บทที่ 78 : จุดอ่อนห้าข้อของซาโตรุ?

บทที่ 78 : จุดอ่อนห้าข้อของซาโตรุ?

“ซา…ซาโตรุ?” หลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ซึนาเดะก็จับมือของซาโตรุไว้โดยไม่รู้ตัว เมื่อรู้สึกถึงอุณหภูมิบนฝ่ามือของเขา ร่างกายที่สั่นเทาของเธอก็ค่อยๆ คงที่มากขึ้น

“ซึนะจังตอนนี้ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เพราะว่าผมผู้ไร้เทียมทานได้ปรากฏตัวแล้ว” ซาโตรุจับมือของซึนาเดะ เขามองไปที่เธอและถอนหายใจเบาๆ

ซึนาเดะแข็งแกร่ง แต่ก็อ่อนแอเช่นกัน

ความกลัวในใจอันเป็นโรคติดตัวรักษาได้ยากที่สุด

"อืม" ซึนาเดะหันกลับมาและกอดซาโตรุ ความกลัวในใจ อารมณ์ด้านลบ ทุกอย่างค่อยๆ เลือนหายไป

“ซึนะจัง ทำได้ดีแล้วนะ นอนพักสักหน่อยเถอะ” ซาโตรุลูบศีรษะของซึนาเดะ และจักระสีฟ้าอ่อนก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

จักระสะกดจิต

ดวงตาของซึนาเดะปิดลงอย่างช้าๆ สติของเธอเริ่มเบลอ ในที่สุดร่างกายของเธอก็อ่อนแรงลงและหลับไปในทันที

ทุกคนในตอนนี้สามารถเข้าใจได้ว่าแม้ซาโตรุจะมีท่าทีที่อ่อนโยน แต่จักระที่เขาขับออกมาจากร่างกายนั้นทั้งโหดร้ายและเย็นชาอย่างยิ่ง

ซาโตรุกำลังโกรธ

“ยางิว ซาโตรุ ปรากฏตัวออกมาจริงๆ สินะเนี่ย” เลนส์แว่นของคาบูโตะสะท้อนแสง เหงื่อเย็นหยดหนึ่งไหลออกมาจากหน้าผากของเขา และแผ่นหลังของเขารู้สึกเย็นขึ้น เขาบังคับตัวเองให้ยิ้มออกมาและดันแว่นตาของเขาให้เข้าที่

ซาโตรุเคารพและรักซึนาเดะเป็นอย่างมาก หลังจากเห็นอาการของซึนาเดะที่เป็นแบบนี้ เขาคงจะโกรธมากแน่นอน

สถานการณ์เริ่มลำบากเสียแล้ว

เมื่อซาโตรุปรากฏตัว แผนการที่จะจับซึนาเดะเพื่อรับการรักษาแขนของท่านโอโรจิมารุล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง

แต่ตอนนี้แผนไม่สำคัญอีกต่อไป คำถามคือจะจัดการกับความโกรธของซาโตรุยังไงต่างหาก?

“จริงๆ แล้ว...” ซาโตรุขยับมือของเขาเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเล็กน้อย ก่อนที่จะจบประโยค

มันเป็นการเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยของมือในกระเป๋าเสื้อ แต่ก็ทำให้สีหน้าของคาบูโตะและโอโรจิมารุเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก

ดวงตาของคาบูโตะแสดงความตื่นตระหนก เขากระโดดถอยหลังทันที มือของเขากลายเป็นมีดจักระ

“ท่านโอโรจิมารุ ระวังตัวด้วย” คาบูโตะจ้องไปที่ซาโตรุในระยะไกลด้วยสีหน้าระมัดระวัง

ก่อนที่ซาโตรุจะเคลื่อนไหวเข้า ตัวเขาเองก็เกิดกลัวเสียก่อนแล้ว

คาบูโตะยังจำการเคลื่อนไหวครั้งก่อนของซาโตรุได้ เขาเกือบฆ่าโอโรจิมารุด้วยการโจมตีครั้งเดียว

“ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?” ซาโตรุหยิบอมยิ้มออกมา แกะแล้วโยนมันเข้าไปในปากของเขา จากนั้นจึงมองไปที่คาบูโตะที่ถอยออกไปไกล

แค่เขาหยิบอมยิ้มขึ้นมากิน คาบูโตะก็ถอยออกไปเหมือนกับเห็นปีศาจ

เขาไม่หล่อเหรอ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกลัวเขาขนาดนี้?

“ตามข้อมูลที่ฉันรู้มา นายไม่มีจุดอ่อนในความสามารถเลยสักนิดเดียว” คาบูโตะฝืนยิ้ม เขาระมัดระวังตัวมากขึ้นเมื่ออยู่ต่อหน้าซาโตรุและขณะเดียวกัน เขาก็กำลังคิดว่าจะพาท่านโอโรจิมารุออกไปจากที่นี่ยังไงดี

"ทุกคนย่อมมีจุดอ่อน" ซาโตรุดูดอมยิ้มแล้วพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส “นาย ชื่อคาบูโตะใช่ไหม? โลกนินจาทั้งโลกอยากรู้เรื่องจุดอ่อนของฉัน ดังนั้นให้ฉันบอกนายเองแล้วกัน”

“ฉันมีจุดอ่อนอย่างน้อยประมาณห้าข้อ”

“หนึ่ง ต้องทำให้อากาศทั้งโลกหายไป” ซาโตรุยกนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว

“สอง เสียงร้องที่ต้องตะโกนออกมาดังๆ จนฉันตะลึง” ซาโตรุชูนิ้วที่สองของเขาขึ้นมา

“สาม ใช้การโจมตีระดับสูงอย่างคาถาลวงตาอ่านจันทรานิรันดร์” ซาโตรุชูนิ้วที่สามขึ้นมา

"สี่ ยาพิษ" ซาโตรุชูนิ้วที่สี่ของเขาขึ้นมา

ทุกคนตกใจเล็กน้อย ซาโตรุอวดดีเกินไปแล้ว เขาบอกจุดอ่อนของศัตรูเลยงั้นเหรอ?

ขนาดชิซึเนะยังตกตะลึง ทำไมซาโตรุซังถึงบอกศัตรูเกี่ยวกับจุดอ่อนของเขาล่ะ?

หลังจากทราบจุดอ่อนแล้ว มันก็มีแนวโน้มที่จะทำให้เขาพ่ายแพ้ได้

“ห้า...” ซาโตรุยังพูดไม่จบ

“คาบูโตะ…” โอโรจิมารุแลบลิ้นเลียมุมปาก ดวงตาของเขาเต็มโลภ เขาจ้องไปที่ซาโตรุอย่างแน่วแน่

เป็นครั้งแรกที่เขารู้ว่าซาโตรุมีจุดอ่อนอะไรที่เขาสามารถใช้ประโยชน์ได้ในการจัดการเขาได้

พิษ

“ครับ ท่านโอโรจิมารุ” คาบูโตะกรีดแขนของโอโรจิมารุเล็กน้อย จากนั้นจึงหยดเลือดของโอโรจิมารุลงบนนิ้วหัวแม่มือ มือของเขาทำสัญลักษณบางอย่างด้วยความรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ตบพื้นอย่างแรง

"[คาถาอัญเชิญ]!"

*ปุ้ง*

ควันสีขาวหนาทึบปกคลุมไปทั้วบริเวณ และงูตัวใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้น

“โอโรจิมารุ กล้าดียังไงเรียกฉันออกมา!” มันดะเหวี่ยงหางอันใหญ่โตของเขาไปรอบๆ  ทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงหางออกไปก็จะเกิดเสียงคำรามที่โกรธเกรี้ยวดังก้องไปทั่วทั้งบริเวณ

โอโรจิมารุและคาบูโตะ ทั้งสองคนยืนอยู่บนหัวของมันดะ

“ท่านมันดะ ใช้พิษพ่นใส่มันเลยครับ” คาบูโตะกล่าวด้วยความเคารพ

“ไปให้พ้น อย่ามายืนเหยียบหัวฉัน!” มันดะบิดตัวอย่างรุนแรง พยายามจะโยนคาบูโตะและโอโรจิมารุออกไป

“มันดะ ศัตรูคือ ยางิว ซาโตรุ” ใบหน้าของโอโรจิมารุดูบิดเบี้ยวจนดูน่าเกลียด ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออกแล้วนอกจากอัญเชิญมันดะออกมา

“ซาโตรุ?” มันดะสะดุ้งเล็กน้อย เขามองไปที่ซาโตรุที่อยู่ไกลๆ ด้วยแววตาตื่นตระหนกและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า "โอโรจิมารุ แกมันบ้าไปแล้ว!"

โอโรจิมารุกำลังต่อสู้กับ ยางิว ซาโตรุ นินจาที่แข็งแกร่งที่สุดงั้นเหรอ?

เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า!

โอโรจิมารุอยากตายก็ตายไปคนเดียวสิ ปัญหาคือมันดะยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป!

“โอโรจิมารุ แล้วแกจะต้องเสียใจ!” มันดะคำรามด้วยเสียงทุ้มต่ำ แต่เนื่องจากศัตรูอยู่ตรงหน้าเขา เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากโจมตี

"[คาถาหมอกพิษ]" มันดะอ้าปากกว้างแล้วพ่นหมอกพิษสีดำออกมา หมอกพิษหนาทึบกัดกร่อนทุกสิ่งบนพื้นขณะที่ลอยมันผ่านไป

พิษร้ายแรงค่อยๆ ปกคลุมบริเวณที่ซาโตรุอยู่

กระทั่งหินก็ยังสึกกร่อน แสดงให้เห็นเลยว่าพิษนั้นน่ากลัวเพียงใด

“คุณซาโตรุ!” ใบหน้าของชิซึเนะเปลี่ยนไป เธออยากจะวิ่งไปเพื่อล้างพิษให้กับซาโตรุ แต่เนื่องจากขาของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสจากดาบคุซานางิ เธอจึงล้มลงหลังจากวิ่งออกไปเพียงสองก้าว

ยาพิษคือจุดอ่อนของซาโตรุจริงๆ เพราะไม่ว่าซาโตรุจะแข็งแกร่งแค่ไหน เขายังคงเป็นมนุษย์ที่ต้องหายใจ

ส่วนจุดอ่อนข้ออื่นๆ ของซาโตรุ ไม่ต้องสนใจมันหรอก

ให้กำจัดอากาศทั้งโลกเหรอ?

นี่มันไม่ใช่จุดอ่อนของสิ่งมีชีวิตทุกชนิดหรือไง!

“อาจารย์ซาโตรุ!”

ทุกคนในทีมที่เจ็ดต่างตื่นตระหนก นารูโตะก็ยกมือขึ้นทำการประสานอิน เขาต้องการจะช่วยซาโตรุ

“ไอ้งี่เง่า ถึงนายจะเข้าไปช่วยได้ แต่นายก็คงจะเป็นเพียงภาระเท่านั้นแหละ คอยดูจากที่นี่เถอะ” ซาสึเกะยกมือขึ้นเพื่อห้ามนารูโตะ ป้องกันไม่ให้นารูโตะไม่ให้เข้าไปโจมตีโดยไม่วางแผนใดๆ

เขาไม่กังวลกับซาโตรุหรอก เพราะเขารู้ว่าซาโตรุนั้นแข็งแกร่งมาก

ต้องมีเหตุผลสำคัญบางอย่างที่ซาโตรุบอกศัตรูถึงจุดอ่อนของเขาแน่

“แค่ก แค่ก หายใจไม่ออก” ซาโตรุยกมือขึ้นและพัดหมอกพิษรอบตัว  ดวงตาของเขามองดูมันดะด้วยสีหน้ารังเกียจ

“พิษคือจุดอ่อนของฉันจริงๆ แต่อย่างน้อยนายก็ต้องมีพิษร้ายแรงที่สามารถวางยาพิษคนระดับไรคาเงะได้ห้าครั้งภายในหนึ่งลมหายใจ”

“พิษที่นายใช้ไม่รุนแรงเท่าตดของนารูโตะด้วยซ้ำ” ซาโตรุพูดด้วยความรังเกียจ

เขาใช้ไสยเวทย้อนกลับและรักษาอาการบาดเจ็บทั้งหมดได้ทันที

ดังนั้นพิษที่ปกคลุมอยู่จึงไม่มีความหมายอะไรเลย

นารูโตะหน้าแดงด้วยความเขินอาย เอามือปิดก้นโดยไม่รู้ตัวและพึมพำว่า "อาจารย์ซาโตรุ ได้ยินที่ผมตดเมื่อคืนด้วยเหรอเนี่ย?"

ซากุระและซาสึเกะหันหน้าหนี ทั้งคู่รู้สึกอายกับเรื่องของนารูโตะมาก

ทำไมพวกเขาต้องร่วมทีมกับเจ้าบื้ออย่างนารูโตะด้วยล่ะเนี่ย?