บทที่ 72 : สัตว์อัญเชิญของซาโตรุ

บทที่ 72 : สัตว์อัญเชิญของซาโตรุ

*แคร่ก*

ซาโตรุตอนนี้ถูกปกคลุมไปด้วยสีน้ำเงินที่เกิดจากสายฟ้า พลังงานจากธรรมชาติสาดกระเซ็นลงบนพื้นดิน และต้นกล้าที่อ่อนแอก็กลับกลายเป็นต้นไม้ใหญ่

“ช่างเป็นจักระที่น่ากลัวจริงๆ!”

เมื่อรู้สึกถึงจักระธรรมชาติขนาดใหญ่ที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายซาโตรุ ทุกคนในทีมที่เจ็ดก็สั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

ความรู้สึกนี้มันคืออะไร?

มันอธิบายออกมาไม่ได้

จักระของอาจารย์ซาโตรุในตอนนี้มีความรู้สึกที่อบอุ่นมาก แต่ก็น่ากลัวมากเช่นกัน

มันน่ากลัวกว่าจักระของคิซาเมะและอิทาจิที่มีความแข็งแกร่งระดับคาเงะหลายเท่า!

“นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้เห็นจักระที่มีพลังเช่นนี้” ซาสึเกะหยุดฝึกและมองซาโตรุพร้อมกับแววตาที่ตกตะลึง

โหมดเซียน?

โหมดเซียนดูแล้วคงจะดีกว่าการใส่ธาตุลงในกระสุนวงจักรซะอีกl!

ถ้าไอ้นารูโตะงี่เง่าได้เรียนรู้โหมดเซียน ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายคงจะเกินกว่าเขาไปมาก!

"เยี่ยมเลย..เจ๋งมาก!" หลังจากตกใจไปครู่หนึ่ง ดวงตาของนารูโตะก็เปล่งประกาย เขามองไปที่ซาโตรุที่ถูกสายฟ้าปกคลุมด้วยความชื่นชม

โหมดเซียน

'ถ้าหากฉันสามารถเรียนรู้วิชาที่เท่และเจ๋งแบบนี้ได้ล่ะก็...?'

'ถ้าฉันสามารถเรียนรู้โหมดเซียนได้ ทุกครั้งที่พบกับศัตรู ฉันก็จะสามารถต่อสู้ได้อย่างโดดเด่นต่อหน้าทั้งซากุระจังและซาสึเกะ'

“อาจารย์ซาโตรุ โหมดเซียนเป็นคาถาสายฟ้าใช่ไหม?” ซากุระรู้สึกสับสน ทั้งร่างกายของซาโตรุถูกปกคลุมไปด้วยสายฟ้าราวกับสวมมันเป็นเสื้อผ้า

ซาสึเกะเอียงหูฟังซาโตรุตอบคำถาม ถ้าโหมดเซียนเป็นสายฟ้า แล้วนารูโตะจะเรียนรู้ได้งั้นเหรอ?

ในหน่วยที่เจ็ด เขาเป็นคนเดียวที่มีธาตุสายฟ้า

"โหมดเซียนไม่มีธาตุใดๆ ทั้งนั้น"

“ถ้าจะถามเรื่องชุดสายฟ้าที่สุดแสนจะเท่นี้ ฉันแค่แอบเพิ่มมานิดหน่อย เป็นไง เท่มากเลยใช่ไหม?”

ซาโตรุคว้าเสื้อคลุมสายฟ้าแล้วเขย่าไปมา กระแสไฟฟ้าสาดกระเซ็นทิ้งร่องรอยไว้บนพื้น

นารูโตะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาเกือบจะคิดว่าโหมดเซียนเป็นหนึ่งในคาถาสายฟ้าเสียแล้ว

"โหมดเซียนคือการดูดซับจักระจากธรรมชาติ เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่งของให้ตัวพวกเธอเอง ซึ่งมันไม่เกี่ยวข้องกับธาตุของจักระเลย" ซาโตรุหยิบอมยิ้มออกมา จากนั้นจึงแกะแล้วโยนมันเข้าไปในปากของเขาแล้วอธิบายต่อ

"จะอยู่ได้นานแค่ไหนนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับความจุจักระของแต่ละคน"

ซาโตรุสามารถรักษาโหมดเซียนไว้ได้เสมอ

เพราะพลังของตาทิพย์

"ผมเข้าใจแล้ว" นารูโตะกอดอกและพยักหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้าจริงจัง อันที่จริงแล้วเขาไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิดเดียว เขาแค่รู้ว่าโหมดเซียนนั้นทรงพลังมาก

“เฮ้อ ฉันจะแสดงให้เธอดูอีกครั้ง” ซาโตรุถอนหายใจ เขาเองก็พอรู้ว่านารูโตะไม่เข้าใจสักอย่าง

“เจ้าเด็กจิ้งจอก ระวังตัวไวล่ะ” ซาโตรุยกมือขึ้นและเล็งไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ห่างไกล กระแสไฟฟ้าสีฟ้าอ่อนปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

ทุกคนในทีมที่เจ็ดมองดูอย่างระมัดระวัง

"[พันปักษาหลั่งไหล]"

กระแสไฟฟ้าในฝ่ามือของซาโตรุพุ่งออกมาและตรงไปที่ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ห่างไกล

*บูม*

กระแสไฟฟ้าสีฟ้าอ่อนได้ทำให้ต้นไม้ใหญ่กลายเป็นเถ้าถ่าน เหลือเพียงหลุมเล็กๆ ไว้บนพื้น

“นี่คือการใช้คาถาสายฟ้ากับจักระธรรมดา”

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราใช้พลังงานธรรมชาติร่วมกับคาถาสายฟ้าล่ะ?” ซาโตรุระเบิดพลังงานธรรมชาติออกมา และกระแสไฟฟ้าสีฟ้าอ่อนก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขาอีกครั้ง

"[โหมดเซียน ∙ พันปักษาหลั่งไหล]"

กระแสน้ำเหมือนคลื่นขนาดใหญ่ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า และพัดไปทางป่าราวกับสายฟ้า

*บูม*

เสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าตกลงบนพื้น ก่อให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง พื้นที่ป่าทั้งหมดถูกทำลาย และมีหลุมบ่อขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้น

“ว้าว...น่าทึ่งมาก!”

ทุกคนในทีมที่เจ็ดจ้องมองไปพร้อมกับเบิกตากว้าง

แค่การโจมตีเพียงครั้งเดียวก็น่าสะพรึงแล้ว!

พวกเขานั้นพอจะเข้าใจถึงความสามารถของของโหมดเซียนมากขึ้นด้วย

เห็นได้ชัดว่ามันเป็นคาถาสายฟ้าแบบเดียวกัน แต่หลังจากใช้พลังงานธรรมชาติเสริมเข้าไป พลังของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!

นารูโตะพยักหน้าเล็กน้อยด้วยสีหน้าที่เหมือนจะเข้าใจมากกว่าเดิม "เป็นงั้นเอง ผมเข้าใจแล้วโหมดเซียนนั้นทรงพลังมาก"

เขายังไม่เข้าใจละเอียดสักเท่าไรหรอก แต่เขารู้ว่าโหมดเซียนนั้นทรงพลังมาก

“ถูกต้องแล้ว งั้นก็มาเริ่มการฝึกกันเถอะ” ซาโตรุยกเลิกโหมดเซียน  เพราะเขาขี้เกียจจะอธิบายต่อ

“ฮิฮิฮิ… เมื่อถึงตอนที่ฉันเรียนรู้มันได้แล้วล่ะก็…ฮิฮิฮิ...” นารูโตะปิดปากและหัวเราะคิกคัก เขาได้สร้างภาพจินตนาการขึ้นมาในสมองของเขาแล้ว

เอาชนะซาสึเกะด้วยโหมดเซียน แล้วซากุระจังก็จะมองมาทางเขาด้วยสายตาที่ชื่นชม

แค่คิดก็ทำให้เขารู้สึกยิ่งใหญ่แล้ว!

"สุดยอดเลยนะ ไอ้เจ้าคนงี่เง่า" ซาสึเกะถอนหายใจอย่างเย็นชา จากนั้นจึงฝึกฝนการใช้จักระธาตุไฟเพื่อเผาใบไม้ต่อไป

“ก่อนที่จะเรียนรู้โหมดเซียน เธอต้องเรียนรู้คาถาอัญเชิญเสียก่อน” ซาโตรุหยิบม้วนหนังสือออกมา

“คาถาอัญเชิญ?” นารูโตะตกตะลึงเล็กน้อย เขาจำได้ว่าเขาเคยเห็นคนใช้สัตว์อัญเชิญมาก่อน

คุณปู่โฮคาเงะรุ่นที่ 3 คิซาเมะ และคนอื่นๆ ต่างก็ใช้คาถาอัญเชิญกันทั้งนั้น

ซาโตรุกัดนิ้วหัวแม่มือของเขา เลือดหยดหนึ่งไหลออกมา แต่บาดแผลก็หายทันที

“นี่คือสัญลักษณ์มือของคาถาอัญเชิญ เธอควรจำมันไว้ให้ขึ้นใจ” ซาโตรุทำสัญลักษณ์มืออย่างช้าๆ จากนั้นจึงกระแทกมือลงบนพื้น

*ปุ้ง*

ควันสีขาวลอยขึ้น และแมวสีขาวก็ปรากฏตัวออกมาจากอากาศ

"เหมียว" แมวขาวเลียอุ้งเท้าพร้อมกับเอ่ยเสียงออกมาอย่างแผ่วเบา

มันคือเซียนแมว

“นี่คืออสูรอัญเชิญของอาจารย์ซาโตรุเหรอ? มันน่ารักมากเลย” ซากุระมองลูกแมวสีขาวด้วยรอยยิ้มอันแสนอ่อนโยน

"แมว?" นารูโตะตกใจเล็กน้อย

"แมว" ซาโตรุตอบ

"แมว" เจ้าแมวน้อยส่งเสียงตอบรับด้วย

“อาจารย์ซาโตรุล้อกันเล่นเหรอ?” นารุโตะชี้ไปที่ลูกแมวสีขาวด้วย และตะโกนด้วยความโกรธ “คุณปู่โฮคาเงะรุ่นที่ 3 กับเจ้าหน้าฉลามต่างก็มีสัตว์อัญเชิญที่ทั้งดูเท่และแข็งแกร่งมากเลยนะ!”

“อาจารย์สอนเรื่องคาถาอัญเชิญ แต่กลับอัญเชิญแมวโง่ที่ดูอ่อนแอตัวนี้มา แล้วจะมีประโยชน์อะไรกัน!”

นารูโตะรู้สึกว่าถูกหลอก เพราะสัตว์อัญเชิญของคนอื่นนั้นดูแข็งแกร่งมาก หรือไม่ก็สามารถเปลี่ยนเป็นอาวุธได้

แต่แมวโง่ตัวนี้นอกจากจะน่ารักแล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย

“ซาโตรุ ฉันขอสูบบุหรี่หน่อยได้ไหม?” ลูกแมวสีขาวยืนสองเท้าเหมือนมนุษย์ จุดบุหรี่และหายใจพ่นควันสีซีดออกมา

"เอาเลย" ซาโตรุพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

“นี่มันอะไรเนี่ย?” มุมปากของซากุระกระตุกเล็กน้อย เมื่อมองดูอันธพาลในร่างแมวที่ดูน่ารักแต่กลับมีบุหรี่อยู่ในปาก เธอถึงกับพูดไม่ออกเลย

“เจ้าเด็กโง่เขลา จงเรียกฉันว่าท่านเซียนแมวซะ!” แมวกระโดดขึ้นและใช้หางก็ตบหน้านารูโตะอย่างแรง

*เพี๊ยะ*

นารูโตะล้มลงกับพื้น มีรอยหางสีแดงติดอยู่บนใบหน้า

“ไอ้แมวบ้า ฉันจะไล่ทุบแกซะ!” นารูโตะเอามือกุมหน้าเจ็บปวดของเขา ลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปหาแมวและไล่เหยียบหาง

ทั้งสองปล้ำกันไปมาสักพัก แต่ในที่สุดนารูโตะก็พ่ายแพ้ไป