วยราคาที่ต่ำที่สุดได้
แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวย แต่ยังไงซะเงินก็ไม่ได้ออกมาจากต้นไม้เสียหน่อยนี่
นอกจากนี้ นักธุรกิจที่มีอำนาจเหล่านี้ บางครั้งพวกเขาไม่ได้สนใจว่าตัวเองมีเงินเท่าไหร่ แต่สนใจว่าจะได้กำไรเท่าไหร่ต่างหาก
แต่ดูเหมือนแม็คเรย์คนนี้จะไม่ได้หลอกง่ายอย่างที่พวกเขาคิด เขาไม่ใช่คนที่เรียบง่ายอย่างที่ภายนอกแสดงให้เห็นเลย
คนที่สามารถชักจูงผู้เล่นที่ปรารถนาในดาบลับบ็อคให้มารวมกันได้
คนหลายคนจากหลายร้อยคนในที่นี้ ต่างก็คุ้นหน้าคุ้นตากันดีเสียด้วยซ้ำ
พวกเขาจะต้องมาถูกผู้เล่นคนนึงปั่นหัวง่ายๆอย่างนี้ได้ยังไง?
ดังนั้นพวกเขาจึงเลือกที่จะใช้ความเงียบกดดัน เพื่อหวังว่าแม็คเรย์จะลดราคาดาบลง
แต่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคิดผิด แม็คเรย์ไม่ได้ตกหลุมพลาง
พวกคุณไม่ต้องการที่จะซื้อใช่ไหม? ดี มีคนอีกมากมายที่อยากได้
อย่างไรก็ตาม เมื่อใดที่ของชิ้นนี้ถูกส่งไปยังโรงประมูลของระบบแล้ว สินค้าจะถูกประมูลจากคนทั่วโลก ใครจะไปรู้ว่าราคามันจะไปหยุดที่เท่าไหร่!
พวกเขาต้องหยุดมัน!
ทุกคนพยายามหยุดแม็คเรย์
“ไม่! ทุกอย่างสามารถต่อรองได้”
"น้องชาย ใจเย็นก่อน"
"เด็กน้อย บอกราคาของนายมา"
...
เมื่อเห็นว่าในที่สุดจิ้งจอกเฒ่าพวกนี้ก็ยอมปริปาก
แม็คเรย์ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ
“พวกคุณทุกคนคงรู้คุณค่าของอาวุธระดับเงินดี แต่มันก็น้อยกว่าดาบยาวมาก เป้าหมายของพวกคุณที่นี่คงไม่ใช่แค่อาวุธระดับเงินนี่ใช่ไหม เพราะฉันยังมีวัตถุดิบหายากอีกมากมายที่พวกคุณทุกคนต้องการ”
ในขณะนี้เอง
เมื่อฝูงชนด้านล่างเวทีเห็นแม็คเรย์ยิ้มแย้ม พวกเขาก็ทิ้งความดูถูกที่เคยมีและพยักหน้าอย่างจริงจัง
แม็คเรย์กล่าวด้วยความพึงพอใจ
“พูดตามตรง นอกจากทุกคนในที่นี้แล้ว ยังมีคนอีกมากมายที่ต้องการซื้อดาบลับบ็อคและวัตถุดิบหายากพวกนี้”
เกิดความโกลาหลขึ้นอีกครั้งที่ด้านล่างเวที แม็คเรย์หยุดชั่วคราวก่อนจะพูดต่อ
“และก็ต้องขอกล่าวตามตรง ฉันได้ขายส่วนผสมส่วนหนึ่งทิ้งไปแล้ว...”
คราวนี้ เหล่าคนที่อยู่ด้านล่างเวทีก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป
"มันยังเหลืออีกเท่าไหร่!"
โดยไม่ต้องรอให้แม็คเรย์พูดจบ นักเวทที่ยืนอยู่ด้านหลังของฝูงชนพร้อมกับไม้เท้าเหล็กดําในมือก็ยิงคำถามออกมาด้วยสายตาที่เฉียบคม
แม็คเรย์รู้จักชายคนนี้ เขาเป็นหัวหน้าของ 1 ในกิลด์ที่ทรงอํานาจในชีวิตก่อนหน้านี้—โอเว่น ออกัสติน
ทันใดนั้น ชายร่างยักษ์ที่เปลือยอกคนนึงก็ผลักคนที่อยู่ข้างๆ เขาออกไปและถามเสียงต่ำ
“ฉันเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอ เงินเท่าไหร่ไม่สําคัญ ดังนั้นขายวัตถุดิบที่เหลือทั้งหมดให้ฉันซะ”
แม็คเรย์ค่อนข้างพอใจกับสถานการณ์นี้
ต้องอย่างนี้สิ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจำนวนเงิน แสดงความยิ่งใหญ่ของกิลด์พวกนายออกมา!
คนอื่น ๆ โน้มตัวไปข้างหน้า
เนื่องจากแม็คเรย์ขายไปแล้วส่วนหนึ่ง
ดังนั้น...
ถ้าพวกเขาอยากจะซื้อวัตถุดิบเพิ่มมาจากผู้ที่ซื้อไปแล้ว..
นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
เหล่าผู้คนที่กําลังซื้อวัตถุดิบที่หายากตอนนี้...
พวกเขาทั้งหมดคือคู่แข่งในอนาคต!
ความหวังเดียวของพวกเขาคือนักบวชที่ยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขาในตอนนี้
ดังนั้น
เหลืออีกเท่าไหร่ไม่สําคัญ เขาจะขายมันให้ใครสิสําคัญกว่า!
ในขณะนี้ไม่มีใครเก็บซ่อนอะไรอีกต่อไป พวกเขามุ่งมั่นในความคิดเดียวเท่านั้น:
พวกเขาต้องการวัตถุดิบที่เหลือทั้งหมด!
กิลด์ที่อ่อนแอกว่าบางกลุ่ม เมื่อเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของขุมอำนาจเหล่านี้
พวกเขาไม่มีความหวังที่จะซื้อดาบลับบ็อคอีกต่อไป พวกเขาหวังเพียงว่าจะเหลือวัตถุดิบหายากให้พวกเขาบ้าง
เดิมทีพวกเขาต้องการใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ แต่ไม่ได้คาดคิดเลยว่าผู้นํากิลด์ที่ร่ำรวยเหล่านี้จะมารวมตัวกันที่นี่
แม็คเรย์หันกลับมาและพูดว่า
“เหลือไม่มากนัก มีหินเปลวไฟปะทุห้าก้อนและแร่อุกกาบาตอีกห้าก้อน”
แม็คเรย์ยกวัตถุดิบในมือขึ้นและพูดอย่างเฉยเมยว่า
“แต่… ฉันวางแผนที่จะขายมันทั้งหมดในคราวเดียว”
ฝูงชนที่อยู่ใต้เวทีระเบิดทันที
เหลือวัตถุดิบแค่นี้?
“ไอ้บ้าเอ้ย! ผ้าไหมขายหมดไปแล้วหรอ!?”
นี่แหละคือปฏิกิริยาที่แม็คเรย์ต้องการ!
ท่ามกลางฝูงชนที่ส่งเสียงดัง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังคงสงบอยู่
หนึ่งในนั้นคือโอเว่น ออกัสติน
โอเว่น ออกัสตินเงยหน้าขึ้นและพองหน้าอกออก เขาจ้องไปที่แม็คเรย์ด้วยดวงตาที่เหมือนนกอินทรีและพูดอย่างตรงไปตรงมา
“วัตถุดิบเหล่านี้มีน้อยเกินไป ไม่จําเป็นต้องแย่งชิงกันหรอก ขายให้ฉัน ฉันจะจ่ายให้นาย 5,000 มาเริ่มทำการซื้อขายกันเถอะ”
เมื่อฝูงชนข้างนอกได้ยินตัวเลข พวกเขาก็ตกใจจนพูดไม่ออก
วัตถุดิบแค่สิบชิ้นแต่มีมูลค่าสูงถึง 5,000 หยวน?
นี่คือเสน่ห์ของ[Divine Domain]งั้นหรือ!?
โดยไม่รอคําตอบของแม็คเรย์ ชายกล้ามโตก็ได้เบียดตัวเองไปที่ด้านหน้าของฝูงชนด้วยสเตตัสความแข็งแกร่งที่สูงของเขา
“ห้าพันสําหรับวัตถุดิบมากมายเช่นนี้น่ะหรอ? ฉันคงต้องขอบอกว่ากิลด์แห่งไฟของนายก็ไม่เท่าไหร่เลยนี่ ราคาสําหรับวัตถุดิบหายากนั้นประเมินค่าไม่ได้ แต่นายกลับต้องการทั้งหมดนี่ด้วยเงินแค่ห้าพัน? ไม่มีทาง!”
หลังจากที่ชายกล้ามโตพูดจบ เขาก็หันไปที่แม็คเรย์
"ฉันจะให้นาย 800 ต่อ 1 ชิ้น!"
"รวมทั้งหมดเป็น 8,000"
แปดร้อยสําหรับวัตถุดิบหนึ่งชิ้น นั่นคือแปดพันต่อทั้งหมด!
ผู้สัญจรไปมาโดยรอบกลายเป็นหินอย่างสมบูรณ์
ในวันแรกของการเปิดตัว เขาก็ได้รับเงินถึง 8,000 หยวนในเวลาเพียงแค่เจ็ดชั่วโมง?
ฉันกําลังทําบ้าอะไรอยู่ ต่อสู้กับหมูป่าในป่าธรรมดาๆและโดนดันเจี้ยนบดขยี้งั้นเรอะ!
ทันใดนั้น ผู้เล่นที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเกือบทั้งหมดในจัตุรัสก็แยกย้ายกันออกไป พวกเขากําลังตะโกนอย่างบ้าคลั่งเพื่อรวมปาร์ตี้ไปบุกดันเจี้ยน
...
แม็คเรย์ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง
ราคานี้ก็ตรงตามความคาดหมายของเขาแล้ว
แต่อย่างไรก็ตาม เขายังคงต้องต่อรองอีกนิดหน่อย
ธุรกิจก็คือธุรกิจ
โดยธรรมชาติแล้วเขาต้องการหารายได้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทําได้
แม็คเรย์ส่ายหัวและพูดตัวเลข
"10,000"
…